توانایی تمرکز بر نکات مثبت

1403-10-05

یک عدد عششششق (استاد قشنگممممم)

به همراه عشششق دیگر خانوم مریم شایسته ی جان جانان

الهی برکت بباره به زندگیتون

کیف کردیم با دیدن این فایل- فایل نشانه ی امروزم

این شما و این برداشت های من از این فایل ارزشمندددد:

اصولا من توی دیدن نکات مثبت دیگران مشکلی نداشتم. از وقتی که یادم میومد همیشه همه رو مثبت میدیدم و همیشه هم هر کی سر راهم قرار میگرفت انسان خوب و درستی بود. چون این در من نهادینه شده بود نه اینکه فک کنید اینو از خانواده و اطرافیان دیده بودما اصلا. این کاملا چیزی بود که انتخابش کردم که اینجوری باشم وگرنه که خانواده و نزدیکان همه جزء بدبین ترین ها بودن و کلا سخت اعتماد میکردن.

بابت همین خصیصه، همیشه این جمله رو از آدما راجع به خودم میشنوم که چقدر تو انرژی مثبتی. چون وقتی از درون نسبت به فرد جدیدی که میبینی حست خوب باشه مطمعنا که این پالس رو بهش میدی که من چون درونم حالم باهات خوبه، پس نمود بیرونیم هم همینه و تو متوجه ش میشی.

بارها شده که توی صفی بودم و اگر چیزی رو در کسی میدیدم که به دلم مینشست چه ظاهری یا چه حسی بهش میگفتم و اون فرد کیف میکرد و کلی ازم تشکر میکرد

هزاران بار شده که تو خیابون از بغل آدما که رد میشدم ، همونطور در حال حرکت که بودم اگر نکته راجع بهشون نظرمو جلب میکرد بهشون میگفتم و اون لبخند جذابشون بعد از این تعریف و تحسین من توی ذهنم ثبت میشد؛ حالا میخواست یه عینک خاص باشه، تیپ زیبایی باشه، موهای زیبایی باشه و…

یادمه استاد توی یکی از فایل های سفرنامه گفتن که امریکا اینجوریه که مردم از ماشین پیاده میشن میان توی مغازه که فقط به یکی بگن چقدر لباستون قشنگه و تحسینشون کنن

چندین سال پیش کتاب آئین دوست یابی دیل کارنگی رو میخوندم یادمه یه تمرین داشت که هر کی رو دیدید که چیز زیبایی رو درخودش داشت بهش بگید تا حس خوب رو بتونید گسترش بدید و از اونجا من تصمیم گرفتم عملیاتی تر و نه فقط در ذهنم بلکه در عمل هم هر کی رو هر جا دیدم که چیزی داشت که واقعا به چشمم اومد و توی دلم گفتم چه خوبه ، همونو برم و بهش بگم که بدونه که داره تحسین میشه.

یه تکنیک ساندویچی هست که میگه موقعی که میخوای کسی رو نقد کنی مخصوصا نقد منفی اول اونو وسط ساندویچ ویژگی های مثبت بذار تا ببینی چطور تاثیرش صدها برابر میشه

یعنی چی ؟ یعنی اینکه مثلا من به دوست صمیمیم که میدونم اتفاقا ادم حساسی هست و روحیه نقدپذیری هم نداره میخوام نکته ای رو گوشزد کنم

حالا اون نکته هم برای من اون تایم این بود که ایشون وقتی میخواست منظوری رو به من برسونه خیلی خیلی خیلی توضیح اضافات میداد در حدی که من کلافه میشدم و همش تو دلم میگفتم: اوکی دیگه فهمیدم چقدر مثال میزنی و توضیح میدی

خلاصه ما اومدیم این تکنیکو رو ایشون زدیم . آقا باورتوننن نمیشه انقددد خوب جواب داد که نگو

من این تمرینو اینجوری بیان کردم

تکنیک ساندویچی = نان + محتویات اصلی+ نان

که در واقع اینجوری میشه= ویژگی مثبت + نقد + ویژگی مثبت

حالا در رابطه با دوستم اینجوری شد :

یه چیز جالبی که راجع به تو وجود داره اینکه من انقددرر برات مهمم و برات ارزشمندم که کلی برام وقت میذاری و برای اهمیت بالایی که برام قائلی یه موضوع رو از جهات مختلف برام باز میکنی تا من کامل متوجه موضوع بشم و برام کامل جا بیفته که خدایی نکرده سوء تفاهمی هم پیش نیاد و من واقعا ازت بابت این موضوع سپاسگزارم و گاهی مسئله ها خیلی واضحه و من همون جمله ی اول منظورتو متوجه میشم و شگفت زده میشم که با اینکه متوجه ش شدم و بهت اطمینان دادم که منظورتو گرفتم ، تو همچنان برای من وقت میذاری و چون انقدر کاریزماتیک صحبت میکنی و ادم احساس میکنه صد در صدت پیشم حضور داره صحبتت رو قطع نمیکنم و با حرکت سرم بهت میگم که متوجه شدم.

این مواردی که گفتم یعنی این تعریف ها نه اینکه فکر کنید الکی بودها نه اصلا بلکه از ته دلم بود و واقعا ایشون برام همین حسو داشتن یعنی اون قسمت اشاره به نکات مثبت ایشون کاملا واقعی بود و از دلم میومد اما وقتایی که یه چیزایی میره روی مخت مخصوصا راجع به کسانی که زیاد میبینیشون و یه جورایی پاشنه آشیلت محسوب میشن خیلی سخته که یهو نپری بهشون تا خرخره شونو بجویی.

اگه من میخواستم خودم مستقیم با ورژن قبلیم حرفمو بزنم این میشد :

واای چقد توضیح میدی . فهمیدم بابا

و این پشت بندش کلی احساس بد بود و عواقب زیادی رو به همراه میداشت.

الانم هنوز کامل نیستم ها. بارها شده از دستم در رفته و نتونستم خودمو کنترل کنم

ولی میتونم بگم از قبلم خیلی خیلی بهتر شدم و شروع این تمرین رو اینجوری انجام میدم که قبل گفتن هر چیزی کمی صبر میکنم و با گفتن جمله ی درسته هم وقت میخرم که بیشتر فکر کنم و حرفامو مزه مزه کنم هم به طرف حس بی توجهی نمیدم که فقط اون صحبت کنه و من در سکوت سیر کنم.

در واقع یاد گرفتم بیشتر بشنوم تا اینکه حرف بزنم

چند سال پیش یه کلاس بازیگری تئاتر میرفتم که استادش مدرس بازیگری در آلمان و اصالتا ایرانی بود. ایشون بعد از اینکه در کلاسمون هر دو نفر میرفتن و اجراهای کوتاهشونو در کلاس انجام میدادن اونا رو جلوی ما که به عنوان تماشاچی اون اجرا بودیم میشوندن. به ما میگفتن حالا بازیگران این اجرا حق ندارن حرف بزنن و وسط حرف کسی بپرن تا از خودشون دفاع کنن و فقط شنونده ن تا زمانی که نوبتشون شه و به ما تماشاچی ها هم میگفتن که راجع به اجرای این دو نفر نظر بدید. اما حق ندارید که اول نقاط ضعف رو منشن کنید اگر میخوای اشاره به نکته ای منفی کنید ابتدا باید چند تا نکته ی مثبت رو بگین و در نهایت اشاره کنی به نقطه ضعف اجراشون.

و این شد بزرگترین درس عملیاتی من که چقدرر به دردم خورد

اخه اون استاد میگفت آلمانی ها اصلا ادم های تعارفی ای نیستن و اتفاقا خیلی مشخص و تکلیف معلومن . استاد میگفت برخلاف اجراهای تئاتر اینجا که چه کار خوب باشه چه بد باشه همه ی تماشاچی ها برای بازیگران و تیم دست میزنن و به ظاهر راضی سالن رو ترک میکنن بدون اینکه به اجرای بد اعتراضی کنن ولی در آلمان تماشاچی ها وقتی میرن به دیدن تئاتر با خودشون گوجه میبرن که اگه اجرا بد بود به سمت بازیگرها پرت کنن و اون استاد از اونجا یاد گرفت که نه باید اونجوری بود و نه مثل ایرانی ها. خوبه که نکات منفی گفته بشه اما نه به تنهایی و تند و تیز بلکه با اشاره به خوبی های کار

سعادتمند و سالم و ثروتمند باشید

امیدوارم هر روزتون از ته ته ته دلتون لعلک ترضی باشید