معرفی دوره «هم جهت با جریان خداوند» - صفحه 28

میخوام این‌ متن رو با یک‌ لحن جدی تر بنویسم

ببین رفیق، یه چیز رو قشنگ از ته قلبت درک کن:

” امکان نداره تو توی یه مومنتوم مثبت باشی، به خدا اعتماد کنی، ذهن و احساساتتو کنترل کنی و بعدش شرایط زندگی‌ت بهتر نشه! غیرممکنه! اصلاً خلاف قانون جهانه!”

این دنیا یه سیستم دقیق داره، یه الگویی که هر کسی طبق اون پیش بره، نتیجه‌شو می‌بینه. حالا اگه تو مدام داری خودتو در فرکانس درست نگه می‌داری،

امکان نداره جهان بهت جواب نده،

امکان نداره آدمای بهتر سر راهت قرار نگیرن،

امکان نداره فرصت‌های خفن سمتت نیان.

ولی مشکل کجاست؟ مشکل اینجاست که خیلیا فقط “یه ذره مثبت میشن، یه کوچولو به خدا اعتماد می‌کنن، یه کم ذهنشونو کنترل می‌کنن و بعد میگن چرا هیچی تغییر نکرد؟”

○○○ رفیق توحیدیِ من !

این یه روند مداااومه،

یه سبک زندگیه ابدیِ !

○ تو نمی‌تونی امروز حالتو خوب نگه داری، دو روز بعدش غر بزنی که چرا اتفاقای خوب نیفتاده!

اینجوری مومنتوم نمیییی‌سازی.

وقتی مومنتوم بسازی، یعنی یه انرژی قوی پشت سرته که دیگه به این راحتیا متوقف نمیشه. اون وقته که معجزه‌ها شروع میشه، اون وقته که هر چی اتفاق خوبه، پشت سر هم وارد زندگی‌ت میشه.

●●تصور کن یه قطار داره با سرعت حرکت می‌کنه، تا وقتی این قطاره داره میره، هیچ چیز جلودارش نیست. حالا این قطارِ زندگی توئه!

اگه به خدا اعتماد کنی،

اگه نگرانی‌ها رو ول کنی،

اگه هر روز رو با کنترل ذهن و احساساتت بگذرونی،

این قطار مدام سرعت می‌گیره، و هرچی جلوتر بری، اتفاقای بهتر، آدمای خفن‌تر، فرصتای بی‌نظیرتر میاد سر راهت.

■■ولی یه چیزی رو بهت بگم… این مسیر آسون نیست! چون ذهنت پر از حرفای قدیمی و منفی‌ایه که سال‌ها توش کاشته شده. یهو میای میگی “من از امروز مثبت فکر می‌کنم”، ولی یه صدایی تو مغزت میگه “بابا اینا همش حرفه، مگه میشه اینجوری زندگی رو ساخت؟” و همون لحظه، اگه حواست نباشه، برمی‌گردی به همون نقطه‌ی اول. ولی اگه حواست باشه، اگه این بار نذاری اون افکار منفی کنترل‌ت کنن، اگه این بار به‌جای برگشتن به نقطه صفر، یه قدم بری جلو، اون وقته که داری واقعاً مومنتوم می‌سازی!

ببینم… تا حالا شده یه روزی رو بگذرونی که خیلی حست خوب باشه، همه چیز عالی پیش بره، یه عالمه آدم خوب ببینی، خبرای خوب بشنوی و انگار دنیا برات ساخته شده باشه؟ خب، اون روزی بود که تو داشتی توی یه فرکانس عالی زندگی می‌کردی!

==>>>”حالا تصور کن اگه هر روز، هر هفته، هر ماه تو توی همون فرکانس بمونی چی میشه؟! اصلاً کل زندگی‌ت می‌ترکونه! اصلاً اینقدر اتفاقات خفن برات میفته که خودت هم باور نمی‌کنی اینا همون زندگی‌ایه که یه روز بهش شک داشتی.

ولی باز هم برمی‌گردیم به اصل داستان: این یه انتخابه! می‌تونی انتخاب کنی که به خدا اعتماد کنی، از ته دل بدونی که جهان داره به نفع تو کار می‌کنه، یا می‌تونی انتخاب کنی که هنوز شک و تردید داشته باشی.

می‌تونی هر روز صبح یه تصمیم قاطع بگیری که “من امروز حال دلمو خوب نگه می‌دارم، من به هر اتفاقی که بیفته یه نگاه مثبت دارم، من اجازه نمی‌دم هیچ‌چیز فرکانسمو پایین بیاره”،

یا می‌تونی همون الگوی قبلی رو تکرار کنی و غر بزنی که چرا چیزی تغییر نمی‌کنه!

اگه این لحظه‌ای که اینو می‌خونی، یه چیزی توی قلبت میگه “آره درسته”، پس همین الان وقتشه که اینو به یه باور تبدیل کنی.

بیا یه چالش بردار: 40 روز، بدون وقفه، مومنتوم مثبت بساز. ببین بعدش چی میشه! ببین چقدر آدمای جدید، فرصتای تازه، حال خوب و اتفاقای باورنکردنی وارد زندگی‌ت میشه. بعدش بیا بگو: حق باهات بود! امکان نداشت این اتفاق نیفته!

––––––—–––––––––

همه‌‌ی‌ اینایی که گفتم کاری بود که من کردم

حقا و انصافا فهمیدم همه‌ چی باوره

همه چی خودکنترلی و موندن توی ممنتوم مثبته

همه‌چی ینی اعتماد به خدا و هماهنگی درون ِ .

شک‌ندارم که اتفاقاتی که هرماه/هفته دارم برام میفته

از دیدِ بقیه معجزه‌ست ( اینقدر زیاد شده که از بیان کردن‌شون پیش بقیه خودداری می‌کنم)‌، اما‌ در واقع این‌جکر نیست… و من فقط سعی‌کردم قانون‌ها رو بفهمم و “اقدامات باور‌محور” داشته باشم تا این‌معجزات رو‌برای خودم کنم .

از بسسسسس همه چی ساده‌ست ملت باااورشون نمیشه و انجام نمیدن .

–––––——_

آسیدحسین دوستت دارم‌قلبا‌، فقط و فقط بخاطر اینکه ما رو از آموزش‌های مفتضحانه نجات دادی و همه چیو برامون ساده‌سازی کردی.

من تنها کاری که باید بکنم اینه که

“فاعرض عنهم” رو فراموش نکنم ،

هماهنگی درون + باور فراوانی رو همیشه آویزه گوشم داشته باشم

و الهامات قلبی رو اقدام کنم‌ ؛

===>>>تا توی قوانین تاابد ثابت کائناتِ خدا ، عمیق و عمیق‌تر بشم ،‌تا معجزات بیشتر‌ و قوی‌تری برام رخ بده.

بازم میگم از دید بقیه معجزه‌ست ،‌اما برای ما توحیدی‌های اینجا طبق قوانین ثابت خداجون هست.

وقتی میگی “هم‌جهت با جریان خداوند”، یعنی خودت رو از مقاومت‌ها، ترس‌ها و باورهای محدودکننده رها کردی و گذاشتی که نعمت‌ها، فرصت‌ها و اتفاق‌های خوب مثل رودخانه‌ای که مسیرش بازه، به سمتت بیان. اما نکته مهم اینه که خداوند برای هر کسی یه مسیر منحصر‌به‌فرد طراحی کرده. پس این هم‌جهتی فقط در درون تو اتفاق میفته، نه در تکرار دقیق مسیر دیگری.

نکته کلیدی اینه: خدا نشانه‌ها رو می‌فرسته، اما وظیفه تو اینه که چشم بینا و گوش شنوا داشته باشی. نشانه‌ها همیشه همون چیزی نیستند که انتظارش رو داری، اما همیشه همون چیزی‌اند که نیاز داری.

تو میگی در تغییر شرایط سخت، زجری نکشیدی و مسیرت آسون بوده. این عالیه! اما حقیقت اینه که “آسونی” یا “سختی” یه تعریف ذهنیه. برای کسی که مسیر رو پذیرفته، همه چیز جریان داره. اما کسی که هنوز در برابر تغییر مقاومت می‌کنه، هر قدم می‌تونه مثل یک جنگ باشه. بنابراین، این مسیر نه سخت است و نه آسان، بلکه همان چیزی است که تو درونت برایش آماده‌ای.

هم‌جهت شدن با خدا یعنی:

1. شناختن قوانین بازی → خدا دنیا رو بر اساس نظم و قانون آفریده. وقتی قوانینش رو بشناسی، می‌فهمی کجا باید حرکت کنی و کجا باید رها کنی.

2. همکاری با جهان، نه جنگیدن باهاش → خیلی‌ها مدام در حال تلاش برای “گرفتن” چیزهایی هستند که هنوز از درون براشون آماده نشدن. اما وقتی آماده بشی، چیزها خودشون میان.

3. شکرگزاری، اما نه فقط زبانی → شکرگزاری واقعی یعنی از موهبت‌هایی که داری برای رشد خودت و بقیه استفاده کنی.

4. اقدام با ایمان، نه فقط انتظار → توکل یعنی “عمل کنی و بدونی نتیجه در دستان خداست”، نه این‌که فقط بشینی و منتظر معجزه باشی.

پس اگه خداوند نشونه‌ای فرستاده، مهم نیست نشونه چیه، مهم اینه که تو چجوری بهش پاسخ میدی. مسیرت مبارک، اما اینو بدون که هر تغییری از “تو” شروع می‌شه، نه از بیرون.

این دوره می‌تونه مثل یه نقشه راه باشه برای هم‌جهت شدن با جریان بیکران نعمت‌های خداوند. اگر آماده‌ای که فرکانس‌های محدودکننده رو اصلاح کنی و به جای تلاش‌های بی‌ثمر، در مسیر درست قدم برداری، این دوره می‌تونه چراغ راهت باشه. کلید تغییر همیشه درون توئه، اما یه راهنمای آگاه می‌تونه کمک کنه که سریع‌تر و آگاهانه‌تر به مقصد برسی.