نحوه برداشتن قدم‌هایی که سالها در زندگی‌ام به تعویق انداخته‌ام

سوال:
من مدت‌هاست به دنبال راه اندازی کسب و کار شخصی‌ام هستم. نمی‌دانم چگونه قدم‌هایم را بردارم.
می‌خواهم بدانم فرد موفقی مثل استاد عباس‌منش اگر همه چیز را از دست بدهد و هیچ فردی او را نشناسد اما همین باورهای قدرتمندکننده را داشته باشد‌، از کجا و چگونه کار خود را شروع می‌کند و چقدر طول می‌کشد تا این موفقیت‌ها را دوباره بیافریند؟
آیا کار را به صورت اینترنتی و با سایت شروع می‌کند یا با دوره‌ها و سمینارهای حضوری. زیرا گاهی فکر می‌کنم دلیل موفقیت استاد عباس منش این است که ایشان اول با سمینار حضوری شروع کرد و معروف شد و سپس به موفقیت رسید.
پاسخ گروه تحقیقاتی عباس منش

به نظرم کلیّت این سؤال اشتباه است. زیرا در جهانی که به فرکانس‌های ما پاسخ می‌دهد و بازتاب آنها را لحظه به لحظه وارد زندگی‌مان می‌کند‌، هرگز چنین چیزی به نام اتفاق یکباره وجود ندارد.
یعنی فردی که موفقیت‌هایش روی پایه و اساس باورهای قدرتمندکننده بنا شده باشد و طبق قانون تکامل‌، مدارهای موفقیت را یکی پس از دیگری طی کرده باشد‌، این پی آنچنان محکم و استوار است و آنقدر فضا برای ساختن موفقیت‌های بیشتر دارد که اصلاً راهی به مدار ناخواسته‌ها ندارد. به همین دلیل نیز چنین چیزی وجود ندارد که یک شبه موفقیتی از دست برود. زیرا آن موفقیت یک شبه ساخته نشده. زیرا آن فرد فاصله فرکانسی بسیار زیادی با ناخواسته‌ها دارد و اصلاً به مدار ناخواسته‌ها راهی ندارد.
وقتی قوانین کیهانی را درک می‌کنی و می‌توانی ارتباط مستقیمی میان باورها و تجارب زندگی‌ات پیدا کنی، دیگر همه چیز حل است.
یعنی فردی که همین حالا باورهای استاد عباس منش را دارد، چه از نظر مالی، روابط، سلامتی و …، مرتباً با تجارب و موفقیت‌هایی شبیه به زندگی ایشان، روبرو است، فارغ از اینکه چه تغییری در اوضاع اقصاد، جامعه، جهان و … رخ دهد، در هر صورت همه چیز به نفع او تمام می‌شود زیرا باورهایش در هر لحظه مسیر او را تصحیح و او را در زمان مناسب، در مکان مناسب قرار می‌دهد. زیرا او در مدار فرصت‌های بیشتر و نعمتهای بیشتر و فراوانی بیشتر قرار دارد. به همین دلیل جهان او را به سمت برکت‌های بیشتر هدایت می‌کند. بدون هیچ توقف یا برگشت به عقب.
دقیقاً مانند فردی که شنا را به خوبی مایکل فلپس می‌آموزد، دیگر برایش فرقی ندارد که در استخری با عمق ۱۰ متر شنا کند، یا ۱۰۰ متر! با یک آدم مسابقه دهد یا با سریع‌ترین کوسه! شنای پروانه باشد یا مختلط، آزاد باشد یا امدادی، در هر صورت او پیروز میدان است!
عاملی که استاد عباس منش را معروف، مشهور و موفق نموده و در مهم‌تر از همه موجب شده تا آموزه‌هایش اینچنین کارآمد و نتیجه بخش باشد، اسم ایشان یا ویژگی‌های فیزیکی‌ ایشان یا توانایی‌های مثل قدرت سخنوری یا نوع حرفه و … نیست که با تغییر این مسائل، آن نتایج هم تغییر کند.
بلکه همه این تجارب، حاصل شناخت دقیقی است که از خداوند و قوانین بدون تغییر سیستمی که خداوند بر این جهان مقرر نموده است.
عامل‌، باورهایی است که ایشان در جهت هماهنگی با قوانین زندگی در ذهنش ساخته و در هر لحظه در حال پروراندن و تغذیه آن باورها با ورودی‌های مناسب است.
من هنوز با فردی چون او روبرو نشده‌ام که با وجود اینهمه موفقیت، باز هم در هر لحظه‌ مراقب باشد که:
چه باور قدرتمند کننده تری می‌تواند بسازد.
یا چگونه می‌تواند خودش را بهبود ببخشد.
یا چگونه می‌تواند برای خودش چالشی برای رشد و گسترش بیشتر درست کند.
هر فردی، چه زن و چه مرد، چه پیر و چه جوان، چه مسلمان و چه غیر مسلمان، چه آمریکایی و افغان، اگر چنین شناختی از خداوند و قوانینش کسب نماید و چنین باورهای قدرتمند کننده‌ای بسازد و روند تغذیه این باورها، اولویت اصلی زندگی‌اش باشد، این نتایج را تجربه می‌کند. بدون توجه به اینکه چه اتفاقی در وضعیت اقتصادی آن کشور و سایر مردم در حال وقوع است‌، جهان همواره او را به سمت نعمت‌های بیشتر هدایت می‌کند و همه چیز به نفع این افراد پیش می‌رود. زیرا سیستم جهان طراحی شده تا در خدمت افرادی باشد که هر لحظه در حال ارسال فرکانس‌های قدرتمند کننده تر هستند.
زیرا جهان طراحی شده تا به فرکانس‌های افراد پاسخ دهد. دیگر با خودشان است که فرکانس فقر را ارسال کنند یا فرکانس ثروت را.
و اما یک نکته مهمِ دیگر!
اگر بخواهیم از منظر دیگری به این موضوع نگاه کنیم، باز هم پاسخ به این سؤال، چندان لازم و ضروی نیست و چندان کمکی هم نمی‌کند زیرا همه چیز واضح است:
وقتی فردی آگاهانه فهمیده که دلایل موفقیتش؛ باورهای قدرتمند کننده‌ای است که ساخته و قوانین بدون تغییری است که درک و باور نموده و تمام سعی‌اش در هر لحظه هماهنگ شدن با آن قوانین است، دیگر هرگز پیش نمی‌آید که به گذشته برگردد تا بخواهد از اول شروع کند.
یعنی اصلاً این فرد، چنین مسائلی برای حل کردن نخواهد داشت که بخواهد به آن فکر کند. زیرا باورهایی که ساخته، بارها و بارها بزرگتر از این مسائل هستند.
آنچه موجب موفقیت استاد عباس منش شده، این نیست که اول از سمینار شروع کرده و بعد از اینترنت استفاده نموده زیرا افراد زیادی این کار را انجام داده‌اند اما هیچکدام به اندازه استاد موفق نشده اند چون به اندازه ایشان نتوانسته‌اند این قوانین را مثل وحی منزل بپذیرند.
هر فرد دیگری که بتواند قوانین زندگی را درک کند‌، یعنی بداند که جهان در هر لحظه با بازخورد گرفتن از فرکانس‌های او پیش می‌رود، دیگر هرگز به دنبال طرح از قبل آماده شده یا نقشه‌ای که تمام مسیر در آن از قبل مشخص شده باشد‌، نیست.
یعنی در جهانی که هر لحظه از فرکانس‌های تو بازخورد می‌گیرد و سپس با توجه به آن فرکانس‌ها تو را هدایت می‌کند‌، اینگونه نیست که بگویی اول این قدم مشخص را برمی‌دارم و بعد آن یکی را و بعد آن یکی و سپس آن یکی و در نهایت می‌رسم به این جای مشخص
نه هرگز اینگونه نیست.
حتی الهامات خداوند نیز همیشه قدم بعدی را به تو می‌گوید و تنها پس از برداشتن آن قدم است که الهام بعدی با توجه به نتیجه قدم قبل به تو گفته می‌شود.
بنابراین‌، فردی مثل استاد عباس‌منش که قوانین را شناخته‌، تنها چیزی که برایش مشخص است این است که هدف او برایش مشخص است و می‌داند که همواره باورهایش او را در مسیر این هدف هدایت می‌کنند. به همین دلیل همواره این دو کار را انجام می‌دهد:
اول: هدفش را مشخص می‌کند و سپس باورهای هماهنگ با آن هدف را می‌سازد. سپس اولین قدمی که به او الهام می‌شود و اولین ایده یا فرصتی که با آن روبرو می‌شود را اجرا می‌کند و سپس قدم به قدم هدایت می‌شود.
زیرا این فرد می‌داند که جهان هیچ طرح از پیش تعیین شده‌ای، نمی‌شناسد. بلکه هر لحظه با توجه به فرکانس‌هایش، لحظه بعدی را تعیین می‌کند. این خبر خوبی است زیرا به ما این نوید را می‌دهد که:
درهر لحظه می‌توانیم راهمان را به سوی موفقیت، تغییر دهیم.
در هر لحظه می‌توانیم تصحیح مسیر کنیم.
در هر لحظه می‌توانیم از جایی که هستیم به جایی که می‌خواهیم باشیم‌، هدایت شویم.
یعنی وقتی اولین قدم برداشته می‌شود، قدم بعدی مشخص می‌شود. جهان هرگز نمی‌داند که قدم بعدی برای تو چیست؟!
بلکه جهان می‌داند اگر این فرکانس مشخص را ارسال کنی، در قدم بعدی، این اتفاق مشخص را تجربه خواهی کرد.
شاید شما از همان اولین قدم وارد مسیری شوی که دیگر اصلاً تغییر نکند و مرتباً همان مسیر را تا انتها بروی. شاید هم در این راه، مسیر کلاً تغییر کند و کلاً وارد شاخه دیگری از کسب و کار شوی که قبلاً اصلاً آن را نمی‌شناختی.
اما موضوع مهم این است که برای رسیدن به آن نقطه، باید قدمهای قبلی با ایمان برداشته شود، تا به اینجای کار برسد.
یعنی رسیدن به ان نقطه مشخص از موفقیت، از مسیر برداشتن تک تک آن قدم‌ها می‌گذرد و تجربه هر قدم، به تو این امکان را می‌دهد تا فرکانس قدرتمند کننده تری ارسال نمایی که موجب برداشتن قدم سازنده‌تری بشود. حتی اگر به نظر برسد که قدم‌های بی فایده‌ای بوده‌اند.
حتی اگر به نظر برسد کارهایی که قبلاً انجام داده‌ای، هیچ ارتباطی با این کار نداشته‌اند و شما می‌توانستی از همان ابتدا به جای وقت گذاشتن برای انجام و تجربه آن کارها، مستقیماً سراغ این شغل ، این موقعیت و هر آنچه که می‌خواهی بنامی‌اش، بروی.
مثلاً از همان ابتدا کسب و کار اینترتی داشته باشی. یا از همان ابتدا، ساختمان ساز شوی. یا از همان ابتدا فلان کارگاه را تأسیس کنی. یا از همان ابتدا، معلم، پزشک، نجار، نقاش و … شوی.
نه !! هرگز چنین چیزی وجود ندارد. هر کدام از قدمهایی که برداشته‌ای، مثل یک آجر است که این ساختمان را می‌سازد و نه تنها همه آن آجرها مهم‌اند، بلکه زمان و مکان قرار گیری‌شان نیز مهم است.
پس تنها چیزی که شما باید بدانی این است که:
همیشه قدم بعدی وقتی به شما گفته می‌شود که قدم قبلی برداشته شده باشد. همیشه الهامات تو فقط قدم بعدی را به تو می‌گوید و قدم بعد از آن تنها زمانی به تو گفته می‌شود که قدم قبلی برداشته شده باشد. این بهترین نگاهی است که موجب می‌شود به خودت جرات برداشتن قدم‌ها را بدهی.
مثل دیدن یک منظره می‌ماند. شما اول به یک مکان خاص می‌روی که یک کوه است. سپس در بالای آن کوه، می‌توانی دشت مشرف به این کوه را ببینی. یعنی تا زمانی که به آن کوه نرفته‌ای، آن دشت برایت قابل مشاهده نیست.
به همین ترتیب وقتی وارد آن دشت شدی، آن پروانه زیبا را می‌بینی و از لذت نوشیدن آب خنک آن جویبار بهره‌مند می‌شوی.
یعنی تا زمانی که وارد آن دشت نشده باشی، نه آن پروانه برای تو قابل مشاهده است و نه ایده‌ای برای چگونگی سیراب شدنت داری.
پس نگران این موضوع نباش که مسیر من چگونه است و کدام مسیر برایم کاملتر است و کدام مسیر کوتاه‌تر است.
یا نکند این مسیر فقط وقتم را تلف کند؟
نکند این تجربه کلاً برای آینده‌ام فایده‌ای نداشته باشد؟!
و هزاران اما و اگر و تردیدِ دیگر که حاصل نگاه محدود کننده‌ی کمالگرایی است.
کمال گرا بودن، انسان را از هر تجربه‌ای محروم می‌کند که لازمه موفقیتش می‌بوده است.
هر قدمی که با ایمان بر می‌داری، مهم و سازنده است. زیرا برداشتنش، ایمانت را قوی‌تر می‌کند و فرکانس‌هایت را قدرتمندکننده تر. سپس با توجه به ارسال این فرکانسها، دوباره به شرایط بهتری هدایت می‌شوی، دوباره این تجربه‌ی بهتر، ایمانت را بیشتر می‌کند و قانون برایت باور پذیر تر می‌شود.
در نتیجه با اجرا و ادامه این روند، مصمم‌تر می‌شوی و با ایمان، انگیزه و امید بیشتری گام برمی داری و فرکانس‌های قدرتمند کننده تری ارسال می‌کنی که تو را به مسیر و شرایطی بسیار بهتر هدایت می‌کند که‌، حتی قبلاً فکرش را هم نمی‌کردی.
برداشتن یکی پس از دیگریِ این قدمها و لذت بردن از روندِ این مسیر، تنها وظیفه ماست.
این کار موجب می‌شود ای کاش‌هایت در زندگی کم شود و ظرفیت وجودی‌ات سرشار از لذت شود و خلأ‌هایت پر شود.
تنها وظیفه ما، ساختن باورهایی است که ما را با قونین هماهنگ می‌کند و به ما قدرت برداشتن اولین قدم را می‌دهد و در دلمان این امید را می‌سازد که:
خداوند استاد برنامه ریزی‌هاست.
ایمان داشته باشیم که فرکانس‌های قدرتمند کننده‌ای که در هر لحظه ارسال می‌کنیم، بهترین برنامه را برایمان رقم می زند.
آگاهی‌های اولین جلسه دوره جهان‌بینی توحید‌ی‌‌، ایمان و یقینی را در تو بیدار می‌کند تا بتوانی قدم‌هایی را در زندگی‌ات برداری که تا کنون به تعویق انداخته ای.
آگاهی‌های این دوره اجرای توحید در عمل را به تو می‌آموزد. و هیچ اصلی در جهان قدرتمند تر از توحید نیست. توحید اساس زندگی ماست.
توحید یعنی توانایی خلق زندگی تو در دست خودت و باورهایت قرار گرفته و نه عواملی بیرون از تو.
به همین دلیل حتی اگر اوضاع خراب شود‌، حتی اگر جایی بروی که مردم تو را نشناسند‌، تو همچنان با نعمت‌ها و برکت‌ها احاطه خواهی بود‌، اگر باورهای قدرتمندکننده‌ای درباره ثروت بی انتهایی داشته باشی که خداوند در این جهان مسخر تو نموده است و اگر مرتباً با تمرکز بر نعمت‌های خداوند‌، این باورهای را تغذیه نمایی.
این باور نمود واقعی اجرای توحید در عمل است.
برای خواندن مقالات بیشتر درباره نحوه ایجاد تغییری بنیادین و پایدار در باورهایمان‌، به گونه‌ای که هرگز به عقب باز نگردیم‌ و به موفقیت‌های پایدار برسیم‌، کلیک کنید

abasmanesh.com