زیبایی ها را ببینیم - صفحه 64 (به ترتیب امتیاز)

یا حَیُ یا قَیوم

سلام.

امروز به صورت عملی با خودم قرار گذاشتم، امروز رو خوب زندگی کنم و لذت ببرم.

آسان جلو رفتم، بهم خوش گذشت، حسم خوبه.

مامانم هم عصر زنگ در رو زد و اومد خونه مون.

خیلی خوشحال شدم.

تلفنی که صحبت کرده بودیم امروز بهم نگفت میخواد بیاد، و من خیلی خوشحال شدم که اومد، حافظ هم ذوق کرد.

با مامانم گپ زدیم، ابروهاشو براش تمیز کردم.

چند وقت بود میخواستم انجام بدم، فرصتش نمیشد.

حافظ خوابیده و منم اقدام کردم با خوشحالی.

قند نبات امروز برای اولین بار کته مرغ خورد.

کمی مخلوطش کردم که نرمتر شه.

لیست دکتر کامل شد، تا 1 سالگی همین برنامه رو ادامه میدم.

الهی شکر که با صبر و خوشحالی طبق برنامه غذایی دکترش جلو رفتم و الان لیست دکتر کامل شده.

انقدر خوشحالم که حافظ میوه و اب میوه طبیعی میخوره.

انقدر خوشحالم که غذاشو میخوره.

همیشه اولین قاشق که میذارم دهنش میگم بسم الله الرحمن الرحیم.

اگه یادم بره اولش، هر وقت یادم بیاد میگم.

از خدا تشکر میکنم برای روزیِ پسرم، هم غذا کمکی هاش هم شیر مادر.

حافظ، نباتِ منه، شکلاتِ منه، عشق منه.

خدایا شکرت.

خدایا شکرت.

الهی شکرت برای روزیِ با برکتمون.

الهی شکرت برای ادم های زیبای اطرافم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام خدا

سلام.

خدایا شکرت برای خوابِ خوب حافظ و خودم دیشب تا صبح.

خواب خوب، واقعا یه نعمته.

خدایا شکرت که عادت کردم به شب بیداری ها، و از اون طرف هم میتونم شب ها ساعت هایی متمرکز و متصل بخوابم.

من اگه بچه دار نمیشدم و به واسطه شیر دادن بیدار نمیشدم، هیچوقت متوجه نمیشدم خواب متصل و راحت، چه نعمت بزرگیه.

قبل از بچه دار شدن فکر میکردم این عادی و طبیعیه دیگه، من شب تا صبح میخوابم، خیلی هم اسان و راحت، چیز خاصی نیست که براش تشکر کنم یا حس خوب باشه برام، انقدر که بدیهی و طبیعی بود.

اما تو این نزدیک 10 ماه که بچه دار شدم، تازه درک کردم اینکه شب بتونی راحت و در ارامش بخوابی به صورت متصل تا صبح، چه نعمت و روزیِ بزرگی محسوب میشه.

برای همین، تا همین شرایط فعلیمم خیلی سپاس گزارم برای هر وقتی که میخوابم.

الان شب ها میتونم ساعت های بیشتری بخوابم.

تا صبح چند بار بیدار میشم شیر میدم به قند نبات، حافظ ادامه ی خوابش رو میده، منم میخوابم تا صبح.

صبح ها هم با هم بیدار میشیم و روزمون رو شروع میکنیم.

دلم میخواد اینارو اینجا بنویسم برای یادگاری برای خودم و این روزهای حافظ کوچولو.

اولین کار اینه که تخم مرغ اب پز براش بذارم.

تا تخم مرغش بپزه، سرویس و پوشک و بازی.

زرده تخم مرغشو نوش جان میکنه با آب، خودمم صبحانه میخورم و میریم برای بازی و کارهای خونه.

من اگه لباس یا ظرف باشه رسیدگی میکنم.

حافظ هم دنبال من عینِ جوجه کوچولو میاد.

من میرم آشپزخونه یا اتاق ها و پذیرایی دنبالم میاد.

به نهار و شام خودمون رسیدگی میکنم.

قطره اهن و مولتی ویتامینشو میدم.

بهش میوه و اب میوه میدم.

معمولا ظهر به بعد لالا میکنه، یه بار هم عصرها لالا میکنه.

منم تو فاصله ی خوابش، یا میخوابم، یا مینویسم، یا تو سایتم، یا با موبایلم سریال تماشا میکنم.

یا اگه کاری باشه انجام میدم.کاری که صدا نداشته باشه تا بچه بخوابه راحت.

همسرم برای نهار میاد، حافظ تا باباشو میبینه کلی ذوق میکنه و گل از گلش میشکفه.

با هم مشغولن و بازی و شادی میکنن و بابایی میره تا شب که بیاد و دوباره ذوق کنیم بابایی اومده.

من هر روز که میگذره با حافظ، چیزهای جدید میبینم و یاد میگیرم.

مهارتهام تقویت میشه.

حافظ رو حمام میکنم، گاهی با هم میریم بیرون گردش و قدم زدن.

معمولا شب ها براش سوپ و غذاشو میپزم که راحت تر باشم، همسرم پیشش باشه و من بتونم به کارهای اشپزخونه هم برسم.

میتونم الان بگم دیگه کم کم دارم به خانه داری و بچه داری عادت میکنم و خودمو وفق میدم باهاش.

درصد سازگاری و انعطاف پذیریم با شرایط جدید و 3 نفری شدنمون داره بهتر و بهتر میشه.

به خودم فرصت میدم.

سمانه جان

طبیعیه، زمان لازم داری تا بهتر و منعطف تر شی نسبت به شرایط.

همین چند روز پیش بود که خدا بهم یاد:

وقتی شرایط عوض میشه، راهکارهای مسایل هم عوض میشن.

نباید با همون راهکارهای قبلی جلو رفت.

چون اینطوری به ادم فشار میاد.

انعطاف پذیری ذهنی، خیلی میتونه به بهبود کمک کنه.

سمانه جانِ جانانم.

ازت ممنونم که تلاشت رو داری میکنی برای انعطاف و بهبود.

من بینم و شاهدم که گاهی چقدر اسان میشی بر سختی ها.

ولی به خودت حق بده.

زمان و فرصت بده تا کم کم یاد بگیری و بهتر شی.

تو مادر خوبی هستی.

تو دختر و همسر خوبی هستی.

انقدر ازت خوشم میاد که نسبت به بعضی چیزها از خودت انعطاف نشون میدی تا حست بد نشه و تو سختی نیوفتی.

افرین سمانه.

همه ی اینا تلاش ها و بهبودهای تو هستن دختر قشنگم.

ببین مامان مریم چه زیبا تحسینت میکنه:

میگه خوب بچه رو مدیریت میکنی و حمامش میکنی.

خوب از پسش برمیای.

چقدر قشنگ با حافظ حرف میزنی.

وقتی داره می ایسته کنارش هستی و حمایتش میکنی.

بهش میگی حافظ سفت و محکم بایست، حافظ مراقب سرت باش.

سمانه تحسینت میکنم واسه همه ی مهارت های جدیدی که کسب کردی از وقتی مامان شدی.

مامان سمانه ی قشنگم.

عاشقتم که سمانه کوچولوی درونت، با حافظ بیدار میشه، و میگی و میخندی باهاش، بازی میکنی باهاش.

با عشق بهش غذا میدی.

سمانه تو هم انسانی.

حق داری گاهی خسته میشی، کلافه میشی، مضطرب میشی.

ولی گذراست.

همه اش گذراست، تو هیچ کدوم نمیمونی.

مرسی که وقتی ذهنت میخواد بهت حمله کنه و حست رو بد کنه، اندازه ی زورِ اون لحظه ات میخوای یه کاری کنی که ذهنت کنترل شه و فضاش عوض شه.

سمانه جان تو توانمند و قدرتمندی.

تو یه مامانِ شگفت انگیزی.

در هر حالتی که باشی، سعی میکنی خوب جلو بری، تلاشت رو میکنی.

امروز خیلی خوشحالی کردم از درونم با پسر قشنگم.

من واقعا سپاس گزارم برای حافظ.

حافظ بسیار مهربان، خوشرو و مستقله.

کیف میکنم که کاوشگری هاشو میبینم.

کیف میکنم وقتی یه چیز جدید میبینه، با دست های کوچولوش کشفش میکنه، متمرکز میشه روی اون وسیله، حالا هر چیزی که هست فرقی نمیکنه، کلی باهاش بازی میکنه، تا سیر شه و بذارتش کنار.

منم یاد گرفتم دیگه.

وسایل رو بهش میدم، سیر که شد از بازی باهاشون، بر میدارم، وسایل جدید میارم، بعد از مدتی و چرخشی دوباره وسایل قبلی رو بهش میدم تا تازگی داشته باشه براش.

من گاهی به خودم خرده میگیرم لابد تو مامان خوبی نیستی و ناوارد، که گاهی انقدر بهت سخت میگذره و پریشان میشی.

ولی اینطور نیست.

مسیر مادری، مسیر جدیدی تو زندگیمه.

من نسبت به انجام کارهای بچه هیچ تجربه ای نداشتم تا بچه ی خودم.

اصلا وارد این مسایل نشده بودم.

ولی الان نزدیک 10 ماه هست که سمانه ی متفاوتی خلق کردم با همه ی فراز و نشیب هام‌.

شادی و نشاطم، خستگی و پریشانیم.

قدرت و اعتماد به نفسم، ترس ها و اسیب پذیری هام.

شهامت و شجاعتم، سخت منعطف شدن و سخت سازگار شدن هام.

همه شون من هستن، سمانه جان صوفی.

تو یه قسمت از سریال پرستاران، وان پرستار با تجربه، به دکتر بارت که دوران انترنیش بود میگفت عجله نکن، به خودت فرصت بده تا یاد بگیری.

بارت میخواست اونم مثل بقیه همکاراش بشه و مسلط باشه به کارش و سوتی نده…

اونجا من تلنگر خوردم.

گفتم این با منه.

پیام منه.

سمانه فرصت بده زندگی رو با همه ی ابعاد و چالش ها و شیرینی هاش یاد بگیری.

نخواه که سوتی ندی.

نخواه که تو همه چیز مسلط و کنترلگر باشی.

اروم باش سمانه جان.

تو داری خوب جلو میری.

همین فرمون رو بگیر و جلو برو.

خواهشا توانایی ها و تلاش ها و نکات مثبتت رو بیشتر ببین.

اینطوری بیشتر رنگ ارامش و شادی و لذت رو تو زندگیت میبینی.

تمرین کن خودتو تشویق کنی.

اگه اشتباهی کردی، خودتو سرزنش نکن.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت

به نام او

سلام.

الان دارم مجدد قسمت 26- آخر، پروژه مهاجرت به مدار بالاتر رو گوش میدم.

صدای بارون زیر زمینه ی صحبت های استاد میاد…

من عاشق بارون و صداش و بوش هستم.

انگار الان خودم زیر بارونم…

الهی شکرت برای این روزی.

الهی شکر همراه بودم کامل برای این پروژه و همه قسمتهاشو همراهی کردم.

فکر میکنم مستقل، کامنتی ننوشتم تو این پروژه.

ولی پاسخ برای دوستانم نوشتم.

من برای کامنت نوشتن سختی ندارم و اتفاقا برام شیرینه و لذت بخش.

اما اصرار نمیکنم که کدوم صفحه و چی بنویسم.

گذاشتم به اختیارِ دلم، تا منو ببره جایی که باید بنویسم.

و خیلی هم خوشحالم از این بابت.

صدای بارون، تو فایل 26، برای من نشونه است…

سپاس گزار الله هستم برای همه ی هدایت ها و همزمانی های زندگیم.

فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ

الهی شکرت