ارتباط بین درک صحیح خداوند و روان شدن چرخ زندگی - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

«إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُّبِینًا» ؛ «لِّیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا» ؛ «وَیَنصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا» ؛ «هُوَ الَّذِی أَنزَلَ السَّکِینَهَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَّعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا» ؛ «لِّیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَیُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَکَانَ ذَٰلِکَ عِندَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِیمًا»

(ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻮ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭﻱ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ) ؛ (ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ از لغزش های گذشته ﻭ ﺁﻳﻨﺪﻩ توست را ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻲ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺍﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ) ؛ (ﻭ ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺼﺮﺗﻲ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻳﺎﺭﻱ ﺩﻫﺪ) ؛ (ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﺮﺩ ، ﺗﺎ ﺍﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ. ﻭ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﻣﺎﻟﻜﻴّﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﺧﺪﺍﺳﺖ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺍﻧﺎی حکم کننده ﺍﺳﺖ) ؛ (ﺗﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮِ ﺁﻥ ﻧﻬﺮﻫﺎ ﺟﺎﺭﻱ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺤﻮ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﻛﺎﻣﻴﺎﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ)

(سوره فتح آیات 1 تا 5)

—————————————————————————

خدای مهربان و دانای حکم کننده و آگاه به اسرار درون نهانخانه قلبم ، از فضل و رحمت تو درخواست یاری و هدایت و حمایت میکنم. این نوشته ها رو مایه عبرت و یادگیری خودم قرار بده و از من شخصیتی متواضع تر و خاضع تر بساز تا همواره در مدار بندگی تو باشم و از من در برابر وسوسه های شیطانی محافظت کن چون تو تنها محافظت کننده و یاری رسانی. خدایا کمکم کن ردپایی باشه در مسیر توحید و بندگی تو.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»

—————————————————————————

سلام و درود به استاد عباس منش عزیز و استاد شایسته بزرگوار و همه دوستان نازنینم در این سایت توحیدی. چقدر دلتنگ تون بودم ؛ آخرین کامنتم رو 26 مهرماه نوشته بودم و امروز 26 آبان ماهه.

طبق هدایت الهی از طریق آیه 16 سوره کهف «وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْکَهْفِ یَنشُرْ لَکُمْ رَبُّکُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَیُهَیِّئْ لَکُم مِّنْ أَمْرِکُم مِّرْفَقًا» بهم گفته بود برو توی غار تعهد و تمرکز و تنهایی خودت روی خودت کار کن باشد (ﺗﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺗﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﺴﺘﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺗﺎﻥ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ)

فرض کنید یه ماه دهن یه آدم پرحرف رو با چسب پنج سانتی ببندید و یه ماه بهش اجازه حرف زدن ندین، وقتی چسب رو برداری این آدم میخواد از سر میدون باغ زهرای بوشهر تا اتوبان تهران قم دم عوارضی میخواد براتون حرف بزنه ، پس یه کامنت طولانی در پیش داریم ، اگه حوصله خوندن ندارید فقط اسکرول کنید برید پایین فایو استار منو بدین و شب بخیر همگی (چرا نمیشه ایموجی خنده های شیطانی گذاشت)

شاعر میگه: «دوباره یه روز خوب لب دریای جنوب؛ دوباره کنار بندر دوباره بزن و بکوب» و سایر موارد…

این لب دریای جنوب به جون خودم خیلی نزدیکه به انرژی خداوند. هر وقت میرم کنار ساحل اگر هم آگاهی جدیدی دریافت نکنم حداقلش اینه که خیلی حالم بهتر و مثبت تر میشه ؛ استاد عباس منش هم کارش رو از لب دریای جنوب ایران آغاز کرد (بندرعباس) و الان هم لب دریای جنوب آمریکاست (اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک) ؛ بووخووودداااا ؛ تاکید کنم بوشهر و فلوریدا روی نقشه هم مدار هستن. (نامبرده استاد تمرکز بر حاشیه و دوری از اصل خخخ)

از همه شوخی ها که بگذریم اصل فقط توحید و بندگی و تواضع به درگاه خداونده ،اصل اینه که هر چه بیشتر به مدار انرژی الهی نزدیک و نزدیک تر بشیم ، این کامنت هم متاثر از آگاهی های همین فایله. اول میخواستم این کامنت رو توی جلسه اول دوره احساس لیاقت بنویسمش چون با موضوع اون فایل مرتبط بود ولی یه حسی بهم گفت انتقالش بدم زیر این فایل.

—————————————————————————

چند روزی بود داشتم تلاش میکردم توی مدار توحید بمونم و روی خود کار کنم ولی نجواهای شیطان بشدت منو برده بود توی فاز احساس بی ارزشی و افسردگی . صبحها ساعت 5 و خورده ای بیدار میشدم و میگفتم من اصلا چرا بیدار شدم من که هیچ هدفی ندارم و دوباره می‌خوابیدم و دوباره 7 و خورده ای بیدار میشدم و میگفتم من هیچ هدف و برنامه ای ندارم و من یه آدم بی ارزش و افسرده ام. و دوباره می‌خوابیدم تا حوالی 9 و با سر درد ناشی از دیر شدن قهوه بیدار میشدم و به صد زور و زحمت میرفتم تا سر کوچه یه قهوه می‌خوردم. (آخرش هم پتک جهان توی سرم میخورد که از جام پاشم)

این درحالی بود که داشتم تلاش میکردم با گوش دادن به فایلها و مکتوب کردن از این چیزی که هستم پایینتر نیام. امروز صبح به خداوند گفتم خدایا تو علیمٌ بذات الصدور هستی و از قلبم آگاهی داری، خدایا تو نزدیکی بهم، از همه چیز خبر داری، تو میانبر ها رو میدونی، یه جوری کمکم کن، مگه نمیگی از من بخواهید. تنها تو رو میپرستم و فقط از خودت یاری میخوام» اینا رو گفتم و دوباره خوابیدم. وقتی بیدار شدم بی اختیار این بیت ها از غزل یازدهم حافظ مکرر توی ذهنم زمزمه میشد:

«ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم ؛ ای بیخبر ز لذت شرب مدام ما» «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ؛ ثبت است بر جریده عالم دوام ما»

اینها هی تکرار میشد و پا شدم که روزم رو شروع کنم ، طبق معمول رفتم یه دوش گرفتم و همزمان داشتم با خداوند گفتگو میکردم ، میگفتم خدایا مگه نمیگی «أُجِیبُ» یعنی همواره در حال اجابتی ، الان هم أُجِیبُ کن دیگه، دارم بهت میگم اوضاع ناجالبه. و یه حس آرامش بخشی بهم گفت آره صد البته که «أُجِیبُ» ولی به شرط «فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بی» نه اینکه هر کاری خودت دلت خواست انجام بدی. دیدم آره راست میگه من خیلی خودسرانه عمل کردم و چک و لگدش هم خوردم.

با حس بسیار منفی و احساس بی ارزشی از خونه زدم بیرون و رفتم کنار ساحل (حتی دو دل بودم دفتر و خودکار هم ببرم یا نه) گفتم فایل اول احساس لیاقت رو گوش میدم ببینم اصلا تاثیری داره یا نه. 20 دقیقه اول فایل رو دو بار گوش دادم (چند روز پیش کامل مکتوب کرده بودم و کامنت های امتیاز بالا رو هم خونده بودم و خیلی نکات طلایی توی کامنتای دوستان بود، بینهایت ارزشمند)

فایل رو پاوز کردم و گفتم خدایا باهام حرف بزن و یه هدایت بفرست از قرآن. خدایا باهام حرف بزن حتی اگه آیه عذاب باشه. من نیاز دارم بهت وصل بشم.

آیه 23 أعراف باز شد: «قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ» ([آن دو نفر]گفتند: اى پروردگار ما، به خود ستم کردیم و اگر ما را نیامرزى و بر ما رحمت نیاورى از زیان‌دیدگان خواهیم بود)

رفتم آیات قبل و رسیدم تا آیه 8 «وَالْوَزْنُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»

دیدم خداوند میگه روز حسابرسی با نتایجت باید حرف بزنی، اونی که نتیجه دستش باشه همون آدمیه که به رستگاری رسیده.

و شروع کردم به خوندن آیات یکی یکی و نکاتش رو نوشتم و دیدم قرآن داره به احساس ارزشمندی انسان اشاره مستقیم می‌کنه . و قصه از اینجا شروع شد …

از آیه 10 تا 27 نکاتش رو مکتوب کردم و خودم چیزای جالبی ازش یاد گرفتم. ولی نیاز دارم به تکرار و تمرین…

حتی دو دل بودم آیا اینها رو کامنتش کنم یا نه، که وقتی هدایت خواستم خداوند با آیه «إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُّبِینًا» دقیقاً مهر تاییدش رو زد و منو ناک اوت عشق و مهربانی و فضل و رحمت خودش کرد. (عاشقتم رب العالمینم)

—————————————————————————

(من درسهای این آیات رو بر اساس مفاهیم احساس لیاقت و ارزشمندی نگاه کردم، برداشت کاملاً شخصیه، و شما دوست عزیزم میتونید با من مخالفت کنید، و نظر خودتون رو داشته باشید، هر کسی درسهای خودش رو از آیات قرآن میگیره، ممکنه شما دوست عزیزم برید سراغ همین آیات و برای موضوع روابط یا ثروت یا معنویت یا هر چیز دیگه ای درس بگیری ، پس ادامه این کامنت برداشت‌های شخصی منه مرتبط با مفاهیم دوره احساس لیاقت و خود ارزشمندی؛ جهان به این تفاوت دیدگاه نیاز داره)

——————

آیه 10 : «وَلَقَدْ مَکَّنَّاکُمْ فِی الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَکُمْ فِیهَا مَعَایِشَ ۗ قَلِیلًا مَا تَشْکُرُونَ»

خداوند در این آیه میگه همانا ما طبق قوانینِ تغییر ناپذیرِ الهیِ حاکم بر جهان شما رو در زمین مکنت و جایگاهی ویژه بخشیدیم و (باز هم طبق قانون) اسباب کسب معیشت رو هم براتون فراهم کردیم، ولی شما چقدر کم سپاسگزاری میکنید.

یعنی دائماً توی احساس نگرانی و استرس و عجله اید، بجای اینکه توی احساس مثبت ناشی از سپاسگزاری باشید. همین سپاسگزاری کلیده ، مهمه که با سپاسگزاری از وضعیت موجود در احساس آرامش و رضایت خاطر باشم و مدت زمان طولانی حالم خوب باشه؛ کاری که من میکنم اینه که مدت زمان کوتاهی رو در احساس مثبت هستم و مدت زمان طولانی تری رو در احساس منفی و بعدش تعجب میکنم که چرا اومدم پایین. خب خسته نباشید تمرکز کن روی شرایط مثبت و سپاسگزاری کن تا برگردی بالا.

آیه 11: «وَلَقَدْ خَلَقْنَاکُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاکُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَهِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ لَمْ یَکُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ»

و ما شما رو طبق قوانین بدون تغییر الهی حاکم بر جهان هستی خلقت کردیم و به همه ملائکه گفتیم به آدم سجده کنید، همه سجده کردند به جز شیطان که از سجده کنندگان نبود.

(واقعاً نمیشه با هیچ فکتی به جز قرآن ثابت کرد که خداوند آدم رو خلق کرده و امر کرده به سجود و همه ملائکه سجده کردند و شیطان سجده نکرده) و اصلا چرا هر بار خلقت آدم رو بیان می‌کنه میگه ما خلقتون کردیم و به همه گفتیم سجده کنن، و شیطان سجده نکرد. چرا خداوند اینجوری شیطان رو رسوا می‌کنه ؟؟ اصلا فلسفه این همه تکرار این موضوع چیه؟؟

(ای انسان تو ارزشمندی، درحالیکه فقط و فقط خداوند شایسته دریافت سجود بندگان هست اما من اونقدر بهت جایگاه ارزشمندی بخشیدم که به همه گفتم به تو سجده کنن، سپس اساس خلقت تو بر اساس ارزشمندی بوده ، تو ارزشمند و لایق متولد شدی، کسب کردنی نیست، به صورت پیشفرض ارزشمندی چون روح خداوند رو در درونت داری، چون تجلی‌گاه صفات الهی هستی)

آیه 12: «قَالَ مَا مَنَعَکَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُکَ ۖ قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ»

خداوند به شیطان میگه چی تو رو منع کرد که سجده نکنی درحالیکه من بهت امر کرده بودم؟

(شیطان میره سراغ ابزاری بنام مقایسه و در ادامه نژاد پرستی چون با خودش در صلح نبوده)

من از انسان برترم ، من رو از آتش خلق کردی و اون رو از خاک.

————————

استاد توی دوره احساس لیاقت میگه: «شیطان با مقایسه میخواد حال منو بد کنه» و مقایسه از اینجا شروع میشه، شیطان که توی درگاه خداوند و بقیه ملائکه عزت و احترام داشت وقتی ابزار مقایسه رو بدست گرفت و خودش رو با انسان مقایسه کرد، خودش رو از جایگاهی که داشت آورد پایینتر، و خودش به خودش ظلم کرد، خودش خودش رو از حقیر شدگان قرار داد. (شیطان خودش با شمشیر مقایسه هاراگیری کرده حالا با همون شمشیر هم به انسان حمله می‌کنه.) مقایسه فقط احساس منفی رو بوجود میاره و …

احساس منفی هم مساویست با اتفاقات منفی.

مقایسه با دیگران یعنی ذره بین گرفتن روی کمبودها و نقاط ضعف خودت و حسادت کردن، و نتیجه اش میشه احساس منفی و طبق قوانین بدون تغییر الهی میای پایین

و پایین تر

و پایین تر

و پایین تر

و از حقیرشدگان میشی.

————————

آیه 13 : «قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا یَکُونُ لَکَ أَنْ تَتَکَبَّرَ فِیهَا فَاخْرُجْ إِنَّکَ مِنَ الصَّاغِرِینَ»

خداوند به شیطان میگه : از جایگاهت هبوط کن ، پایین بیا، (چون احساست منفی شده) دیگه اون جایگاه ویژه مناسب تو نیست. از اینجا خارج شو که همانا تو از حقیرشدگان هستی.

شیطان از فرکانس خضوع و بندگی و سپاسگزاری خارج میشه و قلبش رو پر می‌کنه از احساس تنفر و حسادت و مقایسه ، شیطان با مقایسه متوجه نقاط ضعف و کمبود های خودش در برابر آدم میشه و میاد پایین.

کاری که من بارها و بارها سر خودم آوردم و با مقایسه احساس خودم رو منفی کردم.

آیه 14 و 15: «قَالَ أَنْظِرْنِی إِلَىٰ یَوْمِ یُبْعَثُونَ» ؛«قَالَ إِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ»

شیطان درخواست فرصت میکنه تا روز رستاخیز. و خداوند هم این فرصت رو بهش میده.

خداوند حتی به شیطان هم فرصت بازگشت داده. با اینکه هیچ قرآنی بر شیطان نازل نشده بود ولی برای من انسان سند مکتوبی بنام قرآن قرار داده و بارها و بارها و بارها تاکید کرده «ای انسان، تو فرصت داری هر وقت اراده کنی برگردی به سمت من، هر بار برگردی خداوند رو توبه پذیر میبینی، نترس و غمگین نباش، ما همه چیز رو به حالت قبل برمیگردونیم، ای انسان ما نجات دهنده تو هستیم»

آیه 16: «قَالَ فَبِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَکَ الْمُسْتَقِیمَ»

(خدایا چقدر تو از سمت ما مخلوقاتت مورد کم لطفی و ناسپاسی واقع شدی و بازم به رومون نمیاری ؛ بچه پر رو ببینش خودش غلط زیادی می‌کنه و بعدش خدا رو مقصر نشون میده)

شیطان به خدا میگه: حالا که منو گمراه کردی همه شون رو از صراط مستقیم باز میدارم.

جای خداوند متعال بودم یکی با پشت دست میزدم دهنش ، هر چند خداوند اینقدر کریمه که به خود منم تو دهنی نزده. چقدر خداوند با مخلوقاتش با بزرگواری رفتار می‌کنه و ما ناسپاسی میکنیم.

خدا رو مقصر گمراهی خودمون میدونیم، درحالیکه خداوند میگه ما به شما مکنت و جایگاهی ویژه بخشیدیم. یا توی آیه 70 أسراء میگه کرامت و فضیلت بهتون عطا کردیم. ما شما رو لایق آفریدیم و شایسته دریافت سجده ملائکه دونستیم ولی ما بازم میگیم خداوند مقصره.

خدایا منو ببخش که کفور شدم و شرک ورزیدم و به خودم ظلم کردم.

شیطان نمیگه خودم گمراه شدم ، میگه خدایا تو منو گمراه کردی.

ابزار اول شیطان مقایسه بود

و ابزار دومش مقصر دونستن بقیه

و راه مقابله با این دوتا هم اینه که حقیقت رو بپذیرم و بخاطر آنچه که هستم و آنچه که دارم سپاسگزار خداوند باشم تا رشد کنم. ولی وقتی این دوتا ابزار رو بدست میگیرم نه تنها رشد نمیکنم که تنزل میکنم و میام پایین.

اینها قوانین بدون تغییر الهیه که اگر ناسپاس باشم میام پایین. خدا نیاورد پایین ، خودم اومدم پایین.

جاذبه قانونه، خدا منو از بالای ساختمون نکشید پایین ، خودم ایمنی رو رعایت نکردم افتادم ، خدا مقصر نیست. خودم مقصرم.

(یاد دیالوگ فیلم Gravity می افتم که چندبار توی کامنتم نوشتمش Landing is Launching ؛ یعنی فرود اومدن همون پرتاب شدنه. برداشت من این بود خضوع و فروتنی و سجود در برابر خداوند اوج گرفتنه ؛ برای اینکه از این موضوع «فرود همون پرتابه» یه تصویر داشته باشید به راکت‌های ایلان ماسک نگاه کنید، با همون مکانیزمی که پرتاب میشن با همون مکانیزم هم فرود میان)

آیه 17 «ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَیْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شَاکِرِینَ» از روبرو و پشت سر و سمت راست و چپشون بهشون هجوم میارم و تو میبینی اکثرشون ناسپاس هستن.

عه چه جالب، پس شیطان خودش هم قانون رو بلده. پس نمیتونه خدا رو مقصر بدونه. پس خودش هم می‌دونه داره بهانه میاره.

خودش هم می‌دونه پذیرش حقیقت و تعظیم در برابر خداوند باعث اوج گرفتنش میشه. شیطان با مقایسه و ناسپاسی خودش رو بدبخت کرده چرا باید بذاره من به خوشبختی برسم؟ پس همون ابزارها رو به منم پیشنهاد میده. مقایسه کن ببین، ببین چقدر بدبختی، سمت راستت رو ببین خونه فلانی، سمت چپت رو ببین ماشین مرسدس بنز سری G فلانی، ببین همش تقصیر خانواده ت بود، تقصیر خدا بود. عه فلانی روبروته ببینش چه روابطی داره، پشت سرت رو ببین چه خبره ، یه BMW سری هفت هم پشت سرت داره میاد. (فقط مونده بگه اون کلاغ توی آسمون رو نگاه کن یا این مورچه روی زمین رو ببین و خودتو مقایسه کن)

پس سپاسگزاری بهترین راه مقابله با مقایسه است.

سپاسگزاری بخاطر داشته ها و پذیرش مسئولیت بجای مقصر دونستن بقیه.

آیه 18 : «قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا ۖ لَمَنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْکُمْ أَجْمَعِینَ»

خداوند فرمود: «نکوهیده و رانده، از آن [مقام‌] بیرون شو؛ که قطعاً هر که از آنان از تو پیروى کند، جهنّم را از همه شما پر خواهم کرد.

قوانین همیشه به درستی کار میکنن، و هیچ احساس ترحم و دلسوزی در کار نیست. خداوند چطوری ما رو از جهنم نجات بده درحالیکه جهنم انتخاب خودِ ماست. جهنمی خودساخته و صدالبته عادلانه. خداوند بهمون ظلم نکرده ، ماییم که به خودمون ظلم کردیم. و قوانین هر بار عادلانه رفتار میکنه، چه جهنمی دردناکتر از دوری از مدار توحید.

—————————————————————————

تا اینجا خداوند داشت قوانین رو بهمون میگفت که عملکرد سیستمی قوانین حاکم بر جهان به چه شکل خواهد بود. و در ادامه یه الگو ارائه میده از ظلم به خود و پاسخ سیستم.

——————

آیه 19 : «وَیَا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَزَوْجُکَ الْجَنَّهَ فَکُلَا مِنْ حَیْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَهَ فَتَکُونَا مِنَ الظَّالِمِینَ»

ای آدم تو و همسرت توی بهشت ساکن بشید و شما دو نفر هر چی خواستید بخورید. و شما دونفر به اون درخت نزدیک نشید که شما دو نفر از ظالمان می‌شید. (اینقدر تاکید فعل شما دو نفر یعنی هر کسی خودش مسئول کار خودشه)

ظالم چی بود؟ طبق قرآن ظالم کسیه خودش به خودش ظلم کرده ، یا کسی که شرک رو انتخاب می‌کنه و از مسیر توحید خارج میشه. توی آیه 23 سوره یوسف هم وقتی یوسف توی شرایطی قرار میگیره میگه خداوند ظالمان رو رستگار نمیکنه.

پس ظلم منشأ بیرونی نداره، هر چی هست از درون خودمون آغاز میشه.

آیه داره از کلمه «فکلا» استفاده می‌کنه ، آیا آدم و همسرش اینقدر دم به دقیقه گرسنه بودن که نیاز به خوردن داشته باشن؟ یا اینکه اون درخت گونه‌ای در خطر انقراض بود که وقتی ازش میخوردن دیگه نابود میشده؟ یا اصلا مگه بهشت چرا باید چیز خطرناکی توش داشته باشه؟ اگه ریشه های ظلم رو در قرآن بررسی کنیم چطوری میشه یه درخت ابزاری برای ظلم باشه.

برداشت شخصی من اینه(شاید هم غلط باشه) خوراک همیشه خوراک جسمی نیست، یه وقتایی خوراک ذهنیه. (چون توی بهشت همه چیز پاک و مطهر بوده،) پس ای آدم تو و همسرت با مقایسه کردن خوراک منفی به ذهنتون ندین ، مراقب ورودیهای ذهنتون باشید. مراقب ارتباط قلبی تون با خداوند باشید که قطع نشه. خداوند توی آیات قبلش داره در مورد مقایسه میگه و اینکه چطوری مقایسه می‌تونه باعث هبوط مخلوقات از جایگاه بالاتر به جایگاه پایینتر بشه ، پس قاعدتاً الان هم باید برای مقایسه الگو ارائه بده.

یه مفهوم درخت دیگه هم توی قرآن بیان شده (آیه 24 ابراهیم أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ)

پس آدم و همسرش به مفهومی نزدیک شدن که بعد از اون وارد فاز مقایسه کردن و احساس منفی شدن. ما قطعاً خودمون رو با یه درخت معمولی مقایسه نمی‌کنیم، ما خودمون رو با چیزی یا کسی یا شرایطی مقایسه می‌کنیم که توی اون زمینه باهاش اشتراکاتی داریم.

آیه 20 : «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ لِیُبْدِیَ لَهُمَا مَا وُورِیَ عَنْهُمَا مِنْ سَوْآتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَاکُمَا رَبُّکُمَا عَنْ هَٰذِهِ الشَّجَرَهِ إِلَّا أَنْ تَکُونَا مَلَکَیْنِ أَوْ تَکُونَا مِنَ الْخَالِدِینَ»

شیطان دست به کار میشه و اونها وسوسه می‌کنه، و کاری می‌کنه اونها به نقاط ضعف و نداشته ها و کمبود های خودشون توجه کنن. به چیزهایی توجه کنن که متعلق به مدارشون نیست و برای دریافتش باید به مدارهای بالاتر برن. آیه 24 ابراهیم مفهومی پاک و مطهر رو به درخت تشبیه می‌کنه که اصل اون ثابت هست و فرع اون در همه جنبه های زندگی خودش رو نشون میده و در آیه 25 میگه در زمان و مدار مناسب مفاهیم و باورهای توحیدی به نتیجه میرسه. و شیطان به آدم و همسرش احساس کمبود و عجله میده ، احساس مقایسه میده که این نقاط قوت رو ببینید و حالا به نقاط ضعف خودتون توجه کنید و مقایسه کنید. حتی وعده فرشته شدن رو میده و فرشته بودن رو نقطه قوت می‌دونه و انسان بودن رو نقطه ضعف. (مقایسه سیب و پرتقال یا مقایسه دو کهکشان متفاوت)

شیطان ابزار مقایسه رو به آدم و همسرش میده و احساس شون رو بد می‌کنه و همون‌جوری که خودش هبوط می‌کنه ، آدم و همسرش هم هبوط میکنن.

هبوط کردن و تنزل و پایین رفتن نتیجه طبیعی مقایسه است.

به نظرم می‌رسه اگر آدم و همسرش خویشتنداری میکردن و خودشون رو با مدارهای بالاتر مقایسه نمیکردن چه بسا خودشون به صورت تکاملی به اون مدارها دست پیدا میکردن.

آیه 21 : «وَقَاسَمَهُمَا إِنِّی لَکُمَا لَمِنَ النَّاصِحِینَ»

و برای آن دو قسم یاد کرد که من برای شما دو نفر نصیحت کننده ام.

(یادم باشه سری بعدی اگه کسی خواست نصیحتم کنه چه رفتاری نشون بدم… )

آیه 22 : «فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ ۚ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَهَ بَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّهِ ۖ وَنَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَمْ أَنْهَکُمَا عَنْ تِلْکُمَا الشَّجَرَهِ وَأَقُلْ لَکُمَا إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُبِینٌ»

ترجمه مترجمان مختلف رو دیدم ولی همه شون کلمه غرور رو نادیده گرفتن.

پس از موضع غرور اونها رو فریب میده (معمولاً آدمهایی که قسم میخورن من دارم به خاطر خودت میگم و دارم نصیحتت میکنم ، احساس غرور و خود بالاتر بینی هم دارند، مثل شیطان)

از موضع غرور و بالاتر و حق به جانب قسم میخوره و این دو انسان رو فریب میده.

وقتی اونها خودشون رو با اون مفهوم (بقول قرآن درخت) مقایسه می‌کنند و احساس بی ارزشی می‌کنن و احساسشون منفی میشه و میان پایین. دیگه با خودشون در صلح نیستن چون طعم مقایسه کردن رو چشیدن. همه مترجمان میگن زشتی هاشون نمایان میشه و سعی میکنن که خودشون رو با برگ های بهشتی بپوشانند. (اینجا رو واقعاً نمیدونم …) اما آنچه مسلمه تلاش کردن تا زشتی هاشون رو بپوشنن تلاش کردن آشغالا رو بذارن زیر مبل.

طبق قانون، مقایسه حال آدم رو بد می‌کنه و آدم رو میاره پایین.

و پروردگار ندا میده آیا شما دو نفر رو نهی نکرده بودم از آن درخت

(هر چند ترجمه عبارت «تِلْکُمَا» رو متوجه نشدم، ولی مفهوم کلیش این بود که نوشتم)

و آیا به شما نگفته بودم که شیطان بر شما دونفر دشمنی آشکار است ؟

آیه 23: «قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ»

آن دو گفتند : ای پروردگار ما، ما به خودمون ظلم کردیم و اگر ما رو نبخشی و بر ما رحم نکنی پس ما از زیانکاران خواهیم بود.

خودشون با احساس منفی به خودشون ظلم کردن و اومدن پایین، و دیگه اون جایگاه متعلق به اونها نیست، الان هم طبق قانون باید هبوط کنن، سیستم دلسوزی و ترحم نمیکنه ، قوانین به صورت سیستمی و عادلانه از رحمت و فضل خداوند متنعمت می‌کنه، ولی اگه اشتباه کردی احساس ترحم نمیکنه. خودت اومدی پایین؛ نه خدا مقصره، نه سیستم بهت ظلم کرده، اومدی پایین اشکالی نداره، خودت اومدی پایین خودت هم تلاش میکنی میری بالا. ولی بهشت جای آزمون و خطا نیست ، بهشت فقط خیر و خوبی مطلقه، اگه آزمون و خطا میخوای جات توی زمینه. از جایگاه بالاتر هبوط کردی به جایگاه پایینتر ، الان هم مثل مرد چالشها رو میپذیری ، مسائل رو حل می‌کنی و دوباره میری جایگاه بالاتر رو کسب می‌کنی. دادنی نیست، اکتسابیه. از دست دادی ولی میتونی دوباره بدستش بیاری. وقت چالشه، وقت رفتن به زمین.

آیه 24: «قَالَ اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَکُمْ فِی الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِینٍ»

خداوند میگه شما به زمین هبوط کنید و بعضی بر بعضی دیگه دشمنی میکنید ؛ و تا مدتی در زمین استقرار پیدا میکنید و از اون بهره‌مند میشوید.

(تا اینجا هر چی خدا به آدم و زوجش می‌گفت ضمیر ها همه دو نفره بود. از اینجا به بعد ضمیر جمع به کار میره) شما دو نفر و نسل بعد از شما دسته جمعی ، کلهم اجمعین پاشید به زمین هبوط کنید و خودتون رو به چالش بکشید و در این مسیر با هم به دشمنی هم برمی‌خیزید. تا مدتی اونجا هستید و دوباره برمیگردین همینجا.

آیه 25: «قَالَ فِیهَا تَحْیَوْنَ وَفِیهَا تَمُوتُونَ وَمِنْهَا تُخْرَجُونَ» اونجا زنده میشوید و در آن می‌میرید و از آن خارج می‌شوید.

آیه 26: «یَا بَنِی آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنَا عَلَیْکُمْ لِبَاسًا یُوَارِی سَوْآتِکُمْ وَرِیشًا ۖ وَلِبَاسُ التَّقْوَىٰ ذَٰلِکَ خَیْرٌ ۚ ذَٰلِکَ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ»

ای فرزندان آدم برای شما پوششی قرار دادیم که زشتی ها و کاستی ها و نقاط ضعف تون رو بپوشونه؛ و پوشش تقوا از اون هم براتون بهتره. و این از نشانه های قدرت الهیه تا مایه تذکر باشه براتون.

(تقوا یا همون کنترل ذهن ، همون کنترل ذهنی که باعث میشه رفتارها و شرایط و عاداتمون شکل بگیره) ای فرزندان آدم ، کنترل ذهن کن، که بتونی نقاط ضعفت رو پوشش بدی.

(یه نکته اضافه کنم ، توی این آیه ممکنه منظورش لباس ظاهری باشه که بدن رو پوشش میده و در مقابل تقوا که باعث پوشش ذهن و شخصیت انسانه، یا ممکنه هر دوشون یکی باشن، و کلا داره در مورد مفهوم تقوا حرف میزنه.)

آیه 27: «یَا بَنِی آدَمَ لَا یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطَانُ کَمَا أَخْرَجَ أَبَوَیْکُمْ مِنَ الْجَنَّهِ یَنْزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِیُرِیَهُمَا سَوْآتِهِمَا ۗ إِنَّهُ یَرَاکُمْ هُوَ وَقَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لَا تَرَوْنَهُمْ ۗ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ»

ای فرزندان آدم ، شیطان شما رو دچار فتنه نکنه همون‌جوری که والدین تون رو از بهشت خارج کرد، و پوشش شون رو ازشون گرفت تا کمبودها و زشتی‌هاشون رو بهشون نشون بده، همانا اون و قبیله اش از جایی که فکرشو نمیکنید شما رو می‌بینند و همانا ما شیاطین رو بر کسانی که ایمان نیاورده اند مسلط و سرپرست قرار میدهیم.

کسی که رفته توی تیم شیطان و با خودش در صلح نیست شیطان هر بلایی سرش میاره. شیطان با مقایسه و حسادت و حرص و عجله و کمبود حال آدم رو منفی میکنه، و حال منفی یعنی اتفاقات منفی، یعنی هبوط و تنزل یعنی پایین اومدن. یعنی تبدیل شدن به بدبخت شدگان و حقیر شدگان. عین یه کشتی‌گیر وزن 60 کیلو که با حریف مثبت 120 کیلو رفته روی تشک، حریف 120 کیلویی هر فنی دلش میخواد اجرا می‌کنه و این یکی حریفش نیست.

راهش اینه که اصلا وارد این رقابت نابرابر نشیم. اونیکه شیطان رو انتخاب می‌کنه و میره توی تیم شیطان باید با قواعد شیطان بازی کنه، ترس ،عجله، کمبود، مقایسه، حقارت، بدبختی، فقر، احساس منفی، احساس منفی بیشتر، احساس استاک شدن و قفل شدن و نهایتاً نابودی…

یهویی نمیشه تغییر مدار داد ، ولی یهویی میشه انتخاب کرد، یهویی میشه تصمیم گرفت که توی کدوم تیم قراره بازی کنیم.

کی دوست داره توی یه تیمی بازی کنه که هم تیمیش همیشه با الفاظ رکیک بهش فحش بده و تحقیرش کنه و با ترس برش حکومت کنه؟؟

قطعاً همه مون یه هم تیمی می‌خوایم که بهش اعتماد کنیم و هر بار بهمون احساس ارزشمندی بده، برامون کرامت و فضیلت قائل باشه ، اون هم تیمی که میگه اگه عزت میخوای بیا تو تیم من. آیه 10 سوره فاطر : «مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّهَ فَلِلَّهِ الْعِزَّهُ جَمِیعًا ۚ إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ»

کلمه طیبه و عمل صالح باعث اوج میشه.

خدایی که همیشه وعده مغفرت و فضل میده؛ 268 بقره :«وَاللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَهً مِنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ»

خدایی که میگه من سرپرستتون هستم، و از تاریکی‌ها به سمت نور هدایت تون میکنم ؛ 257 بقره «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ»

چقدر این هم تیمی خوبه. چقدر بازی توی تیم خدا لذت بخشه. همه اش اوج گرفتنه.

—————————————————————————

مطمئنم کلی حرف دیگه داشتم که یادم رفته و بعد از اینکه کامنتم ارسال بشه و زمان ویرایشش تموم بشه یادم میاد.

تا یادم نرفته یکی از جوکهای رونالد ریگان که تازه توی یوتیوب دیدم رو براتون بنویسم. صرفاً جهت خنده.

(یه سیاستمدار درستکاری رو میبرن بهشت، و موقع حسابرسی میبینه بغل دستش یه کشیشه ، خب کارهای مقدماتی ورود به بهشت رو انجام میدن و بهشون میگن خب حالا بریم تا جاتون توی بهشت رو بهتون تحویل بدیم. یه کلبه چوبی محقر و ساده میدن به کشیش و میگن این برای شماست، و سیاستمدار توی دلش میگه اگه به کشیش اینو دادن فکر کنم به من هیچی ندن. بعد سیاستمدار رو میبرن جلوی یه عمارت ویلایی بسیار بزرگ با استخر و حیاط بزرگ و کلی درخت میوه و زمین گلف و … بهش میگن اینم برای شماست. سیاستمدار می‌پرسه ولی حس میکنم یه اشتباهی شده، شما به کشیش که کل عمرش رو عبادت کرده اون کلبه محقر رو دادین و این عمارت بزرگ رو دادین به من، درک نمیکنم چرا اینجوریه ؟ میگن اینجا کشیش زیاد داریم ولی تو تنها سیاستمداری هستی که اومده بهشت…

شما دوست عزیزی که تا اینجای کامنت رو اومدی تحسین میکنم. واقعاً حوصله میخواد این همه کامنت طولانی رو بخونی. چون از ظهر ساعت 12 مشغول نوشتن بودم. (با کمی زنگ تفریح)

یادمه زمانی که نظامی بودم یه سربازی داشتیم که بعد از ساعت خاموشی نظم خوابگاه رو بهم زده بود و نمیذاشت بقیه سربازها استراحت کنن. بهش گفتم پوتین و لباست رو بپوش بیا بیرون. و ازش خواستم خبردار بایسته و ساکت باشه و هیچ حرفی نزنه. سکوت مطلق، بعد از 4-5 دقیقه مثل بچه های کلاس اولی انگشتش رو آورد بالا گفت سرگروهبان تو رو خدا هر مجازاتی در نظر میگیری بگیر، فقط بذار حرف بزنم… الان یاد همون سربازه افتادم. بعد از اون حرفش هم تنبیهش تموم شد و رفت توی خوابگاه.

—————————————————————————

دوستان عزیزم بینهایت دوستتون دارم، ببخشید توی این مدت جواب کامنت ندادم، شرایطش نبود، و شاید دوباره برم توی غار.

در پناه رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید.

«فَاللَّهُ خَیْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»