گفتگو با دوستان 54 | کینه و نفرت = تولید بیماری

تنها تو را میپرستیم وتنها از تویاری میجوییم

الان که دارم میبینم که این دوست عزیز کرد زبانمان که با لحجه کردی که البته گویش فارسی رسمی کشور رو توام با لحجه کردی داشت میگه که یک انسان رو بخشیده وقتی که به خودم نگاه میکنم میبینم که چقدر این انسان هایی که درونم دارند به من توهین میکنند و من دارم حملشون میکنم باخودم و این ها رو من اصلا نبخشیدم انسان هایی که برای اینکه من فرکانس اشتباه فرستادم و این انسان هایی که ناخوشبودن رو خدا برام فرستاد انسان هایی که من واقعا ازشون متنفر بودم و فکر میکردم که با توجه به ظلم اون ها بوده که من این اتفاق ناگوار برام رخ داده و همیشه از خدا میخواستم که یک قدرت فیزیکی داشته باشم که بتونم همیشه ادبشون کنم و همیشه حس قربانی شدن رو به من میدادند و همیشه در همه جایی که حق با من بود و من دوست داشتم که لذت ببرم از این قبیل انسان ها که سن و سالشون عوض میشد اسم ها تغییر میکرد جنسیت عوض میشد و من رو همیشه دست کم میگرفتند و مسخره میکردند و تحقیر میکردند شاید که این افراد با هم فرق داشتند ولی همه شان یک خصوصیت داشتند و اون هم این بود که میخواستند من رو عحیب به خاک سیاه بنشوند ولی من از بچگی این رویا رو داشتم که بتونم ازپسشون بر بیام و ادبشون کنم و الان که الان هستش به خاطر ضربه هایی که خوردم از این قبیل انسان های بد فرکانس به خاطر بد فرکانسی خودم خیلی سختمه که ببخشمشون خیلی خیلی یعنی وقتی که استاد عباس منش در جلسه سوم دوره روانشناسی ثروت میگند که تعهد بده که تمام اتفاقات زندگی خودت تقصیر خودته واقعا دوست دارم که یه گلوله تویه مخم خالی کنند ولی این تعهد رو ننویسم و خیلی سختمه و وقعا به این دوست عزیزم تبریک میگم که تونسته یک انسان رو ببخشه و به نظر من بزرگترین و سخت ترین کار دنیا همینه که از یک نفر بگذری یک نفری که ازش متنفری چون خودم کار هایی رو انجام دادم که از دید بقیه خیلی سخته ولی واقعا این کار برای من سخت ترین کار دنیا بوده وهست و به دوست عزیزم بابت این کار بزرگ تبریک میگم

درپناه حق انشاالله من هم بتونم این کار رو بکنم

اینم باشه رد پایی از من

در پناه حق