گفتگو با دوستان 54 | کینه و نفرت = تولید بیماری - صفحه 11

سلام به استادعزیزوگرامی ومریم جون عزیزم.

استاد سوال کردن که کارکرد کدوم دوره ها باعث رشد یا پیشرفت شما شده ؟

باید بگم که من اکثر دوره ها رو کار کردم وتو هر کدوم پیشرفتهای خاص خودمو داشتم.

از اونجایی که متاسفانه تو همه ی زمینه ها نقص وضعفهای زیادی داشتم ،به همین جهت هر کدوم از دوره ها روی تغییرات من تاثیرات بسزایی داشته .

شاید کار کرد هر دوره، اونم برای بار اول زیاد تاثیری نداشته اما وقتی چندین بار کار کردم خودم متوجه ی تغییرات شدم.

بیشترین وموثرترین دوره ای که این اواخر کار کردم دوره ی کشف قوانین واحساس لیاقت بود که تاثیراتش بینظیر بود.

چون بیشترش از درون عامل تغییراتم شدن .

چیزی که شاید توجه زیادی بهش نمی‌کردم واکثر مقاومتها وترمزها هم از همین درون من شکل می‌گرفت.

صلح درون ،هماهنگی بین ذهن وروح از درسهای بزرگ این دوره ها بود که فکر میکنم تو هر زمینه ای می‌تونه کمکم کنه .

برای ایجاد صلح درون باید پذیرشم نسبت به اتفاقات خیلی بالا بره طوری که همیشه سعیم بر بودن در احساس خوب باشه .

من همه ی دوره ها رو دوست داشتم و دارم .

با وجود اینکه چندین بار هر کدوم رو جدی ومرتب ومنظم کار کردم بازم تمایل دارم ،کار کنم .هنوز از کارکرد هر کدوم لذت میبرم وبه هیچ وجه برام تکراری وخسته کننده نمیشن .

به قول استاد انگار اینا نیازهای ما در طول شبانه روزه .

باید باشن تا آروم باشیم .

باید باشن تا بتونیم راحت ذهنمون رو کنترل کنیم.

باید باشن تا درمسیر باشیم واگر نه افکار منفی درهر لحظه امکان بردن ما به مسیر نا مناسب رو دارن .

این هفته از لحاظ جسمی کمی کسالت داشتم .طبیعتا باید از خودم مراقبت میکردم تا خوب بشم .تا اینکه بعد از گذشت چند روز خوب شدم .

دیروز تصمیم گرفتم برای تنوع اتاقها وپذیرایی وآشپزخونه یه کم دکورتغییر بدم .

من مثل خانومای ایرانی نیستم‌که حتمن شب عید خونه تکونی کنم .بشورم وبسابم .

اما برای تنوع یه کارای ریزی انجام میدم .

از همسرم درخاست کردم تو ،جا به جایی مبلها کمکم کنه .

از اونجایی که بی نهایت تنبله وخیلی زود از کار خسته میشه .قور هم زیاد میزنه .

خیلی بیخود وبی جهت صداشو برد بالا وگفت: رو من حساب نکن .

من حوصله ی این کارا رو ندارم.

با وجود اینکه می‌دونه من دست تنها سختمه واذیت میشم .

حتی اگه پسرمم کمک کنه باز من سختمه .چون در کنارش کارای دیگه هست که اونا میشه جزع وظیفم .

خلاصه با همین یه جمله بی خیال ماجرا شد وناهارشو خورد و بی سر و صدا از خونه رفت بیرون .

به خیالش تا شب من تموم میکنم وبر می‌گرده .

کاری که هر سال انجام‌میده .

25ساله ازدواج کردیم و هر سال این برنامه رو با ایشون دارم.

متاسفانه از اینکه کسیو بیارم خونه کمک کنه خوشم نمیاد .بیشتر معذب میشم .منظورم گرفتن کارگر.

که حتی کارگرم بیارم باز باید خودم کنارش تو جابه جایی باشم .

کلا این خصلتش که خیلی ادعا می‌کنه عاشق منه ولی تو عمل مثل همچین جاهایی که به هردومون ربط داره،چون خونه ی هردومونه .هردو میخاییم لذت ببریم .ولی حاضر نمیشه کمکی کنه ،منو عصبانی ورنجور می‌کنه .

دیروز بقدری توقعم شد که خیلی کفری شدم . از اینکه خودخواهه وخیلی جاها ،بی مسولیت .واقعن عصبانی میشم .

جا به جایی مبلها ،رو بی خیال شدم .رفتم سمت آشپزخونه وتا شب خودمو با آشپزخونه سرگرم کردم .

هروقت از همسرم شاکی میشم .پسرم راهکارهای خوبی بهم میده .

بهم گفت مامان انقد وابسته به کارای بابا نباش .

بابا همینه .عوضم نمیشه .سعی کن انقدی با خودت در صلح باشی تا کاراش باعث آزارت نشه .

ازش بی توجه بگذر.

مال خودت باش.

هرچقدر من بیشتر روی خودم کار میکنم که نسبت به کارای همسرم پذیرشم بیشتر بشه .فک میکنم ایشون خود خواه تر وزیاد خواه تر میشه .

قشنگ کارای خودشو خوب پیش میبره .جایی که از جسمش کار نکشی ،خوبه . اما در خاست کنی عاجزه !

دور از جون انگار فلج .در این حد بدش میاد بگی از جسمش کار بکشه .

خب من به عنوان یک زن ،چطور میتونم از این رفتارش بگذرم ؟!

تو ذهنم اولش به سختی اما در عمل متفاوت با قبل عمل میکنم .

دیگه مثل قبل دعوا ومرافه نمیکنم اما لحظه ای که از رفتارش بدم اومد ولی باز ذهنموکنترل کردم که توجهی بهش نکنم .

مثل همیشه رو پای خودم وایستم .

که با سرگرمی ومشغول شدن آشپزخونه راحت خودمو کنترل کردم .

شبم که اومد نه حرفی زدم ونه گله ای کردم .

ظرفیتم خیلی بزرگتر ازقبل شده .

توقعاتم خیلی کمتر شده .

یه جاهایی تو ذهنم ته ماجرا رو در میارم بعد تصمیم درست رو میگیرم که الکی سر موضوعی سمت احساس بد نرم .

چون وقتی احساسم بد میشه اول از همه حال خودم بد میشه .

انقدی هم فهمیدم که محبت کردن وکمک کردن چیزی نیست که تو بخای با زور از کسی طلب کنی اونم همسر !!!

آدمای نزدیکت، خودشون میبینن ومیدونن .

اگه کاری نمیکنن چون نمیخان .

پس باید بی تفاوت ازشون بگذرم .سپردمش به خدا .

میشد دعوای شدیدی را بندازم وتا یه هفته درگیرش بشیم .من عصبانی ،ایشون عصبانی، بزنیم سر کله ی هم .

اما دیگه حوصله ی این جنگ وستیز ها رو ندارم .

در واقع حوصله ی رفتن به حال بد رو ندارم .

با وجود اینکه تو دلم حالم میزون میزون نبود اما بازم خیلی بهتر از این بود که بخام عصبانیتمو بروز بدم .

باید خشمم رو کنترل میکردم .

شب بعد از خستگی دوش گرفتم ورفتم استراحت کردم .

امروزم به خودم گفتم باید استراحت کنم چون بدنم نیاز به استراحت داره .

تنها لطف همسرم به من اینه که میگه کار نکن .

ولش کن .

25ساله گذشته ، و تغییر نکرده حتمن از این به بعد هم تغییر نمیکنه .

این منم که در شرایطها وموقعیتهایی که نیاز دارم باید بدونم که چ کاری انجام بدم وچطور انجام بدم بهتره ؟

به اجبار که نمیشه از کسی درخاستی کرد.

حتی نزدیکترین افراد خانوادت .

منم سعی میکنم به جا و درست از خودم مراقبت کنم که جسمم خسته نشه که دوباره توقعم بزنه بالا.

برای لذت بردن وآرامش خودم هر کاری که لازم باشه میکنم .

احساس میکنم هنوز سر یه موضوعاتی وابستگی دارم .

که تو خلوت خودم باید تحلیلشون ‌کنم .

به قول استاد مهم نیست تو به چ دلیلی ناراحتی ؟

آیا دلیل ناراحتیت منطقیه یا نه ؟ مهم احساسته که باید خوب نگهش داری .

این از اون ‌مواردی هستش که انجامش خیلی بهم کمک می‌کنه تا زودتر از جریان ناراحتی بیرون بیام .

در واقع همون پذیرش آدمها میشه .

دیگه چ‌خوب چ بد باید پذیرفتشون واعتنایی نکرد تا ببینی خداوند تو چ جریاناتی تو رو هدایت می‌کنه .

برداشتن نگاه وسرگرم کردن خودت وکنترل ذهنت از جمله کارهایی هستش که میشه کرد.

یه جاهایی تغییر زاویه ی دید خیلی کمکت می‌کنه اما من تو این مورد ،هرکاری کردم تغییر زاویه ی دید،کمکم نکرد.

اینکه استاد عرض کردن به آینده نمیخاد نگرشی داشته باشید وبیشترین تمرکزتون تو لحظه ی حال باشه .

کاملا درسته .همین رویه نجات دهنده ی خیلی از احساسات مخرب ماس .که اگر فکر کنیم یه چیزایی همیشگیه وتا ابد هست، حالمونو خیلی بد می‌کنه .شایدم خیلی ناامیدمون کنه .

.بهتره فک کنیم همه چیو میشه تو این لحظه درست کرد والان وظیفه ی من حفظ آرامش وحتی شاد بودن در لحظس . اینه که به من جواب میده ومنو‌ به همون صلح درون میرسونه .

استاد جونم مرسی که هستی .