اکثر افراد به جای خلق شرایط دلخواه، تابع شرایطی شده‌اند که در آن گیر افتاده‌اند.
تنها زمانی از شغلی که دوستش ندارند دست می‌کشند، که مطمئن شوند شغل دلخواهشان آماده و مهیا است. وگرنه خود را با همان شرایط وفق می‌دهند.
تنها زمانی تصمیم به هجرت خواهند گرفت که، مطمئن شوند در شهر یا کشور جدید، شرایط مساعد و تضمین شده‌ای برای‌شان مهیاست. وگرنه در همان شهر می مانند.
شاید این طرز فکر منطقی تر به نظر برسد، اما هماهنگ با قوانین کیهانی نیست. و در یک کلام، راه زندگی در شرایط دلخواه، از مسیر این طرز نگرش نمی‌گذرد.
ما آفریده شده‌ایم تا خالق زندگی و شرایط‌مان باشیم، ما آمده ایم تا شرایط دلخواهمان را خلق و تجربه کنیم؛ نه شرایط موجود را.
ما هیچگاه تابع شرایط نبودیم چون می دانستیم که ما خالق شرایطیم… اگر تصمیم گرفته بودیم که خود را با شرایط وفق دهیم،
آیا هرگز چیزی به عنوان، کشاورزی بوجود می‌آمد؟
آیا هرگز صنایع شکل می‌گرفتند؟
آیا می توانستیم از این سر دنیا به آن سر دنیا فقط در کمتر از یک روز سفر کنیم؟
آیا اصلاً نسل مان ادامه می یافت یا بیماری ها ما را از پا در آورده بود!
تمامی تغییراتی که در جهان ایجاد شده، از تکنولوژی های پیشرفته تا انجام کارهایی که حتی همین چند سال پیش غیر ممکن می نمود، حاصل این دیدگاه است که ” ما خودمان خالق شرایط هستیم”
این باوری است که من برای تغییرِ شرایط زندگی ام، ساخته‌ام.
نتایج این تفکر نشان دهنده‌ی درستی این تفکر است. اولین قدمی که باید برای تغییر برداری، ایجاد چنین باوری است.
ایجاد این ایمان که خداوند توانایی تغییر شرایط را در من آفریده و برای بهبود شرایطم، حتی از من هم مشتاق‌تر است وهمواره در این مسیر، هدایتگر من است.
وقتی فضل خداوند و فراوانی جهان را باور می کنیم و ایمان می آوریم که ما قدرت ایجاد و تجربه شرایط دلخواهمان را داریم، آنگاه دیگر هیچ محدودیتی را نمی پذیریم. دیگر نمی گوییم ببینیم چه می‌شود!
دیگر تردیدی باقی نمی‌ماند. بلکه خواسته مان که مشخص می شود، تنها با ایمان، توکل و اشتیاق، قدم‌های مان را استوار برمی داریم.
ساختن چنین ایمانی، بهایی است که باید برای ساختن شرایط دلخواهت بپردازی. این ایمان تو را در مداری قرار می‌دهد که ایده‌ها، آدم‌ها و همه‌ی آنچه برای تجربه‌ی شرایط دلخواه‌ات نیاز داری، آنجا منتظر و آماده خدمت به تو است.
این وعده خداوند است و به قول قرآن:
«چه کسی وفادارتر از خداوند به وعده ی خویش است؟!»
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD333MB28 دقیقه
- فایل صوتی ما خالق شرایط خودمان هستیم25MB28 دقیقه
سلام و دروود
روز چهاردهم سفرنامه
31ام مرداد ماه 1403
نکات اساسی و کلیدی این فایل ارزشمند:
ما خالق جهان هستیم،ما خالق زندگیمون هستیم
ما تابع شرایط نیستیم که شرایط برای ما تصمیم بگیره،ما تصمیم میگیریم شرایط رو چه جوری پیش ببریم و چه شرایطی رو بسازیم.
باید از خودمون بپرسیم که چی رو میخوایم و اونو
خلق کنیم که البته به شرط ایمان و باور درست.
چیزی رو که میخوایم باید روی یه برگه بنویسم تا برامون واضح بشه و با نوشتن بهش قدرت میدیم.
شروع کنیم به ساختن شرایط مورد علاقمون و به این فکر نکنیم که بریم جلو ببین شرایط چی میشه!
اگر باورمون عوض بشه،سطل وجودیمون بزرگ میشه و نعمت های بیشتری دریافت میکنیم.
تمام خواسته هاتی که دوست داریم برآورده بشه برای خداوند ناچیزه.
جهان هستی خوشحاله که به خواسته هامون برسیم و توی این مسیر حمایتمون میکنه.
اگر در مدار درست قرار بگیرین،ایده های درست،شرایط درست خود به خود وارد زندگیمون میشه و نمیخواد کار خاصی نیاز نیست کنیم.
یادمون باشه که روند طبیعی اینه که خواسته ها بزرگ و بزرگتر میشه.
محدودیت فقط توی ذهنمون هست،اگر در مدار درست باشیم،قوانین و همه چیز برامون تغییر میکنه.
تمرین شخصی:
از خودم بپرسم کجاها تابع شرایط نبودم و زندگیم رو خلق کردم؟
وقتی که همه میگفتند باید مدرک داشته باشی تا بتونی تدریس کنی ولی من مدرک ندارم و بسیار زیاد هنرجو دارم.
وقتی همه میگفتن که باید خونه بسازی و من خریدم!
وقتی میگفتن عرسی گرفتن سخته و من بهترین عروسی رو گرفتم.
وقتی همه میگفتن که باید تبلیغ کنی تا مشتری بیاد و من با کار کردن روی خودم اجازه دادم خداوند آدم ها رو برام بیاره و این کار رو خداوند کرد.
وقتی همه میگن بدون وام و چک به جایی نمیرسی و من نه وام دارم،نه چک دارم،تازه پس انداز هم دارم.
اینم یه تمرین شخصی بود واسه خودم.
حالا سوال اینجاست که چطوری این آگاهی ها رو بیارم توی عمل:
اول از همه هدف شخصیم رو مشخص کنم،قدم هایی رو که با شرایط حال حاضرم میتونم بر دارم یادداشت کنم،وقتی هدفم مشخص شد دیگه به دنبال این نباشم که قانون چی میگه یا نمیگه،یعنی قوانین دولت ها رو باور نکنم،روی باورهای ثروت سازم و روی ایمانم کار کنم.
عاااشقتونممم استادان عزیزم.
سلام و درووود
روز سیزدهم سفرنامه
مهمترین درسی که این فایل برای من داشت،این بود که اول باید باور کنم که خالق شرایط خودم هستم،بعد باقی مراحل رو برم جلو!
بعضی وقتا توی کارم و شغلم،میگم بزار برم جلو حالا ببینم چی میشه بعدا! در صورتی که الان فهمیدم که این نشون دهنده ی عدم ایمان من به خداوند هست.اگه من باور داشته باشم که خالق شرایط زندگیم هستم،پس “برم جلو و دیگه ببینم چی میشه” هیچ جایی نباید تو زندگیم داشته باشه و باید یقین بیارم که ” میرم جلو و میسازمش”
خدا رو شکر که با این فایل و به لطف استاد عزیزم،درکم از خالق شرایط بودن بالاتر رفت.
عاااشقتونممم استادان عزیزم