سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 151 - صفحه 9

به نام خداوندی که همه ی موجودات فرمانبر فرمان اوهستن.

سلام به استادعزیزم ومریم عزیز.

سفر به دورامریکاقسمت ۱۵۱.

خداشانس بده ،خوش به حال سوداجون که استادکامنتشوانتخاب کردبرای توضیح دادن .

دم سوداجون هم گرم ،حتمن لایق این قدردانی بودن که انتخاب شدن .

راسش حسودیم شدبهش ،دلم خاس یه روزی هم استادیکی ازکامنتهای منوبه عنوان فایل جدید،بخونه .

انشالله.

صحبتهای تازه ای شد،درس جدیدی گرفتم ازصحبتهای استاد.اینکه یکبارخلق شدیم وقرارتواین یکبارخودمون به نحوی که درسته ،پیش بریم وچیزی وکسی، مانع آزادی وخوشحالی مانشه .

ینی دربند چیزی یاکسی نباشیم.

استاددرموردوابستگی بعضی از افراد به حیوانات خونگی صحبت کردن وگفتن وجوداونها،مانع آزادی شمامیشه .منم موافقم.البته خودم تجربه نکردم ولی خیلی دیدم ودقیقا هم همانطوری هستن که استادگفتن .

زمانی که به یه چیزی می چسبیم ،ینی به اون چیزوابسته ایم‌.ینی دورشدن ازاون ،باعث بدی حال مامیشه.

حالاهرچیزی میخادباشه .یاهرکسی میخادباشه .

شایدم کنیم به چیزی وابسته نیستیم ولی اگر دقت کنیم متوجه میشیم چرااتفاقابه خیلی چیزها وابسته ایم.

منم تازگی‌ها متوجه شدم خیلی ازعلایقم رازیرپاگذاشتم فقط به این دلیل که بچه هام تنهانمونن ،اگه تنها باشم ازپس خودشون برنمیان.وپی بردم این یه باورغلطه ،اوناچیزی نمیگن ،این منم که خودمواسیراونهاکردم .فعلاپیش نیومده جایی برم ولی این اجازه راازهمسرم گرفتم واحساسموبهش گفتم وایشون هم پذیرفتن که منم گاهی نیازدارم تنها جایی برم .

خیلی وقتهااسیروبرده ی خونمون یاشایدم وسایلای خونه حتی باشم .یاوابسته به شهرومکانی که زندگی میکنم .

استادخودش به حال شما،یه با انتخاب کردیدوبایه تصمیم جدی کلا،زندگیتونو،کن فیکون کردید.

ماهاخیلی چیزایاد میگیریم ،چیزایی که بادرونمون سازگاری داره ،انگارکه گمشده هامون راکشف میکنیم ولی لامسب خیلی سخته خیلی جسارت میخادتابتونی تغییرش بدی .درواقع نگاه مردم ازهمسرت گرفته تاآدمای اطرافت ،واقعاتفهیم نمیشن .

تنها کاری که ازپسم برمیادوانجامش میدم اینه که بیان میکنم وبقیشورهامیکنم .سعی میکنم بش فکرنکنم.تمرکزم روموضوعاتی نباشه که حالم واحساسموبدکنه .تاببینم خدابه کجاوچطورهدایتم می‌کنه.

شایدم باصبرم احساساتم فرق کنه ،نمیدونم فقط سعی میکنم که مسیررواشتباه نرم ونجنگم به خاطرش .

اینم می‌دونم ،قانون تکامل نیازبه صبرداره .برای منی که یکساله شروع کردم اتفاقات بزرگ ورسیدن به خواسته ها،یه کم صبوری میخاد،البته که بااحساس خوب .

ولی خب پیش میاد که کم بیارم ،ودلم بگیره .دوباره سریع جمش میکنم ونمیزارم تواون احساس بدبمونم .

انصافا که ازپارسال تاحالا،ازهرنظرکه بگید،اتفاقات وجریانات زندگیم فرق کرده وخیلی چیزهاعوض شده و نشونه های زیادی ازاتفاقات خوب رادارم می بینم .

بازداشته هام حال میکنم وسعی میکنم دست ازوابستگیهایی که دارم ،بردارم .اینومیدونم که همه ی وابستگی هام ،به خاطرترسهامه .بایدشروع کنم وکم کم ویکی یکی باپیداکردنش ،خودمومحک بزنم وشجاعتم رابرای تغییراتشون ،نشون بدم .

منم آزادی را،تنهایی رو،باخودم خلوت کردن را،نه تنهادوست دارم بلکه نیازم دارم .

مقاومت نمیکنم ،میدونم هرآنچه حقمه ،برام اتفاق میفته واگرخودم‌ تومسیردرست باشم و فرکانسهای مثبت به جهان بدم ،حتمن دروقت وزمان ومکان معین رخ میده هرآنچه که بایدرخ بده.

بله خداروشکربه این درک رسیدم که سماجت نکنم وبااعتمادبه خدای خودم ،رهاترزندگی کنم .تعجبی نداره که الان شرایطم این باشه ،اینجاهم کسی مقصرنیس ،تاحالاخودم همه چیو،با،ناآگاهی خلق کردم ولی الان سعی دارم که بااگاهی بتونم چیزهای دیگه ،روش وسبک دیگه ای توزندگیم بوجودبیاریم .

استادراکه دارم احساس میکنم ،پشتم گرمه ،چون همراه استادهستم وبه خدای خودم وخودش ایمان دارم که میشود.

کاش بتونم هیچ وقت خرابکاری یااشتباهی نکنم .

استادجونم مرسی که بازدرس قشنگی ،دادی .

امروزم آگاهی جدیدی بدست اووردیم .

سپاسگزارخداوندهستم که هرروز درس تازه ای از جانب یکی از بنده های ،صالح وپاکش میده .

استادخوبم عاشقتم