سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 171

سلام استاد عزیزم وسرکار خانم شایسته دوست داشتنی من خدارو شکر همیشه به طبیعت دسترسی داشتم و دارم وانرژی طبیعت رو همیشه دریافت میکنم ویادمه سن حدود 15 سالگی بودم که یه تصمیم عجولانه و با ناراحتی گرفتم که تا به اون روز بچه ای به سن من توی اون محل به اون مکان تنهایی نمیرفت یادمه رفتم تنهایی کوه ها و اونجا یه حسی بهم گفت برو داخل این حفره که با اینکه تنگ و تاریک بود وممکن بود لانه حیوون چیزی باشه بصورت دراز کش وارد شدم و اونجا همون حس که الان چند ساله با آموزشهای استاد عباسمنش عزیز آشنا شدم و شناخت آگاهانه تری نسبت بهش دارم بهم گفت آرام باشم و تمام نجواهای ذهنی من خاموش شدن اصلا متوجه گذر زمان نمیشدم تبدیل شد به امن ترین جای دنیا برام وقتی بیرون اومدم کلا از لحاظ صلح درونی نود درجه نسبت به چند ساعت قبلم تغییر کردم وبعدها به خودم گفتم اگه خدا نبود خدا میدونه چه بلایی سر خودت می اوردی واین تجربه اصلا یادم نمیره و هر بار توی شغلم مسئله ای پیش میومد میرفتم توی طبیعت و تصمیمی که میگرفتم کلی رشد وپیشرف و سود ومنفعت برام داشت حتی اگه میشد برم توی محیط مسکونی جدید و تنها توی اتاق با خدای خودم صحبت کنم و بعد از چندروز یا چند ساعت وقتی میومدم بیرون اصلا انگار اشیا دارن باهم حرف میزنن اینقدر به صلح درونی خودم نزدیک میشدم و بعداز چند سال دوباره رفتم به یه محیط کوهستانی دیگه که اسم اون محیط لونه کفار بود و وارد غار ی که به اصطلاح لونه کفتار بود وبرخلاف چیزی که من شنیدم از بقیه نه ترسی داشت نه کفتار منو خورد نه چیزی بقول استاد ترسش بیشتر خودش بود ومن دوباره توی خدمت سربازی بااینکه کلی ترس داشتم از یگانی که قرار بود خدمت کنم وقتی وارد شدم اون محیط خدمت شدم با اینکه همون روز اول خطرات رو به من هشدار داده بودن اون محیط برای من شد محیط خودسازی محیط شادی محیط غلبه بر ترسها و اصلا هیچ مسعله ای پیش نیومد با اینکه کلی من ماموریت میرفتم و توی فضاهای به ظاهر ترسناک قرار میگرفتم ودوباره بازم اونجا به ما گفتن که میخوایم توی یه محیط جدید یه یگان جدید افتتاح بشه کی میاد بریم اونجا خدمت کنه و بعضی از دوستان میگفتن اونجا که دیگه هیچی از اینجا بدتره و بعضی ها گفتن نه خوبه اتفاقا اونجا توی تاریکی آسایشگاه من خلوت کردم و بعد از فک کنم دوسه ساعت و یه نمیدونم دقیق بلند شدم اولین نفر گفتم من میرم وکوله پشتیمه گذاشتم عقب ماشین و باور کنید اونجا برای من لذت بخشترین خاطرات زندگی شدن از تجربه ها وهیچ ترسی وجود نداشت برای من بهترین انسانهای روی زمین اونجا بودن ،دوستای عالی امکاناتی که از همه جا میومد برامون که قبلش فقط یه محیط مسکونی مطروکه بود تبدیل به هتل شده بود وبعد 15ماه با اون همه دوستان خوب وخاطرات شیرین اونجا رئیس ما عوض شد و تصمیم گرفت منو جابه جا کنه بفرسه یه منطقه دیگه که هم هیچ دوستی اونجا نداشتم امکاناتی اونجا نبود ومن اولش احساس ترس از ممکنه با اون جمع اختلاف کنم با رئیس جدید اونجا از محیط ناامنش وخیلی مسائل دیگه وقتی رفتم اونجا هیچ خبری نبود امن آرام هم خدمتی هایی مثل بقیه هم خدمتی ها و رئیسی که رفتارش باما خیلی دوستانه و مودبانه بود واقعا استاد اینو که میگید تجربه های پاگذاشتن روی ترسها اصلایادمون نمیره با تمام وجودم عمیقا درک کردن و همه میگن بابا مگه تو چند سال خدمت کردی که این همه خاطره داری

استاد عزیز وخانمه شایسته مهربون باز دوباره نشانه شدن برای من که یادآوربشم ممنون از شما استاد لطف کردین امید وارم همیشه سالم سلامت و شاد باشید .خدا نگهدار