سریال سفر به دور آمریکا | قسمت 205 - صفحه 30

درخواست کردن از دیگران یه مهارت بسیار مهم هست که کمتر کسی تونسته توی خودش ایجاد کنه و اگر ایجاد بشه یه بخش زیادی از احساس لیاقت و ارزشمندی خود به خود ساخته خواهد شد، من توی این مورد خیلی زیاد باگ دارم و باید خیلی روش کار کنم، ترمزهای متعددی هست که باعث میشه ما مقاومت داشته باشیم در مقابل درخواست کردن، من دوست دارم اون دلایلی که خودم باهاش درگیر هستم رو لیست کنم و منطق های مخالفش رو بیارم.

یکی از دلایل مهمی که باعث میشه من نسبت به درخواست کردن مقاومت داشته باشم ترس از شنیدن نه هست، خودمم توی نه گفتن به دیگران مشکل دارم وقتی نه میگم عذاب وجدان میگیرم و وقتی نه میشنوم به شدت احساس بی ارزشی میکنم و ارزشمندیم رو وصل کردم به رفتار دیگران با خودم وقتی از کسی نه میشنوم میگم حتما به اندازه ی کافی ارزشمند نبودم که فلانی بهم جواب رد داد و به دیگرانم نمیتونم نه بگم با همین ریشه ی دیدگاهی و خودم رو مسئول احساس دیگران میدونم مسئول راضی کردن و خوشحال کردن بقیه.

دومین دلیلی که باعث میشه من نتونم از دیگران درخواست کنم اینه که میترسم توقع جبران ازم داشته باشن و من نتونم یا نخوام که براشون جبران کنم.

در هر دو ترمز بالا ردپای شرک به وضوح مشخصه، اگر من نعمت رو از سمت خدای خودم بدونم چه فرقی برام میکنه که کی بهم کمک کنه کی دست رد بزنه به سینه ام، اگر فلانی گفت نه یعنی خدا صلاح دونسته از یه دست دیگه اش بهم بده اگه همه رو دستان خدا بدونم دیگه چه فرقی میکنه کدوم دست بهم کمک کنه، دست دسته دیگه.

از طرفی باز اگر به فرض درخواست من و اجابت شدنش توسط دیگری ایجاد توقع کرد باز اگر من اون لطف رو از جانب خدا بدونم دیگه احساس دینی نسبت به اون فرد ندارم چون فکر نمیکنم اون به من کمک کرده اینجوری نگاه میکنم که خدا از طریق اون فرد به من کمک کرده و اگر درخواستی کرد اگر میتونم عاشقانه براش انجام میدم اگر در توانم نیست یا باعث میشه به سختی بیوفتم یا باعث احساس بد در من میشه به راحتی نه میگم بدون اینکه بترسم که نکنه دفعه ی بعد برام کاری انجام نده چون میدونم هر وقت هر نیازی داشته باشم توسط خدای من پاسخ داده میشه.

من یه دوستی داشتم که خیلی زیاد به من کمک کرده بود یعنی من هیج حا از هیچ کس ندیدم که اینقدر به یه نفر سرویس بده، همه جوره خدا اونو مامور کرده بود برای کمک به من، یه مدتی اون دست خداوند شد برام و از آب و گل در اومدم بعدش دیدم خیلی دارم ورودی منفی ازش میگیرم و داره رابطمون بهم ضربه میزنه ترس ها و شرک ها که تنها میشی دیگه کی میخواد کمکت کنه اگر فلان جا کارت گیر کرد و اینا باعث میشد نکنم از این رابطه اما بعد دوره ی لیاقت خیلی تغییر کردم و به راحتی بدون بحث و ناراحتی رابطه رو کات کردم یعنی دیگه بهش زنگ نزدم و دیگه نرفتم خونشون وقتی ام زنگ میزد دل به دلش نمیدادم و نمیزاشتم درد دل کنه باهام و با بالاتر رفتن مدارم خود به خود از زندگیم حذف شد، یه مثال دیگه اینکه چند هفته پیش یه عزیز دلی بهم یه مبلغ خوبی پول بهم هدیه داد چند روز بعدش یه تماس داشتیم یه کار ساده میخواست ازم که انجام بدم اما زمانی بود که رو حوصله و مود نبودم و سختم بود انجام بدم و هش محترمانه نه گفتم و انجام ندادم وقتی مکالمه قط شد اولش احساس گناه کردم بعدش خودم رو جم و جور کردم گفتم خدا اون پولو به من داد نه اون فرد و جالبه دو روز بعدش تماس‌گرفت گفت کارم انجام شده و نیازی نبود تو به زحمت بیوفتی یعنی اینقدر عالی جواب داد این کنترل ذهن و ارزش قایل بودن برای خودم، یا مثلل در مورد همسرم یه سری کمک ها بهم میکنه یه سرویس هایی بهم میده که خارج از رابطه ی متعارفمون هست اما وقتی ازم خواست صبح بیدار بشم و براش لقمه آماده کنم ببره با خودش گفتم نه من اذیت میشم از خوابم بزنم این یه مثال ساده بود جندین بار چندین جای زندگی پیش اومده بهس نه گفتم و اون اما راحت کار من رو انجام داده چون من هیچ کدوم از این نعمت ها رو از طرف همسرم نمیبینم از طرف خدایی میبینم که همسرم رو مامور رزق کرده برای من، البته نه اینکه الکی رو هوا نه بگم و تو ذوقش بزنم یا براش ارزشی قایل نباشم تلاش میکنم همسر خوبی براش باشم و باعث ارامشش باشم و توی خیلی از موارد زندگی کمکش باشم و با هم کارا رو پیش میبریم اما تو گذشته اینطور بود که بار زندگی رو خیلی زیاد به دوش میکشیدم به خاطر احساس عدم لیاقت اما الان خیلی تغییر کردم.

اما باز خیلی نیازه روی این مورد کار کنم هنوز تو درخواست کردن خیلی مشکل دارم.

من با تمرین ستاره قطبی نمیتونستم خیلی ارتباط بگیرم و مقاومت داشتم نسبت به انجامش هنوزم مقاومت دارم اما هر روز سعی میکنم انجامش بدم وقتی خوب بررسی کردم دیدم این مقاومتم برمیگرده به احساس عدم لیاقت و اینکه توی درخواست کردن مشکل دارم فکر میکنم مزاحم خدا شدم یا خیلی پروبازیه که هر روز ازش درخواست داشته باشم، اما الان دیدگاهم رو اصلاح کردم میگم هر می ازش بیشتر بخوام بیشتر عزیز میشم پیشش برای خدا اجابت درخواست های من زحمتی ایجاد نمیکنه خدا کارش اینه خدا عاشقانه اجابت میکنه خدا برای من و خواسته هام ارزش قائله خدا من رو دوست داره و خوشحال میشه چیزی ازش بخوام و الانم یه خواسته دارم که کمی برای ذهنم بزرگه اما تکاملم طی شده براش و وقتی اجابت شد میام و توی پاسخ همین کامنت درباره اش مینویسم.