سفر به دور آمریکا | قسمت 2

سلام و درود خدمت استاد بزرگوار و خانم شایسته عزیز(استاد شماره ۲ من)

امیدوارم مثل همیشه عالی باشید خالصترینها

خواستم تشکر کنم، این فایلها رسما روانیم کرده، اصلا یک شور و شوقی که نه در کلام میگنجه و نه در نوشتار.

یادم میاد زمانی رو که شما از ایران رفته بودین تااااااا زمانی که رسیدین آمریکا و استاد پارادایس رو خریدن و ازش یه فیلم گرفتن و روی سایت قراردادن. با دیدن اون فیلم با خودم گفتم نقطه عطف دوم(نقطه عطف اول زندگیم زمانی بود که بااستفاده از بسته قانون آفرینش سفر اروپا رو تجربه کردم و دیدگاهم دگرگون شد) زندگیم ایجاد شد، اصلا نمیتونستم بشینم و با دهان باز و «جلل الخالق گفتن» و «فتبارک الله احسن الخالقین» و «دست مریزاد مرد خدا» به ویدئو خیره شده بودم، نکنه پلک بزنم و یه تصویر رو نبینم! یادمه همون وقت هم همونطور سر پا یه دیدگاه هم ثبت کردم تا یادم‌بمونه چقدددر شگفت‌زده شدم و چقققدر احساس می‌کنم در درونم قدرتی دارم که ازم می‌خواد ازش استفاده کنم.

و حالا این فایلها رو نقطه عطف سوم زندگیم می‌دونم. و دوباره اون قدرته داره صدام می‌کنه…. بیییشترررر…. جوری که می‌تونه شگفت‌زده‌م کنه

من یه بار هم به خانم شایسته مهربان ایمیل زدم و ازشون تشکر کردم که شرایطی رو که باعث شد مشخص بشه ایشون عزیزدل استاد هستن رو ماها بفهمیم چون واقعا برای من احساس ارضای حس کنجکاوی نبود اصلا، برام شاهد محکمی از اینکه «قانون جواب می‌دهد» بود. چون تا قبل این ماجرا فک میکردم خب حالا حتما دری به تخته‌ای هم می‌خوره که کسی به مسیر استاد بخوره و خب به هم علاقمند بشن(میدونی چون تصویر روشنی از اینکه چطور دوتا آدم هم‌مدار به هم کانکت میشن رو ندیده بودم و نمیتونستم تصور کنم!)

اما با بیان این موضوع (و خیلی واضح‌تر و راحت‌تر در این مجموعه فایلها) من صددرصد که نه هزار درهزار بهتر و عملی‌تر درکش کردم که همه اینها بک‌گراندی داره، همه اینها زحماتی برای کنترل افکار داره، برای مدیریت افکار و تمرکز روی نکات مثبت و هزاران و هزاران دیدگاهی که در فایلهای استاد هست و این طرز تفکر یا به قولی آرزوی دیرینه که: حالا شاید دری به تخته‌ای خورد، حالا شایدم شانسی، شایدم یهویی بختمون برگرده و..و.. رو درجا بندازم دور!

خانم شایسته شما گفتین استاد بی نظیرن و پسرشون هم! من هم میگم استاد بی نظیرن و پسرشون هم. و همچنین شما خانم شایسته عزیز هم بی نظیرید چرا که خودتون رو باور کردید، حرفهای استاد رو باور کردید و مسئولیت صددرصد زندگی‌تون رو قبول کردید (که برای خیلیامون از جمله من باورش هنوز هم سخته) و همه اینها نوش جونتون،نوش جون استاد و نوش جون همه کسایی که «باور کردن» .