سفر به دور آمریکا | قسمت 2 - صفحه 82

به نام خداوند مهربان

از خداوند عزیزم درخواست میکنم در افکار من جاری بشه تا بتونم دیدگاه ارزشمندی رو برای دوست عزیزم بنویسم

سلاممم مرجان عزیزم

امیدوارم حالت عالی باشه

بینهایت از کامنت ارزشمندت سپاسگزارم

قبل از اینکه بیشتر باهم صحبت کنیم من یک موضوعی رو بگم:)

من سفرنامه رو که شروع کردم هدفم این بود که ردپا بزارم از خودم داستانش از این قرار بود که من حالم بد شده بود عجیب..

خب من عادت نداشتم به حال بد و سریع میتونستم حال خودمو خوب کنم اما اینقدر اون موقع توجهم رو روی نازیبایی ها گذاشتم که انگار چشمام به این همه نعمت فوق العاده ایی که خداوند در اختیار ما گذاشته بود بسته شده بود. خلاصه ردپا گذاشتم

اتفاقا وقتی که کامنت شما به دستم رسید دوباره کامنت خودم رو خوندم و یادم اومد توی چه احساساتی بودم

ولی الان به لطف خدای مهربان عالی عالی ام و وقتی فکر میکنم که چه چیزهایی اون موقع حالم رو بد کرده بود خندم میگیره و الان اصلا دیگه درک نمیکنم. اون احساس قربانی بودنی رو که اون موقع داشتم

و پیش رفت و من احساسم عالی شد

روز دوازدهم سفر بود که متوجه شدم که هرروز کامنت گذاشتن الان به من نمیسازه

اولش فکر کردم بی تعهدی هست و از زیر کار در رفتن هست اما بعد دیدم واقعا اینکه خودمو مجبور کنم که کامنت بزارم بیشتر احساسم رو بد میکنه من دوست دارم خیلی وقت ها درمورد یکسری چیزا با خودم خلوت کنم و ساعت ها فکر کنم و مثلا اینکه کامنت بزارم یهو تمرکز منو بهم میریخت و هعی به ساعت نگاه میکردم که نکنه یوقت کامنت گذاشتن یادم بشه!

به همین دلیل که دیدم داره احساسم بد میشه با خودم گفتم اوکی تو هدفت این بود که کامنت بزاری تا احساست رو خوب کنی پس هدف احساس خوب هست

اون زمان که کامنت گذاشتن رو شروع کردم واقعا کنترل ذهن برام سخت شده بود برای همین با کامنت گذاشتن خودمو میبستم تا کم کم حالم خوب بشه…

بنظرم خیلی مهمه ما هدف رو جدی بگیریم که احساس خوب هست.

خیلی وقت ها من این موضوع رو فراموش میکنم مثلا میام دو ساعت تمرین میکنم بعد میبینم بعد تمرین احساسم تغییر نکرد ولی فکر میکنم تمرین کردم چون دوساعت داشتم مینوشتم درصورتی که اگر احساس تغییر نکنه یعنی هیچکاری نکردی

حالا داستان برای منم همینطوری بود اون اوایل که من مینوشتم و نیاز داشتم به کنترل ذهن احساسم خوب میشد اما از روز دوازده ام به بعد احساس کردم بیشتر دیگه تمرکزم رو داره میگیره

البته این موضوع به سبک شخصی من مربوط هست یعنی هرکسی یک جوری عادت داره

خیلی ها با نوشتن اوکی هستن و روی باور هاشون کار میکنن خیلی با صحبت با خودشون

مثلا استاد توی یک فایلی میگن که: من خودم خیلی ادم نوشتنی نیستم و بیشتر براب کارکردن روی باور هام با خدا صحبت میکنم که داستانش هم میگن که توی بندر عباس صبح تا شب راه میرفتن و با خدای خودشون صحبت میکردن

بحث بحث شیوه انجام نیست

بحث میزان رسیدن به هدفی هست که پایه همه تمرینات هست پایه همه کارها هست

اونم احساس هست

یعنی من هدفم رو ایجاد احساس خوب قرار دادم

حالا از هر فرصتی که بتونم استفاده میکنم تا احساسم رو خوب کنم میتونه نوشتن باشه میتونه صحبت با خودم باشه و اینم خودش یکجورایی بهبود گرایی محسوب میشه.

موضوع و هدف احساس خوب هست

یک مثال دیگه بخوام بزنم

استاد رو اگر دقت کرده باشین درمورد روابط بارها درمورد تعهد نداشتن توی رابطه صحبت کردن (حالا شما که دوره عشق و مودت رو دارین حتما بهتر از من این موضوع رو شنیدین و درک کردین)

به این دلیل که ما انسانیم و امکان داره هر لحظه تغییر کنیم و ما یک جایی طرز فکرامون و فرکانس هامون مثل هم بوده و باهم وارد رابطه شدیم یک جای دیگه امکان داره متفاوت بشه و اگر بخوایم بگیم بخاطر اینکه تعهد داریم به زور اون رابطه رو نگه داریم درواقع هدف اصلی رو یادمون شده که احساس خوب بوده

بابا تو وارد رابطه شدی که احساس خوب رو تجربه کنی! حالا به زور با احساس بد چرا باید رابطه رو نگه داشت! فقط به خاطر اینکه تعهد داشتی

باید انعطاف پذیر بود!

یک جورایی من دوازده روز که کامنت گذاشتم خیلییی لذت بردم خیلیی احساسم خوب شد و خوشحالم که هم اون احساس بدم رو کامنت کردم هم این احساس خوبم رو و چقدر خوب شد

اصلا همین که شما دوست عزیزم برام پیام محبت آمیزی نوشتی و دیدگاه گذاشتی خودش به تنهایی برام خیلیی ارزشمنده و البته کلی اتفاق خوب و احساس خوب دیگه که از این ردپا ها بود

اما من روز دوازده ام خداوند این الهام رو به من کرد که تین تعهد تو دیگه داره احساست رو بد میکنه

چون من شخصیت خودم رو میشناسم…

وقتی میخوام تمرکز روی یک چیزی بزارم باید تعهدات الکی رو قطع کنم

و داشت تلاش من پراکنده میشد!

بنظرم اگر ما هدف کل تمرینات و اگاهی ها و همه چی که احساس خوب هست که هماهنگ شدن با روح هست رو درک کنیم خیلی بهتر میتونیم از تمرینات و دوره ها استفاده کنیم

باید واقعا به خودمون نگاه کنیم و بپرسیم: این یک ساعتی که من روی باور هام کار کردم چقدر روی احساس من تاثیر گذاشت؟؟ اون موقع میفهمیم که واقعا روی خودمون کار کردیم یا نه…

اخه اگر من یک ساعت بشینم به فراوانی توجه کنم مگه میشه احساس ام خوب نشه!

اگر من واقعا بیام به اینکه خدا دوست داره بیشتر از من ثروتمند بشم توجه کنم مگه میشه احساسم خوب نشه!

و هزار مورد دیگه

من خودم دوست دارم مثل لیزر روی یک نقطه تمرکز کنم

نمیگم خوب بودم اما سعی ام به همینه…

من به هدفم از ردپا گذاشتن توی کامنت های سفر به دور امریکا رسیده بودم و تمرکزم رو میخوام الان بزارم روی دوره کشف قوانین که واقعا از حق نگذریم خیلی کم لطفی کردم به خودم نسبت به این دوره و تمرینات بینظیر و فوق العادش

و خیلی برام مهمه که تمام وقت و انرژی ام رو براش بزارم تا اگاهی هاش رو درک کنم

یعنی به خودم گفتم:

دوست دارم خیلی خوب به اگاهی های این دوره مسلط بشم دوست دارم بهترین خودم رو بزارم توی کدنویسی های روزانه توی بازخورد گرفتن از کد ها و اصلا درک کنم این موضوع رو که دقیقا اصلاح و. بهبود کد ها رو چطور انجام بدم که هرروز کدنویس بهتری بشم میخوام درک کنم تک تک منطق تمرین هارو میخوام روی ترمز هام کار کنم و مهارت کسب کنم

راستش اون جوری که باید کار میکردم روی دوره اصلااا کار نکردم از این بابت از خودم راضی نیستم

البتههه که خودم رو به هیچ عنوان سرزنش نمیکنم چون بلاخره اینم مسیر بوده باید ظرفم اماده میشده باید یکسری چیزا رو تجربه میکردم!

حتی من خیلی وقت ها نمیتونم دقیق اون افکار و اون چیزایی که درک میکنم و اون چیزی که ته ذهنم هست رو بگم..

وقتایی که اینطوری میشم معمولا از کامنت گذاشتن دوری میکنم و اینقدر با خلوت خودم و اینکه دارم روی خودم کار میکنم حال میکنم که حد نداره!

++++

مرجان جان متن بالا رو چندساعت پیش نوشتم و الان فرصتی پیدا کردم تا بیام و کامنتم رو ادامه بدم

درواقع من کامنت شما رو فرصتی میبینم برای رشد و بهونه ایی برای کارکردن روی خودم و خب اینم از اصل بهبودگرایی یاد گرفتم

حالا که موضوع بحث ما بهبودگرایی هسن بازم بیا درمورد بهبود گرایی باهم صحبت کنیم تا بیشتر و بیشتر بره توی وجودمون و ملکه ذهنمون بشه. به هرحال فرصتی هست تا درمورد هرچیزی صحبت کنیم دیگه (پس بیا کمال گرا نباشیم)

بنظرم یکی از راه هایی که میتونیم بهبودگرایی رو توی خودمون ثبت کنیم اینه که تلقین کنیم به خودمون بارها و بارها مثلا وقتی یک حرکت بهبودگرایانه میزنیم به خودمون بگیم:من در این حد خوب بهبودگرا هستم

خب اگر بخوام همین الان ازش استفاده کنم باید بگم من اینقدر بهبود گرا هستم که دارم توی کامنتی که شما چندخط برام نوشتی با بهبودگرایی باز فرصتی دیدم تا روی خودم کار کنم

از طرفی شما هم این کامنت رو بخونی باز ذهنت این اطلاعات رو پردازش میکنه و شده یک کوچولو بازم به رشد منتهی میشه

و جایی هم هستم که شاید سینا کمال گرای قبل اگه میبود کامنت نمینوشت

پس من اینقدر خوب بهبود گرا هستم:)

اگر ما خودمون رو اینطوری تشویق کنیم و بگیم ایول مرجان چقدر خوب از اصل بهبود گرایی برای رشد استفاده میکنی کلی کمک میکنیم

چون کانون توجه ما گسترش میده هرچیزی رو که بخوایم وای که چقدر زندگیمون میاد دست خودمون اگر یاد بگیریم ماهرانه از قدرت کانون توجه استفاده کنیم.

واقعا این کانوم توجه نهایتی نداره

فکر کن توی کاری که داری انجام بدی با کنجکاوی از این سوال که:چه فرصت هایی شغل من داره؟

به فرصت های شغلت توجه کنی بعد اینقدر بهش توجه کنی که یهو به خودت میای میگی اینهمه فرصت بوده من نمیدیدم!

اگر به دارایی هات توجه کنی و عاشقانه سپاسگزارشون باشی لاجرم اونا بیشتر میشن

من خیلی با این کلمه لاجرم حال میکنم که استاد استفاده میکنه

اوایل معنیش رو نمیفهمیدم اما بعد فهمیدم که یعنی: جهان نمیتونه اینکار رو نکنه!

لاجرم یعنی چاره ایی جز این کار نداره

همینطوری که وقتی چیزی رو ول میکنی میفته باید این اتفاق بیفته که چیزی که بهش توجه میکنی گستزش پیدا کنه

فقط میمونه چقدر دیگه باور کنی و تمرین کنی که خود من خداییش توی این موضوع هنوز باید خیلی کار کنم برای همین هم از هر فرصتی استفاده میکنم تا درمورد این موضوع هات یا با خودم یا توی کامنت هام صحبت کنم و این اتفاق فوق العادست.

وقتی به این توجه کنی که چه ویژگی های مثبتی داری ناخودآگاه میری و ویژگی های مثبت بیشتری در خودت ایجاد میکنی

یعنی چاره ایی نداره که اینکار رو نکنی!

اصلا مغزت فرمان میده برو فلان کار رو بکن

یا خیلی اتفاقی قبلا از چیزی. متنفر بودی الان عاشقش میشی

درک من از این مفهوم که همه چی انرژیه خیلی بهم کمک کرد تا این برام منطقی بشه که اقا تو هر کدی بزنی اون باید اجرایی بشه انرژی که انرژی واحد هست از ابزار هایی که داره استفاده میکنه تا اون اتفاق بیفته.

بعد به این فکر کردم که عصب های مغزی منم انرژی ان پس من اگر به این انرژی جوری که دلم میخواد شکل بدم باید عصب مغزی جوری رفتار کنه که من ظرفمو اماده کردم

تک تک سلول هام هم باید اینطوری کار کنن

حتی این موضوع کمک کرد درک کنم که وقتی میگیم باور ها تغییر کنه لاجرم اون اتفاقات میفته یعنی چی.

این روزا دارم به عمل گرایی بیشتر فکر میکنم یک موضوع ایی که من همیشه داشتم

خیلی خیلی خوب درک میکردم اموزه هارو خیلی خوب میتونستم بفهمم منظور استاد چیه اما انگار عمل نمیکردم

یک موردی که فهمیدم اینکه حتی ما عمل نکنیم به اموزه ها هم بنظرم از احساس عدم لیاقت میاد یعنی گفتگویی که توی مغز ماست اینطوری که:اوکی من درک کردم که میتونم با این موضوع زندگیم رو برای همیشه عوض کنم و بهترین بشم توی دور و ورم اما من که لیاقتش رو ندارم!

میخوام بگم یک همچین جنس از طرز تفکری باعث میشه که حتی عمل هم نکنیم

من یک چیزی که استفاده کردم یک مدت و جواب داده این بوده که به شدت آگاهانه روی گفتگو های ذهنیم کار میکردم با خودم صحبت میکردم میگفتم تو باید عمل کنی تو لیاقت اینو داری با استفاده از این راز ها و قانون هایی که میدونی از جهان زندگیت رو برای همیشه در تمام ابعاد تغییر بدی و واقعا لایق بهترین ها هستی

اصلا برای همین هم به دنیا اومدی و اصلا اومدی توی این مسیر!!!

فکر کن توی این همه ادم که توی این عصر بدنیا اومدن چندنفر لیاقت اینو داشتن که این قوانین رو درک کنن؟

یکیش من بودم اونم توی بهترین جایی که میشد این قوانین رو به صورت ساده یاد گرفت! یعنی این سایت رویایی و فوق العاده…

بارها و بارها از این جنس گفتگو هارو باید توی ذهنم بیارم و تکرار و تکرار کنم و بگم سینا جان عمل کن لیاقتش و داری برای توعه

همه و همه اینهایی که میبینی همه بچه ها همه سایت استاد عباسمنش همه مطالب برای توعه کاری به درست بودنش و غلط بودنش ندارم مهم اینه که باورش کنم چون باور این موضوع خیلی به من کمک میکنه وگرنه حقیقتی که به صورت ایستا وجود نداره!

میخوام بگم بلاخره باید فرق منی که قانون رو میدونم با کسی که اینارو نمیدونه یک جایی مشخص بشه یا نه؟

باید بهترین ِ نتیجه رو توی حوزه که میخوام فعالیت کنم داشته باشم یا نه

اصلا مهم نیست چیکار میخوایم بکنیم ها!!

حتی باید یک دوش گرفتن ساده من با کیفیت تر شده باشه از زندگی قبلیم که این قوانین و نمیدونستم

یاد حرفای استاد توی جلسه دوازده دوره کسف قوانین میفتم درمورد پیشفرض های مثبت داشتن که واقعا کی ما اومدیم برای کارهامون از این قانون استفاده کنیم؟؟

اگر تمام این چیزایی که میدونم رو استفاده نکنم یعنی هیچکاری نکردم! مهم نیست چقدر میدونم باور ها رو اگر تغییر بدم زندگیم تغییر میکنه مهم اینه چقدر روی باور هام کار کنم!

وگرنه صبح تا شب من بگم باور ها زندگی ادم رو تغییر میده،، مهارت داشتن توی کانون توجه زندگیم رو میتونه تغییر بده و سرخوش بشم از اینکه میدونم! تا جایی که عمل نکنم یعنی هیج فرقی با اونی که نمیدونه پس قاعدتا عملم نمیکنه ندارم دیگه

بلاخره باید یک فرقی بین منی که لایق این صحبت ها شدم منی که این همه مدت داشتم ظرفمو اماده میکردم باشه یا نه!

عمل عمل عمل!

اگر ما واقعا عمل کنیم به هرچیزی که میشنویم و میفهمیم از قانون زندگیمون در تمام ابعاد با هر یک فایل تغییر میکنه!

درمورد جلسه دوازده کشف قوانین گفتم فکر کن همین جلسه رو واقعا کامل بهش عمل کنی و هرروز تمرین و تمرین کنی تا بهتر بشی توش میدونی چه اتفاقات فوق العاده ایی رو میتونی رقم بزنی(دارم به خودم میگم)…

خیلی جالبه حتی ما خیلی وقت ها پاشنه آشیلمون رو هم پیدا میکنیم اما باز روش کار نمیکنیم!…

ولی خب به نظرم بازم با همین کانون توجه میشه عملگرایی رو هم درخودمون قوی کنیم،،، مثلا به فرصت هایی که عمل کردن برای ما به ارمغان میاره توجه کنیم…

به جاهایی که خوب از قانون عمل کردیم توجه کنیم و تشویقش کنیم نه اینکه. هعی از خودمون گله کنیم که من خوب به قانون عمل نمیکنم(این یکی از مورد هایی بود که خود مم بهش توجه نمیکردم)

بیا به خودت بگو ایول فلان جا از قانون عمل کردم

بعد کم کم این باور در تو ساخته میشه که من کسی هستم که خوب به قانون عمل میکنم و بعد واقعا هم بهتر و بهتر به قانون عمل میکنی یعنی این باور کاری باهات میکنه که کاری جز عمل کردن به قانون نداشته باشی

دیشب اتفاقا داشتم به این موضوع فکر میکردم که چی میشه اگر اگاهانه حواسم به این باشه که به هرچیزی که میدونم عمل کنم

اولش دیدم پسرررر! من حتی شاید به یک درصد چیزایی که میدونم عمل نمیکنم…

مثل اینه که میدونیم یک چیزی برای ما ضرر داره اما انجامش میدیم

داشتم برای خودم همینطوری مینوشتم و به خودم گفتم خب ببین

تو درمورد اهرم رنج و لذت میدونی

درمورد پرداخت بها و قربانی کردن برای اهداف میدونی

درمورد:

ایمان

فقط روی خدا حساب باز کردن

کانون توجه

انتظارات مثبت

عاشق کارت بودن و ایجاد علاقه

استعاره گاز و ترمز و…

میدونی میخوام بگم مثلا منی که درمورد اگاهی بازرگانی میدونم و میدونم صد در صد نتیجش این میشه که عزت نفسم چند برابر میشه چرا نمیرم یهو پنح تا اگهی بازرگانی پشت سرهم بدم؟

و پامو تا ته بزارم رو گاز تا تکاملم رو طی کنم

میدونی من خیلی وقت ها خودمو توی یک همچین شخصیت ای تصور میکنم که پاشو تا ته گذاشته رو گاز و با تمام وجودش داره گاز میده

اگر ما پنج بار اگهی بازرگانی بدیم از کسی که صد ساعت داره دوره عزت نفس گوش میده و فقط چیزی یاد میگیره ایا کیلومتر ها جلو تر نمی افتیم؟ حالا من از خود بچه های سایت مثال زدم وگرنه نسبت به اطرافیان که یک هیولای بدون توقف میشیم که هیچ ربطی به گذشته نداریم

بزار یک سوال و جواب جذاب راه بندازیم هوم پایه ایی؟(این حرفا یهویی داره بهم گفته میشه و منم سریع مینویسمش)

-خب سینا چرا وقتی توی پارک داری قدم میزنی و یک جمعی رو میبینی نمیری سریع اگهی بازرگانی ارائه بدی؟

+میترسم

-دقیقا از چه چیز هایی میترسی؟

+از اینکه قضاوتم کنن، از اینکه وسطش استرسم بگیره خراب کنم، اصلا چی باید بگم و چطوری باید اینکار رو انجام بدم؟(ترمز ها)

-اوکی بیا یکی یکی درمورد این چیزایی که گفتی صحبت کنیم میترسی قضاوتت کنن اما یک سوال مگه اصلا قضاوت اونا مهمه؟ اصلا اره بیا فکر کنیم دارن توی دلشون میگن این پسره رو نگا چه خود خواهه چه دیوونه اییه یا هرچی ولی میدونی چیه اونا یک ماه بعد به طور کامل تورو فراموش میکنن(که. اگرم نکنن موردی نداره) اما تو اگر بری اینکار رو انجام بدی تا آخر عمررر تغییر کردی و ده هیچ از تمام همون هایی که تورو میخواستن بکنن جلو تریی حالا من اینارو گفتم که. یوقت اگر قضاوت یا مسخرت کردن یا خراب کردی وگرنه تو که خالق زندگیت هستی بیا قبل از اینکه بری اگهی بازرگانی بدی پیشفرض مثبت داشته باش باور های مناسب رو بساز و مرور کن

اینهمه کار کردی روی خودت که من خلق میکنم اوکی بیا خلق کن دیگه:)

میخوام بگم حتی اینکه ما میل به یک کاری داریم یا نداریم هم از ترمز های ذهنی میاد

که بپرسیم از خودمون چه ترمز هایی من دارم که دست به فلان اقدام نمیزنم

الان که دارم مینویسم به این فکر کردم چقدر شیوه فوق العاده ایی هست که با این جنس از سوال و جواب ترمز های خودمون رو پیدا کنیم که کاملا همین الان اصلا بهم الهام شد و تا حالا انجامش ندادم.

یا حتی اگر فکر میکنیم کاری نادرست هست رو دوباره سریع با گفتگو های ذهنیمون جهت دهی کنیم…

چی میشه اگر واقعا یک همچین شخصیت قدرتمندی بسازیم؟

حالاا بیا یک بارم شده ساختن این شخصیت رو با کمالگرایی به بعدا و یک موقع خاص موکول نکنیم و از همین الان مثل اون رفتار کنیم

مرجان عزیزم بیا با همه وجود و تمام توان عمل کنیم به هر انچیزی که میدونیم

و فقط از وقتایی حرف بزنیم و تجربیاتی رو بیان کنیم که عمل کردیم و نتیجه گرفتیم!

و اول از همه اینا رو به خودم گفتم…

عاشقتممم دوست خوبم که فرصتی رو برام فراهم کردی تا برات بنویسم

خوشحال شدم برام نوشتی

بازم خوشحال میشم باهات صحبت کنم!

خداوند یار و نگهدارت عزیزم:)