ما با توانایی حل مسئله متولد شده‌ایم. ما وارد این جهان شده‌ایم تا با حل مسائلی که با آنها مواجه می‌شویم، ظرف وجودمان را رشد دهیم و به این شکل آماده‌ی دریافت برکت‌های بیشتر بشویم.
هر مسئله‌ای که با آن مواجه می‌شویم، فرصت شگفت‌انگیزی است برای فعال کردن توانایی‌ای در وجودمان، که تا آن لحظه از آن بی‌خبر بوده‌ایم. هر مسئله‌ای که حل می‌کنیم، احساس لیاقتی به ما می‌بخشد تا خودمان و توانایی‌های‌مان را بیشتر باور کنیم و جسارتی در وجودمان شکل می‌دهد که، ما را آماده‌ی برداشتن قدم‌های بزرگتر و حل مسائل اساسی‌تر می‌نماید.
این اصل و اساسِ داستان زندگی است. “سرعت رشد ما و سرعت طی شدن تکامل ما، به اندازه‌ی جسارتی است که برای نماندن در یک مسئله و قدم برداشتن برای حل اساسی آن، به خرج می‌دهیم”.
پس می‌توانیم بگویم، «سفر» به مسیر تکاملی‌ِ زندگی‌‌مان، سرعت می‌بخشد. زیرا وقتی پا در سفر می‌گذاری، یعنی به اندازه‌ی کافی متوکل شده‌ای. یعنی به اندازه‌ی کافی به خداوند و هدایت‌های او اعتماد داری. یعنی باورکرده‌ای که جهان ما:
«هر کجا مشکل جواب آنجا رود، و هر کجا کشتیست آب آنجا رود»، است.
قانون جهان ما، «آب کم جو، تشنگی آور بدست، تا بجوشد آبت از بالا و پست»، است.
و در یک کلام یعنی، به اندازه‌ی کافی از مسائل‌ات بزرگتر شده‌ای. یعنی نگران مسائلی که ممکن است با آنها مواجه شوی، نیستی.
«سفر» فرصت شگفت‌انگیزی است برای جسور شدن و قدم برداشتن برای هر مسئله‌ی کوچک و بزرگی که ممکن است با آنها مواجه شوی و سپس ظرف وجودت را رشد دادن. چون سفر یعنی به سرعت تصمیم گرفتن و اقدام کردن. چون:
«سفر»، با «به تعویق انداختن» بیگانه است.
«سفر»، با «حساب و کتاب کردن و تصمیم نگرفتن»، بیگانه است
«سفر»، با «فرار کردن از مسائل»، بیگانه است
«سفر»، با «تصمیم گرفتن و اجرا نکردن»، بیگانه است
اما «خاصیت جادویی سفر» این است که، حتی اگر به مسئله‌ای برخورد کنی، به طرزی معجزه آسا، راه حل‌ها را به سمت‌ات روانه می‌کند. چون قانون جهان این است که، در برابر شجاعان، راهی جز کرنش ندارد.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۰220MB15 دقیقه
دنبال اسم یک گل می گردم که، بوی عطرش، حالم رو لطیف کنه ، منو چند لحظه… چند ساعت… یا چند روز احساسم رو عالی نگه داره …
دنبال اسم یک گل می گردم که، بوی عطرش، بوی خدا بده، از اون حس هایی بهم بده که بگه نترس، من همیشه کنارتم …
دنبال اسم یک گل می گردم که، بوی عطرش،شب و روز، بهار و زمستون، پاییز و تابستون براش معنی نداشته باشه و همیشه رایحه دلنوازش پخش شه…
دنبال اسم یک گل می گردم که، بوی عطرش، نه تنها خونه، کوچه، محله، شهر، کشور… بلکه جهان رو معطّر کنه…
بعضی موقع ها هست که می خوای ، مثل یک کودک تو بغل کسی باشی که براش گریه کنی و اون بگه : مسئله ای نیست حل میشه… امّا حالا دیگه بزرگ شدی، نمیشه حتی تو بغل پدر،مادرت هم این کارو انجام بدی تا حالت خوب شه، ولی وقتی این دسته گل که کنارت باشه، اون بهت میگه:مسئله ای نیست حل میشه…
مطمئن هستم چنین گل و دسته گلی نیست، که اگر بود اسمش فقط برازنده خانواده عزیز، دوست داشتنی استادعباس منش بود و بس…
الهی شکر… الهی شکر… الهی شکر… در الطاف نعمت های الهی غرق باشید و سپاسگذار