سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۰

سلام به استاد عباسمنش عزیز و مریم خانم زیبا.

استاد من هر فایلی از سفر به دور آمریکا میبینم میگم: این قسمت واقعا خفن بود . اما بعدش که ادامه میدم میبینم عه قسمت بعد خفن‌تره. خدایاشکرت

استاد جان من چقدر خانواده ی شما رو تحسین میکنم. چقدر دوست دارم خودم خانواده ای مثل شما داشته باشم. میدونید چرا؟

چون اعضای این خانواده یاد گرفتند که برای پیشرفت خانواده تلاش کنن و موفقیت کسب کنن.

اعضای این خانواده یاد دارند که تقسیم وظایف کنن و هرکسی وظیفه‌ی خودش رو تمام و کمال انجام بده ، بدون هیچ منتی ، بدون هیچ گله و شکایتی. با عشق و آرامش کارشو انجام بده.

شاید این موضوع برای خیلی‌ها امر بدیهی باشه اما برای من نیست.

چون من تمام خانواده‌هایی که اطرافم دیدم اینجوری بودند که اعضای خانواده در کشتی تنهایی خودشون بودن و خودشون جداگانه فارغ از روابط خانوادگی برای خودشون تلاش میکردن و براشون اهمیت نداشت که کشتی خانواده بی هدف و خالی از سکنه داره در دریای مواج این سو و آن سو میره.

من تا الان دیده بودم که آدما براشون فقط خودشون مهمن نه اعضای خانواده و اگر مسئله و چالشی برای خانواده پیش میومد ، همه بجای مسئولیت‌پذیری تقصیر رو گردن فرد دیگری مینداختند. برای حل مسئله هم دنبال فردی میگشتن که اون مسئله رو حل کنه که اگر بد شد بگن فلانی انجام داده و از مسئولیت شونه خالی کنن.

من با دیدن زندگی شما بیشتر و بیشتر یاد گرفتم که مدار ارامش و ثروت و عشق، مدار مسئولیت‌پذیری هست. مدار این هست که هر کسی مسئول عمل خودش هست.

برای همین منم در کارهای خونه حتی اگر اعضاء خانوادم بگن که چرا داری اینقدر برای اینکار وقت میذاری و… من میگم که اینجا محیط زندگی من هست و من دوست دارم در محیطی که مطابق سلیقه خودم هست زندگی کنم پس با عشق و علاقه مشکلاتشو حل میکنم. به باغچه ها و درختها رسیدگی میکنم، آشپزی میکنم، اتاقمو مرتب میکنم، از ظرفها بهتر نگهداری میکنم، آشغال کمتر تولید میکنم، بازیافت انجام میدم و… .

اینکار من باعث شد آدم‌های اطرافمم کم کم یاد بگیرن و الان خداروشکر هر کسی هر کاری که محیط زندگیمون رو بهتر میکنه انجام میده.

از خدا میخوام زمانی هم که ازدواج کردم یک خانواده ی مسئولیت‌پذیر مثل شما تشکیل بدم.

عجب بارونی بود!

زمانی که داشتم فیلم رو میدیدم، اینقدر توی اون حس و حالش غرق شدم که بوی خوب بارون و خنکی هوا رو احساس کردم. خدایاشکرت.

چقدر مریم خانم شما هنرمند و آشپز درجه یکی هستید. دمتون گرم.

این روشی که مرغ درست کردید باید خیلی غذا رو لذیذ بکنه.حتما امتحان میکنم

راستش جدیدا اینقدر جاهای خوب برای غذا خوردن که به ساده ترین شکل ممکن غذا درست میکنن پیدا میکنم که نمیدونید.

من هر کاری که میخوام انجام بدم همیشه آگاهانه از خودم میپرسم من چجوری میتونم ساده تر و راحت تر اینکار رو انجام بدم و همیشه راه‌حل های فوق‌العاده عالی به ذهنم میاد. اتفاقا اینطوری هم بیشتر بهم خوش میگذره.

خدایاشکرت