سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

سلام به همه ی شما دوستان عزیزم

امیدوارم که حالتون عالی باشه

من فاطمه رخشان هستم از بندرعباس

و میخوام در ادامه ی این کامنت راجع به نکات مثبتی که توی این فایل دیدم صحبت کنم؛ یا رب العالمین ما را به راه راست هدایت کن، به راه کسانی که به آن ها نعمت دادی؛ الهی آمین.

* عزیزمممم؛ ببینید که مردم چه عاشقانه دارن با هم میرقصن؛ واقعا این آزادی رو تحسین میکنم، اینکه مردم خود واقعیشون هستن و ماسکی ندارن رو تحسین میکنم، اینکه اینقدر اعتماد به نفس دارن و جلوی بقیه دارن میرقصن رو تحسین میکنم، اینکه حرف و نظر بقیه راجع به خودشون براشون مهم نیست رو تحسین میکنم، خلاصه که لذت بردنشون رو تحسین میکنم دیگه.

* چه فضای قشنگی رو هم فراهم کردن برای این برنامه ی موسیقی که زمینش چمن هست و یه فضای باز جلوی استیج داره که مردم میتونن اونجا برقصن.

* تحسین میکنم اون خانم آقای مسن رو که اتفاقا بهتر از بقیه هم میرقصیدن؛ حالا اگه ایران بود مگه روشون میشد برن برقصن؛ تازه اگرم میرفتن برقصن، بقیه مانعشون میشدن که بابا از سنت خجالت بکش خخخخ؛ واقعا که ما چه چیز هایی رو یه عمر شنیدیم و باور کردیم؛ اینکه شاد بودن فقط تا یه سنی خوبه و از یه سنی به بعد باید احساساتت رو سرکوب کنی اونم فقط بخاطر حرف مردم؛ واقعا خدا رو شکر که من دارم این تصاویر رو میبینم و حس میکنم که انگار این سیمانِ باور های محدود کننده داره میریزه.

* چه گل های قشنگی رو توی باغچه ی بغل پیاده رو کاشتن؛ رنگ و وارنگ و زیبا و البته تمیز و مرتب و با نظم.

* چقدر خوبه که توی امریکا هم راحت میشه رستوران های ایرانی پیدا کرد و چقدر خوبه که غذاهای ایرانی حتی اون سر دنیا هم طرفدار داره، بابا این یعنی ثروت دیگه؛ واقعا همه ی مامانای ما توانایی اینو دارن که بی نهایت ثروت بسازن از غذا پختنشون اما امان از باور های محدود کننده؛ خدا رو شکر واقعا که فرصت ها اینقدر فراوان هست.

* من واقعا عاشق سفر کردن با هدایت الله هستم و خیلی اینجوری سفر کردن رو دوست دارم و یجورایی انگار خدا وقتی هدایتت کنه دقیقا و در لحظه به مکان ها و موقعیت هایی هدایت میشی که وجودت میخواسه؛ خیلی خوبه و من ۳ تا سفری که اخیرا داشتم واقعا با هدایت های الله پیش رفت و میتونم ساعت ها راجع به هر روزشون صحبت کنم؛ خدا رو شکر.

* چقدر خوبه که آدم وقتی یه جا معطل میشه؛ بتونه خودشو یجوری سرگرم کنه تا نوبتش بشه یا مثلا نوبت بگیره و بره کار های دیگشو انجام بده و بعد برگرده؛ اینجوری دیگه تایممون هم سوخت نمیره.

* چقدر خوبه که افراد دور هم جمع میشن و با هم خوشحالی میکنن؛ اینجوری بچه ها هم خیلی بهشون خوش میگذره.

* چقدر خدمه ی رستوران حس و حالشون خوبه و لبخند به لب دارن.

* به نظرم ایران از اون کشور هایی هست که توی غذا و تنوع غذایی واقعا کم نظیره و این یه مزیت بزرگه و حتی خود همین میتونه یه جاذبه باشه برای گردشگر ها و خدا میدونه که چه ثروت هایی میتونه خلق بشه.

* چقدر ارتباط گرفتن خواننده با مردم رو دوست داشتم و چقدر عالی مردم رو تهیج کرد برای شادی بیشتر و رقصیدن و ایستاده دست زدن.

خدا رو شکر واقعا بخاطر دیدن این زیبایی ها که خدا میدونه در آینده چه زیبایی ها رو برامون رقم خواهد زد.

تشکر ویژه میکنم از تیم فوق العاده و صمیمیِ عباسمنش که عاشقانه و حرفه ای این فضا رو برامون فراهم کردن.

با آرزوی بهترین ها برای هممون و امیدوارم که همگیه ما بتونیم در این جاده ی جنگلیه زیبا ثابت قدم باشیم و هر روز نعمت های بیشتری رو دریافت کنیم.

دوستتون باشم و در پناه رب العالمین همیشه بخندید و لذت ببیرید از زندگیتون