سفر به دور آمریکا | قسمت ۱۱

سلام استاد عزیزم و خانم شایسته ی قشنگم با این متن هایی که مینویسید و تصاویری که میگیرید

دیوونمون میکنید.

دیشب یک کامنت گذاشتم که قراره برم سفر و یه حسی بهم گفت یه نشونه بذار، گفتم اگه شب دیر برید من نمیام، با اینکه مطمئن بودم وقتی برسم به مقصد خیلیی لذت خواهم برد با توجه به پیش فرض هایی که داشتم، خلاصه شرایط طوری پیش رفت که خواهرم اینا ساعت ٢ شب راه افتادن که من اون ساعت رو تختم خواب هفت پادشاه میدیدم چون شب ها زود میخوابم.

از وقتی برنامه ی سفر چیدن ، من به خدا گفتم هدفِ من لذت بردن است ، چه سفر برم با اونا چه نرم میخوام فقط بهم خوش بگذره، و بعد که نشد من برم گفتم خدا احتمالا برنامه های بهتری برام داره..

صبح فایل فقط روی خدا حساب کن رو معجزه وار گوش دادم و کامنت گذاشتم که من باور دارم خدا همیشه اولِ هر ماه به من معجزه نشون میده، طریقه ی پیدا شدنِ اون فایل هم معجزه ام بود. و چقد فایل به موقعی بود.

خلاصه خواهرم زنگ زد گفت با اینکه اینجا خوش میگذره و جات خالیه اما مسیر رسیدن تا ارومیه سخت گذشت خیلی سخت، گفتم خدایا برای همین من رو هدایت کردی که بمونم.. اما از طرفی هم هی نجوا ها میگفت اگه میرفتی ارومیه ، یک سر تا تبریز میرفتی دوستت لیلا رو هم سوپرایز میکردی.. گفتم ساکت شو من با خدا حرفامو زدم…

بماند که از ساعت ١٢ ظهر به بعد من خیلی افت انرژی داشتم و هی افکار منفی میامد تو ذهنم، تا بعداز ظهر هی مهارش میکردم، فایل گوش میدادم یه کم خوب بودم، دوباره حالم عوض میشد… اما یهو گفتم جمع کن خودتو. تو، همیشه ، حداقل تو این ٢ ماهِ اخیر یاد گرفتی چطور حال خودت رو بهتر کنی .

سفر به دور امریکا دیدم. کشف قوانین گوش کردم.ثروت ١ قسمت ٢ رو گوش میدادم و کامنت میخوندم که هی دیدم حالم داره بهتر میشه، بعد به خودم میگفتم حالا که یکم بهتر شد باز الان بیشتر خوب میشه حالت…

همیشه ثروت ١ رو گوش دادن و کامنتاش رو خوندن برام برکت داره، تو همین حین : یک لحظه از ذهنم رد شد به لیلا ( دوستِ تبریزیم)زنگ بزنم که ٢ هفته ای بود باهم

حرف نزده بودیم، بعد گفتم ولش کن اگه قرار باشه باهم صحبت کنید تو یک روزِ خوب خودش زنگ میزنه و شروع کردم به کار کردن رو ثروت ١. اونجا که شما گفتید از وقتی شروع می کنید کار میکنید ،نشانه های رو تو همون یکی دو جلسه ی اول میبینید، نشانه ی من مالی نبود ، یه نشانه های کوچک مالی هم داشتم به لطف خدا ، اما کلا الان از زاویه ی دیگه دارم به قضیه نگاه میکنم.

نیم ساعت بعد لیلا بهم زنگ زد گفتم عجبااااا همین یکم پیش داشتم بهت فکر میکردم.

گفت یا میام تهران یا باهم بریم شمال…

همون لحظه گفتم ای خداااا شکرت و براش ماجرا رو تعریف کردم. گفتم پس اون هدایت الکی نبود ، خدا وعده ی بهتری و معجزه ی بهتری برام داره. من پاداشِ نچسبیدن به خواسته ام (ارومیه ) و رها بودن رو گرفتم.

کَسی که من میخواستم برم سوپرایزش کنم ،٢،٣ ساعت پیشش باشم داره میاد ٣.۴ روز باهم بریم سفر.

خدایا سپاسگزارم ازت.

حالا چرا اینجا این کامنت رو گذاشتم ؟؟

من فایل هارو دیگه راضی نمیشم فقط ١ بار ببینم حتی سفر به دورِ امریکا، دوباره اومدم اینجا و متن رو خوندم و به این قسمت رسیدم که:رها بودن و نچسبیدن.

و در ادامه؛(تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که‌، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی) همین ها برام کافی بود تا مجابم کنه که اتفاقاتی که از دیروز افتاد تا امشب همش حاصل اجرای این اصل بوده که از شما پیشتر یاد گرفتیم و هربار با هر فایل و متنی مهر تایید روش زده میشه که اره همینه پاداشت رو گرفتی برای اینکه اصل رو رعایت کردی و سپردی به خود خدا.

ازتون بینهایت سپاسگزارم