مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط می‌کنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
به نام پروردگار رقص و شادی
بله پروردگار رقص
من عاشق رقص و شادی بودم و هستم و خواهم بود
در سنین کودکی و نوجوانی و حتی همین الان
پدر و مادرم از اینکه صدای موزیک رو تو خونه زیاد کنیم و برقصیم به من و خواهرانم تذکر میدن
بارها در مدرسه حس و طبع شعر و شاعری و رقص و آواز رو از من و دوستانم گرفتن
اما من از هیچ کدوم این افراد (پدر و مادرم ومعلم های مدرسه ام )ناراحت نیستم اونا باورهای خودشون رو دارن
اما من میدونم که وقتی شادم و میرقصم و به دور خودم میچرخم و از ته دلم میخندم به خدا نزدیکتر و نزدیکترم انگار داره منو نگاه و هزار بار تحسین میکنه.
دیروز هم میخواستم صدای موزیک رو کمی بلند کنم و برقصم و باز مادرم بهم تذکر داد این بار سکوت کردم وبه قول استاد اعراض کردم و هدفون و گذاشتم و رقصیدم
رویای من تاسیس آکادمی رقص و یک باشگاه ورزشی زیبا و مجهز به روز برای خودم و دیگر عاشقان این هنر هست.
این قسمت
شوخ طبی استاد، باور فراوانی مشتریان،خلق ارزش از طریق رستوران و محیط زیبا برای مردم،اعتماد به نفس اون خانمها و آقایونی که با پای برهنه راحت و با بی آلایش ترین حالت ممکن میرقصیدن برایم تحسین برانگیز و بسیار قشنگ و دلپذیر بود.
پرودگارا بابت این همه زیبایی،فراوانی، ثروت و شادی و حس خوبی که از این فیلم دریافت کردم بی نهایت سپاسگزارم.