مفهوم «رها بودن و نچسبیدن» که، استاد عباس‌منش بارها در آموزش‌هایش بر آن تأکید داشته، برای من مثل بازی سنگ نوردی (rock climbing) است. در این بازی گیره‌هایی روی سطح سنگی صاف و بزرگ وجود دارد که، فرد با قلاب کردن دستها و پاهای خود در این گیره‌ها، از سنگ بالا می‌رود تا به بالاترین نقطه از سنگ برسد. احتمالا شما آن را در پارکهای بازی دیده‌اید و حتی خودتان امتحان کرده‌اید باشید.
این گیره‌ها به گونه‌ای بدقلق طراحی شده که، فقط بتوانی مدت کوتاهی دستت را در آنها قلاب و وزن خود را در آن ناحیه از سنگ نگه داری. این بازی روی دو اصل استوار است:
اصل اول: تنها زمانی می‌توانی به نقطه‌ی بالاتر صعود کنی که، دست و پایت را از گیره قبلی جدا کنی و بی‌خیالِ گیره قبلی بشوی.
اصل دوم: اگر بیش از یک حدّ مشخص، بالارفتن را به تعویق بیاندازی(بیش از حدّ حساب و کتاب کنی و به آن ناحیه بچسبی)، قطعاً سقوط می‌کنی.
این دو اصل، شامل زندگی ما نیز می‌شود. یعنی مفهوم رها بودن، دقیقاً همین است. تنها زمانی آماده‌ی هدایت به سمت زیبایی‌های بیشتر و زندگی با کیفیت‌تر خواهیم بود که، با وجود سپاسگزار بودن و لذت بردن از داشته‌هامان، درباره همه چیز رها باشیم و به هیچ چیز- هرچقدر زیبا و خواستنی- نچسبیم.
مفهوم رها بودن در مسیر تحقق اهداف‌مان، یعنی تشخیص نشانه‌ها و جدّی گرفتن‌شان. زیرا خداوند با زبان نشانه‌ها سخن می‌گوید. اما فردی می‌تواند نشانه‌ها را تشخیص دهد، آنها را جدی بگیرد و مشمول موهبت هدایتشان بشود که، علی رغم جدّی بودن برای تحقق هدفش، درباره‌ی چگونگی رسیدن به آن، رها و منعطف باشد.
آنچه من از زندگی با استاد عباس‌منش می‌آموزم، چنین جنسی از رهایی درباره‌ی همه چیز است که، شیوه‌‌ی زندگی استاد عباس‌منش است. اساسی که «چگونگی مسیر» را در هر لحظه از زندگی ایشان تعیین می‌کند. خواه آن مسیر مربوط به برگزاری دوره‌ی جدید باشد، یا هدایت به یک رستواران یا فروشگاه برای غذا، یا یک جاده برای رفتن به جایی، خواه مسیر سفر به دور آمریکا.
ما هیچ برنامه‌ی مدون و از پیش تعیین شده‌ای برای این سفر نداریم. فقط روی جریان هدایت الهی سوار شده‌ایم و سعی می‌کنیم تا اجازه دهیم این جریان ما را به قدم بعدی هدایت کند و قدم بعدی را برای‌مان مشخص کند.
قطعاً در برنامه‌ی سفر به دور آمریکا، شما رگه‌های این هدایت به سمت زیبایی‌ها را بیشتر به چشم خواهید دید.
منتظر خواندن نظرات زیبای شما هستیم.
سایر قسمت های سریال سفر به دور آمریکا
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD200MB13 دقیقه
به نام خدای زیبایی ها.
سلام به مثبت ترین اساتید دنیا.
امروز سفر به دور آمریکا شادی این مردم خداشناس ومثبت اندیش رو نشون می ده.
اول فیلم رقص این چند نفر چقدر شاد بود ولبخند روی لبم آورد اون آقا که به نظر سنشم بالاست چقدر با اون خانم زیبا وهماهنگ می رقصید .وچه موسقی شاد وزیبایی.
اما می ریم برای یه رستوران ایرانی تا یه غذای خوشمزه ایرانی بخوریم مسیر وجلو فروشگاهها چقدر گلها رو زیبا کاشتند عین یه فرش .
ودیدن یه دوست ایرانی چقدر استاد شاد شدن خدایا شکرت.
واستاد چقدر لباسهای شاد می پوشین چه رنگهای جذابی وست کرده استاد با پسرش لباس با پرچم ایران .
وحالا یه غذای خوشمزه ایرانی بعد از یک ساعت که نوبت استاد وخانواده شد واین نشون دهنده فراوانی در جهانه یه رستوران اینقدر مشتری داره که باید یک ساعت صبر کنی تا نوبتت بشه خدایا شکرت برای این همه فرصت شغلی این همه فراوانی این همه لذتها وشادیها در این جهان.
وبرمی گردیم به جشن زیبامون چقدر خوب این مردم به پیشواز جشن می رن انگار می خوان به هر بهونه ای شادی کنن .
وچقدر خوب که شادیهاشون همیشه جمعی هست این همه آدم چقدر صمیمانه کنار هم نشستن ودارن لذت می برن هر کس با هر پوششی که دوست داره به هر شکلی که دوست داره شادی می کنه وکسی هم نمی تونه ایرادی به کسی بگیره چون هر کس به سبک خودش زندگی می کنه.
واین خانم که سنشم بالا بود چقدر به فکر شادی خودش ودیگران هست ومقایسه کردم با خانم های شهر خودمون ومادرم که سنشون بالاست پوشیدن لباس شاد یا رقصیدن رو برای خودشون زشت می دونن وخودشون رو از شادی محروم می کنن با باورهای غلط در حالی که در این کشور مثل اینکه آدمها هیچ وقت پیر نمی شن چون دلشون همیشه جونه و تحسین می کنم این مردم شاد وسر زنده رو برای همینه که همواره این کشور در ثروت وفراوانیه چون باور درست دارن چون همیشه توجهشون به زیبایی هست خدایا شکرت.
ودر نهایت چه پارک زیبا وتمیزی وچه محل خوبی برای شادی کردن ورقصیدن وچقدر خوب که اون آقایی که می خونه وسط مردم می یاد وسعی می کنه شادی ونشاط رو بیشتر وبیشتر کنه .
خدایا شکرت توی این فایل این همه ثروت وفراوانی وزیبایی وشادی ونشاط رو دیدم.
مریم جان متشکرم که این صحنه های شاد رو برای مافیلم برداری می کنی وما رو هم شریک می کنی در این شادیها.
استاد متشکرم.
در پناه خدا