سفر به دور آمریکا | قسمت ۲۱ - صفحه 2

سلام

خدایا شکرت که تقریبا هرروز یک قسمت جدید از سفر به دور آمریکا را میتونم ببینم و به یقین میگم که هربار که برگ دیگری از این سفر را میبینم و از تمام زوایا بررسیش میکنم ، ورق جدیدی از کتاب زندگیم در وجودم به چاپ میرسه ، انگیزه میگیرم ، شاد میشوم ، درک می کنم ، پاهایم توان برخاستن پیدا میکنند و ایمانم تبدیل به عمل میشود ؛ شاید آنچه من به سمتش هدایت میشوم به ظاهر ربطی به سفر استاد و همسفرانش نداشته باشد اما یقینا نیرویی در این فایل ها هست که هرکس را به مسیر خواسته هایش هدایت میکند ، خواسته هایی معلوم و مشخص و شاید نامعلوم که از دل همین زیبایی ها خودشون را نشون میدند ؛ از دیروز که قسمت قبلی را دیدم همش به این فکر کردم که واقعا جهان اطراف ما سرشار از نعمت و برکت و ثروت است که هر لحظه در حال گسترش است ، گسترشی که حتی درکش هم گسترش میخواهد یعنی تنها مغزهایی قادر به درک پدیده گستردگی در جهان هستند که هرلحظه بخواهند اول درک خود را و ظرف وجودی خود را گسترش دهند ، واقعا گسترش در همه جا پیداست ، پدیده ای طبیعی که از بدو پیدایش جهان وجود داشته و جهان بر اساس آن بنا شده است ، از تولد و زایش و مرگ بگیری که هرکدام مصداقی از گسترش است تا آنچه که بدست انسان ساخته میشود که آن هم خدایی ست که انسان نامیده می‌شود ؛ خدایا !!!! بارالها !!!!! من همین الان در حال گسترش هستم ، چرا که همین دیشب به تضادی برخوردم که هرچند اولش به شدت سخت بود و من نمی تونستم حال خودم را خوب کنم اما حالا بسیار بهتر از قبل از مواجهه با آن تضاد هستم و راه و مسیر درست را پیدا کردم بخصوص که امروز صبح به محض اینکه گوشیم را روشن کردم قسمت جدید سفر را دیدم و باورها و تصمیمات جدیدم به شدت تقویت شد …. و چه چیزی بهتر از این و نعمتی بزرگتر از این ، که ما در همین جهان پرخیر و برکت که هرروز در حال افزودن به همه چیز است زندگی میکنیم و اگر از اینهمه فزونی و نعمت بی بهره هستیم هیچکس مقصر و دخیل نیست الاّ خودمان ؛ جهانی که برای گسترشش از هیچکس اجازه نمی گیرد و هیچ عاملی را در حفظ و توسعه خود دخالت نمیدهد ، چگونه ممکن است در موفقیت و رساندن انسان به خواسته هایش ، عاملی را غیر از خود انسان دخیل کند و من میفهمم که خالق شرایط و خالق اتفاقات و خالق خوشبختی و بدبختی یعنی چه … حالا میفهمم که چرا بخاطر فقر شماتتت میکنند و عذابت میدهند و این نه تنها بی عدالتی نیست بلکه بیشترین عدالت است ، چرا که فقر یعنی بزرگترین ناسپاسی به طبیعتی که انقدر دستش پر و سخاوتمند بوده و ما نتوانستیم در این بازار پررونق ، ذره ای خود را خوشبخت کنیم و زمین و زمان را مقصر دانسته و از صبح تا شب غر میزنیم و ناسپاسی میکنیم و با هر ناسپاسی یک پله سقوط میکنیم … خانم شایسته عزیزم از اینکه با فایل های قشنگت چشم و گوش و زبان و اعضای وجودی من را مایه حرکت و تفکر شدی سپاسگزارم ….