https://tasvirkhani.com/fa/wp-content/uploads/2019/09/abasmanesh.jpg8001020گروه تحقیقاتی عباس‌منش/fa/wp-content/uploads/2015/12/logo-with-title-340x85.pngگروه تحقیقاتی عباس‌منش2019-09-01 09:22:112024-08-20 19:14:52سفر به دور آمریکا | قسمت ۴۹
259نظر
توجه
اگر می‌‌خواهی تجربیات خود را درباره موضوعات این فایل بنویسی، لازم است عضو سایت شوی و اگر عضو هستی، می‌توانی با ایمیل و رمز عبورت از اینجا وارد سایت شوی.
خاطرات دوران نیروی دریایی رو برام زنده کرد ، دقیقا حس و حال داخل ناو های نیروی دریایی هیمنجوریه، با این تفاوت که زیر دریایی به مراتب دلگیر تر و خفقان آور تر میشه .
وقتی می‌رفتیم دریانوردی به محض جدایی از ساحل یه احساس غربت و دلگیری به آدم دست میداد ،حقیقتا آدم خودش رو در برابر عظمت دریای بی کران حقیر و ناچیز میبینه ،هر چقدر یه سازه بزرگ باشه ،در برابر جهان اون بیرون از اقیانوس و دریا خیلی کوچیکه ،همش خدا خدا می‌کنی برسی به ساحل دوباره پاهای مبارک رو بذاری روی زمین خداوند .اون لحظه است که میدونی روی زمین راه رفتن چه نعمت ارزشمندیه. قدر خورشید و نور ارزشمندش رو ملوانی می‌فهمه که چند روز زیر آب بوده . و نور خورشید رو ندیده. اون موقع ها زیر دریایی ها برق و دیزل بودن. الان راکتور هسته ای دارن . برای شارژ باتری ها زیردریایی حتما باید به سطح میومده،و فکر کن توی شرایط جنگی و …
چه جان‌های عزیزی که توی جنگ ها گرفته شد ، و چه فداکاری های مردان و زنان که هیچ جای تاریخ ثبت نشد .و فقط اقیانوس آرام به یاد داره در میدوی چه گذشت 💔☮️RIP
خدا رو شکر بخاطر امنیت و صلح و آرامش
خدا رو شکر بخاطر نعمت های ارزشمند و پنهان الهی که وقتی از دست میره تازه متوجه شون میشیم.
آقا بالاخره من از صفحه ۱۳ رسیدم به صفحه ۸ سفر به دور آمریکا 😍🤩💪🇺🇸💚🌹 الهی شکر
درود به همگی واقعا لذت بردم ازین همه نظم و واقعا این کشور الکی بهترین کشور دنیا نیست این زیر دریایی ساختش سال هزار و نهصد و چهل و دو به پایان رسیده حداقل 10سال قبل یعنی هزارو نهصد و سی طرح و نقشش کشیده شده
یعنی نود و دو سال پیش
چقدر همه چیز مرتب و منظم زیبا ساخته شده همه وسایل به بهترین شکل ممکن که مطابق با اون شرایط زیردریایی در بهترین مکان کار گذاشته شده و امکانات رفاهی برای پرسنل تعبیه شده
من با دیدن فضای داخل زیردریایی هزار بار خدارو شکر گفتم از بابت نعمت زندگی روی زمین تو فضای امن و سرشار از اکسیژن. خدا رو شکر کردم از بابت نعمت رنگها، طبیعت زیبا و دریایی که در خدمت هست نه احاطه کننده من، خدا رو شکر کردم که تو اتاق خوابم راحت و بی دغدغه میخوابم و دغدغه ام آرزوهای بزرگمه و این یعنی سلامتم و در امنیت، خدا رو شکر کردم به خاطر وجود همه انسانهایی که برا امنیت من خودشون رو به خطر میندازن
به این فکر کردم که اگه بشر تواناییش رو به جای نابودی همدیگه روی گسترش جهان بذاره اونوقت همچی زیردریایی جنگی با همه انرژی های نامثبتش میتونست یه زیردریایی شیشه ای توریستی باشه که شگفتی های افرینش رو تو عمق اقیانوس به ما نشون میداد و ما رو مملو از شکرگزاری میکرد
ممنون از استاد و مریم عزیزم بابت کلاس درس زندگی، که تو این فایلا برامون به تصویر میکشن❤❤🌺🏵امیدوارم شاگرد خوبی باشم
سلام و درود فراوان بر جناب استاد عباس منش،سرکار خانم ستایش و تمامی دوستان گرامی
سپاسگزار زحمتی که کشیدید و شکرگزار خداوند از این همه نعمت،از این همه هدایت،شاید برای من بعد از دیدن ۵۰ قسمت از سریال سفر به دور آمریکا هر قسمت (که اوایل به شکل یک فیلم ساده از آشنایی با قسمتهای مختلف این کشور بنظر می رسد)،الان به جرات متوجه شده ام که هر قسمت درسهای بیشماری در خود نهفته دارد که وقتی کامنت های دوستان را مطالعه میکنم ،هزاران بار خداوند را شکر میکنم از این آفرینش منحصر بفرد،هر انسانی واقعا یک ابر کامپیوتر هست و یک موضوع را در همین سایت و بین اعضا با اشاره به هزاران نکته ریز می شود دیدکه واقعا باعث حیرت انسان می شود، در کنار این خانواده احساس میکنم هر لحظه اعتماد به نفس و عزت نفس بیشتری پیدا میکنم،واقعا سپاسگزارم و صمیمانه همه را دوست دارم.
جناب استاد عباس منش،من هم کاملا با نظر شما در باره جنگ موافقم(و از آنجا که مدت کوتاهی در جنگ ایران و عراق حاضر بودم)،واقعا معتقدم درگیری بین دو نفر،دوگروه،قبیله یا کشور،فرقی ندارد،نتیجه ای جز بازنده بودن دوطرف ندارد،اما این تضاد بخشی از زندگی ماست و ناچارا (لااقل در این مقطع باید بپذیریم)،ولی نکته ای که من از آموزه های شما فرا گرفتم،سعی بر دیدن و تمرکز روی نکات مثبت هر پدیده ای است که در این مورد خاص همانطور که دوستان به مواردی مثل عکس های یادگاری خدمه،پذیرش اون شرایط سخت،امید به آینده،تکنولوژی پیشرفته زیر دریایی در زمان خودش و غیره اشاره نمودند،بنظر من از جنبه دیگر توانایی فوق العاده انسان در تطابق با سخت ترین و نامید کننده ترین شرایط را نشان میدهد و این واقعیت که اگر این شرایط پیش نمی آمد(منظورم جنگ است)،خوب شاید هیچ زمان وسیله ای مانند زیر دریایی ساخته نمیشد و قبل از آن تصور اینکه انسان هایی بتوانددر چنین شرایطی در کمال خونسردی هر لحظه برای بقا تلاش کنند و در عین حال به آینده امیدوار بوده و سعی کنند زندگی عادی را دنبال کنند،شاید برای بسیاری از ما غیر قابل باور بنظر می رسید،ولی شما جناب آقای عباس منش بهتر از هر کس دیگری میدانید با درک درست قوانین و شجاعت مبتنی بر ایمان،میتوان کارهایی را انجام داد که تصورش لااقل در زمان حال برای بسیاری از مردم،غیر قابل باور باشد و بسته به سرعت و حجم پیشرفت اشخاصی چون شما،ممکن است در دهه های بعد با تکامل بیشتر افرادی چون شما این مسایل عادی شودو واقعا شاید این افراد و ارتش آمریکا در آن زمان بنا به ماهیت جنگ و اجبار تن به ساخت چنین وسیله ای داده و با تمامی آموزش های نظامی هم امیدی به موفقیت کامل در استفاده از آن نبوده ولی این وسیله و بسیاری تجهیزات دیگر(فضاپیما ها،قدم زدن در فضا،پروژه مریخ و…) روزبروز ابعاد جدیدی به خود می گیرند و مرا به فکر وامیدارد که آیا برای توانایی های جسمی و فکری انسان حد و مرزی وجود دارد؟انسانی که در اوج ظرافت با گرفتگی یک مویرگ یا با کوچکترین ضربه و عوامل دیگر از بین میرود و در عین حال میتواند کارهایی را انجام دهد و تجهیزاتی را در این رابطه بکار گیرد که عظمت آنها انسان را وادار میکند در برابر پروردگاری که چنین شاهکاری را آفریده سر تعظیم فرود آورد و برای من تفکر در این باره باعث تقویت هر چه بیشتر باور های توحیدی و شناخت هر چه بیشتر خداوندشده است.
بنظرم استاد درک این مسایل ،سوای از دست آوردهای فیزیکی که قطعا در زندگی افرادی که آنرا اجرا کنند رخ خواهد داد و باعث بوجود آمدن زندگی شاد و با سعادتی خواهد شد،نتیجه زیبای دیگری هم دارد و آن،آرامشی است که تمام سلول های بدنت را فرا می گیرد،چیزی که قبلا آنرا تجربه نکرده بودیم و میدانیم جنسش با همه احساس های قبلی فرق دارد و کم کم حالتی در تو پدید میآورد که به دنیای پیرامونت،به دغدغه های روزمره زندگی از نظر دیگران،بی تفاوت میشوی و برای من حداقل میتوانم به جرات بگویم از زیباترین لحضات زندگی این روز های من،رفتن به اتاقم در سکوت و تنهایی و گوش دادن به حرفهای شما و فکر کردن در مورد آنهاست که هر لحظه افق جدیدی در این راه گشوده میشود و کم کم دارم متوجه میشوم که حال خوب به معنای واقعی چیست.
میگم صد در صد اعضای این زیردریایی احساس خوبی داشتن ، صد در صد اونا احساس خفگی نمیکردن ، اگه ۳ماه اونجا زندگی کردن با احساس عالی زندگی کردن ، اونا لباساشون رو اتو میکشیدن، کتاب میخوندن ، میز داشتن که دورش میشستن حرف میزدن ، چیزی میخوردن یا مینوشیدن ، واسه همدیگه لبخند میزدن ، عکس میگرفتن و اینا برا این بود که اونا امید داشتن و میدونستن که ” خبرهای خوشی در راه است ” اگه اونا این احساس و امید رو نداشتن صد در صد مثل زیردریایی های دیگه یا سایر کشتی ها که دچار حادثه شده بودن و احتمالا افرادشونم از دنیا رفته بودن ، اینام همون سرنوشت رو داشتن، من فکر میکنم اینا پیروز شدن نه بخاطر پیشرفته بودن زیر دریایشون بلکه بخاطر باور قوی شون، سربازی که عکس گرفته بعد برگشتن به خونه به خونوادش نشون بده ، مافوقی که عکس عروسشون رو کنار تختش داره و هر روز دفتر خاطراتش رو مینویسه تا در آینده (که این آینده بستگی داره به زنده بودنش) بخونه و لذت ببره.
خدایا شکرت واسه قوانین تغییر ناپذیرت 🙏❤
اگه وسط معرکه جنگ باشی
اگه صدها متر زیر دریا باشی
اگه تو تاریکی مطلق باشی
اگه هوای تازه واسه نفس کشیدن نداشته باشی
اگه نور آفتاب رو چند ماه نبینی
اگه جات تنگ باشه
اگه عزیزانت پیشت نباشه
و صدها اگه دیگه….
بازهم ” احساس خوب= اتفاقات خوب ” ❤🌹
دیگه آدم چی میخواد؟؟
از این مثال محکم تر واسه حضور خدا در کنارمون چی میتونه باشه ؟ اونجا پارتی معنی نداره!! اونجا قدرت بدنی ، تیز بینی ، سرعت عمل ، تشویق دوستان ، پول و… معنی نداره!! جایی که با یک بمبی چیزی در کسری از ثانیه زندگی تموم میشه، تنها کسی که میتونه آرامش ، آسایش ، رفاه و امنیت آدم رو تعمین کنه ، فقط و فقط وجود مقدس خداوند رحمان و رحیمه.
خدایا شکرت واسه اینکه تو رو شناختم ، خدایا شکرت که بهت ایمان دارم و ایمانم هر روز قوی تر و قوی تر میشه ، خدایا شکرت ، الهی صد هزار مرتبه شکر که اونقدر ثروت داری ، اونقدر وهابی ، که هرکسی هرکجا هر چیزی ازت بخواد تو بهش نه نمیگی ، خدایا شکر.
ما که تو جنگ نیستیم ، تو اون فشار و اون فضای محدود زندگی نمیکنی ، ما که ابتدا به ساکن در اوج ناز و نعمت زندگی میکنیم ، حالا یکم کم و زیاد، ما چقدر باید حالمون خوب باشه چقدر باید باورمون مثبت باشه ، و از نعمتهای بیکرانت دریا دریا استفاده کنیم، الهی شکر که جنس روح من از توست، خدایا شکر .
استاد من این جمله رو چندین ساله رو میز کارم زدم و هر لحظه میبینم و انتظار میکشم و خداوند ، و کائنات منو دست خالی نمیزاره :
” خبرهای خوشی در راه است ”
.
.
از اینکه حوصله کردین و نوشته منو خوندین از همتون سپاسگزارم 🙏
خدای من سپاسگزارتم که اینجام که در این مدارم که باز هم با عزیزانم همسفرم.
از روزی که گفتید می خوایم بریم تو زیردریایی رو ببینیم واسش ذوق داشتم. تا اون روز فکر نمی کردم دیدن توی زیردریایی برام هیجان انگیز باشه. اما این طوری بود. با دیدن تصویر فایل متوجه شدم که امروز همون روزه. اما خیلی عجیب بود احساس گرفتگی و دلتنگی می کردم و مدام سعی می کردم از دل تصاویر چیزهای خوب در بیارم. و بعد از این احساسم هم ناراحت بودم.
تا به جایی رسیدم که استاد خودشون صحبت کردن و اونجا متوجه شدم که برای استاد هم همچین حس عالی نبود. جالب بود اما نه آنچنان. این باعث شد از سرزنش کردن خودم دست بردارم.
بعد که متن انتخابی دوست عزیزم رو خوندم دیدم چقددددرررر زیبا و در خور نوشتن و خداوند چقدر سریع هدایتم کرد.
نکاتی که اشاره کردن واقعا یکی از یکی بیشتر به آگاهیم و نگاهم وسعت داد.ازشون خیلی خیلی سپاسگزارم.
هربار که سر دوربین رو بالا می بردین و آسمونو می دیدم خدارو برای اینکه هر روز می تونم آسمون عزیزم رو به وضوح ببینم و ازش لذت ببرم و تو هواش عمیییییق نفس بکشم شکر کردم.
اما بیام من هم ذهنم رو به چالش بکشم تا نکات مثبت این فایل رو بازگو کنه:
اینکه واقعا چه ایده و فکری پشت خلق یک همچین ابزاری بوده. واقعا جای تحسین بسیار داره. این نشونه فراوانی ایده است نشونه اینه که برای هر تقاضایی در این دنیا پاسخی هست. اینکه به ذهن کسی برسه که از راه دریا اما به شکل مخفیانه بخوان به کشور دیگه ای حمله کنند واقعا عجیب بوده تو اون زمان . نه؟ اما این ایده اجرایی شد. بعد اون اتاق تلگراف اگه اشتباه نکنم اون برام فوق العاده عجیب بود. زیر آب باشی و پیام های رادیویی بفرستی . خدای من از این همه نعمتی که آفریده. از این همه توانایی که به مخلوقت دادی. به آدم احساس قدرت میده. احساس اینکه من می تونم هر کاری بخوام انجام بدم. و می دونی چیو تصور کردم ؛ زمانی که سربازها برگشتند. وقتی زیردریایی اومد رو سطح آب و سربازها یکی یکی از خروجی بیرون اومدند و عزیزانشون تو ساحل بالا پایین می پریدند و دست تکون می دادند. چقدر خوشایند و زیبا … از عکس هایی که به یادگار گذاشته بودند ؛ این حس بهم دست داد که اونها از بودن در کنار هم و کاری که انتخاب کرده بودن راضی بودند. عکس آشپز یا عکسی که تو اتاقی بود که احتمالا اتاق فرماندشون بود. لبخندی که لب داشتند.
به این جزییات که فکر می کنم خدارو شکر می کنم که تو این فضا هم زیبایی رو دیدم.
قسمت ۴۹وتصویری زیبا ازستاددرکنارزیردریایی خفن ک تحسین میکنم کسی ک این ایده ب ذهنش اومدواونوعملی کرد درون زمانی ک ممکن بودکسی نپذیره این وسیله روولی چون هدفش خلق ارزش بوده وب ایدش عمل کردخدا هم بش کمک کرده ودرنهایت این وسیله ساخته شد والانم ک ب شکلهای خیلی خفن درحال ساخت واستافادس حتی برای مصارف شخصی
وازدوست گلم هم بخاطر این نگاه زیباشون ممنونم ک منوب درک زیبایی ازین فایل رسوندن
درموردشروع فایل خانم شایسته درحال سوال پرسیدنن واین همون کنجکاوی مقدسه ک استادگفتن نبایدازبین بره وهمیشه بپرسیم ازخودمون خدا ازمردم وتحسین میکنم این کنجکاوی های خانم شایسته رو ک باعزت نفس داشتن انجام میشه
چقدرجالب ساخته شده ینی اون شخص ایده هاش عالی بودن مثل همین اتاقای کوچیک ودونفره وامکاناتی ک توش جاداده خیلی جالب بود وامروزه این ایده ها بیشترشده درف1اهای کوچیک کلی تمکانات میذارن اما بقول دوستم خوشحالم وشکرگزارم ک دردوره ای متولدشدم ک جنگی نیست
واقعاتحسینشون میکنم ک درون شرایط جنگ درون زیردریایی ک برای چنددقیقه هم آدم احساس خفگی میکنه واوناماهها درون بودن چجورتونستن کنترل ذهن داشته باشن وعکس بگیرن اونم باعشق ولبخند درحال انجام کارهای موردعلاقشون
چقدربرام جالب ک درون شرایطم نظم خودشونوداشتن ولباساشونواتومیکردن واقعا تحسینشون میکنم چقدرکنترل ذهن میکردن وحس خودشون روخوب نگه میداشتن ودلیل بردشونم همین بوده دیگ طبق قانون جهان
خدایاشکرت چقدرآزادی نعمت بزرگیه ک مابایدبخاطر همین یه نعمت کلی شکرگزارباشیم تاابد چ برسه ب بقیه نعمات
خدایاشکرت ک دردورانی بدون جنگ ب دنیااومدمودر آزادی خدایاشکرت
اساتیدگلم ازتون ممنونم ک ب تغییرباورامون کمک میکنین
خانم شایسته عزیز خیلی سپاسگزارم با صدای دلنشین و پرانرژی ات مارو دعوت به دیدن این ویدءو کردی موسیقی ویدءو خیلی خیلی زیبا و حرفه ای انتخاب شده بود
چه عالی و فوق العاده میوه ها و خوراکی ها رو قرار داده بودن تا دقیقا حس طبیعی بودن و درک فضا رو برای ما ایجاد میکرد فضا های خلوت برای سرنشینان زیر دریایی که هر کدومشون با داشتن عکس عزیزانش ن حس قوت قلب و امیدواری بگیرن
فضا ها چه هوشمندانه از هم تفکیک شده بود
و وای خدای من حتی اونجا هم فکر اتو کردن و مرتب و تمیز بودن لباس هارو هم کرده بودن
خیلی تجربه عالی و فوق العاده بود خیلی ممنون ☺ که مارو هم شریک این بازدیدتون کردین انگار خودم اونجا بودم درکنار شما و خانم شایسته عزیز خیلی تشکر بابت فیلمبرداری فوق العاده عالی و حرفه ای شما مثل گفته استاد خدایا شکرت که در صلح و آرامش هست دنیا و روز به روز حس محبت و عشق بین انسان ها بیشتر و بیشتر میشه ❤️❤️
سلام و درود استاد
صمیمانه قدردان تون هستم بابت این فایل
خاطرات دوران نیروی دریایی رو برام زنده کرد ، دقیقا حس و حال داخل ناو های نیروی دریایی هیمنجوریه، با این تفاوت که زیر دریایی به مراتب دلگیر تر و خفقان آور تر میشه .
وقتی می‌رفتیم دریانوردی به محض جدایی از ساحل یه احساس غربت و دلگیری به آدم دست میداد ،حقیقتا آدم خودش رو در برابر عظمت دریای بی کران حقیر و ناچیز میبینه ،هر چقدر یه سازه بزرگ باشه ،در برابر جهان اون بیرون از اقیانوس و دریا خیلی کوچیکه ،همش خدا خدا می‌کنی برسی به ساحل دوباره پاهای مبارک رو بذاری روی زمین خداوند .اون لحظه است که میدونی روی زمین راه رفتن چه نعمت ارزشمندیه. قدر خورشید و نور ارزشمندش رو ملوانی می‌فهمه که چند روز زیر آب بوده . و نور خورشید رو ندیده. اون موقع ها زیر دریایی ها برق و دیزل بودن. الان راکتور هسته ای دارن . برای شارژ باتری ها زیردریایی حتما باید به سطح میومده،و فکر کن توی شرایط جنگی و …
چه جان‌های عزیزی که توی جنگ ها گرفته شد ، و چه فداکاری های مردان و زنان که هیچ جای تاریخ ثبت نشد .و فقط اقیانوس آرام به یاد داره در میدوی چه گذشت 💔☮️RIP
خدا رو شکر بخاطر امنیت و صلح و آرامش
خدا رو شکر بخاطر نعمت های ارزشمند و پنهان الهی که وقتی از دست میره تازه متوجه شون میشیم.
آقا بالاخره من از صفحه ۱۳ رسیدم به صفحه ۸ سفر به دور آمریکا 😍🤩💪🇺🇸💚🌹 الهی شکر
سلام استاد جان و خانم شایسته
خداروشکر که هدایت شدم به این زیبایی ها و نعمت ها
این بار داستان زیر دریایی هست که از جنگ جهانی دوم به جا مونده .
خیلی برام جالبه که از اون موقع تا حالا سالم مونده و یه خراشم بهش نیوفتاده .
و از اون جالب تر اینکه ۷۵ روز سرباز ها زیر آب بودن بدون اینکه نور خورشید رو ببینند و هوای تازه رو استشمام کنن .
آسایشگاه هایی که تخت های زیادی داشت و محل استراحتشون بود .
از داخل تونل از این واگن به داخل اون یکی واگن میرفتین و چقدر این زیر دریایی بزرگ بود .
من کلا سعی میکنم از جنگ و دعوا دوری کنم .
دلیلش اینکه من برای خودم ارزش قائلم و خودم رو دوست دارم و نمیخوام آسیبی به جسمم وارد بشه .
دوم اینکه توی جنگ و دعوا و درگیری حتی اگر من قوی تر از طرف باشم و پیروز بشم بازم بازنده هستم .
جهانی که توش صلح باشه و آدم ها با خودشون در صلح باشن بهترین جامعه هست .
خداروشکر که امروزه درک انسان ها بالاتر رفته و آدم ها صلح طلب هستن .
ممنون از این تصاویری که باهامون به اشتراک گذاشتین .
خدایاشکرت
۵ / ۲ / ۱۴۰۱
درود به همگی واقعا لذت بردم ازین همه نظم و واقعا این کشور الکی بهترین کشور دنیا نیست این زیر دریایی ساختش سال هزار و نهصد و چهل و دو به پایان رسیده حداقل 10سال قبل یعنی هزارو نهصد و سی طرح و نقشش کشیده شده
یعنی نود و دو سال پیش
چقدر همه چیز مرتب و منظم زیبا ساخته شده همه وسایل به بهترین شکل ممکن که مطابق با اون شرایط زیردریایی در بهترین مکان کار گذاشته شده و امکانات رفاهی برای پرسنل تعبیه شده
واقعا جای تحسین داره این همه نظم و زیبایی
سلام به همگی دوستان گلم🌺
من با دیدن فضای داخل زیردریایی هزار بار خدارو شکر گفتم از بابت نعمت زندگی روی زمین تو فضای امن و سرشار از اکسیژن. خدا رو شکر کردم از بابت نعمت رنگها، طبیعت زیبا و دریایی که در خدمت هست نه احاطه کننده من، خدا رو شکر کردم که تو اتاق خوابم راحت و بی دغدغه میخوابم و دغدغه ام آرزوهای بزرگمه و این یعنی سلامتم و در امنیت، خدا رو شکر کردم به خاطر وجود همه انسانهایی که برا امنیت من خودشون رو به خطر میندازن
به این فکر کردم که اگه بشر تواناییش رو به جای نابودی همدیگه روی گسترش جهان بذاره اونوقت همچی زیردریایی جنگی با همه انرژی های نامثبتش میتونست یه زیردریایی شیشه ای توریستی باشه که شگفتی های افرینش رو تو عمق اقیانوس به ما نشون میداد و ما رو مملو از شکرگزاری میکرد
ممنون از استاد و مریم عزیزم بابت کلاس درس زندگی، که تو این فایلا برامون به تصویر میکشن❤❤🌺🏵امیدوارم شاگرد خوبی باشم
سلام و درود فراوان بر جناب استاد عباس منش،سرکار خانم ستایش و تمامی دوستان گرامی
سپاسگزار زحمتی که کشیدید و شکرگزار خداوند از این همه نعمت،از این همه هدایت،شاید برای من بعد از دیدن ۵۰ قسمت از سریال سفر به دور آمریکا هر قسمت (که اوایل به شکل یک فیلم ساده از آشنایی با قسمتهای مختلف این کشور بنظر می رسد)،الان به جرات متوجه شده ام که هر قسمت درسهای بیشماری در خود نهفته دارد که وقتی کامنت های دوستان را مطالعه میکنم ،هزاران بار خداوند را شکر میکنم از این آفرینش منحصر بفرد،هر انسانی واقعا یک ابر کامپیوتر هست و یک موضوع را در همین سایت و بین اعضا با اشاره به هزاران نکته ریز می شود دیدکه واقعا باعث حیرت انسان می شود، در کنار این خانواده احساس میکنم هر لحظه اعتماد به نفس و عزت نفس بیشتری پیدا میکنم،واقعا سپاسگزارم و صمیمانه همه را دوست دارم.
جناب استاد عباس منش،من هم کاملا با نظر شما در باره جنگ موافقم(و از آنجا که مدت کوتاهی در جنگ ایران و عراق حاضر بودم)،واقعا معتقدم درگیری بین دو نفر،دوگروه،قبیله یا کشور،فرقی ندارد،نتیجه ای جز بازنده بودن دوطرف ندارد،اما این تضاد بخشی از زندگی ماست و ناچارا (لااقل در این مقطع باید بپذیریم)،ولی نکته ای که من از آموزه های شما فرا گرفتم،سعی بر دیدن و تمرکز روی نکات مثبت هر پدیده ای است که در این مورد خاص همانطور که دوستان به مواردی مثل عکس های یادگاری خدمه،پذیرش اون شرایط سخت،امید به آینده،تکنولوژی پیشرفته زیر دریایی در زمان خودش و غیره اشاره نمودند،بنظر من از جنبه دیگر توانایی فوق العاده انسان در تطابق با سخت ترین و نامید کننده ترین شرایط را نشان میدهد و این واقعیت که اگر این شرایط پیش نمی آمد(منظورم جنگ است)،خوب شاید هیچ زمان وسیله ای مانند زیر دریایی ساخته نمیشد و قبل از آن تصور اینکه انسان هایی بتوانددر چنین شرایطی در کمال خونسردی هر لحظه برای بقا تلاش کنند و در عین حال به آینده امیدوار بوده و سعی کنند زندگی عادی را دنبال کنند،شاید برای بسیاری از ما غیر قابل باور بنظر می رسید،ولی شما جناب آقای عباس منش بهتر از هر کس دیگری میدانید با درک درست قوانین و شجاعت مبتنی بر ایمان،میتوان کارهایی را انجام داد که تصورش لااقل در زمان حال برای بسیاری از مردم،غیر قابل باور باشد و بسته به سرعت و حجم پیشرفت اشخاصی چون شما،ممکن است در دهه های بعد با تکامل بیشتر افرادی چون شما این مسایل عادی شودو واقعا شاید این افراد و ارتش آمریکا در آن زمان بنا به ماهیت جنگ و اجبار تن به ساخت چنین وسیله ای داده و با تمامی آموزش های نظامی هم امیدی به موفقیت کامل در استفاده از آن نبوده ولی این وسیله و بسیاری تجهیزات دیگر(فضاپیما ها،قدم زدن در فضا،پروژه مریخ و…) روزبروز ابعاد جدیدی به خود می گیرند و مرا به فکر وامیدارد که آیا برای توانایی های جسمی و فکری انسان حد و مرزی وجود دارد؟انسانی که در اوج ظرافت با گرفتگی یک مویرگ یا با کوچکترین ضربه و عوامل دیگر از بین میرود و در عین حال میتواند کارهایی را انجام دهد و تجهیزاتی را در این رابطه بکار گیرد که عظمت آنها انسان را وادار میکند در برابر پروردگاری که چنین شاهکاری را آفریده سر تعظیم فرود آورد و برای من تفکر در این باره باعث تقویت هر چه بیشتر باور های توحیدی و شناخت هر چه بیشتر خداوندشده است.
بنظرم استاد درک این مسایل ،سوای از دست آوردهای فیزیکی که قطعا در زندگی افرادی که آنرا اجرا کنند رخ خواهد داد و باعث بوجود آمدن زندگی شاد و با سعادتی خواهد شد،نتیجه زیبای دیگری هم دارد و آن،آرامشی است که تمام سلول های بدنت را فرا می گیرد،چیزی که قبلا آنرا تجربه نکرده بودیم و میدانیم جنسش با همه احساس های قبلی فرق دارد و کم کم حالتی در تو پدید میآورد که به دنیای پیرامونت،به دغدغه های روزمره زندگی از نظر دیگران،بی تفاوت میشوی و برای من حداقل میتوانم به جرات بگویم از زیباترین لحضات زندگی این روز های من،رفتن به اتاقم در سکوت و تنهایی و گوش دادن به حرفهای شما و فکر کردن در مورد آنهاست که هر لحظه افق جدیدی در این راه گشوده میشود و کم کم دارم متوجه میشوم که حال خوب به معنای واقعی چیست.
سپاسگزارم و از صمیم قلب دوستتان دارم
سلام
عرض ادب و احترام
خدمت استاد عزیز و سایر دوستان عزیزم 🌹❤
احساس خوب = اتفاقات خوب
میگم صد در صد اعضای این زیردریایی احساس خوبی داشتن ، صد در صد اونا احساس خفگی نمیکردن ، اگه ۳ماه اونجا زندگی کردن با احساس عالی زندگی کردن ، اونا لباساشون رو اتو میکشیدن، کتاب میخوندن ، میز داشتن که دورش میشستن حرف میزدن ، چیزی میخوردن یا مینوشیدن ، واسه همدیگه لبخند میزدن ، عکس میگرفتن و اینا برا این بود که اونا امید داشتن و میدونستن که ” خبرهای خوشی در راه است ” اگه اونا این احساس و امید رو نداشتن صد در صد مثل زیردریایی های دیگه یا سایر کشتی ها که دچار حادثه شده بودن و احتمالا افرادشونم از دنیا رفته بودن ، اینام همون سرنوشت رو داشتن، من فکر میکنم اینا پیروز شدن نه بخاطر پیشرفته بودن زیر دریایشون بلکه بخاطر باور قوی شون، سربازی که عکس گرفته بعد برگشتن به خونه به خونوادش نشون بده ، مافوقی که عکس عروسشون رو کنار تختش داره و هر روز دفتر خاطراتش رو مینویسه تا در آینده (که این آینده بستگی داره به زنده بودنش) بخونه و لذت ببره.
خدایا شکرت واسه قوانین تغییر ناپذیرت 🙏❤
اگه وسط معرکه جنگ باشی
اگه صدها متر زیر دریا باشی
اگه تو تاریکی مطلق باشی
اگه هوای تازه واسه نفس کشیدن نداشته باشی
اگه نور آفتاب رو چند ماه نبینی
اگه جات تنگ باشه
اگه عزیزانت پیشت نباشه
و صدها اگه دیگه….
بازهم ” احساس خوب= اتفاقات خوب ” ❤🌹
دیگه آدم چی میخواد؟؟
از این مثال محکم تر واسه حضور خدا در کنارمون چی میتونه باشه ؟ اونجا پارتی معنی نداره!! اونجا قدرت بدنی ، تیز بینی ، سرعت عمل ، تشویق دوستان ، پول و… معنی نداره!! جایی که با یک بمبی چیزی در کسری از ثانیه زندگی تموم میشه، تنها کسی که میتونه آرامش ، آسایش ، رفاه و امنیت آدم رو تعمین کنه ، فقط و فقط وجود مقدس خداوند رحمان و رحیمه.
خدایا شکرت واسه اینکه تو رو شناختم ، خدایا شکرت که بهت ایمان دارم و ایمانم هر روز قوی تر و قوی تر میشه ، خدایا شکرت ، الهی صد هزار مرتبه شکر که اونقدر ثروت داری ، اونقدر وهابی ، که هرکسی هرکجا هر چیزی ازت بخواد تو بهش نه نمیگی ، خدایا شکر.
ما که تو جنگ نیستیم ، تو اون فشار و اون فضای محدود زندگی نمیکنی ، ما که ابتدا به ساکن در اوج ناز و نعمت زندگی میکنیم ، حالا یکم کم و زیاد، ما چقدر باید حالمون خوب باشه چقدر باید باورمون مثبت باشه ، و از نعمتهای بیکرانت دریا دریا استفاده کنیم، الهی شکر که جنس روح من از توست، خدایا شکر .
استاد من این جمله رو چندین ساله رو میز کارم زدم و هر لحظه میبینم و انتظار میکشم و خداوند ، و کائنات منو دست خالی نمیزاره :
” خبرهای خوشی در راه است ”
.
.
از اینکه حوصله کردین و نوشته منو خوندین از همتون سپاسگزارم 🙏
موفق و پیروز باشید 🌹❤ و منتظر خبرهای خوش
سلام استاد عزیزم
سلام مریم جان مهربانم
خدای من سپاسگزارتم که اینجام که در این مدارم که باز هم با عزیزانم همسفرم.
از روزی که گفتید می خوایم بریم تو زیردریایی رو ببینیم واسش ذوق داشتم. تا اون روز فکر نمی کردم دیدن توی زیردریایی برام هیجان انگیز باشه. اما این طوری بود. با دیدن تصویر فایل متوجه شدم که امروز همون روزه. اما خیلی عجیب بود احساس گرفتگی و دلتنگی می کردم و مدام سعی می کردم از دل تصاویر چیزهای خوب در بیارم. و بعد از این احساسم هم ناراحت بودم.
تا به جایی رسیدم که استاد خودشون صحبت کردن و اونجا متوجه شدم که برای استاد هم همچین حس عالی نبود. جالب بود اما نه آنچنان. این باعث شد از سرزنش کردن خودم دست بردارم.
بعد که متن انتخابی دوست عزیزم رو خوندم دیدم چقددددرررر زیبا و در خور نوشتن و خداوند چقدر سریع هدایتم کرد.
نکاتی که اشاره کردن واقعا یکی از یکی بیشتر به آگاهیم و نگاهم وسعت داد.ازشون خیلی خیلی سپاسگزارم.
هربار که سر دوربین رو بالا می بردین و آسمونو می دیدم خدارو برای اینکه هر روز می تونم آسمون عزیزم رو به وضوح ببینم و ازش لذت ببرم و تو هواش عمیییییق نفس بکشم شکر کردم.
اما بیام من هم ذهنم رو به چالش بکشم تا نکات مثبت این فایل رو بازگو کنه:
اینکه واقعا چه ایده و فکری پشت خلق یک همچین ابزاری بوده. واقعا جای تحسین بسیار داره. این نشونه فراوانی ایده است نشونه اینه که برای هر تقاضایی در این دنیا پاسخی هست. اینکه به ذهن کسی برسه که از راه دریا اما به شکل مخفیانه بخوان به کشور دیگه ای حمله کنند واقعا عجیب بوده تو اون زمان . نه؟ اما این ایده اجرایی شد. بعد اون اتاق تلگراف اگه اشتباه نکنم اون برام فوق العاده عجیب بود. زیر آب باشی و پیام های رادیویی بفرستی . خدای من از این همه نعمتی که آفریده. از این همه توانایی که به مخلوقت دادی. به آدم احساس قدرت میده. احساس اینکه من می تونم هر کاری بخوام انجام بدم. و می دونی چیو تصور کردم ؛ زمانی که سربازها برگشتند. وقتی زیردریایی اومد رو سطح آب و سربازها یکی یکی از خروجی بیرون اومدند و عزیزانشون تو ساحل بالا پایین می پریدند و دست تکون می دادند. چقدر خوشایند و زیبا … از عکس هایی که به یادگار گذاشته بودند ؛ این حس بهم دست داد که اونها از بودن در کنار هم و کاری که انتخاب کرده بودن راضی بودند. عکس آشپز یا عکسی که تو اتاقی بود که احتمالا اتاق فرماندشون بود. لبخندی که لب داشتند.
به این جزییات که فکر می کنم خدارو شکر می کنم که تو این فضا هم زیبایی رو دیدم.
خدای من سپاسگزارم
بنام خداوندی ک هرلحظه درحال هدایت ماست 😍
سلام خدمت عزیزانم
قسمت ۴۹وتصویری زیبا ازستاددرکنارزیردریایی خفن ک تحسین میکنم کسی ک این ایده ب ذهنش اومدواونوعملی کرد درون زمانی ک ممکن بودکسی نپذیره این وسیله روولی چون هدفش خلق ارزش بوده وب ایدش عمل کردخدا هم بش کمک کرده ودرنهایت این وسیله ساخته شد والانم ک ب شکلهای خیلی خفن درحال ساخت واستافادس حتی برای مصارف شخصی
وازدوست گلم هم بخاطر این نگاه زیباشون ممنونم ک منوب درک زیبایی ازین فایل رسوندن
درموردشروع فایل خانم شایسته درحال سوال پرسیدنن واین همون کنجکاوی مقدسه ک استادگفتن نبایدازبین بره وهمیشه بپرسیم ازخودمون خدا ازمردم وتحسین میکنم این کنجکاوی های خانم شایسته رو ک باعزت نفس داشتن انجام میشه
چقدرجالب ساخته شده ینی اون شخص ایده هاش عالی بودن مثل همین اتاقای کوچیک ودونفره وامکاناتی ک توش جاداده خیلی جالب بود وامروزه این ایده ها بیشترشده درف1اهای کوچیک کلی تمکانات میذارن اما بقول دوستم خوشحالم وشکرگزارم ک دردوره ای متولدشدم ک جنگی نیست
واقعاتحسینشون میکنم ک درون شرایط جنگ درون زیردریایی ک برای چنددقیقه هم آدم احساس خفگی میکنه واوناماهها درون بودن چجورتونستن کنترل ذهن داشته باشن وعکس بگیرن اونم باعشق ولبخند درحال انجام کارهای موردعلاقشون
چقدربرام جالب ک درون شرایطم نظم خودشونوداشتن ولباساشونواتومیکردن واقعا تحسینشون میکنم چقدرکنترل ذهن میکردن وحس خودشون روخوب نگه میداشتن ودلیل بردشونم همین بوده دیگ طبق قانون جهان
خدایاشکرت چقدرآزادی نعمت بزرگیه ک مابایدبخاطر همین یه نعمت کلی شکرگزارباشیم تاابد چ برسه ب بقیه نعمات
خدایاشکرت ک دردورانی بدون جنگ ب دنیااومدمودر آزادی خدایاشکرت
اساتیدگلم ازتون ممنونم ک ب تغییرباورامون کمک میکنین
ب پایان آمداین دفترحکایت همچنان باقیست…
اهدناصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم…
ربناآتنافی الدنیاحسنه وفی الآخرت الحسنه وقناعذاب النار…
درپناه الله یکتاااااشاااادباشیدوموفق🥰😍😘
سلام به همگى
با خوندن متن این سفرنامه یکى از بزرگترین مشکلاتم رو متوجه شدم
داشت یادم میرفت خودم کى هستم
چى هستم
چى دوست دارم
من از استاد اصل و اساس قانون و مسیر رو یاد میگیرم و بکار میبندم
ولى قرار نیست کپى ایشون باشم 😍😍
سلام به دوستان عزیزم
خانم شایسته عزیز خیلی سپاسگزارم با صدای دلنشین و پرانرژی ات مارو دعوت به دیدن این ویدءو کردی موسیقی ویدءو خیلی خیلی زیبا و حرفه ای انتخاب شده بود
چه عالی و فوق العاده میوه ها و خوراکی ها رو قرار داده بودن تا دقیقا حس طبیعی بودن و درک فضا رو برای ما ایجاد میکرد فضا های خلوت برای سرنشینان زیر دریایی که هر کدومشون با داشتن عکس عزیزانش ن حس قوت قلب و امیدواری بگیرن
فضا ها چه هوشمندانه از هم تفکیک شده بود
و وای خدای من حتی اونجا هم فکر اتو کردن و مرتب و تمیز بودن لباس هارو هم کرده بودن
خیلی تجربه عالی و فوق العاده بود خیلی ممنون ☺ که مارو هم شریک این بازدیدتون کردین انگار خودم اونجا بودم درکنار شما و خانم شایسته عزیز خیلی تشکر بابت فیلمبرداری فوق العاده عالی و حرفه ای شما مثل گفته استاد خدایا شکرت که در صلح و آرامش هست دنیا و روز به روز حس محبت و عشق بین انسان ها بیشتر و بیشتر میشه ❤️❤️
یا حق