کمبود را باور نکن حتی اگر پرفسور هاوکینگ آن را تایید کرد! - صفحه 25

سلام به همسفران گرامی. خیلی سعی کردم که بتونم این فایل رو باور کنم ولی صادقانه میگم هرچقدر بیشتر گوشش میدم بیشتر احساس میکنم نمیتونم باورش کنم. ذهنم به شدت مقاومت داره و لذت آور برام نیست پس یعنی روی این باور ایراد اساسی دارم. به مطالبی که در مورد فراوانی نوشتم و تلاش میکنم ادامش رو بنویسم نگاه میکنم یک چیزی بهم میگه «پسر خوب اگه تو به اینا باور داری پس کو؟ چرا فراوانی اون چیزهایی که میخوای نیست؟» تازه در مورد خود باورها هم بهم میگه «خب فراوانی رو درست کردی، احساس عدم لیاقت رو چی کار میکنی؟» حتی تا اینجا پیش میره که «خب برفرض اینو درست کردی، وقتی میری سراغ اون یکی باور، باور قبلی دوباره ضعیف میشه، خراب میشه و ذهن بیکار نمیشینه و این روند ادامه داره» «مگه تو میتونی از پس این کوه باورهای مخروب بر بیای؟» یعنی انقدر مقاومت و کج فهمی از قوانین و باورها دارم، که در مورد باور ساختن هم داره بهم احساس کمبود و ناتوانی میده و خود باور ساختن رو سخت و مشکل جلوه میده. خب داستان اینه تا به اندازه کافی باور نکنی نتیجه ی مورد نظر رو نمیبینی، امروز داشتم رو باور فراوانی – که معتقدم به دلیل ضعیف بودن در این باور خیلی زیاد نگرانی و ترس نهفته دارم – کار میکردم و بعدش که بیرون رفتم غالباً ماشین های خوب دیدم، یک بارون حرفه ای پربرکت بارید که عالی بود و مه بعد از بارون که فوق العاده ترش کرد و برام تاییدی بر فراوانی بود.. و خب به نظرم قدرتش خیلی کمه و ته وجودم، ته قلبم اونجایی که آدم احساس میکنه چه باوری داره، چه اعتقاد قلبی ای داره، نگرانی ها و ترس های وجودیم رو که میبینم و میفهمم، احساس میکنم من در مورد فراوانی، دادن قدرت به عوامل بیرونی و یک سری باورهای ذهنیم، مثل یک فرد کر و کور و معلول بدون دست و پا هستم که یک سد بتنی یا یک کوه بلندی جلوش وجود داره که نمیتونه با وجود هر چقدر تلاشم ازش رد بشه. تلاش برای تغییر دادن برخی باورها واقعا ناامیدم میکنه یعنی تا این حد مقاومت دارم که احساس میکنم من از پسش بر نمیام. شکی در این نیست که افراد زیادی تونستن باورهاشون رو تغییر بدن و این نشون میده که میشود و خب اونها تونستن از پس ایراداتشون بر بیان و منم تو همین مسیر هستم و ضروریه یاد بگیرم که چطور ایرادات وجودم رو حل کنم به همین دلیل خواستم صادقانه بگم که واقعا در مورد تغییر دادن برخی باورهام احساس ناتوانی دارم. دوست داشتم در مورد واقعیت درونیم بنویسم. در مورد چیزی که واقعا در درونم میگذره نه چیزی که دوست دارم باشه و تو خیالم میگذره. میخوام خیلی رو راست تر باشم با خودم و اعضای خانوادم چون اومدم اینجا که تغییر کنم. واقعا در برخی موارد احساس میکنم دارم خودم رو گول میزنم و ذهنم مقاومت نمیکنه بلکه کلا انکار میکنه. به نظرم خیلی از فرکانسش و درکش دورم. برام سواله که چه راه حلی وجود داره برای ذهنی که انقدر مقاومت و انکار میکنه و مصمم شده بیخیالم کنه. امروز که خودم رو تحت نظر داشتم برخی جاهای این فایل ناخودآگاه ذهنم رو مشغول چیزی میکردم که فایل رو نشنوم و ذهنم مدام میگفت ببند این فایل رو‌! البته من با وجود این مقاومت بارها این فایل رو گوش دادم و سعی کردم بهش فکر کنم و مطلب مینوشتم که ذهنم رو قانع کنم و انگار داستان ریشه ای تر از این حرف هاست. هرچقدر بیشتر گوشش میدم بیشتر احساس میکنم نمیتونم باورش کنم به همین دلیل تصمیم گرفتم این کامنت رو بنویسم و نوشتن برگ سفرنامه امروزم رو به روزی موکول کنم که احساس فراوانی و لیاقت و توانمندی و موثر بودن در این باور میکنم، واقعا نمیتونم آگاهانه در مورد چیزی که در موردش مقاومت دارم حرف بزنم.