پیدا کردن الگوهای تکرار شونده | قسمت 6

سلام به استاد عزیزم وخانم شایسته مهربان وای چقدر همزمانی داره فایلهای اخیرتون من سه هفته ای هست درگیر بیرون کشیدن ترمزهای وجودم هستم و میبینم چقدر این در گران‌بها این انرژی خلق کنندگی که خداوند در وجود من گذاشته به هدر می‌ره وچقدر منو دچار تکرار و تکرار و تکرار کرده .من در روابط متاسفانه متاسفانه تا الان نقش قربانی روداشتم خودم رو اسیر همسر و پدرمتعصب ومادر غرغرو می‌دیدم که به هیچ عنوان نمیشه با اینا احساس خوشبختی کرد در رابطه باکوچکتر از خودم احساس مسول بودن وحمایتگر می‌دیدم درابطه با دوستان و فامیل خودم را در نقش حامی که کاری کنم که بامن بهشون خوش بگذره یا در ارتباط با بزرگترها مطیع بودن وترس از قضاوت وترس از ناراحت شدن آنها بودم در ارتباط با همکاران در ارتباط با نزدیکان وهمسر کمالگرا بودم نقش عیب جو وقربانی وابسته بودم وقتی بحثی پیش میاد دنبال صلحم ونمیخوام این ناراحتی ادامه دار بشه و درمهمونی دادن هم از خودم میکنم تابه دیگران خوش بگذره همیشه نقش ناجی رو هم داشتم ولی الان دیگه این نقش رو ندارم ..اما تمام نقشهای دیگر استاد رو که گفتن من داشتم و چیزی بنام نقش خودم آنچه خودم می‌خوام انگار نیست بله من پله پله دارم پی به ترمزهایی میبرم وخداروشکرمیکنم که داره هدایتم می‌کنه برای شناخت خودم .واز استاد عزیزم هم متشکرم که اینقدر مارو دارن کمک میکنن اما چیزی که منو در این چند هفته اخیر درگیر کرده اینه که چطور این ذهنی که سالها منو وادار کرده به اجرای این نقشها باتغییر باور وادارش کنیم که اونی که من می‌خوام باید بشه نه اونی که توسالها منو مجبور کردی چه تمرینی استاد دراین موضوع میتونید بهم راهنمایی کنید؟؟؟همانطور که هممون می‌دونیم که خیلی ازاین نقش بازی کردنها ناخودآگاه انجام میشه؟؟؟؟ممنون میشم از دوستان اگر جوابی دارن

سلام واقعا عالی بود ادیب عزیز اتفاقا منم بامتمرکز شدن روی این باورها متوجه مرزبندی‌ها شدم مرز غرور وعزت نفس مرز طمع وخواستن ها مرز دوست داشتن خودت وخودخواه نشدن وهزاران مرز وتازه متوجه این صحبت میشم که میگفتن راه مستقیم مث مو باریکه واقعا اینقدر این مرزبندی‌ها ریزه که ذهن همیشه اشتباه می‌کنه وباید برای ذهن شفاف کرد مثلاً وقتی میگم من مهربانم خب مرز مهربانی تا کجاست تاجایی که به خودت ظلم نکنی اول خودت یا مرز قدرت تا کجا تاجایی که توفقط قدرت خلق زندگی خودت رو داری نه قدرت برزندگی دیگران و تغییر آنها یا کمک تا کجا تا جایی که اولا طرف خودش بخواد کمک بشه نه اینکه ما خودمون رو مسول کمک اون بدونیم ناجی تا کجا که اونو از خطر فیزیکی نجات بدیم ولی ناجی زندگی وشرایطش نیستیم ناجی حالش نیستیم این مرزبندی‌ها واقعا مهمن وباید ذهن رو تربیت کرد استاد میگه باید پیشرفت دیگران رو تصدیق کردتحسین کرد ولی تاجایی که به حسرت تبدیل نشه برای خودمون تاجایی که طرف رو بزرگ نکنیم