چقدر راحت خود را از ثروت محروم می‌کنیم!

بنام خالقی بی همتا

سلام به استاد عزیز و دوستان گلم

استاد چقدر این حرفهایی که در مورد انگیزه گفتید برای من هم صادق بوده.

من توی خانواده ای بزرگ شدم که چهارتا پسر بودیم و یه دختر و پدرم همیشه ما رو بدبخت ترین بچه های طایفه و فامیل و روستا خطاب میکرد.

یعنی همیشه به ما میگفت بچه های فلانی مثل گرگ هستند، بچه های من خار و زلیل.

همیشه در دعا هاش میگفت خدا این اولاد های من رو از من بگیره تا من راهت بشم.

یک مرتبه به قول شما استاد یک مرتبه به ما نگفت پسرهای عزیزم انشالاه مثلا خوشبخت بشید یا انشالاه خدا کمکتون کنه.

همیشه در تمام موارد این نوع تفکر و این دیدگاه رو داشت که بچه های من خار و بد بخت و بی عرضه و به درد نخور هستند.

یادمه دوران کودکیم، یکی از فامیل های پدری از تهران اومده بودند خونمون و من نبودم و بعدا اومدم و وقتی از بیرون اومدم و اونها رو دیدم، فکر کنم ۱۰. ۱۲ سالم بود، رفتم جلو و با ادب سلام و احوال پرسی گرم کردم.

یادمه پدرم تعجب کرد و بهم گفت بارکلا چه عجب، چه فهمیده و مودب حرف زدی؟

یعنی اصلا یک بار هم به ما نگفت که خداروشکر برای فرزندان سالم و خوبی که دارم، همیشه ناراضی بود.

یادمه پارسال که داداشم از دنیا رفت، خیلی براش گریه میکرد، خیلی به خدا میگفت خدایا چرا جوونم رو ازم گرفتی و منی که تونسته بودم با تغییر دیدگاهم برای از دنیا رفتن داداشم ناراحت نباشم و گریه نکنم و سپاسگذار خداوند باشم، در مراسم خاسپاری داداشم بعد از زجه های پدرم، کلی گریه کردم.

گریه هام برای این بود که چرا پس زمانی که زنده بود همش نفرینمون میکردی؟ چرا یه بار حتی یه بار با محبت سعی نکردی دلش رو شاد کنی.

نمیخوام از پدرم گله و شکایت کنم، من پدرم رو خیلی دوست دارم و اینم میدونم که پدر عزیزم هم بنده خدا به خاطر باورهای اشتباهی که داره اینطوریه وگرنه تمام سعی تلاشش برای موفقیت و خوشحالی ما بوده و به قول گفتنی فقط راهش رو بلد نبوده و فکر میکرده و البته هنوز هم فکر میکنه که اینطوری برای ما خوبه و یا به ما کمک میکنه.

منظورم برای بزرگ شدن در یک همچنین شرایطی بود که این شرایط و این باورهای محدود کننده نه تنها هیچ وقت من رو از قدم گذاشتن در مسیر خواسته هام نا امید نکرد، نه تنها هیچ گاه نگفتم که نمیشه و من نمیتونم با اون همه تحقیر و احساس بی ارزشی که دریافت کرده بودم، بلکه عامل انگیزاننده ای بود که باعث شد به خداوند توکل کنم و تصمیم گرفتم زندگیم رو اونطور که دوست دارم بدون کمک پدر و خانواده خلق کنم و اونقدر موفق بشم تا دیگه کسی، حتی پدرم جرئت نکنه در صحبتهاش ب بگه فلانی و یا پسر فلانی خوبه و شما بد بخت.

خیلی ها میگن که ما پدر پولداری نداشتیم که یا حامی ما باشه و یا سرمایه اولیه ای به ما بده،حتی از اطرافیان و دوستان نزدیکم.

خیلی ها میگن ما در فقر و فلاکت بزرگ شدیم و با اینکه خیلی دوست دارن که وضع مالیشون تغییر کنه اما جرئت حرکت کردن و قدم برداشتن و خلق زندگی دلخواه رو ندارن.

من تو خانواده ای ثروتمند بزرگ نشدم اما پدرم از افرادی در روستا بود که همه روی حساب بانکی و اوضاع مالی خوبش حساب میکردند، یادمه بچه های هم سن من وقتی که من پولهایی رو که میساختم و به خاطر سوراخ بودن سطلم از بین بیهوده خرج میکردم، بهم میگفتن تو که بابات ماشالام داره؟ تو نگران چی باید باشی!

وقتی از خدمت سربازی اومدم و تصمیم گرفتم برای خودم زندگی کنم، از اونجایی که فرزند اخر خانواده بودم و عقیده خانواده این بود که فرزند اخر باید پیش پدر و مادر بمونه و زندگی کنه، پدرم دوست داشت من روی زمین های کشاورزیش کار کنم و از روستا خارج نشم.

یادمه وقتی جدیت من برای تغییر رو دیده بود و از اونجایی که در دوران نوجوانی هم سابقه درخشانی نداشتم و با رفیق های سالمی در ارتباط نبودم از ترس اینکه من معتاد نشوم و به حاشیه نرم، خیلی محکم با خانواده و عموم تصمیم گرفته بود برام زن بگیره و میگفت اگه از این کاری که میکنی دست برداری و بیای بچسبی به زندگی قول میدم همه کشاورزی رو بنامت میکنم و میگفتم من روستا زندگی نمیکنم میگفت بیا برات هر دختری رو دوست داری میگیرم، یکی از خونه های توی شهر رو هم برو داخلش زندگی کن و ماشینم برات میگیرم فقط از این راه دست بردار.

یادمه تمام دوستان و افراد هم سن من تو روستامون و اشناها و فامیل این براشون رویا و ارزو بود که یه وضعیت اینچنینی رو داشته باشن.

من هم خیلی دوست داشتم اینجوری بشه، من خودم هم میخواستم در مرحله اول این جایگاهی که پدرم میگفت رو برای خودم بسازم، اما من تصمیم گرفته بودم که یا شرایطی که میخوام رو خودم خلق میکنم یا بمیرم بهتره.

من گفتم یا اونطوری که دوست دارم زندگیم رو خلق میکنم و زندگی میکنم یا باید بمیرم. گفتم اینطوری که خانواده ام میخوان و برام مهیا میکنند زندگی نمیکنم.

اره استاد اینها رو گفتم که بیاد بیارم اگه الان تو زندگیم به هر جایی رسیدم و هر چیزی رو هم بعد از این بدست بیارم حقمه و لیاقتش رو دارم.

اگه الان ثروتمندم، اگه روابطم عالیه، اگر فرد موفقی هستم و اگه ۵ ساله حتی یدونه قرص نخوردم، از نشانه ایمانمه، از توکل به خدایی که باورش کردم و حرکت کردم.

من بهاء ش رو پرداخت کردم و الان نوش جونمه این زندکی رویایی که هر روز دارم در رویاهام زندگی میکنم.

خدایا شکرت. خدایا سپاسگذارم.

استاد عزیز از شما مربی عزیزم هم بسیار ممنونم.