راهکاری برای ایجاد باور قدرتمندکننده‌ی «فراوانی» - صفحه 28

سلام خواهرم

یک مثال میزنم تا انشالله بهتر متوجه کلامم شوید

شما دندانتان ریشه اش عفونت کرده و دچار درد هستید و شما برای پایان درد دندانتان دو راه دارید

۱-تا آخر عمر از کپسول ژلوفن که یک مُسکن است استفاده کنید تا درد ساکت شود و تا زمانی که از ژلوفن استفاده میکنید درد ندارید و وقتی مصرف ژلوفن را قطع کنید درد برمیگردد

۲-میتوانید ریشه دندان را درمان کنید تا بدون نیاز به استفاده از ژلوفن از درد دندان رها شوید

آنچه را که بایستی درک میکردیم این است :

باور همانند ژلوفن ،انسان را از درد خلاص میکند اما همین ژلوفن مصرف بیش از اندازه اش به قسمتهای دیگر بدن آسیب میزند

حال سوالم این است که تا کی میخواهیم ژلوفن بخوریم ؟

قطعا یک روز از خوردن ژلوفن خسته میشویم و از خوردنش پشیمان میشویم و حسرت میخوریم

حال شما یا سایر دوستان میگویید با باور نتایجی را گرفتیم من هم نگفتم ژلوفن درد را ساکت نمیکند اما یک درمان نادرست است یک مُسکن است و انسان را از آنچه که باید باشد و آنچه که باید داشته باشد(حقایقی که انسانها از یاد برده اند) دور و دورتر میکند

باور یک آدرس جعلی و کپی دستکاری شده از اصل حقیقت خودمان است

و یکی درماست که نمیخواهد به حقیقت خودمان برسیم و تا او را نشناسیم و از ابزار کارش آشنا نشویم دائما بایستی بدنبال ژلوفن برای پایان درد هایمان باشیم و او نمیخواهد یکبار برای همیشه از درد خلاص شویم به همین جهت آدرسهای اشتباهی همچون باور را به عنوان یک آدرس درست به ما میگوید

در پناه خالق یکتا

یک سوال میپرسم

این کیه که در ذهن ما خاطرات تلخ و تجربیات تلخ که مربوط به گذشته است به یادمان میاره ؟آیا ما خواستیم به یادمون بیاره یا خودش اینکار را میکنه؟

اگر خواست ما نیست پس قصدش از بیاد آوری این خاطرات و تجربیات تلخ چیست؟

اگر ما تمام ان تجربیات تلخ را از ذهن خارج کنیم آیا او میتواند آن تجربه ای که وجود ندارد را مجددا بیادمان بیاره ؟آیا بهتر نیست به جای کنترل دائمی ذهن ،او را خلع سلاح کنیم؟ آیا بهتر نیست به جای قرار دادن باور بهتر روی باور مخرب آن باور مخرب را بکشیم بیرون ؟

وقتی باور مخربی نباشد پس محدودیتی هم نیست درد و رنجی هم نیست ترسی هم نیست

مگه نمیگویید اگر مدتها روی باورهامون کار کنیم ولی بعد از مدتی رها کنیم باورهای قبلی مجددا آشکار میشه؟

درباره سوالات فوق کمی اندیشه کنیم

سوالاتی را میپرسم که او راضی نیست هیچ انسانی به پاسخش برسه چون شناخت او باعث حذف خودش میشود و بازی باور را هم خودش راه انداخته تا انسانها هیچ وقت به شناخت و حذفش اندیشه نکنند