مصاحبه با استاد | نحوه برخورد با تهمت - قسمت 1

به نام خالق عشق و زیبایى

درود و خداقوت به استاد عزیزم، خانم شایسته که نام زیباشون نیاز به پسوندى نداره و همه دوستان خوبم در این مسیر قدرتمند الهى

اول از همه دوست دارم همینجا طلب استغفار کنم از خداوند اگر عمداً یا سهواً به کسى تهمت یا پشتش سرش حرف زدم هرچند که یادم نمیاد که از زمان آگاهیم این کار رو انجام داده باشم اما دوست داشتم همین لحظه برام یه چکاپ فرکانسى درخصوص این موضوع باشه

وقتى سن کمترى داشتم همیشه وقتى اخبار میدیدم به خودم میگفتم چرا ما یه اخبارگوى خوشگل نداریم و همه بعد از یه مدتى چهره‌هاشون انگار متلاشی میشه، اون زمان دلیلش رو نمیدونستم اما حالا میفهمم که دلیلش این بود که با حفظ احترام به این عزیزان به‌واسطه شغلشون ایجاب میکرده که بسیار حرف و تهمت پشت سر دیگران بزنند و توجهشون به چیزهای نازیبا باشه و طبق قانون نازیبایی‌هارو به زندگی خودشون و دیگران دعوت کردند.

وقتی فکر کردم به موضوع این فایل دیدم من در یه سری موارد خیلی خوب و در برخی موارد زیاد جالب عمل نکردم.

اتفاقا چند وقت پیش بود که به یکی از دوستام گفتم اصلا برام مهم نیست دیگران چه نظری درباره کار من دارند، شاید این دیگران بیمار باشند، آیا وقتی یه بیمار برگرده یه حرفی بزنه باید حرفش رو ملاک قرار داد؟

اگر از نگاه قانون بخواهیم نگاه کنیم اگر ما بخواهیم حواسمون به دیگران باشه در اصل حواس و تمرکزمون رو‌ خودمون نیست و ازونجایی که هیچ زمانی نمیشه رضایت همه رو بدست اورد احمقانه‌ترین کار دنیا اینکه بخوای ملاکت رو نظر دیگران بگذاری

همین دیروز بود که به یکی از دوستان که یه کار جدید تولید کرده بود گفتم ببین به نظر من اینجوری بود بهتر بود اما تو کار خودت رو بکن این نظر منه قرار نیست تو مثل من فکر کنی و ازش تعریف کردم بابت کار قبلی که انجام داده بود و بهش گفتم ببین اون کارت رو وقتی بهتر گوش دادم دیدم خیلی باکیفیته و کلی تحسینش کردم.

یاد یه خاطره جالبی هم از دوران خدمت افتادم که چندتا از دوستان حسابی از من انتقاد میکردن و از حرفاشون پیدا بود که خیلی من رو رصد میکنند و یادمه یه بار بهشون گفتم دوستانه بهتون بگم بهتر بود این زمان و زحمتی که برای جستجو در کارهای من میذارین رو بذارین رو زندگی خودتون چون بعید میدونم هیچ زمانی برسه که من و هیچ‌کس دیگر اونی باشه که شما می‌خواین

حالا یه شکل تهمت خیلی بدتری هم وجود داره که استاد بهش اشاره کردن و من می‌خوام بیشتر دربارش صحبت کنم.

ذهن ما همواره داره تهمت‌های اشتباه میزنه درباره خودمون و دیگران، یعنی دقیقاً به‌ویژه اگر رو خودت کار نکرده باشی بدترین وجه شخصیت و اتفاق‌های زندگی خودت و اطرافیان رو بهش توجه میکنه و بال و پر میده.

ما داریم همواره به خودمون تهمت میزنیم برچسب میزنیم، یاد دوره کشف قوانین میوفتم که واقعا اگر ما یاد نگیریم که انتظارات مثبت ایجاد کنیم ذهن با ما کاری میکنه که نتونیم از جامون تکان بخوریم.

یکی از مهم‌ترین علت‌های عدم پیشرفت ما همین تهمت‌هاییه که به خودمون میزنیم اما آیا واقعا درسته؟

وقتی من حواسم پرت میشه به تهمت‌هایی که به خودم میزنم عملاً نمی‌تونیم روی بهبودها تمرکز کنم و پیشرفتی بوجود نمیاد.

ما خیلی وقتا به خدا هم تهمت میزنیم که آره به صلاحمون نیست، نمی‌خواد یا عدالتی نیست.

تعجبی نداره که چنین اتفاقی هم بیفته چون آدمی که به خودش رحم نمیکنه نمیتونه به هیچ‌کس دیگه رحم کنه حتی خدا.

من خودم تو بحث کسب‌وکار و روابط هنوز نظر دیگران خیلی برام مهمه.

اتفاقاً یکی از باگ‌هایی که از خودم دراوردم این بود که انگار ما همیشه عادت داریم در مورد یه سری چیزها غلو کنیم و بزرگنمایی داشته باشیم. مثلا تو حوزه فروش یا کیفیت روابط دوست داریم بیش از چیزی که تجربه کردیم رو بگیم، شاید به‌ظاهر این خوب باشه اما اگر دقیق بشیم میفهمیم که همین رفتار هم از تایید طلبی میاد، از اینکه نخوایم پشت سر بهمون بگن بدبخت بیچاره یا ندیده.

ناخودآگاه این رفتارها احساس ارزشمندی مارو تخریب کرده و اجازه تجربه‌های زیبارو ازمون گرفته.

من فکر میکردم اگر مشتری کم داشته باشم بقیه فکر میکنند من بدبختم و این باعث میشد نتونم سپاس‌گزار باشم بابت مشتری‌هایی که دارم.

اصلا کم و زیاد از کجا میاد؟

غیر از مقایسه؟

غیر از تایید طلبی؟

نتیجش چیه؟

ناسپاسی و توجه به ناخواسته

همین موضوع هم باعث میشه ما هدایت بشیم به سختی‌ها

اما وقتی به جاش بیام فکر کنم آقا کسب‌وکار یه موضوع قابل آموزشه من اگر کارم رو درست انجام بدم نتایج خودشون بدون شک رخ میدن پس من باید تمرکزم رو خودم باشه اما اگر بخوام دنبال تاییدطلبی باشم اصلا باعث میشه با خودم صادق نباشم نتونم ایراد خودم رو بفهمم و بهبودش بدم.

مثلا من اگر بخوام به خاطر دیگران بهشون بگم اره مشتری زیاد دارم ظاهرش اینکه خوبه توجه به فراوانیه اما چون برای ناخودآگاهم این موضوع ناآشناست و مورد تایید نیست نشان میده که من دارم از دید کمبود نگاه میکنم و این باعث میشه من به‌جای کشف نشتی بیشتر سردرگم بشم چون اگر من بدونم مشتری‌هام واقعا چه کسانی هستند می‌تونم خودم رو بهبود بدم.

خداروشکر میکنم که هربار درک بهتری از آگاهی‌ها داریم و در مسیر راست هستیم

از خدای مهربان برای خودم و همه دوستان عزیزم ثبات، عشق و بهره‌وری روزافزون در این مسیر رو خواستارم