مصاحبه با استاد | تفاوت «تسلیم بودن دربرابر خداوند» با «تسلیم شدن دربرابر مسائل»

به نام خداوند سخاوتمند و روزی دهنده

سلامی گرم و صمیمی به همه اعضای این خانواده

مصاحبه با استاد قسمت دوازدهم:

در مورد تسلیم شدن در مقابل خداوند با درک و اگاهی الانم و انچه تا امروز از این آموزش ها متوجه شدم. میتونم بگم وقتی ما هر انچه توی مسیر زندگی و مسیر اهداف مون پیش اومد بگیم الخیر فی ما وقع و بگیم این همون چیزیه که باید می شد و حق یک اعتراض ساده رو هم از خودمان بگیریم و

در واقع اعتماد کنیم به خداوند و رها باشیم. آرام باشیم.

استاد در تمام خونه هاشون و روی ماشینشون( آروی) یک

in god we trust نوشتن چون یک اصل مهم است.

اگه نگران باشیم اگه ناراحت باشیم اگه بترسیم اگه غصه بخوریم یعنی تسلیم نیستیم و داریم مقاومت ایجاد میکنیم و با این احساس های منفی جلوی هدایت های خداوند را میگیریم.

در حرف زدن خیلی آسونه ولی در عمل وقتی توی موقعیت قرار می گیری کار راحتی نیس که نگرانی و افکار منفی رو خنثی کنیم و آرامش داشته باشیم.

نشانه های یک ادمی که تسلیمه یا بهتره بگیم بیشتر تسلیمه،

_ آرام بودن و آرامشش هست.

_ حالِ خوبش هست  در واقع برای داشتن حس و حال خوب دنبال دلیل و بهانه نیس، بلکه اون آدم حال کلی اش خوبه.

نمیگه باید فلان اتفاق رخ بده تا من حسم خوب باشه یا فلان ثروت رو بسازم تا حالم خوب باشه. اون در اکثر اوقات حالش خوب هست. در واقع حس خوبشو  به چیزی وابسته نکرده و به چیز خاصی نمی چسبه و رها ست.

_ هرگز به کسی یا کسانی باج نمیده و تکیه اش روی توانایی های خودشه و خدای درونشه. همون خدایی که این توانایی ها رو بهش داده.

_ شرک نمی ورزه یا خیلی کمتره نسبت به غالب جامعه و به چیزی و یا کسی قدرت نمیده و اونو بت نمیکنه.

پس تسلیم بودن تمام حس های خوب دنیا (امید به آینده. توکل. ایمان. شادی. لذت. آرامش. و….)  رو به انسان می دهد.

حالا چطور بسازیم یک شخصیت تسلیم؟

اولا هیچ وقت صفر و یک به موضوعات نگاه نکنیم. چه موضوع تسلیم چه موضوعات دیگر. و با این نگاه به خودمان و دیگران برچسب نزنیم که من تسلیم نیستم. چون خود استاد هم ادعایی ندارند که تونستند تسلیم محض باشند.

و بپذیریم که نمیشه فضای شرک الوده ذهن رو به یک باره تبدیل به فضای توحیدی کنیم.

این کار مداومت میخاد. کنترل ورودی می خواد. تمرین و تکرار می خواد. و باورهای درست و قدرتمند می خواهد. ولی ارزشش رو داره چون اینهمه حس خوب برامون میاره.

حالا چه باورهایی باید بسازیم که بتونم بیشتر تسلیم باشیم؟

به نظر من تسلیم بودن یک موضوع کلی نیس بلکه در هر حوزه چه سلامتی و چه روابط و چه مالی فرد میتونه میزان تسلیم بودنش متفاوت باشه. 

بسته به باورهای محدود و ریشه ای که تو هر حوزه ای داره پس نگرانی هاش بیشتره تو همون حوزه و نمیتونه تسلیم باشه و ارامش داشته باشه. مثلا یک فرد توی بعد سلامتی اصلا نمیتونه رها باشه و تسلیم و با یک تضاد کوچیک کلی بهم میریزه و درگیر نجواها میشه و ذهن براش جهنم می سازه  ولی همون ادم توی حوزه روابط بهتره و چالش های روابط رو آسونتر حل میکنه. و گذر می کنه.

_ باور الخیر فی ما وقع برای کسانی که در مسیر هستند خیلی ارامش بخشه و اینکه استاد توی 12 قدم، تاکید کردند که اگر داری  روی خودت کار می کنی  و در مسیر درست هستی هر انچه که پیش می آید چه خوب و چه به ظاهر بد همون مسیری هست که تو رو به خواسته ات می رسونه.

و این ایه قران که چه بسا چیزی که خوشایند شما نیست ولی خیر شما در آن است. و خدا می داند.

_ داشتن این باور که تضاد ها و چالش ها در مسیر میان تا ما رو رشد بدن و قوی تر کنند و اگر حلشون کنیم بزرگ میشیم و اگر حل نکنیم کوچولو می مانیم.

_و این باور که خداوند یک نیروی برتر و آگاهی برتره که کل کیهان رو مدیریت می کنه و این نیرو هدایت منو بر خودش واحب کرده.

و این خدا آگاهه ب نقاط ضعف و قوت ِ من و  بیشتر از من دوست داره که من به خواسته هام برسم. و هدایتم میکنه اگر……

اگر من بهش اجازه بدم. اگر من بسپارم به خودش. اگر من منم منم و خودم بلدم و خودم میدونم، نکنم.

توی همین دو سه روز اخیر هدایت شدم به 2فایل از استاد که راجع به همین موضوع تسلیم بودن در مقابل خدا و دریافت الهامات بود.

در واقع خداوند همیشه داره ما رو هدایت میکنه کل کیهان و موجودات رو هدایت می کنه ولی چه کسایی صدای هدایت رو میشنوند!! کسانی که تسلیم تر باشند.

و استاد گفتن اول هر کاری از خدا بخوایم ما رو هدایت کنه و روش آسون رو به ما بگه. حتی کارهایی که بارها انجام دادیم.

فک میکنم وقتی عمیق تر فکر کنیم تمام مفاهیم توکل. ایمان.

رهایی. تسلیم. اعتماد و اطمینان و امید همه از یک منشا نور میان و خیلی این مفاهیم بهم نزدیک و یکی هستند.

و در مورد تجربه شخصی ام. وقتی در رابطه با حل کردن یک موضوع ناخواسته هر کاری که فکر میکردم و بلد بودم و به ذهنم می رسید کردم ولی نشد که نشد و از عالم و آدم ناامید شدم. درست مثل آدمی که برای پیدا کردن آب توی کویر سراسیمه به هر راه و روشی چنگ میرنه شده بودم ولی اون مساله حل نمیشد و بعد خسته و ازرده به خدا گفتم نجاتم بده من دیگه نمیدونم و دیگه ناسپاسی نمیکنم فقط کمکم کن. با همه وجودم صداش زدم کی؟!!

وقتی دیگه راه به جایی نداشتم.

شاید با فهم الانم از واژه تسلیم بتونم بگم اون جا یک لحظه تسلیم شدم و خودم میدونستم که شرایط اون روزهام چی بود و چه افکاری داشتم. و دیدم اون مساله بهتر و بهتر شد تکاملی.

حالا چی میشه از همون اول قبل دور زدن هایی که ذهن و تجربه گذشته میگه ما عاجزانه از خدا هدایت بخوایم. و از همون اول تسلیم باشیم.

این نیاز داره به درجه بالایی از توحید که قدرت رو فقط در دست خدا بدونی و از همه کس و همه چیز قدرت رو بگیری توی ذهنت.

و خوش بحال انانی که بیشتر تسلیم خدا یند.

خدا یا شکرت برای فرصت و توفیق نوشتن یک کامنت دیگه توی این سایت الهی.

ممنونم از استادان عزیز و دوستان خوبم. موفق باشید.