قضاوت دیگران در حالی که در شرایط آنها نبوده ایم - صفحه 2

بنام خدای بخشنده ی مهربان ‌

الهی شکرت که از صبح تا همین لحظه همه چیز زیبا بوده چون من تصمیم گرفتم بیشتر به زیباییها توجه کنم 😍

الهی شکرت که صبح زود از خواب بیدار شدم و تمام زیبایی های صبح رو در یک ساعت پیاده روی دیدم و پر انرژیتر شدم .

الهی شکرت که طبق درخواست ستاره قطبیم استادم یک فایل عالی رو در سایت قرار دادن و من تونستم استفاده کنم ‌

الهی شکرت که میشه فراوانی رو در پرادایس دید و لذت برد .

الهی شکرت به خاطر فراوانی رنگ در درختان و آب درخشان و آسمان زیبا .

الهی شکرت که در فایل امروز روابط زیبای استادعزیزم و مریم جانم رو دیدم . چقدر تحسین برانگیزه این رابطه ی عاطفی . چقدر به هم میاین . چقدر هرروز زیباتر و جوان تر میشید ‌ خدایا شکرت .

استاد عزیزم و مریم بانو چقدر خوش هیکل تر و خوشتیپ تر هستید .سپاسگزارم به خاطر آگاهیهای نابی که بهمون دادین .

چقدر عالیه که با هم کامنت میخونید و با هم درباره زیباییها صحبت میکنید ‌. خیلی تحسینتون میکنم . این رابطتون قابل ستایشه‌.

چقدر عالیه که مریم جان با این همه آگاهی و این همه اطلاعات باز هم میگن من دارم یاد میگیرم ….

اگر من بودم میگفتم من اینو فهمیدم یا اینو یاد گرفتم .

اما وقتی میگی دارم یاد میگیرم یعنی همواره در حال یاد گرفتن هستی و ظرفت خالیه . و اینطوری میشه که آدم رشد میکنه . خیلی تحسینتون کردم و این اولین درس ارزشمند امروزم بود و حتما سعی میکنم همواره ازش استفاده کنم و ظرفم خالی باشه برای دریافت . سپاسگزارم .

در مورد موضوع خیلی خوبی صحبت کردین استاد عزیزم و مریم جان زیبا و خوشتیپ. سپاسگزارم . من قبلا فکر میکردم حالا یبار صحبت کنی و آگاهیهارو یبار بکی بسه دیگه … ولی الان دارم متوجه میشم که شاید کلمات خیلی مهم نباشن اما آگاهیهایی که از طریق اون کلمات داده میشه هیچ وقت تکراری نیست و البته همیشه آموزنده ست.‌

استاد به چه نکات خوبی اشاره کردین . من دارم متوجه میشم که وقتی که ما کسیو ناخوداگاه در پستوی ذهنموی قضاوت میکنیم اولین واکنشی که نشون میدیم اینه که نظر میدیم . اولین مرحله ش اینه که در ذهنمون میگیم …. و بعد بلندتر به زبان میاریم .

استاد من ازتون یاد گرفتم و همچنان دارم یاد میگیرم که کسی‌که نظر میده یا کسی که قضادت میکنه مرکز توجه و تمرکزش بیرون از خودشه . وگرنه اگر آدم به درون خودش برگرده انقد موارد هستن برای بهبود بخشیدن که اصلا وقت نمیشه که آدم بخواد به دیگران توجه کنه و اونارو اصلاح کنه .

دومین موردی که با بررسی متوجهش شدم اینه که ما آدما دیگران(غیر آشنا) رو قضاوت میکنیم و پشت سرشون صحبت میکنیم و دقیقا همون طور که مریم جان گفتن اینطوری فقط به نازیباییها توجه میکنیم و روی روابطمون تاثیر منفی میذاره، ما افراد نزدیک خودمونو بیشتر قضاوت میکنیم . بعد توجیح میکنیم که نه من چون فلانیو خیلی دوست دارم نمیخوام این کار اشتباه رو انجام بده ولی یکی تیست بگه به توچه آقااا ؟

با یه بررسی به این میرسیم که اصلا مشخص نیست نتیجه یک کار چی باشه . اگر یه سر مربی تصمیم گرفته یه نفرو از بازی خارج کنه و یکی دیگه رو بیاره تو زمین ، برای اون ممکنه اینطوری جواب بده . ممکنه اگر کسی دیگه بخواد این کارو انجام بده برا اون نتیجه متفاوتی داشته باشه . به این دلیل که آدمها با باورها و تجربه های متفاوتی که دارن نتایج متفاوتی میگیرن‌. استاد من نمیدونم بهترین راه برای قضاوت نکردن آدما چی میتونه باشه اما کاری که من انجام میدم و هربار هم لازمه که بهتر عمل کنم اینه که

بلافاصله خودم رو جای اون شخصی میذارم که اون کارو انجام داده و از دید اون فرد به قضیه نگاه میکنم. بعد میبینم اگر منم تو اون شرایط و با اون احساسات و با اون باورا بودم شاید اون کارو انجام میدادم. از دیدگاه من قضاوت دو وجه داره ‌ یکی قضاوت خودمون که در نهایت باعث سرزنش کردن خود میشه و باعث میشخ که ما از خودمون دوربشیم و صلح درونمون به هم بخوره و یکی قضاوت دیگران که نهایتا باعث نظر دادن میشه…

به نظرم ما آدما نمیتونیم خودمونو بذاریم جای بقیه تا متوجه بشیم اونا چه رفتارهاییو در ما قضاوت میکنن. یعن همش فکرمیکنیم که من اون کارو خوب انجام دادم . یعنی از دید خودمون نگاه میکنیم معمولا و خودمون رو درک میکنیم اما چون ممکنه دیگران تجربه های متفاوتی از ما داشته باشن اونارو درک نمیکنیم . چند روز پیش یک همسایه جدید اومده بود برامون و داشتن اثاث کشی میکردن و خیلی سر و صدا اینجاد شده بود دم ظهر . سر و صداشون طوری بود که جاداشت اعتراض کنیم

من داشتم فکر میکردم که خب ما هم وقتی اومدیم تو این ساختمون خیلی سر و صدا داشتیم . شااااید از دید خودمون خیلی کم سر و صدا بودیم یا سعی میکردیم که باشیم اما به هرحال اثاث کشی سر وصدا داره دیگه و اینطوری سعی کردم خودمو آروم کنم .البتخ که ناآرومم نبودم اما قبل اینکه ذهنم شروع به تجوا کردن کنه خودمو گذاشتم جای همسایه های جدید . من قبلا اصلا اینطوری نبودم و خیلی کمتر درک میکردم اما الان از شما یاد گرفتم که حتی خودمو هم قضاوت نکنم .

به نظرم وقتی تمام توجه و حواسمون به بهبود شخصیت و باورامون باشه با خودمون به صلح میرسیم . اون وقت هم قضاوت نمیکنیم هم نظر نمیدیم هم غر نمیزنیم ‌چون به نظرم اینا با هم همراستا هستن . استاد من برای قضاوت نکردن یا نظر ندادن یه شیوه ای برای تمرین دارم و اون اینه که تا میخوام نظر بدم یا قضاوت کنم به خودم میگم این داستان به تو ارتباطی داره ؟ آیا میتونی تضمین بدی که اگر جای اون آدم با اون شرایط و احساسات بودی کار بهترین انجام میدادی که نتیجه مطلوبی داشته باشه ؟ اگر نمیتونی تضمین بدی اصلا صحبتی هم درباره ش نکن . چون به تو ارتباطی نداره . تجربه ها با من متفاوتن … استاد این باعث شده که خیلی ذهنم آرومتر باشه ‌. تا وقت کسی ازم نپرسه نظر نمیدم ‌ تا میخوام کسیو قضاوت کنم خودمو جاش میذارم و درکش میکنم . احساس میکنم با خودم بیشتر به صلح رسیدم و توی ذهنم کلاف سردرگمی نیست .البته که همیشه وقتی آدم آگاهانه به خودش توجه کنه مواردیو پیدا میکنه که بخواد روی خودش کار کنه و همچنان جا داره که تمرین کنه تا بهتر بشه و منم صد در صد ازون آدما هستم .

استاد عزیزم و مریم زیبا به خاطر آگاهیهای ناب امروز سپاسگزارم .