آنچه از سفر به لاس وگاس آموختم - صفحه 47

به نام خالق زیبایی ها.خالقی که ما را خلق کرد و قدرت خلق زندگیمان را به خودمان داد.

و سلام خدمت بهترین استاد دنیا که برترین آگاهی ها رو بدون چشم داشت و به رایگان در اختیار ما قرار میدن.خدایا سپاس واسه توحیدی ترین انسانت.

و سلام خدمت بانوجان مریم جان عزیز که به ایده ی سفرنامه جامه ی عمل پوشوندن و تا پاسی از شب برای نوشتن توضیحات زیبای این فایلها وقت میذارن .مریم جان هم با خدا معامله کرده و شایستگی زندگی کردن با بنده ی توحیدی خدا رو دارن.

سلام خدمت دوستان همسفرم در برگ دوازدهم سفرنامه .

این فایل کوتاه بسیار زیبا بود و من هم از فایل بهره بردم و هم از نوشته های زیبای توضیح فایل.

مریم جان چه نکات نابی و اشاره کرده بودین.

بخصوص او قسمت که گفتین

👌👌در جنگ بین خواسته ها و باورها

همواره باورها پیروز هستند.👌👌

و اینکه تمام اتفاقات زندگی ما نتیجه ی باورهامونه و اینجاست که دیگه شانس و اقبال رنگ میبازه.

من چندین بار با تامل این نکته ها رو خوندم چون واقعا ارزشمند هستند و از بازنویسی این مطالب خودداری میکنم و ترجیح میدم برداشتمو بنویسم.البته بعد از اشاره به نکات استاد نازنینم.

استاد جان فرمودین انرژی و فرکانس شهر جالب نیست و بسته ست.

واقعا این شهر و بناش و دیدگاهشون و نوع تبلیغات و درآمدشون کاملا مغایر با قوانین خداوند هست که شما به لطف خدا درکش کردین و بهش عمل کردین و دارین این قوانین و به زیبایی اشاعه میدین.

از شما که انسانی عامل به دانسته هاتون هستین هم واقعا همین توقع میره.

استاد عزیزم واقعا انسان وقتی فکر میکنه که چطور میشه درآمد چندین ماه یا حتی یکسال و آورد به این شهر واسه خوشگذرونی و تفریح کردن خیلی کوتاه داد تعجب میکنه

اما

من با زندگی خودمون و رسم و رسوم خودمون تو ایران تطببق دادم .

ما هم متاسفانه اینکار و میکنیم.

وقتی یه مهمونی مهم یا عروسی دعوت هستیم یا مراسم عروسی خودمون یا نزدیکانمون هست چه ها که نمیکنیم..

چه خرجهای بیخودی برای خودمون و همسر و یا پدر و مادر نمیتراشیم که اصلا هم خوشحال نیستیم.

حداقل اونایی که میرن شهر لاس وگاس یه چند ساعتی خوش هستن😉

ولی وای از دست ماها.

واسه خودمون که ارزش قائل نیستیم

واسه دل خودمون و حال خودمون که خرید نمیکنیم

از وقتی میفهمیم یه عروسی تو راهه به اندازه ی چند لحظه خوشحالیم و بعد اون میریم تو فاز حسادت و رقابت و چشم و هم چشمی و….

سالهای قبل فقط تو فکر لباس عوض کردن بودیم تو عروسی ها.

بعد شد چه مارکی.

چه آرایشی.

بعد پیشرفت کردیم چه اندامی.چه جواهراتی.چه عمل هایی …

خلاصه واسه چند ساعت تو عروسی از دو ماه قبل ورزش تحمیلی.رژیم تحمیلی.فشار مالی واسه لباس مارک و مد.عمل های آنچنانی و ژل و بوتاکس و….و هزینه ای که میکنیم تا چند ماه از قبل و بعد عروسی ما رو تو حال بد و احساس ناخوشایند قرار میده.

در ضمن اگر تو مراسم مشکلی واسه آرایشمون و لباسمون کفشمون پیش نیاد😄😄

اگه واسه لنز تو چشممون یا موهای شینیون شده یا ناخن یا مژه …..خدای من فکرشو میکنم میبینم چقدر فشار و استرسو تحمل میکنیم.اگر به موقع نرسیم چی میشه و اگه تو راه ماشین خراب بشه یا حال بچه بد بشه….

خب این همه احساس ناخوشایند چطور میتونه ما رو شاد و موفق بکنه.

استاد عزیزم بخداوندی خدا همه صحبتهای شما رو باید رو بیلبوردهای تبلیغاتی تو سراسر ایران نوشت شاید ما بتونیم خودمون باشیم یا حداقل واسه خودمون باشیم.

ولی افسوس که اغلب ما ایرانی ها واسه خودمون زندگی نمیکنیم و واسه حرف مردم زندگی میکنیم چون عزت نفس نداریم.

کفش های پاشنه بلند وحشتناک که حتی چند قدم هم نمیتونیم با تعادل باهاش راه بریم.

آرایش سنگین و سخت و شینیونهایی که حجم سر و گردن و چند برابر میکنه😄😄😄 به قول نقی تو سریال طنز پایتخت که میگفت هما این حجم مو به سر و گردنت فشار نمیاره.😄

و من همیشه میگم اغلب اونایی که تو اون مراسم هستن ما رو بارها دیدن تو شرایط مختلف.از سنین کم تا حالا.صورت شسته و نشسته و…

و از همه بدتر وقتی هست که تو یه عروسی به مدد آرایش و گریم و حواس جمع واسه داشتن یه پوزیشن با عزت نفس و خوش اندام(که استاد بهش میگن عوامل بیرونی)خودنمایی و فخر فروشی کردیم.

یهو با یه اتفاق ناخوشایند و ناگهانی مثل بیماری سخت یا مرگ یکی از عزیزان چهره ی واقعی با کلی حال بد و افت فشار نمایان میشه و تمام اون رنگها واقعا رنگ میبازه و اون وقتهایی که تلف خودنمایی شده و آن پولهایی که هدر رفته برای ساختن عزت نفس مصنوعی و حال خوب چند ساعته باعث حسرت ….میشه.

چقدر استاد عزیزم خوب میفرمایین که حال خوب ما احساس ما نباید وابسته ی عوامل بیرونی باشه.

البته اعتراف کنم که من به شدت طرفدار آرایش و لباسهای زیبا و حتی عمل زیبایی هستم ولی واقعا همیشه تو خونه هستم و خودم لذت میبرم .حتی عکس پروفایل نمیذارم که اینم خودش دو جنبه داره که من واقعا واسه خودم و دل خودم زیبایی و دوست دارم

و البته که عکس نذاشتن من مربوط به عزت نفس خیلی پایینی که دارم هم هست.

و تا سال آینده با کار کردن روی محصول عزت نفس این جنبه از شخصیتم و محکم و استوار میکنم به لطف خدا .

من تو یکی از جلسات قدمها یادمه مریم جان از گذشته ی خودشون و وابستگیشون به آرایش گفتن و من این همه صداقت و تحسین کردم و بیشتر ترغیب شدم که راحت بعضی از جنبه های ضعیف شخصیتمو بپذیرم‌.

خدایا کمکمون کن آنقدر ظرف وجودی ما بزرگ بشه که توانایی عمل کردن به این همه آگاهی های ناب و داشته باشیم.

خدا رو هزاران مرتبه شکر واسه این برگ زیبای دیگه از سفرنامه.

خدا رو شکر که دارم متعهدانه سفرنامه رو پیگیری میکنم و پا روی ترسم گذاشتم و مرتب کامنت مینویسم.حتی اگه مجبور باشم تا صبح بیدار بمونم که موفق بشم بنویسم مثل مریم عزیز که استاد فرمودن واسه حاضر کردن سفرنامه تا نزدیک صبح بیدار میموندن.

مریم عزیزم واقعا سپاسگزارم.

استاد مهربان تر از برادر واقعا ممنونم که جای خالی برادرمو واسم پر کردین.🙏🙏🙏