سریال زندگی در بهشت | قسمت 243 - صفحه 3

به نام خدا

سلام و درود بر شما مریم جان عزیز

اول از همه میخام بهتون تبریک بگم به عنوان یک زن این همه قدرت، جسارت، پشتکار و عمل همراه با مهربانی مادرانه ای که در وجود هر زنی نهفته است، وقتی میبینم لذت میبرم و با صدای بلند تحسینتان میکنم.

دوماً تبریک میگم برای نگاه درستی که به زندگی دارین.

برای هر کدوم از ما که هممون دارای احساسات و عواطف انسانی هستیم درک از دست دادن عزیزی برامون دردناک هست و شاید ماه ها و سالها طول بکشه تا بتونیم باهاش کنار بیاییم و درش غرق نشیم.

در بین دوستانم میبینم کسانی که نتونستن با این موضوع کنار بیان و چه مشکلات روحی، جسمی برای نه تنها خودشون بلکه اطرافیانشون ایجاد کردند.

و اینکه با شما کاملن موافقم، طبیعت بزرگترین و بهترین مادر برای هر کدوم از ماست که ما را با تمام قوانین های زندگی میتونه آشنا کنه و درس بزرگی بهمون بده.

با اومدن هر فصل یک درس در دلش داره تا بگه که ممکنه تو مسیر زندگی با چیزهایی که دوستش نداری یا برات خیلی شیرینه مواجه بشی، اما اینکه تو یاد بگیری مثل آب باشی زلال، شفاف و در هیچ نقطه ای از حرکت نیستی و به راحت ادامه بدی و اگه این کار رو نکنی یادت باشه تو فاسد میشی و میگندی.

و یکی دیگه از چیزهایی که خودم به عینه تجربه کردم همین تنهایی و تو خلوت بودن با خودت و خدایت هست.

من دختری بودم به شدت وابسته به خانواده بالخص برادر کوچکم و این وابستگی مرا به نقطه ای رسانیده بود که در عمل من زندگی نمیکردم برای خودم بلکه من زندگی میکردم برای آنها.

جهان و خداوند من رو به سمتی هدایت کردند که من دور شده ام از آنها و فرسنگها دور از وطن توی غربت زندگی ام رو از صفر شروع کردم.

اوایل سخت بود و چند باری تصمیم به بازگشت کردم اما هر بار احساسی از قلبم بهم میگفت خدا باتوست و اون راه رو بهت نشون میده.

و حالا که نزدیک به ۸ سال هست من تو کشوری دیگه و به دور از خانواده ام زندگی میکنم میتونم بگم به نقطه ای از تسلیم بودن به خداوند و جریان جهان هستی رسیدم که راحت‌تر میتونم بگذرم و یک جورایی دستان خداوند را برای یاری به خانوادم نبندم، چون به عقیده ی من زمانی که من میخاستم درست به قول شما از روی احساساتم عمل کنم و جای خدا باشم برای خانوادم و هر چیزی رو بخام من حل کنم بدون اینکه لحظه ای فکر کنم شاید خیریتی در وقوع اون اتفاق برایشان است، در واقع دستان خداوند را بسته بودم و اجازه ی کمک را از او گرفته بودم و حال این را با تمام وجود لمس میکنم که خداوند تا همیشه با ماست و در هر اتفاقی که رُخ می‌دهد چه بد و چه خوب رازی در دل آن نهفته است که اگر ما نگاه احساسی مان را کنار بگذاریم و از چشم دل ببینم حضور خداوند را می‌توانیم لمس کنیم.

این را هم بگویم که من سیلی ها از جهان هستی خوردم تا یاد گرفتم یا اینگونه بگم مجبور شدم که تسلیم بودن به خدا را یاد بگیرم و به آن عمل کنم و الان به آرامشی رسیدم که شیرینتر از هر چیزی برایم هست.

الان اگه بخام نگاهی به خانواده ام و خودم بکنم میتونم بگم هم من به آرامش درونی رسیدم و هم آنها تا حد بسیار زیادی به آرامش واقعی رسیدن و شدت تنش ها و مشکلاتی که قبلن بود از روی آنها برداشته و یا به حد بسیار بسیار کمی رسیده است و هر بار با خودم می‌گویم که این پاداش ایمان و تقوی تو در عمل است همان ایمان توحیدی که الان میتونی با تمام وجودت لمس کنی که به خدا اعتماد کردن بَس چه دلنشین است❤️❤️❤️❤️

من قانون چگونه زیستن را از شما یاد گرفتم از استاد بزرگی که صدایش تا ابد جاودانه خواهد ماند و شما مریم جان عزیز که در هیچ کتاب و دانشگاه و مکتبی نمی‌توان یافت.

از خدا برایتان عمر با عزت و بلند میطلبم

سایه تان مستدام 🙏🙏🙏🙏🙏💋❤️