منطق هایی قوی برای «تغییر بنیادینِ باورها»

به نام یگانه سیستم قانونمند و انرژی قدرتمندی که جهانی پر از ثروت و زیبایی و نعمت و فرصت و خوبی و آدم‌های خوب را به بی‌نهایت مقدار خلق کرده

و از رگ گردن به من نزدیک‌تر است

و به خوشبختی و ثروتمندی من بیشتر از خودم مشتاق است

و من را موجودی ارزشمند و لایق تمام نعمت‌هایش خلق کرده است.

سلام به خداوند قدرتمند، غفور و رحیم که من را بسیار دوست دارد،

و من نیز بسیار او را دوست دارم،

و تنها از او یاری می‌جویم،

و تنها تسلیم او هستم،

و تنها به او توکل می‌کنم.

سلام به سلامتی، زیبایی، آرامش، آسایش، رفاه، زندگی عاشقانه، موفقیت، ثروتمندی، آبرومندی، عزتمندی، تمام آدم‌های خوب و باایمان، خوشبختی و هر چیز خوبی که در جهان زیبا و غنی ما وجود داره و در جریانه.

این فایل رو که گوش می‌دادم، مثل همیشه منتظر بودم تا نکته‌برداری انجام بدم و کار رو پیش ببرم؛ که متوجه شدم دارم هدایت می‌شم به فایل یک جلسه دیگه که گنجی از نکات اونجا قرار داره. اونقدر استاد عباس‌منش از کامنت‌های اون جلسه تعریف کردند که بی‌صبرانه منتظر هستم برم به اون صفحه. دقیقا احساسم این‌جوریه که انگار استاد کلید و نقشه سرراست یک گنج رو به من دادن و من الان فقط منتظرم تا به اون گنج که در دوقدمی من هست برسم و تمام :) در این حد هیجان دارم.

ولی عادت کردم بعد از شنیدن صحبت‌های ارزشمند استاد عباس‌منش توی هر جلسه، به قول یکی از دوستان، ی ردپای خوبی از خودم به جا بزارم. برای همین می‌خوام متن این پیام رو به 2 قسمت تقسیم کنم؛ اولین قسمت رو به جمله مهم و باارزش استاد اختصاص می‌دم که با وجود بارها بیان کردنش توسط استاد عباس‌منش، دوست دارم باز هم تکرارش کنم:

«قانون و برنامه خداوند این است که ما خالق زندگی‌مان، به وسیله فرکانس‌ها و باورهای‌مان باشیم.»

یعنی پذیرش و باور قلبی این جمله چقدر می‌تونه معجزه کنه برای ما. چقدر این جمله حرف داره. چقدر می‌شه با درک و ایمان به این جمله کارهای بزرگ کرد. اصلا غوغا به وا می‌شه. یعنی این همه وقت من خودم خالق زندگیم بودم، تو خالق زندگیت بودی؛ چه کارها که می‌تونستیم بکنیم و نکردیم تا الان؛ چه کارها می‌تونیم همین الان انجام بدیم و داریم نمی‌کنیم. نباید افسوس بخورم که چرا تا الان نمی‌دونستم، چرا زودتر متوجه این قانون نشدم؛ اما از الان که ایمان دارم همچنین قانونی هست اگر ازش چشم‌پوشی کنم واقعا ضرر می‌کنم.

ولی به لطف استاد عباس‌منش عزیزمون که دستی از دستان خداست، به این مسیر زیبا هدایت شدیم؛ من قدر این نعمت رو می‌دونم خدایا. من برای تشکر از این همه لطف بی‌کران تو ای خدای مهربون نمی‌دونم چه جمله‌ای بگم که حق مطلب رو‌ ادا کنه.

فقط می‌تونم بگم تا دنیا دنیاست ممنونم، به اندازه قطرات بارون، ذرات برف، گل‌های کل دنیا، شن‌‌های لب دریاها، به تعداد همه آدم‌های خوب، به اندازه همه خوبی‌ها و زیبایی‌ها، به تعداد آرزوهای زیبا و پاک آدم‌های باوجدان، شکرت.

دومین بخش از پیامم رو اختصاص می‌دم به بخش پایانی فایل که با موزیک‌های زیبایی به ما نشون داده شد.

وقتی این مردم و شهرشون رو نگاه می‌کردم، واقعا جز زیبایی ندیدم. بله، من توی این قسمت آدم‌هایی رو دیدم با چهره‌های خندان، حس و حال خوب، پرانرژی و با امید فراوان. شهری را دیدم پاک و پاکیزه، منظم و مرتب، پر از نعمت و زیبایی و فراوانی و احساس خوب.

آخر فیلم هم وقتی تصویر آسمون پیدا بود داشتم به این فکر می‌کردم که “ی آشنا دیدم؛ اره این همون خورشید سخاوتمندیه که توی آسمون ما هم هست؛ همونی که من هر روز توی آسمون پاک و زیبای بالاسرم، وقتی دارم توی حیاط کوچیک و دوست‌داشتنی خونمون قدم می‌زنم می‌بینمش؛ سلام خورشید خانوم، هر روز تو رو با چشم‌‌های خودم مستقیم می‌دیدمت، اما این بار با لنز دوربین استاد عباس‌منش عزیزمون. ممنون که به همه ما بی‌دریغ می‌تابی.”

خدایا ممنون برای این همه زیبایی و نعمت.

استاد عباس‌منش عزیز، برای این همه سخاوتمندی و لطفی که به ما دارید و قوانین خداوند رو برامون به شیوایی و شیرینی هر چه تمام‌تر یاد می‌دید و احساس خوبتون رو هر زمان که می‌تونید با ما به اشتراک می‌زارید، خیلی ممنونم.

من باور دارم که در جهانی بسیار زیبا، غنی و سخاوتمند زندگی می‌کنم که

در آن بی‌شمار نعمت و فرصت و ثروت و آدم‌های خوب وجود دارد و

من قرار است سفری بسیار لذت‌بخش و عاشقانه را در این جهان داشته باشم ‌و

اثر خوبی از خودم بر جای بگذارم و به گسترش این جهان زیبا کمک کنم و

در کمال سلامتی، آرامش، موفقیت، ثروتمندی، خوشبختی و سعادتمندی، پیوسته شکرگزار خالق قدرتمند، بخشنده و مهربانش باشم.