با ارزش‌ترین سرمایه گذاری زندگی ما - صفحه 4 (به ترتیب امتیاز)

استاد خوبم سلام ، از اینکه هرچند روز میای تا ببینیمت ممنونم ، از اینکه میای و با حرفهای ناب و متفاوت ، روح و روان ما را صاف و شفاف میکنی ممنونم ، بخاطر داشتن استادی چون تو هرروز سپاسگزاری میکنم

امشب اتفاقی افتاد که حسم بهم گفت همینجا بیانش کنم ، خب من دوره ثروت یک را مرتب گوش میکنم و نتایج پررنگی هم گرفتم ، همسرم خیلی کمتر از من فایل ها را گوش میکنه ولی بیشتر از من از اونها تاثیر میگیره ، علت این قضیه را زیاد نمیدونم چی هست ولی میدونم که من گوش میکنم ولی اون عمل میکنه ، از این اتفاق که شریک زندگیم هم سو و هم مدار با منه خوشحالم اما از اینکه اون ، دور می ایسته و حتی نقاط ضعف منو تشخیص میده یکم شاید حسادت میکنم (با لبخند)

امشب با بچه هامون به میدان نقش جهان اصفهان رفتیم و موقع برگشت در فضای سبز یک رستوران نشستیم و غذا سفارش دادیم ، من از تک تک بچه ها و همسرم پرسیدم چی میخورند و هرچی گفتند سفارش دادم ولی برای خودم چیزی سفارش ندادم ، البته زیاد گرسنه نبودم ولی تا غذاها آماده بشند حسابی گرسنه شدم و تو فکر رفتم که ای کاش یه چیزی هم برای خودم سفارش میدادم ، تو همین فکرها بودم که همسرم گفت برای خودت چی گرفتی گفتم هیچی ، گفت باز دوباره میخوای منتظر بمونی که هرچی از غذای بچه ها اضافه اومد بخوری ؟! من راستش خجالت کشیدم از حرفی که زد ولی واقعیت همین بود ، من همیشه بقیه غذای بچه ها را میخوردم و هیچی برای خودم نمیگرفتم یعنی خودم را مثلا با سالاد و نوشابه سرگرم میکردم تا بچه ها سیر بشند و اگر چیزی باقی می موند میخوردم ، همسرم نگاهم میکرد و من سکوت کرده بودم یعنی حرفی برای گفتن نداشتم ، اون گفت مگه استاد نگفت برای خودت ارزش قائل بشو و بهترین غذا را برای خودت سفارش بده ، مگه استاد نگفت خودت را لایق بهترین غذای رستوران بدون ، گفت بلند شو همین الان برای خودت غذا بگیر ولی من اشتهام کور شده بود ، از اینکه همسرم حرفهای استاد را بهتر از من درک کرده بود و در آرامش از اون حرفها استفاده میکرد و من وقتی پای عمل رسیده بود به عادتهای قبلیم عمل کردم ، از خودم ناراحت شدم ، با خودم گفتم چقدر ما باید ذکاوت داشته باشیم و حواسمون جمع باشه ، واقعا عزت نفس در کوچکترین جاهای زندگی خودش را نشون میده و بروز میکنه ، در جاهایی مثل پشت صندلی یک رستوران ، جاییکه همه را سیر میکنی و خودت منتظر میمونی تا بقیه غذای اطرافیانت را بخوری ، غافل از اینکه ارزش و اعتبارت را پیش همون آدم ها خراب میکنی و از بین میبری … امشب شوهر من غذاش را در حالی میخورد که نگاهش بمن بود و چند بار خواست غذاش را با من نصف کنه اما من قبول نکردم چون دلم میخواست فقط فکر کنم و درس بگیرم ، چون روم نمی شد جور اشتباهم را با دیگری تقسیم کنم ، چون دوست داشتم این اشتباه و این عادت غلط که ناشی از ضعف در باورهای عزت نفس است هرچه زودتر و بدون هیچ ادامه ای ، تمام بشود

استاد عزیزم من امشب به خیلی چیزها پی بردم ، در هر صورت الان خوشحالم که متوجه خلأ عزت نفس ، این عنصر عظیم در خودم شدم ، امیدوارم بتونم خودم را لایق داشتن بهترین ها بدونم چرا که تا این اتفاق بزرگ در درون انسان نیفته ، در بیرونش هم چیزی عوض نخواهد شد