داستان هدیه تولدم

سلام این فایل فوق العاده عالی و بی نظیر بود برای من. چون من قبلا خیلی دلم کادو میخواست مخصوصا تاکید داشتم که از طرف شخص خاصی باشه . ولی خوب کم کم یاد گرفتم بهش اهمیت ندم و الان هرسال یه سبک تولد دارم و اصلا نمیتونم حدس بزنم. مثلا سال پیش خواهرم با کیک اومدن خونمون و خیلی برام جالب بود و سال دوم یکی از دختردایی هام که کم سن بود با کادوش اومد تازه گفت خیلی اصرار کردم کیک بگیریم ولی گفتیم شاید خودتون دارین. و همچنین امسال به پیشنهاد برادرم، و مادرم کیک درست کردیم و خودمون رفتیم خونه خواهرم برای تولدش و این روند برای بقیه مون تکرار شد واقعا اون چیزی که مهمه شادی و دورهمی و خاطره خوبه. من قبلا فقط دلم میخواست تولد داشته باشم که به دوستام و حتی خودم نشون بدم و اصلا نیتم لذت بردن نبود بیشتر میخواستمش بخاطر چشم به هم چشمی و حتی تحمیل عشق و خواستنی بودن خودم و از یک خلا منشا میگرفت. هنوزم که دارم می نویسم ضعف هایی دارم ولی خیلی بهتر شدم و به نسبت بهتر شدن و رهاتر شدنم نتایج خیلی فوق العاده ای دیدم. به اندازه ای که دغدغه این خواسته برام کم شده، برعکس این شادی برام بیشتر شده.

و اینم بگم چندین سال قبل با نرم افزارهای خاصی متوجه شدم که روزعاشورای واقعی رخ داده با تولد من یکی بوده . و وقتی متوجه شدم خیلی احساسم به روز تولدم بد شد بارها از خدا و امام حسین میخواستم نظرشونو بشنوم ولی هربار که می پرسیدم که ایا شاد بودن کار درستیه جوابش ارامش و عشق و شادی بود.اینها افکار و دغدغه های گذشتم بود الان خیلی خیلی بهتر شدم نمیتونم ادعا کنم صد در صد ولی میتونم بگم خیلی رها تر شدم و دیگه به اون خواسته چبیده نیستم. وقتی ما خودمون رو مسئول شاد کردن حال خوب خودمون بدونیم دیگه از بقیه هیچ انتظاری نداریم حتی تولد.

و به عنوان تمرین این فایل که چه تاثیری در رویدادهای امروزم داشت. این فایل برای تمام جنبه های زندگی خیلی برای من تاثیرگذار بود و من سعی کردم بی خیال بودن رو در تمام زمینه ها امتحان کنم. اینکه وقتی به یک خواسته بچسبیم و بسیار دغدغه ش رو داشته باشیم یعنی اون موضوع بیش از اندازه برای ما مهم شده و اینکه زندگی رو سخت نگیریم . من متوجه شدم دارم خیلی به زندگی سخت میگیرم و مدام بیقرارم و خیلی از تلاشام به اجبار و از روی ترسه

اولش خیلی سخت بود من سالها در تلاطم بودم و الان ارامش و بی خیالی برام عجیب بود و حس کردم دلهره و دلشوره عجیبی گرفتم ازینکه تلاش کردن رو متوقف کرده بودم و میخواستم آرام موندن رو تمرین کنم.

به خودم گفتم دلشوره نشانه خوبی نیست نکنه من دارم راهو اشتباه میرم . و از خدا راهنمایی خواستم چیزی که شنیدم این بود که حرکت کن . حرکت کردن اصلا با بیخیالی منافاتی نداره. من الان مثل آدم یاس زده ای در رختخواب خوابیده بودم و انتظار داشتم حالم خوب باشه و بعد پاشدم از خدا راهنمایی بیشتر ی خواستم.

دوباره ازش پرسیدم پس این دلشوره ها نشانه ی چیه؟ چرا الان که میخوام رها کنم بجای ارامش دلشوره به دلم افتاده ؟ چطور هم بیخیال باشم و هم به سمت جلو حرکت کنم.

جوابهایی که گرفتم این بود : من متوجه شدم در کنار اون همه دلهره انگار یه سمت قلبم یه جایی مقابل اون همه دلهره یک ارامش و نور عجیب هست که من سعی میکردم بهش اهمیت ندم. و در واقع نبینمش.

من متوجه شدم اون ارامش و حس خوب بود از اول هم بود ولی من نمی دیدمش . و به محض توجه به اون حس خوب و بی توجهی به حس دلشوره . انگار تمام قلبم کم کم داشت آروم میشد. و بعد به دلم افتاد فقط وقتی حرکت کن که خدا بهت بگه و باقی مواقع نیاز ی نیست و نشونه ش اینه که تو از روی شوق و حس خوب اقدام می کنی برخلاف گذشته که به اجبار انجام می دادم

شروع کردم به اولین کاری که بهم الهام شد.

من امروز همزمان هم خونه تکونی داشتم و چند برنامه طولانی مدت رو باید نصب میکردم و هم نمازمو نخونده بودم.

برای نمونه یکی از برنامه ها رو که نصب کردم یکم مشکل داشت و پیشرفتی نمیکرد. وسط کار بهم الهام شد که بهتره الان دست نگه دارم و برم نمازمو بخونم . اولش یکم اهمیت ندادم و گفتم نه باید تمومش کنم و دیدم بخاطر یک سری مشکلات نرم افزاری و طولانی شدن داره حسم بد میشه و دارم خسته میشم. سریع متوجه شدم که اون الهام دست نگه دار چقدر به موقع بود .رها کردم و رفتم نمازمو خوندم. برنامه های بعدی رو طبق الهام ها نصب کردم کارها خودش با نظم خاصی بهم گفته میشد . به موقع خونه تکونی کردم . حتی زمان غذا خوردن.

هیچ وقت این تجربه رو تا بحال نداشتم. چون من آدم منظمی نبودم و همیشه مدیریت کارام در طول روز برام سخت بود . ولی امروز خیلی زیبا کارام پیشرفت و حس منم خیلی خوب باقی موند.

قبلا وقتی کاریی رو شروع میکردم به هر قیمتی شده حتی خستگی زیاد باید تمومش میکردم و حس میکردم اینجوری ارامش میگیرم. ولی در اخر کار خیلی خسته میشدم. ولی امروز کاملا کاملا متفاوت و بی نظیر بود اون قدر که دلم میخواست از شوق اینکه خدا تک تک و کوچکترین مسائل زندگیمو بهم الهام میکنه اشک شوق بریزم . خدا واقعا خیلی مهربونه