تنها راه گذار از ثروت، تجربه ثروت است

به نام خداوند جان و خرد

سلام و آرزوی خیر و سلامتی خدمت استاد بزرگم، مریم بانوی عزیز و همه گلهای باغ سایت

همه ما داستانهای دنباله دار و طولانی از دویدنها و نرسیدنهای مالی در زندگیمون داریم که میشه ساعتها در موردش حرف زد. منم یکی از اون افراد معمول جامعه هستم که چنین فرکانسهای فقرزایی رو از جامعه و خانواده دریافت و سپس ارسال کردم. ردخور نداره.

از بچگی معروف بودم به بچه قانع و کم خرج. چون به خوبی اون جملات پدر و مادرم رو هضم کرده بودم که حقوقمون باید تا سر ماه بعدی برسه. پولمون تموم بشه چیکار کنیم؟

پدرم همیشه به خودش می نازید که با پس انداز و وام گرفتن و حذف خرجهای بی مورد ما تونستیم از هم رده هامون جلوتر باشیم و با همین حقوق کارمندی خونه خریدیم و ماشین داریم و هیچوقت دستمون جلوی کسی دراز نبوده.

انقدر پدرم حساس بود روی خرج اضافه نکردن که مادرم از همون ابتدا تصمیم گرفت خیاطی کنه تا دستش برای هرچیزی جلوی پدرم دراز نباشه.

خوب بنده شدم مخلوطی از فرکانسهای پدر و مادر. نه درخواست پول می کردم و نه خرج می تراشیدم. یادمه هیچوقت توی مدرسه از بوفه چیزی نمی خریدم. غیر از تغذیه هایی که مادرم تو کیفم می گذاشت چیزی نمی خوردم.

حالا همین قانع بودن رو به نسبت افزایش سن و سال بزرگش کنید تااااااا دانشجوی شهر دور شدن و سن ازدواج و بعد از ازدواج و ….. تا همین 5-6 ماه پیش.

خوب مدل درخواست نکردن از جهان و کم هزینه بودن از کجا میاد؟ از باور شدید عدم فراوانی. از باور سخت پول درآوردن و راحت خرج شدنش.

من تقریبا می تونم بگم باور غلطی در مورد کثیف بودن پول نداشتم یا خیلی کمرنگ بوده. شاید چون افراد ثروتمندی در فامیلمون داریم که اتفاقا بسیار آدمهای خوب و دست و دلباز و فروتنی هستند. همیشه آدم پولدار با تصویر اون چندتا خانواده در ذهن من نقش می بست و فکر می کردم اگه پولدار بشم مثل اونها مهربون و شاد و سربلند میشم.

اما باور اشتباه من در قسمت راحت پول ساختن و باور فراوانی بوده و هست.

یک رگه هایی از کمالگرایی هم در وجود من و خیلیها هست که میگیم برای چی وقت بگذارم تلاش(تقلا) کنم برای فلان مادیات که بعدش هم ممکنه بشه مایه دردسر؟

چرا باید بهش برسم بعد بفهمم دلخواهم نبوده بعد مجبور بشم عطاش رو به لقاش بفروشم؟ اینجوری زمان عمرم هدر میره.

درصورتیکه درستش اینه که وقتی چیزی رو ساختی از قبل اون ساختن، کلی تجربیات جانبی کسب می کنی. چقدر اعتمادبنفست بالاتر رفته. تجربه اش کردی و دلت خنک شده. اصلا شاید دوستش داشتی و نگهش داشتی.

ولی من مثلا برای اینکه خودمو آروم کنم و به خودم بابت تلاش نکردن حق بدم می گفتم خوب حالا اینهمه بری و بیای و تدریس هم بکنی، وقتی داری بعنوان استاد دانشگاه چندرغاز پول می گیری چه فایده ای داره؟

بله من از طی کردن تکامل و بعدش پول ساختن صرفنظر کردم چون بلد نبودم ازش پول دربیارم. چون فکر می کردم این شغل مشکل داره. چون برام سخت بود و من ایمان نداشتم به خدایی که کارها رو آسون میکنه. نه اینکه به نهایتش برسم و به میل خودم ازش بگذرم. من ازش گذشتم چون زورم بهش نمی رسید.

در عوض می تونم زمانی رو مثال بزنم که شروع کردم به کار کردن روی خودم. جالبه من 6 ماه بود روی باورهای خودم بصورت همه جانبه از طریق دوره 12 قدم کار می کردم و همزمان همسرم هم در مدار تغییر قرار گرفت. با اینکه من اصلا باهاش در این موارد حرف نمی زدم چون از استاد یاد گرفتم که ما هیچگونه تاثیری روی هیچ کسی نمی تونیم داشته باشیم مگر اینکه خودش بخواد. که در اون صورت نیازی به ما نداره.

از اول مهر نتایج تغییر باورهام به صورت عینی خودش رو نشون داد. هم در یک دبیرستان مشغول به کار شدم و یک درآمد هرچند کم برام ساخته شد.

هم شرایط نگهداری دخترم خیلی راحت فراهم شد.

هم کار همسرم خیلی بیشتر رونق گرفت و درآمدش چندین برابر شد.

هم توانایی مالیمون به حدی رسید که اراده می کنیم و می خریم.

ولی برای من مهمتر از همه اینه که بعضی حرفها ناخودآگاه روی زبونم جاری میشه که می فهمم باورهای درستم دارن توبیت میشن.

مثلا وقتی همسرم از وام گرفتن حرف میزنه من بدون تعلل و فکر میگم من با وام گرفتن مخالفم. اگه تو میخوای بگیری بگیر ولی من شرکت نمی کنم. به نظر من هرچیزی رو باید نقد خرید.

یا مثلا حرف از خرید خونه میزنه و میگه اینو بفروشیم من میگم نه اینو نگه می داریم و یکی دیگه هم می خریم. بعد یادم میاد که این حرف از خودم نبوده، این حرف رو من بارها از استاد شنیدم و الان ناخودآگاه روی زبونم جاری شده و خوشحال میشم.

این تغییر باورها برای من مثل یک گنج ارزش داره. و مطمئنم سال آینده سال بسیار پربارتر و موفقتری نسبت به امسال و تمام سالهای گذشته خواهم داشت. چون اتفاقات امسال یک دلیل واضح برام شد که نشون بده تغییر باورهاست که زندگی رو تغییر میده.

مثلا اینکه ما تونستیم به راحتی در یک ماه پول یک ماشین جدید رو بسازیم و بخریمش.

یا اینکه با یک سری کنترل ذهن و تغییر باورها درآمدمون در عرض دو سه ماه حدود 10 تا 12 برابر شده.

حالاست که من می تونم بگم دلم می خواد بجای دنا سوار لیفان x50 بشم. چون رانندگی با هردوش رو تجربه کردم. ولی قبلش ندانسته می گفتم ماشین چینی به درد نمی خوره و من هیچوقت نمی خرم.

الانه که می تونم بگم فلان مدل روشویی رو نمی خوام چون دردسر تمیز کردنش به داشتنش نمی ارزه.

الان میتونم بگم فلان بیمارستان نمیرم برای اکوی قلب بارداری چون نمی ارزه به رایگان بودنش، در شأن من نیست اینقدر معطل و اذیت بشم چون که می خواستم پول ندم. الان پول دارم و جایی پا می گذارم که راحتیم تضمین میشه.

اینا همش از زمانی داره اتفاق میفته که من قبول کردم زندگی میتونه جور دیگری هم برای من رقم بخوره. این منم که تعیین می کنم در چه سطحی می خوام زندگی رو تجربه کنم و نتایج خیلی سریعتر از اونی که فکر می کردم داره رقم می خوره.

الان که تدریس در دبیرستان رو تجربه کردم خودم انتخاب کردم باردار بشم و ممکنه سال آینده اصلا کار نکنم ولی چون بهش رسیدم تونستم ازش بگذرم. و مطمئنم هرزمان شرایطم مهیا بود باز هم می تونم به تدریس ادامه بدم. اگر مایل بودم….

این مختار بودن چیزیه که خیلی بهم می چسبه. خیلی بهم احساس قدرت میده و ایمانم رو بارها و بارها به قدرت لایتناهی رب بیشتر میکنه.

همون کسی که بدون اینکه بدونم و انتخاب کنم به من پدر و مادر و غذا و کاشانه و لباس و روح و جسم و تمام رفاهیات زندگی رو داد. به من مهر و محبت و توجه ارزانی کرد تا در این جهان با خیال راحت فقط لذت ببرم.

امروز 24 اسفند 1402 در روز تولد 39 سالگیم تمام بندگی و فروتنیم رو به درگاه خداوند بلندمرتبه و مهربانم تقدیم می کنم و ازش بابت تمام نعمتهای پیدا و پنهانی که از ازل تا ابد به من بخشیده با تعظیم سپاسگزاری می کنم.

بعد از خدا از شما استاد عباسمنش بزرگمنش، شما مرد موحد و بااخلاق که تمام قلب و روحتون رو دربست در اختیار هدایت الهی قرار دادید و فانوس این اقیانوس تاریکی شدید قدردانی می کنم و امیدوارم کلماتم نشون دهنده عمق ارادتم به شما باشه.

من از وقتی قلبمو خالصتر کردم، زنجیر مقاوتهای ذهنیمو شلتر کردم حرفهای شما بیشتر روم تاثیر گذاشت. شما همیشه درست می گفتید. این من بودم که درست نمی شنیدم و خوب عمل نمی کردم.

اشکال نه از مذهبه، نه از قوانین جهان. اشکال از منه. از اعتماد نکردنم. از مغرور شدنم. از فراموش کردنم. و از کم کاریم.

دیشب توی جشن کوچولوی تولدم فقط از خدا خواستم در سال آینده شخصیت بهتری از خودم بسازم و مؤمنتر بشم چون همه نعمتها بعد از ایمان میاد.

استاد دوستتون دارم و به داشتن استادی مثل شما افتخار می کنم.