ریشه جذب ناخواسته ها و راهکاری برای تغییر آن - صفحه 50

سلام به استاد عزیز و دوستان همفرکانسیم

اول یه چیزی رو بگم که امسال مخصوصا دارم بهتر درکش میکنم

یه جایی گفتین استاد کار کردین رو شخصیتتون باید لذت بخش براتون

قبلن من نمیفهمیدم میگفتم بابا کجاش لذت بخشه آخه میزنی کلی ارمانهای کل سالای زندگیتو زیر سوال میبری ، به همه چیز شک میکنی این کجاش خوبه ، این کجاش لذت بخشه

ولی نتایج که اومدن و تاثیر مستقیم تغییر شخصیت خودم رو دیدم که چه رابطه ی مستقیمی داره با راحتتر و لذت بخش تر زندگی کردن و گرفتن نتایجی که خودم میخوام و برای خودمه

دیگه الان واقعا با لذت رو خودم کار میکنم

یه سری روزها هم دلم میخواد بشینم رو دوره هام کار کنم هم دلم میخواد بشینم یه دل سیر سر کار مورد علاقم و نقاشی بکشمو و مجسمه هام رو بسازم ولی خب زمان روز محدوده و در اخر ترکیبی انجامشون میدم

بریم سر بحث قربانی شدن و مثال های خودم

من یادمه از زمانی که عقلم رسید در مورد رفتارهای بد مادرم به خودم یا حتی با بقیه هی نشستم صحبت کردم ، هی گفتم اره اینکارا رو کرد ، اون حرفا رو زد ، اون رفتارها رو داشت

با دوستای صمیمیم ، با خاله هام ، با مادربزرگم و پدر بزرگم و شاکی که چرا شما نتونستین فرزند خوبی رو تربیت کنین که با ما این رفتارها رو داره

با بابام ، خواهرم و برادرم و باز شاکی که چرا پدر من با این فرد ازدواج کردی که این رفتار ها رو داره

البته اینم بگم این رفتار ها مخصوص من نبود بقیه افراد خانوادمم آروم اروم اینطوری شدن

چند تا رفتار نامناسب من از ایشون موقع بچگیم دیده بودم هنوز که هنوزه یادمه شون از بس که تکرار کردم تو ذهنم

و بله اون رابطه هه هر روز بدتر و بدتر و بدتر شد

در حدی که هر روز دعواهای بسیار سنگین داشتم

یادمه زمان دانشگاه من آخر هفته ها از خوابگاه دیرتر برمیگشتم خونه و زودتر هم از اونطرف برمیگشتم خوابگاه

و میگفتمم من نمیتونم این آدمو تحمل کنم

اینقدر که دعوا بود و دعواها سر چیزای چرت و پرت بودن واقعا

اصلا هیچ دلیل خاص و مهمی نداشتن

ولی خب نتایجش تو زمان دانشگاه برای من این بود ، دوستای نامناسبی داشتم ، اصلن هدفی تو زندگیم نداشتم و نمیدونستم میخوام چیکار کنم ، سلامتیم آنچنان تعریفی نداشت ، رشته ی دانشگاهیمو دوست نداشتم ، با استادهای بی منطق هم سر و کله میزدم حتی گاهی وقتا با حراست دانشگاه

کلن خیلی آدم بی اعتماد به نفسی شده بودم به خاطر مشکلاتم و فکر میکردم هیچی نیستم و هیچ کس خاصی هم نحواهم شد واقعا توخالی توخالی شده بودم

بعدش با قانون اشنا شدم یه سری موارد رو بهتر فهمیدم این رابطم هنوزم نمیگم عالی شده و قربون صدقه ی همدیگه میریم نه واقعا اینطوری نیست

ولی سعی کردم دیگه در مورد رفتارهای بد ایشون تو فکرمم فکر نکنم و جر بحث تو ذهنم راه نندازم ، قضاوت نکنم و باورها و کارهای مناسبی که هدایت میشم بهش رو انجام بدم

دیگه اون دعواهای هر روزه به هیچ وجه نیست

دیگه اون خشمی که اصلا نمیتونستم کنترلش کنم وجود نداره ، الان عصبانی میشم ولی سکوت میکنم هیچ حرفی نمیرنم هیچی هیچی ، مثل آدمی که روزه سکوت گرفته

یه مورد دیگه تو همین مثال دارم خواهرم ولی تو این چند سال روند برعکسی رو پیش گرفت ، ایشون رابطش اون موقع هایی که من میزدم تو سر و کله ی خودمو و بقیه رابطش با مادرم خوب بود از یک جایی به بعد نشستم هی در مورد این موضوع حرف زد با بقیه ای که من میدیدمشون ، هی به خودم مادرم گفت

آروم اروم الان دارم میبینم همینطور دعواهای الکی و بیخودی رو داره بیشتر جذب میکنه

در صورتی که اصلا قبلش مشکلی نداشتنا ولی خب برعکس شده انگار

یه موضوع دیگه از خودم

من وقتی رابطم با عزیز دلم رو شروع کردم به خاطر باورهای غلط خودم تو هر جمع دوستانه و صمیمی ای که بودم میگفتم آره ایشون ایت ویژگی های خیلی خوبو داره فلانه اینطوریه و عالیه ولی من میترسم به خانوادم معرفیش کنم چون اهل شهر ما نیست

و خانوادم اینو قبول ندارن و من نمیدونم باید چیکار کنم

هی من نشستم اینو گفتم تو جمع هایی که صحبت این چیزا میشد

بله نتیجه دقیقا همون شده:)

البته من الان دقیقا وسط حل این مسئلمم هستم انشالله که یه چند هفته دیگه میام مینویسم کامل حل شد

یه مثال دیگه مادر خودمه باز

.در مورد مسئله ی پدر خودشون بارها و بارها توی جمع های مختلف ، پشت گوشی تلفن ، تو چت ، هر جا بگین نشستن تعریف کردن

الان چند روزیه که رفتن دکتر و خودشون دقیقا همون مشکل پدر بزرگمو دارن پیدا میکنن و تو شروعشن

البته اینو بگم من فهمیدم که این در مورد مشکلات صحبت کردنه خیلیییی زیاااااااد باید تکرار بشه چون مادر من تقریبابالای 7 ساله راجع به این موضوع حرف میزنه

یه جاهایی من احساس قربانی شدنو کنار گزاشتم

مثل زمانی که دیدم من خب فعلن هزینه ی اجاره یک مکان جدا رو ندادم که استودیو شخصی داشته بشم و بخرم برای فضای کارم

شروع کردم هدایت خواستم و الان یک استودیو خیلی کوچولو تو اتاق مشترکم با خواهرم دارم

نشستم بگم جا کمه ، خواهرمم هست

اتفاقا جالبه که هیچ مخالفتی هم با این کار من نشد

جایی دیگه که احساس قربانی شدن رو کنار گزاشتم اون زمانی بود که دوسال اول راه اندازی بیزینسم من اینقدر پول کم ساختم که نزدیک به صفر بود واقعا

چند باری راجع به این موضوع با افراد صحبت کردم ولی نمیدونم چی شد که ادامش ندادم و نشستم گفتم من باید این مسئلمو حل کنم

نمیخوام یه جا کارمند باشم تا کار کارمندیم یا حتی بابا مخارجم رو بده خودم باید پول بسازم

و جوری پول ساختم که تا چند ماه اینده ی سفارشاتم پر بود

و همین اردیبهشت ماه من درامد کلیم شد 17 ملیون تومان خداروشکر الان رفتم سراغ مسئله ی بعدیم بدون اینکه دربارش راجع به احدی صحبت کنم و میدونم خیلی سریع حل میشه و نشونش رو دیدم که خدا امسال قراره یه جوری زندگیمو زیر و رو کنه که نفهمم چی شد

یه جایی دیگم مثلا این احساس قربانی بودن رو کنترل کردم اونم وقتی بود که از کارم اخراج شدم بدون هیچ دلیل و یا حتی توضیح یا صحبتی با خودم

فقط به یک نفر گفتم و دیگه راجبعش با کسی حرف نزدم و گفتم از اینکاره اخراج شدم چون قراره برم سر یک کار بهتری که میخواستم

و به فاصله یک ماه بعد دقیقا این اتفاق افتاد

یا گوشیم مناسب فیلمبرداری نبود دیگه ، تو ذهنم به جای اینکه این باشه این گوشیه فلانه و اینا نشسته بودم گوشی ای که میخواستمو پیدا کرده بودم

بعد هی میگفتم خدایا من یه گوشی جدید میخوام

به فاصله 3 4 ماه بعدش یه گوشی بینهایت بهتر از اون چیزی که خودم میخواستم بهم داده شد

جالبه الان این مثالا رو زدم دیدم هر زمان که من غر نزدم

چسبیدم به ایرادات خودم

شاکی نبودم

از کسی انتظار و توقع نداشتم

خیلی زووود رسیدم به خواسته هام!

پس رمزش اینه!