ریشه جذب ناخواسته ها و راهکاری برای تغییر آن - صفحه 54

سلام به استاد عزیزم، مریم جان نازنین و دوستان گرامی

استاد این فایل رو باید بارها و بارها من مریم گوش بدم

این آقایی که به شما از مریضیشون گفتند خود منم انگار، من مدت ده یازده سال از سن 17 سالگی مشکل التهاب روده داشتم و دکترها می‌گفتند این بیماری خودایمنی هست و مزمن و درمان نداره و فقط و فقط باید باهاش مدارا کنی و تا آخر عمر قرص بخوری، تضاد پندمیک باعث شد که خرید قرص های خارجی تو ایران سخت تر بشه و قرص ها کمیاب شدند و من با قرص های ایرانیش هم اذیت میشدم، که خدا به دل من انداخت که اصلا چرا داری اینهمه سال قرص میخوری؟ بسه دیگه و من نمی‌دونم چجوری و به چه طریقی واقعا یادم نمیاد کی و چطور شد که تصمیم گرفتم قرص نخورم و در موردش به کسی هم چیزی نگم، قبلا که دختر خونه بودم پدرم قرص هارو می‌خرید بعد ازدواجم پیگیر میشد که قرص هاتو گرفتی؟ میخوای من ببرم برات با دفترچه درست کنم؟ منم میگفتم آره گرفتم، نه نمی‌خواد خودم انجامش میدم، اما من قرص نمی‌خوردم، اول با داروهای گیاهی پیش رفتم و قرصمو کم و کمتر کردم و بعدم گفتم این داروهای گیاهی هم دیگه داره اذیت کننده میشه من می‌خوام سالم باشم، می‌خوام وقتی میرم مسافرت با خیال راحت برم مسافرت فکر نکنم چندتا قرص ببرم چندتا جوشونده ببرم هی بگم اینو بخور اینو نخور و بدون اینکه به بقیه بگم خودم درمان خودم رو استارت زدم، خدا هدایتم کرد

من اون زمان توجه می‌گرفتم از بقیه ،ناخوداگاه اینو میخواستم وگرنه اونهمه درد و رنج رو که با عقل خودم آگاهانه نمی‌خواستم، اما ناخودآگاهم توجه میخواست ،هم چون زمان کنکورم بود (و اصلا استرس عامل شروع کننده اون بیماری بود) و من میگفتم اگه کنکور نتیجه خوبی نگیرم اشکال نداره میوفته گردن اینکه من مریض بودم و نتونستم، اینو سال های بعد فهمیدم که من از این بیماری سود میبردم، سودی پنهان در اعماق ناخودآگاهم، و وقتی که خودم خواستم هدایت شدم به درمان این بیماریم، دوست داشتم بیام الان بنویسم من این بیماری رو در خودم «درمان کردم» (من قدم برداشتم و خدا پاسخم رو داد) ، سال هاست که بیماری درمان شده، انگار الان می‌دونم چطور این بیماری میاد و چطور میره، بیماری که پزشک ها میگفتند درمان که نداره هیچ مزمن هم هست و تا آخر عمر باید قرص بخوری و فقط مراقبش باشی

من خودم ایجادش کردم و خودم درمانش کردم

ناخودآگاه ایجادش کردم و خودآگاه درمانش کردم، الان به لطف خدای خوبم، من حالم خوب خوبه و هیچ قرصی نمی‌خورم

در این مورد مثال های فراوان دارم، چون اتفاقا تو خانواده ای هستم که با بیماری توجه جلب میشه، ترحم جلب میشه و صحبت غالب جمع های خانوادگی ما بیماری و دوا و دکتر هست

من از جایی که دیدم حتی شنیدن این ها داره اذیتم می‌کنه رفت و آمدهامو بسیار محدود کردم، به مادر خودم گفتم مامان جان لطفا وقتی با من صحبت می‌کنی به من نگو کی مریض شد کی حالش خوب نیست کی چه مشکلی داره من احساس خوبی نمی‌گیرم و حالم بد میشه، به شدت این مکالمات هم کمتر شده گرچه هنوزم هست اما من اونجاها هم سعی میکنم آگاهانه از اون فضا بیام بیرون یا بحث رو عوض کنم یا یجاهایی قاطعانه بگم من نمی‌خوام این صحبت هارو بشنوم لطفا ادامه ندید، البته اینم می‌دونم دلیل اینکه هنوز دارم می‌شنوم این هارو اینه که خودم با خودم در مورد بیماری چالش دارم و با خودم در موردش صحبت میکنم و نگرانی دارم

قدم اولم این بود به بقیه نگم از حال خودم، از مشکلات یا بیماری و این قدم رو خوب برداشتم و وقتی به روزی حالم خوب نیست تمام تلاشم رو میکنم که اطرافیانم متوجه نشن و خودم حال خودم رو خوب میکنم و بعدا میرم تو جمع

قدم دومم این بود اگه کسی ازم حالم رو پرسید من حتی اگه خوب نبودم بگم الهی شکر خوبم که نخوام ادامه بدم به اینکه چرا خوب نیستی و بیوفتم تو این مدل صحبت ها

قدم سوم این بود روابطم رو کم کنم با آدم هایی که اغلب دارن از مشکلات و بیماری میگن و اگه جایی بودم که این صحبت ها بود یا فضارو ترک کنم یا هندزفری بذارم و یه چیزی گوش بدم که توجهم جلب نشه بهشون چون به شدت بعدش انرژیم میومد پایین

قدم چهارم این بود به بیماری بقیه توجه نکنم و اگه از نزدیکانم هم بیماری یا مشکلی داشتند توجه مثبت ندم و در کنارشون باشم تا جایی که میتونم و صحبت رو از اون فضا دور کنم

قدم پنجمم این بود به خدا هم نگم از مشکلاتم و از خواسته هام بگم

این قدم هارو تا حد خوبی پیش رفتم

الان تو قدم ششم موندم، اینکه با خودمم تکرارش نکنم، نگرانش نباشم، با همسرم هم حتی نگم، این قدم آخره برای من، که تو ذهنم این تکرار و تکرار رو کم و کمتر کنم

امروز هی صحبت های شمارو با خودم تکرار میکردم استاد، توجه به نکات مثبت، حال خوب، شکرگزاری، توکل به خدا و هی کلید واژه تو ذهنم میومد و برای اینکه با خودم هم به صلح بیشتری برسم اومدم تو قسمت دانلودها بخش به صلح رسیدن با خودمان و هدایت شدم به این فایل،

این فایل جواب من بود

مسیر راحتی خواهد بود به لطف خدا،خدا مسیر رو برای من آسان میکنه، خدا دستم رو میگیره تو این مسیر که در ذهنم هم توجهم بره به سمت خواسته ها و داشته ها و نعمت ها و زیبایی ها، من اگه خودم تنها بخوام برم این مسیر رو نمیتونم، من در آغوش خدا این مسیر رو طی میکنم، من قدم برمیدارم خدا هرجایی که باید دستم رو میگیره بغلم می‌کنه و بهم میگه برو جان دلم برو که من هستم، تو در آغوش امن من هستی ادامه بده مطمئن باش این قدم هم طی میشه و تو به آرامشی که میخوای هر روز نزدیک و نزدیکتر میشی

ذهنت پاک میشه

توجهت مثبت میشه

غم دلت می‌ره

تو قدم های اول هم من کنارت بودم و تو ادامه دادی، اینم ادامه بده، این مسیر رو هر روز ادامه بده و هر روز حالت بهتر میشه

خدا کمکم می‌کنه و من این قدم آخر رو هم طی میکنم و می‌دونم که هر روز این تفکرات با خودم هم کمتر و کمتر میشه

استاد ممنونم ازتون که ساده و راحت به اصل مطلب می‌پردازید و این نوع نگاه ساده و بی آلایش شما به جان دل من میشینه

شکر وجودتون

آرزو میکنم براتون که در آغوش امن یگانه الله مهربان زندگی رو زندگی کنید