شرایطی که در تمام جنبه‌های زندگی‌مان داریم و احساسی که به خاطر آن شرایط تجربه می‌کنیم، اعم از آرامش یا نگرانی، ترس یا اشتیاق، سپاسگزاری یا گله و شکایت، تحسین یا حسادت، همه و همه بستگی‌ِ کاملی به کانون توجه‌مان و باورهایی دارد که کنترل کانون توجه‌مان را در اختیار گرفته است و نه آدمهای روابط‌مان؛ نه کشور محل زندگی‌مان؛ نه رفتاری که آدمهای طرفِ روابط‌مان با ما دارند؛ نه خانواده و جامعه‌ای که در آن هستیم؛
دانستن این موضوع، و درکِ اهمیت و قدرتِ خلق‌کنندگی اش، تعهدی در وجودمان ایجاد می‌کند که برای «در بالاترین اولویت قرار دادنِ کنترل کانون توجه‌مان» و زمان، انرژ‌‌ی و هزینه صرف کردن برای، معطوف کردن آن به آنچه که اتفاق افتادنش را دوست داریم.
وقتی هم این تعهد ایجاد بشود،
آنوقت، نمی‌توانی به کانون توجه‌ات اجازه دهی تا به تمرکز بر ناخواسته‌ها و نقص‌های شغلت، تو را قربانی آن وضعیت بداند؛
آنوقت به افکارت اجازه نمی‌دهی تا، با چرخیدن حول اتفاقات ناخواسته‌ای که در روابطت تجربه کرده‌ای، خودت را قربانی رفتار آن آدمها بدانی؛
آنوقت به ذهنت اجازه نمی‌دهی تا با نجواهایش درباره ناخواسته‌هایی که قرار است از راه برسند و خوشبختی‌ات را بربایند، تو را در ترس و نگرانی گیر بیاندازد و «کاسه‌ی چه کنم چه کنم» به دستت بدهد.
آنوقت به جای کنکاش و کالبدشکافی برای پیدا کردن نشانه‌ای از ناخواسته‌ای که از رخ دادن و به واقعیت پیوستن‌اش می‌ترسی، کوچکترین نشانه‌ی مثبت را می‌بینی، جدی می‌گیری و برای نگه داشتنِ آن در افکارت، تلاش‌های آگاهانه‌ی ذهنی به خرج می‌دهی؛
هرچه نقش مهمِ کانون توجه‌ات در خلق اتفاقات زندگیات را درک می‌کنی، سوء تفاهم‌ها و کژ‌‌فهمی‌های بیشتری درباره قدرتی که برای خلق اتفاقات زندگیات داری، برطرف می‌شود.
هرچه ارتباط واضح‌تری میان کانون توجه غالبت‌ات و جنس احساسی که غالباً داری را پیدا کنی، تعهد بیشتری برای اعراض کردن از ناخواسته‌ها و توجه کردن به خواسته‌ها و نعمت‌های زندگیات داری.
پیغام «سریال تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌ها»، تأمل کردن درباره‌ی نعمت‌هایی است که همین حالا در زندگیات داری و اجازه دادن به خودت برای تجربه‌ی احساس خوبِ حاصل از کنترل کانون توجه‌ات است. احساس خوبی که طبق قانون، تو را به مسیر آسانی‌ها هدایت می‌کند.
تا بتوانی در میان اینهمه هیاهوی و دوندگی‌ای که در ذهنت برای فرار از ناخواسته‌ها و جنگیدن برای به دست آوردن خواسته‌هایت به پا کرده‌ای، به خودت تنفس بدهی و برای لحظه‌ای در مسیری که سالهاست پیموده‌ای و نتایجی که این مسیر و این شیوه در دستت‌ات گذاشته، تأمل کنی و از خودت بپرسی:
اینهمه تنش و فشار جسمی و روحی، تا کی و تا کجا قابل تحمل خواهد بود؟!
«تمرکز بر نکات مثبت و زیبایی‌ها»، نزدیک‌ترین و هماهنگ‌ترین شیوه با «قوانینی است که، خداوند بر این جهان مقرر ساخته است و جهان را با آن قوانین مدیریت می‌کند.
قوانینی که بر پایه‌ی «بیشتر ماندن در احساس خوب»، به کمک کنترل ذهن و توانایی در تمرکز بر نکات مثبت، زیبایی‌ها، داشته‌ها، نعمت‌ها و برکت‌هایی است که همین حالا در زندگی‌مان و در اطراف‌مان جاری است.
تمرکز بر نکات مثبت و تحسین زیبایی‌ها و نعمت‌های زندگی خودمان و دیگران- به جای حسادت به آنها-، شخصیتی تحسینگر در وجودمان می‌سازد و آرام آرام توجه‌مان را از تمرکز بر جای خالیِ نعمت‌هایی که در زندگیات میخواهی داشته باشی و ناامیدی به خاطرشان، برمی‌دارد و تمرکز شما را بر دیدنِ نعمت‌ها و باور کردنِ امکان پذیر بودنِ داشتن‌شان، می‌گذارد و مهم‌تر از همه، به تو می‌فهماند برای آوردن خواسته‌ها و نعمت‌ها به زندگیات، نیازی به تقلای سخت‌تر نداری، بلکه نیاز به مقاومت کمتر به آن معنا که قرآن از آن با عنوان صبر و صلوه یاد می‌کند، داری
مقاومت کمتر به معنای «لاخوف علیهم و لاهم یحزنون شدن» به واسطه‌ی ساختن باورهای قدرتمندکننده‌ی توحیدی، درک فرایند تکاملی رشد، درکِ «قدرت نداشتنِ عوامل بیرونی در سرنوشت مان»، درک قدرت باورها و کانون توجه‌مان در سرنوشت‌مان و درک اهمیت ماندن در احساس خوبی که، از سپاسگزار بودن به معنای دیدن نعمت‌ها، توجه به آنها و توکل بر نیرویی هدایت‌گر که، هدایت ما به سمت چگونگیِ خلق خواسته‌های‌مان را بر خود واجب کرده است.
همان اساسی که 12 قدم، قدم به قدم آن را به ما می‌شناساند و چگونگی اجرایش را در این 12 قدم، تمرین می‌کنیم و مهارت کنترل کانون توجه‌مان و سپس کنترل زندگی‌مان را بدست می‌آوریم.
برگرداندنِ آگاهانه‌ی کانون توجه‌مان از ناخواسته‌ها به خواسته‌ها، از کمبودها، به نعمت‌ها، از نازیبایی‌ها به زیبایی‌ها، از نکات منفی به نگات مثبت و ادامه دادن تا رسیدن به ثبات شخصیتی در این باره، آنقدر آرام و بدیهی، ورق را در زندگیات برمی‌گرداند که، وقتی به زندگیات نگاه می‌کنی، متوجه می‌شوی، گوشه گوشه‌ی زندگیات را همان نعمت‌هایی آراسته که بارها تحسین‌شان کرده‌ای.
اینجاست که درک می‌کنی، ما ساخته شده‌ایم تا با کانون توجه‌مان اتفاقات زندگی‌مان را خلق کنیم و ما قدرتِ 100٪ برای در کنترل گرفتن کانون توجه‌مان را داریم.
برای دیدن سایر قسمت‌های سریال تمرکز بر نکات مثبت، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD630MB42 دقیقه
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 14325MB42 دقیقه
به نام لله یکتا
دوست عزیز از خوندن این متن لذت بردم و دیدم که باورهای شما، شما رو ساخته پس بر این باور ها پا فشاری کنید و تلاش نمایید که از استاد عباس منش فاصله بگیرید زیرا وابسته شدن به خود استاد هم شرک بزرگیست که تاکید خود استاده و او را در زمره پیامبران و خدایان دروغین که مردم بر آن باورند نیاورید، او نیز انسانی است همانند من و شما و نگذارید که این وابستگی در دل و جان شما رسوخ کند. این توصیه ای از خداوند بود بر بنده ای که خود خدا خواهان اوست .
با سلام به دوست زیبایم لیلا جان
من تورا ندیده ام ولی خدای درونم می گوید که شما زیبا رو هستید و این زیبایی هم از نعمت های خدایی است که خود خالق زیبایی هاست .پس زیبایی برای شما پوانیست برای بهتر دیدن خدا. خدارا شاکر باشید و از زیبایی های خودتون و خلقت لذت فراوان ببرید.
ای دوست عزیز من
من الان دیدگاهتون رو خوندم انشالله که سریعا بتونید که این کار رو شروع کنید و بتونید خونه هایی زیبا طراحی کنید و بسازید.
دوست خوب من سلام
دوربین و وسایل کنترلی از این قبیل به نظر شخصی بنده از روی شرک ساخته شده است. بنده از مدتها پیش دیگه نه ماشینم رو قفل می کنم و نه انباره خونم و نه هیچ چیز دیگه که دست منه. چون این باور رو پیدا کردم که قفل کردن یعنی اینکه خدایا تو نمی تونی نگه داری به قفل و دزدگیر سپردمش. دزدگیر من یه ریموت داره وقتی می خوام ببندم می گم خدایا تو حافظ جان و مال منی و وقتی می خوام بازکنم میگم خدایا شکرت که تو حافظ جان ومال منی. به درود
سلام.
یه پنج امتیاز بهت دادم فقط به خاطر جمله (به خودم می بالم که بنده چنین خدایی ام). عالی بود. در عمق وجودم نشست. خیلی بهم حال خوب داد. واقعا با این جمله موافقم که بنده اینچنین خدایی بودن اونقدر لذت بخشه که انگاری پادشاه عالمی.
همه عالم به تو می بینم و این نیست عجب
به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی