«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش - صفحه 53

بعضی وقت ها احساس می کنم استاد خیلی مظلومه و کسی وجود نازنینش را درک نمی کنه.

هر وقت یکی از شاهکارهایش را به ما ارزانی می دارد و در پایان می فرماید: “دوستان موفقیت های خودتون را هر چند کوچک باشند روی سایت بگذارید بخدا اول به خودتون کمک کرده اید” قلبم درد می گیره احساس استاد را که چقدر برای ما دل می سوزاند را با اعماق وجودم درک می کنم و فقط می توانم بگویم فدات همین.?

احساس می کنم بعضی از دوستان منتظر یه موفقیت خیلی مهم هستند تا در سایت برای دوستان قابل ارائه باشه. چند وقت پیش هم یکی از دوستان غیر مستقیم به بیان موفقیت های جزئی بنده که ارائه می کنم خرده گرفتند ولی …

مثلا چرا نباید این تجربه را با دوستان گلم در میان بگذارم که :

چند روز پیش نیاز مبرم به 600 هزار تومان پول داشتم و قرار بود یکی از دانش آموزانم مبلغ چند جلسه کلاس خصوصی که پیش من اومده بود را به حسابم واریز کنه و به جای 300 هزار تومان اشتباهی 600 هزار تومان واریز کرده بود و پس از اینکه بهش گفتم گفت اشکال نداره باشه خدمتتون برای کلاس های بعدی.

یا چرا نباید بگم که :

وقتی داشتیم آلبوم عکس های قدیمی را برگ می زدیم یهویی چند تا تراول خوشکل که گذاشته بودیم برای روز مبادا و یادمون رفته بود را دیدیم و هم یه خاطره زیبا برامون زنده شد و هم نیازی از ما مرتفع.

آیا این ها نشانه نیست؟

آیا این ها جوانه های همان ریشه های جنگل موفقیت نیست که استاد در فصل 6 کتاب «رویاهایی که رویا نیستند» گفتتند؟

برای ما نباید مهم باشه کسی باور کنه یا نه. کسی لایک کنه یا نه. کسی تحسین کنه یا نه. کسی خرده بگیره یا نه. تازه امکان داره عزیزی راهنمایی کنه که خیلی راهگشا باشه و ما به آن نکته توجه نداشتیم.

شاید خیلی از دوستان باشند که همین موفقیت ها را داشته باشند ولی یا آن ها را نبینند و یا فکر می کنند خیلی کوچکند و قابل اعتنا و قابل ارائه نیستند.

عزیزان باور کنید با بیان این موفقیت های کوچک اول به خودتون کمک کرده اید. به من که خیلی کمک کرده؟

به همه دوستانی که آرزوی دیدن استاد را دارند و در نظراتشون مرتب از جملاتی استفاده می کنند مثل : «ای کاش می شد ببینمتون» یا «ای کاش می شد بیایین ایران» یا «بالاخره میام پیشت» و … میگم بخدا استاد همین جاست تو قلب هامون تو ذهنمون وقتی یه جایی گیر می کنیم و جمله ای از استاد یادمون میاد و با عمل به آن موفق می شویم و خدا را از داشتنش سپاسگزاری می کنیم یعنی استاد کنارمون ایستاده…

بهترین سپاسگزاری از استاد عمل به راهنمایی هاشون است و بدانیم هیچ چیزی به اندازه موفقیت هامون و بیان موفقیت هامون برای ایشان لذت بخش نیست.

هر چی آرزوی خوبه مال تو …