عادتی که زندگی شما را برای همیشه تغییر می دهد | قسمت 1 - صفحه 25

«در نمازم خَمِ ابرویِ تو با یاد آمد ؛ حالتی رفت که محراب به فریاد آمد»

«باده صافی شد و مرغانِ چمن مست شدند ؛ موسمِ عاشقی و کار به بنیاد آمد»

«بویِ بهبود ز اوضاعِ جهان می‌شنوم ؛ شادی آورد گل و بادِ صبا شاد آمد»

«دلفریبانِ نباتی همه زیور بستند ؛ دلبرِ ماست که با حُسنِ خداداد آمد»

سلام و درود فراوان به استاد عباس منش عزیز و استاد شایسته بزرگوار ، خداوند متعال رو شاکرم بخاطر این فایل و این احساس خوب. سلام به دوستان نازنینم که همتون رو از صمیم قلبم دوست دارم. عصر جمعه یه کامنت طولانی نوشتم ولی بنا به دلایلی پاکش کردم و الان ساعت 2:33 (شیفت شبکار) دوباره دارم کامنت مینویسم. الان احساس مثبت تری دارم. با اینکه از بی خوابی خوشم نمیاد ولی خداییش نمیتونم از سکوت و آرامش و احساس مثبت این موقع شب لذت نبرم. به قول حافظ شیرازی «آن زمان وقتِ میِ صبح فروغ است که شب ؛ گِردِ خَرگاهِ افق پردهٔ شام اندازد» حافظ میگه اون احساس توحیدی که قلب انسان رو روشن می‌کنه رو توی این دل آرامش و سکوت و تنهایی شب میتونی دریافتش کنی.

استادان عزیزم من بسیار لذت بردم از این ساحل ماسه ای و این امواج دریا. چند روز پیش خیلی اتفاقی یه فایل ویدیویی رو جایی دیدم که شخصی روحش از جسمش خارج شده بود و دوباره بعد از چند دقیقه برگشته بود به کالبدش. توصیفاتی از جهان پس از زندگی داشت (خیلی ها باور نمیکنن و رد میکنن، هر کسی اجازه داره هر جوری دلش میخواد برداشت کنه) و نکته اش اینکه من میگفتم چه جالب، این ها همون انرژی بودن جهانه، این صحنه هایی که افراد دیدن همون انرژی ها و همون قوانین کیهانیه که استاد عباس منش همیشه می‌گفت. برام جالب بود که صحبتهای اون شخص هیچ تناقضی با آیات قرآن و صحبتهای استاد عباس منش نداشت. اون انرژی بودن، اون یکدست بودن. شخصی می‌گفت وقتی دستم رو وارد تنه درخت میکردم میشدم جزیی از اون درخت، یا وقتی فردی احساسی داشت و من بهش توجه میکردم من میشدم بخشی از اون افکار و ذهن و انرژی طرف. همه به نوعی اذعان میکردن که ما بخشی از یک انرژی الهی یکپارچه هستیم. شخصی می‌گفت وقتی شب روحم داشت به جسم برمیگشت توی درختان کنار خونه متوجه حضور سه تا پرنده شدم که صدایی از خودشون تولید میکردن ولی من میدونستم مفهوم این صدا حمد و تسبیح خداست،یا یه حشره ریزی که لابلای چمنها حرکت میکرد اون هم داشت تسبیح خدا رو می‌گفت. حتی ذرات خاک و برگ سبز درختان همه دارن خدا رو نیایش میکنن.

شاید مردم عادی به راحتی از کنار این زیبایی های طبیعت عبور کنن، نکته اش اینه که انسان توحیدی و زیبا بین بیشتر لذت میبره چون این هنر دیدن زیبایی رو در خودش پرورش داده. امواج زیبای دریا با قدرت و انرژی و قوانین خداوند به حرکت در میان و خدا رو تسبیح میکنن.

تصور ما از تسبیح اینه که یه نخ دراز و چندین مهره دستمون بگیریم و بگیم پیس پیس پیس پیس ، نه دوست عزیزم. همین صدای جریان آب ، همین صدای پرنده ها، همین صدای امواج که حال آدم رو خوب می‌کنه و آرامش برامون داره ، و یاد خدا در قلبمون میاد، الهی شکر میگیم ، همین خودش تسبیح خداست. تسبیح برای دریا میشه صدای امواج و نسیم، برای من انسان میشه احساس مثبت و گفتن کلماتی که دلالت کنه بر شکرگزاری خداوند و تقویت کنه این احساس مثبت و توحیدی. شما اگه با یه نفس عمیق هم بیاد خدا بیافتی و احساس شکرگزاری قلبی از خداوند به شما دست بده باز هم تسبیح محسوب میشه.

یه وقتایی که از سر کار برمی‌گردم آنچنان غرق در تماشا و تحسین زیبایی آسمان و منظره غروب و ابرها و انعکاس نور رویی امواج دریا و نخل‌های کنار مسیر میشم، و متعجب از اینکه بقیه چرا به این زیبایی ها توجه نمیکنن، اون لحظه ای که من توی سرویس هستم و دارم از محل کار به طرف خوابگاه برمی‌گردم و دارم به این زیبایی ها نگاه میکنم بقیه دارن در مورد مشکلات خوابگاه و برنامه غذایی و جلسات اداری حرف میزنن. استاد تا پیش از این حتی من به جزئیات به این موضوع دقت نکرده بودم. ولی الان که شما توضیح دادین بهتر میتونم بفهمم. الان به همکاران حق میدم. شما توی همون فضای اداری، خوابگاهی خودتون بمونید، منم غرق در زیبایی های پروردگار میشم. این صحبتتون به جانم نشست که توی هر شرایطی میشه زیبایی ها رو دید و تحسین کرد، الان میفهمم چرا بقیه حواسشون به این زیبایی ها نیست. یعنی اون موقعی که حمید امیری عین دیوونه ها دهنش بازه و داره ذوق مرگ میشه از دیدن رگه های نور خورشید که از بین یه ابر پفکی رد شده و هایلایت های زرد و نارنجی و قرمز و پیوند خوردنشون با آبی بیکران دریا و عکس میگیره ، بقیه بی تفاوت میگذرن. اعتراف میکنم یه وقتایی شیطنت درونم گل می‌کنه و میگه: اشکالی نداره ، بهتر ، بذار این زیبایی ها همش مال خودم تنهایی باشه» من وقتی عکس میگیرم متوجه نگاه های سنگین و نیشخند های اطرافیان میشم ولی چه اهمیتی داره، شاگرد استاد عباس منش اولین درسی که باید یاد بگیره هنر اعراض کردن از افکار منفی دیگرانه. پیامبران الهی هم مسخره شدن، من که جای خود دارم. خدا حسرت میخوره به حال این افراد؛ «یَا حَسْرَهً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ حسرت بر این بندگان. هیچ پیامبرى بر آنها مبعوث نشد مگر آنکه مسخره‌اش کردند»

من وقتی بوشهر، خونه هستم ، یا عسلویه ،سر کار ، هر روز به فراخور تحرک و جابجایی از منظره ساحل و دریا متنعم میشم. خداوند هر روز این زیبایی رو رزق من قرار می‌ده. حتی زمانهایی که حالم مثبت نیست، وقتی از کنار دریا می‌گذرم و به زیبایی بی نهایت دریا نگاه میکنم خواه ناخواه یه حس توحیدی و زیبا و آرامش دریافت میکنم. حداقلش اینه که اون احساس منفی کاهش پیدا می‌کنه. استاد یه جایی مثال زدین از سفر به دور آمریکا و تمرکز بر زیبایی ها و وارد شدن این زیبایی ها به زندگی افراد. بعد از این جمله تون گفتم آره استاد راست میگه ، همینه، من این اتفاق برام افتاده. من جاهای جدیدتری رفتم، مکانهای زیبا تر و آرامش بخش تر. حتی چند ماه پیش که اسباب کشی کردیم و به این خونه جدید اومدیم ، این خونه جدید با پنج دقیقه پیاده روی میرسم به ساحل. خونه قبلی نیاز به ده دقیقه رانندگی داشت برای رسیدن به ساحل. چند ماه قبل از اون خوابگاه شرکت عوض شد، از یه جای شلوغ و پر سر و صدای شهر اومدیم یه نقطه آرامش بخش، با ماشین ده دقیقه راه برم میرسم به جنگلهای حرّا (انبوه درختان مانگرو که توی سواحل ماسه ای رشد میکنن،درختان آب شور هستن، دوستانی که تمایل دارن تصاویر خلیج نایبند و جنگلهای حرّا عسلویه رو سرچ کنید) برای من تجربه جدیدی بود. یه جایی لابلای درختان چیزی شبیه یه فضای خالی بود که برای من معبد سکوت و تنهایی میشد، زیر سایه درختان حرا مینشستم و به آبی بیکران چند لایه دریا و آسمان نگاه میکردم و از صدای نیایش پرنده ها لذت می‌بردم.

دیروز که رفته بودم داخل شهر عسلویه برای خرید همزمان داشتم همین فایل رو میدیدم. با اینکه عسلویه یه شهر کوچیک‌ در حال توسعه است و نیاز به کلی رسیدگی به زیرساختهای شهری داره ولی من آگاهانه داشتم دقت میکردم به نکات مثبت. تمام این مسیری که من رفتم و برگشتم نازیبایی هم داشت ولی الان بخوام نازیبایی ها رو بگم شاید دو مورد به ذهنم برسه ولی میتونم ده ها مورد مثال بزنم براتون از زیبایی ها. کلی ساختمان و ماشین زیبا که بیانگر ثروت بودن. و من آگاهانه تحسین میکردم که ثروت هست ، زیاد هم هست. برای همه و بیش از تصور ما. تا دلتون بخواد درخت و گل و بوته و نیزار های زیبا توی مسیرم دیدم. بخوام دونه دونه بگم خیلی طولانی میشه. حتی رقص نیزار با باد و انعکاس نور خورشید ، حتی اون دو تا یاکریم که روی کابل برق نشسته بودن. حتی اون پسر بچه زیبا که رد شد و تا منو دید یه لبخند زیبا بهم هدیه داد. استاد یه باوری در ذهن من شکل گرفته و اونم اینکه جهان بر مدار زیبایی و انرژی مثبت در حرکته، حتی اگه جایی باشه که نازیبایی موج‌ بزنه به مرور زمان و به صورت تکاملی از نازیبایی اون مکانها کاسته میشه و بر زیبایی شون افزود میشه. کاری به مهارت زیبا بینی خودمون ندارم. جهان لاجرم در حال گسترش زیبایی هاست. همه مون بسیار دیدیم مناطقی توی شهرمون بوده، مناطق داغون و نازیبا ولی به مرور زمان به صورت تکاملی ساخت و ساز شده،زیرساختهای شهری و فضای سبز اومده و جاده کشیدن و کلی کار مثبت انجام شده. ابر و باد و مه خورشید و فلکی دست به کار شدن و زیبایی ها رو به اون منطقه آوردن. همه مون تجربه اش کردیم رفتیم یه جایی و گفتیم اااعععع اینجا قبلاً این شکلی نبود،چقدر قشنگش کردن. جهان قشنگش کرده. این خاصیت و مأموریت جهانه. یبار قبلاً مثال پله برقی رو زده بودم. اگه جهان رو یه پله برقی بزرگ فرض کنیم ما میتونیم برخلاف حرکت پله برقی حرکت کنیم، فقط با تقلا کردن اسباب زحمت خودمون میشیم. به هیچ مقصدی نمیرسیم، ولی میتونیم با پله برقی بریم بالا. آرام باشیم و با جریان همراهی کنیم. حتی اگه کمی تلاش کنیم با سرعت بیشتری هم میریم بالا.

یادم میاد روزهایی که احساسم خیلی مثبت نبود. ولی آگاهانه تصمیم گرفتم برم به نقاط زیبا تر . برم تو پارکهای ساحلی و مسیر پیاده روی ساحل قدم بزنم. یه فایل استاد عباس منش هم به این ترکیب پیاده روی و زیبایی اضافه کنم تا تاثیر زیبایی ها بیشتر و بیشتر بشه. یه جایی فکر توی قدم چهارم باشه. استاد عباس منش یه جمله ای رو میگن با این مفهوم که تمام کاری که ما باید بکنیم اینه که مدت زمان بیشتری در احساس خوب باقی بمونیم، و هر بار مدت زمان احساس خوب بیشتر و بیشتر میشه، اتفاقات خوب هم یکی یکی وارد زندگی مون میشه.

استاد هر چقدر بخوام از زیبایی های روزانه ام بگم تمامی نداره. الان که کامنتم به اینجا رسیده ، یادم اومد چند مورد از زیبایی های دیگه رو میخواستم تویی کامنت بنویسم ولی ننوشتم، بخوام اونها رو هم اضافه کنم فکر کنم کامنتم دیگه خیلی طولانی تر بشه.

در پناه جان جانان ،خالق و گستراننده زیبایی ها، رب العالمین همواره شادکام و ثروتمند و سلامت و موفق باشید و متنعم از بینهایت زیبایی.

الهی صد هزار مرتبه شکر.