چه افرادی برای مهاجرت کردن، مناسب ترند | قسمت 1

سلام

در مورد مهاجرت چقدر زیبا و موشکافانه استاد ریز نکات‌رو باز کردند و تکلیف اکثریت‌رو روشن کردند.

بنظر منم کسی ک ب حاشیه امن زندگی خودش چسبیده ب حقوق ماهیانه و زندگی آروم و بی دغدغه‌ای ک برای خودش ایجاد کرده، کسی ک نمی‌تونه حتی بصورت شغل آزاد برای خودش درآمد داشته باشه و ریسک پذیری پایینی داره اصلا نباید ب مهاجرت و این حرفها فکر کنه.

کسیکه توان دوری از دلبستگی‌هاش‌رو نداره کسیکه ترس‌های زیادی داره کسیکه ریسکش پایینه وابستگی زیاد داره کسیکه حرفهای منفی زیادی شنیده و تحت تاثیره، کسیکه نمی‌تونه تغییر کنه و هرجابره می‌خواد اونجارو با افکار خودش تغییر بده نه خودش و طرز فکرش‌رو ، همون جایی ک هست بمونه خیلی بهتره در نهایت 2 تا سفر بره و برگرده ببینه میتونه اونجا باشه یا بمونه یا نه؟

درصد خیلی کمی هم فقط می‌خوان از ایران برن ک راحت مشروب بخورن، آزادی براشون راحت لباس پوشیدن و مشروب خوردنه فقط این چیزا براشون مهمه وگرنه با همه‌چیز جاییکه دارن توش زندگی می‌کنند اکی و راحتند.

مهم بنظر من نیازهای اساسی و پایه‌ای زندگیه ک باید تو جاییکه می‌خوایم درونش زندگی کنیم اونجا بهشون برسیم و پیداش کنیم.

من خودم قبلا کارم دریافت اقامت قانونی اروپا بود و برای نزدیک ب 350 نفر اقامت گرفتیم، همون موقع هم افراد زیادی ب ما مراجعه می‌کردند و پس از بررسی مدارک و پیش نیازهای اونها ب همه اعلام می‌کردیم ک کسانیکه کارمند و حقوق بگیر هستند اصلا نباید برای اقامت حتی اگر در حال حاضر توان مالی دارند اقدام کنند، ب چندین دلیل :1- اونها از پس هزینه‌های دریافت، و تمدید اقامت ، بلیط پرواز ، رفت و آمد و موندن تو کشور مقصد برنمیان 2- کسیکه تا الان با دریافت حقوق زندگی خودش‌رو گذرونده، اکثرا توانایی ساخت و ایجاد پول تو محیط خارج از اون اداره و شرکتی ک بوده‌رو نداره 3- کسیکه تو شهر و کشور خودش اونقدر ریسکش پایینه، رفتن ب جاییکه برای اولین بار داره میره زبانش رو بلد نیست منطقه‌رو بلد نیست درآمد نداره ارتباط نمی‌تونه برقرارکنه و … اصلا کار درستی نیست و براش ما اقدام نمی‌کردیم.

مثلا همون مواقع من ک از اولین سفرم از اروپا برگشته بودم پسرعموم ک با حقوق کارمندی برای خودش راحتی نسبی‌ای رو فراهم کرده اومد پیش من و خیلی استقبال کرد و ماهم از خیلی وقته ک می‌خوایم مهاجرت کنیم و این کشور جای موندن نیست و …. مدارک اولیه‌رو برای خودش خواهر برادر پدر مادر و کل خانواده‌رو داد ک ما همه می‌خوایم از ایران بریم برای ما از سفارت وقت بگیر و … ولی وقتی ب مبلغ اقامت ک رسید همه‌ی اون خواستن و اون مشکلات جامعه‌ی ایران همه از بین رفت و ….

مثل چند نفر دیگه از دوستان و همبازی های دوران بچگیم ک همه دوست داشتن هرچی ک الان دارن حفظ بشه هیچی تکون نخوره و اقامت اروپا و امریکا و کل جهان هم براشون مفت و مجانی بدون کوچکترین تغییر در زندگیشون براشون ایجاد بشه و برن عشق و حال کنن.

درسته ک استاد اینجا گفتند ک هیچی نفروختند و تمام املاک و دارایی‌های خودش‌رو اینجا حفظ کرده ولی کلی پول خرج کرده کلی ریسک کرده ، شرکتش منبع درآمدش‌رو ازبین برد و پاشد ریسک کرد رفت همه‌جارو گشت و در نهایت تو امریکا ساکن شد، مهاجرت دل می‌خواد جرات می‌خواد پول می‌خواد ریسک کردن داره ولی در نهایت برای کساییکه آمادگی و اشتیاقش‌رو داشته باشند بهشت رو خواهند دید در رویاهای خودشون زندگی خواهند کرد.

من خودم 3/5 سال اقامت اروپارو داشتم سفرهای زیادی‌رو داشتم و الان دارم باورهای خودم‌رو برای راحتتر رسیدن ب امریکا گسترش می‌دم باورهای مناسب می‌سازم روی خودم کار می‌کنم و تا الان ک اقدام نکردنم فقط بخاطر موانع پول بوده چون دوست دارم با پول برم با آزادی مالی و خاطر برم دوست نداشتم هرگز جایی پناهنده بشم مثل وقتی اروپا بودم هم آزادی داشتم هم آرامش هم سرم بالا بود و پررو بودم کسی نمی‌تونست اونجا ب من حرفی بزنه، چون مالیات می‌دادم پول تو اونجا تزریق کرده بودم و شرکت خودم‌رو داشتم.

شرایط رو باید ایجاد کرد باور باید ساخت هزینه باید پرداخت و از زندگی لذت برد

ب امید رسیدن ب رویاهامون

ب امید مهاجرت برای خودم و اونهایی ک واقعا دوست دارن

ب امید موفقیت‌های روزافزون ک معمولا اوناییکه مهاجرت کردند جزو موفقت‌ترین افراد جامعه بودند