چه کسی مالک توست؟! - صفحه 16

در قرآن در جاهای زیادی از دو کلمه ی بشیر و نذیر در کنار هم استفاده شده.  ما انسانها پیامبران را به عنوان بشارت دهنده و نیز انذار کننده و ترساننده می شناسیم

ولی اگر مطابق قانون و کمی دقیق تر به اطراف مون نگاه کنیم می بینیم که به قول استاد وقتی شروع می کنیم روی خودمون کار کنیم اتفاقات خوبی برامون میوفته و با چیزهای دلخواهی روبرو می شیم که داره به ما بشارت و مژده میده (بشیر)

و گاهی هم اتفاقات تلخ و ناگواری برامون میوفته که داره به ما انذار و آگاهی میده (نذیر)

آیا اینها نشان دهنده ی این حقیقت نیست که اتفاقات زندگی ما دست خودمان است که خداوند داره با بشارت و انذار ما رو به اعمال صالح و نتایج سعادت آفرین هدایت می کنه؟

(خوبیش اینه که با اتفاقات خوب خیلی خیلی بیشتر و پیوسته تر از اتفاقات بد بهمون راهنمائی می کنه)

من در جریان اصلاح باورهام با اتفاقات ناخواسته ای روبرو می شدم اما این درک بزرگ در مورد نذیر وقتی برام واضح شد که داشتم روی اصلاح باورهای ثروتم کار می کردم. در واقع این اتفاقات بد داشت به من آگاهی می داد و مرا می ترساند تا از مسیر غلط آگاه کنه و به راه راست هدایت کنه؛ چون آفریننده ی من می دونه که قدرت در دست خودمه

از طرفی کلمات بشیر و نذیر که خداوند در قرآن بارها و بارها به آنها اشاره کرده، در واقع مربوط به همه ی زمانها و همه ی انسانهاست و واقعا” نیازی به این نیست که همیشه و در همه ی زمانها رسولی وجود داشته باشه و مردم رو به راه درست بشارت بده و از راه نادرست بترساند

این یک سیستم و برنامه ریزی مدون در روند جهان و مکانیسم آفرینش انسان هست? واقعا” فوق العاده اس. اینطور نیست؟؟

همون که استاد به نام قانون ازش یاد می کنند

و ما چقدر باید سپاس گزار باشیم که این بشیر و نذیر همواره با ماست و داره  به صراط المستقیم هدایت مون می کنه. خداوند اینطور مقرر کرده که پیامبر هر کسی، در درون خود فرد باشه.

اینکه استاد تأکید می کنن هر کسی همونقدر به خدا نزدیکه و به سعادت جاویدان دسترسی داره که پیامبران و امامان ما داشته اند به همین دلیله به دلیل اینکه خودمون مالک زندگی مون هستیم.

به امید آگاهی های بیشتر و عمیق تر