چرا فکر می کنیم مرغ همسایه غازه؟

به نام خدای عزیز و حکیم

سلام استاد جاااان. امیدوارم عاااالی باشید. من عاشقتونم. قلبم از دیشب تا حالا داره بال بال میزنه بخاطر فایل جدید. دیشب با صدای شما به خواب رفتم و با اون حس خوب یه خواب عالی هم دیدم. از صبح هم پرانرژی و سرشار از احساس سپاسگزاری بیدار شدم. این معجزه تمرکز بر داشته هاست که از شما یادش گرفتم.

ممنونم که همیشه به ندای قلبتون گوش میدید و وسط دوره ها سورپرایزمون می کنید.

فکر کنم این درست باشه که اصطلاح مرغ همسایه غازه دقیقا معنی مقایسه کردن و حسرت خوردن بابت نداشته ها بده.

یعنی اون سم مقایسه با خودش تمرکز بر نکات منفی زندگی خود و داشته های دیگران رو میاره.

حالا نکته ظریف اینجاست که خیلی وقتا داشته های دیگران اونجوری نیست که به نظر میرسه.

من خیلیها رو‌ می شناسم که ظاهر زندگیشون بسیار فریبنده و جذابه اما از درون توخالی و مرده و متعفنه. اصلا به طرز باورنکردنی یا حفظ ظاهر می کنن و به قول معروف صورتشون رو با سیلی سرخ می کنن یا اینکه فیلم بازی می کنن تا کمبودهاشون رو جبران کنن.

مثل خونه ای هستند که از درون موریانه سست و خرابش کرده ولی ظاهرش هنوز سالمه.

حالا فرض کنیم اون شخصی که ما داریم حسرت زندگیش رو میخوریم و مرغش غازه، واقعا مرغش غاز باشه و راست هم بگه، واقعا خوشبخت و سالم و ثروتمند و زیبا و باحال باشه، خوب بعدش چی؟

آیا من هیچوقت طعم خوشبختی رو نچشیدم؟ واقعا من هرگز موفق نبودم؟ هرگز درصدی از شرایط مشابه اون فرد رو تجربه نکردم؟

اصلا من تمام اونچه که اون فرد داره رو دوست دارم؟ به سلیقه من میخوره؟ با روحیات من هماهنگه؟

اصلا با داشتن این احساسات مخرب ممکنه که اتفاقات خوب رو جذب کرد؟

قطعا نه.

میگن حسود هرگز نیاسود.

این مقایسه ها هم با خودش احساس بدبختی و پوچی میاره و هم حسادت.

دلم می خواد کمی از تجربه های خودم بگم.

مدتی افتاده بودم توی این فاز که چرا همسر من وزنش بالاست و قلمی نیست مثل همسر فلانی و فلانی، تا اینکه با کسی آشنا شدیم که آقاشون 1/5 برابر همسر من بود با همون قد بود.

اونجا بود که انگار تلنگر خوردم که ببیییین، هی کام خودتو تلخ نکن برای چیزی که در اختیار تو نیست، مگه قراره با اندام شوهرت پز بدی؟ اگه شوهرت اندازه اون آقا 150 کیلو بود خوب بود؟ پس قدر همین 115 کیلو رو بدون و غر نزن، حتی تو ذهنت.

تمرکزتو بذار رو خودت و برای سلامتی خودت و همسرت سپاسگزاری کن.

یه مورد دیگه این بود که می دیدم بعضیا توی همین سایت زن و شوهری یا کلا خانوادگی حضور دارن و دوره میخرن و کامنت می نویسن و من یه مدت کوتاهی غبطه می خوردم که چرا همسر من همراهم نمیشه.

بعد که از استاد یاد گرفتم همه به یک اندازه به خداوند دسترسی دارن و هرکسی از یه طریق منحصربفردی هدایت میشه، ما مسئول هدایت هیچکس نیستیم و باید بتونیم همیشه سپاسگزار هم اکنون زندگیمون باشیم، دیگه توی ذهنم دست از سر پرموی ابراهیم برداشتم و با خودم هم تکرارش نکردم.

رفته رفته خودش به سمت استاد کشیده شد. خودش مشتاق شد براش از قوانین حرف بزنم. گهگاهی می نشست به فایلهایی که من گوش می دادم با دقت گوش میداد.

حالا هم به لطف الله و برکت آموزشهای استاد ابراهیم حسینی فرزند نادعلی، 41 ساله از کرج، بالاخره به میل خودش دوره قانون سلامتی رو تهیه کرده و داره گوش میده.

این شد نتیجه کنترل ذهن من و اینکه زندگی خودم رو با مقایسه و ناسپاسی زهرمار نکردم.

———————

یک مورد دیگه در مورد شبکه های اجتماعی هست.

به خودم تبریک میگم که اکانت اینستاگرام دارم اما بسیار روی خودم کنترل دارم و اجازه ندادم وقتم رو هدر بده. هرچیزی رو نگاه نمی کنم و براش زمان محدود تعیین کردم و به لیمیتهای خودم پایبندم.

دقیقا تلگرام و واتس اپ هم به همین شکل. کانالهای ضروری و آموزشیم رو نگه داشتم و فقط هنگام ضرورت بهشون سر میزنم.

خوشحالم که میتونم افسار ذهنم رو در دست بگیرم چون برای بعضی کارها به این پلتفرمها نیاز دارم و نباید حذفشون کنم.

——————

قبلا بچه که بودم خیلی دوست داشتم فامیلای من هم مثل فامیلای دوستام پولدار و باکلاس و خارج رفته باشن.

مثلا یکی می گفت داییم سوئده، خاله ام کاناداست، دخترعموم آمریکاست و اینا…. من حسرت می خوردم که چرا فامیلای من هیچکدوم خارج نیستن. چرا یکی واسه من کاپشن و لباس و اسباب بازی از آلمان و دانمارک نمیاره.

بعدها بزرگتر شدم یه نیرویی بهم می گفت بذار من اون خاله ای باشم که برای خانواده ام از خارج سوغات میارم.

من باید چشممو از نگاه به دستهای دیگران ببندم و منتظر نباشم. این دیدگاه باعث شد دیگه حسرت نخورم.

از طرفی دیدم خیلیها که ادعای باکلاسی و پولداری می کردن به قول خودمون همچین مالی هم نبودن و قپی می اومدن.

پس مسأله دیگه تا حدود زیادی تو ذهنم حل شد.

خداروشکر از لحاظ ظاهرم هیچوقت خیلی درگیر مد نبودم و همیشه استایل خودمو داشتم. در این زمینه در حد مناسبی احساس ارزشمندی داشتم.

اما پاشنه آشیل اصلیم که هنوز توش ضعف بزرگی دارم مسئله کسب و کار شخصیمه. اینجا همچنان مرغ همه واسم غازه. هنوز نتونستم با خودم به صلح برسم و ذهنم درگیرشه.

البته دارم روش کار می کنم و امیدوارم مثل بقیه موارد بتونم حلش کنم.

به امید الله و با کمک استاد عزیزم.

الهی شکر برای یک تمرین دیگه.

در پناه لطف الله باشید.

به نام خدای نی نی ها

سلام رفیقم عزیزم نازنینم

کسی هستی که اگر حتی در بحرانی ترین حال باشم هم با یک سلام گفتنت دروازه بهشت به روم باز میشه.

اصلا حالم با وجود فرکانس خداگونه تو کن فیکون میشه.

این عطر بهشتی نصیب کسی میشه که تعهد داره به تغییر. به ایمان و امید و توحید.

اصلا مدار، مدار سوت زدن تو جاده آسفالت جنگلیه.

خداروشکر برای وجود نازنینت.

درست همونجوری که توصیف کردی انتظار خودمم همینه.

دقیقا فکر می کردم الهامات این شکلی نصیبم بشه و البته شده.

دارم هی با درخواستهای بیشتر الهامات بیشتری دریافت می کنم و هی به ایده ام پر و بال میدم.

الان در مرحله تجسم جزییات خواسته شغلیم هستم و خیییییلی هم دوستش دارم.

مدت زیادی طول کشید تا باور کنم با رهایی و احساس خوب میتونم در مدار دریافت هدایتهای الهی قرار بگیرم.

الهی بی اندازه شکر.

من مست مِی عشقم هشیار نخواهم شد

وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد