چرا بعضی افراد بدشانس هستند؟ - صفحه 97

سلام

زمانی که تازه ازدواج کرده بودم همه چیز خیلی خوب بود از شرایط مالی بگیر تا روابطمون چه با همسرم چه با خانوادشون چه ایشون با خانواده ی من و انقدر همه چیز خوب پیش میرفت که هرروز خدا رو برای زندگی خوبم شکر میکردم. تا 2-3 سالی به همین منوال پیش رفت تا اینکه آروم آروم شرایط رو به بد شدن گذاشت. از لحاظ مالی اوضاعمون به هم ریخت، و هرچه میگذشت و میگفتیم خوب دیگه این ته تهشه و از این بدتر نمیشه باز از اون هم بدتر میشد! همسرم 2بار پشت سر هم ورشکست شد و خلاصه خیلی داغون. روابطمون با هم خوب بود اما با خانواده هامون خیلی به مشکل خورده بودیم. خونه ی هر کسی از خانواده ی ایشون یا من میرفتیم وقتی برمیگشتیم تا چند روز حالمون بد بود و رفتاراشون رو تجزیه و تحلیل میکردیم و به قول معروف 1من میرفتیم و 100 من برمیگشتیم خونه. اصلا مهمونی که دعوت میشدیم به جای اینکه خوشحال باشیم ناراحت میشدیم. یه جورایی حس میکردم وقتی مادر یا خواهرهای همسرم یه حرکتی میکنن یا یه حرف معمولی میزنن من باید این رو تو ذهنم نگه دارم که وقتی همسرم گفت مثلا بابات فلان حرف رو زد منم یه چیزی توی چنته داشته باشم که از خانواده ش بگم که مثلا باهم بی حساب بشیم!!! (الان که دارم اینا رو میگم تو ذهنم صدای آژیر خطر میاد که چه میکردیم با خودمون و زندگیمون!) و حس میکردم همسرم هم داره مثل من فکر میکنه یعنی از یه حرکت معمولی خانواده ی من داستان میسازه که در مقابل من کم نیاره.

خلاصه همین مسائل باعث شد ما کلا از خانواده هامون فاصله بگیریم و خیلی کم میرفتیم و میومدیم و همین باعث شد خوب کمتر در موردشون حرف بزنیم و حال زندگیمون هم بهتر شد. اما خوب خوب نشد. من از وقتی با استاد آشنا شدم خیلی توی همه ی شرایط زندگیم به قانون فکر میکنم ببینم مثلا فلان اتفاق نتیجه ی چی بوده یا مثلا چیکار کردیم که فلان شرایط پیش اومد، این فایل رو که دیدم خیلی سرمو بالا گرفتم و تو نظر خودم یه آدمی بودم که اصلااااا در مورد مسائل بد حرف نمیزنه و کلی به خودم بالیدم، اما یه باری که داشتم فکر میکردم که چی شد ما شرایط زندگیمون بد شد رسیدم به همین قانونی که استاد توی این فایل آموزش دادن. من خیلی در مورد حرکات و رفتارهای خانواده ی همسرم حرف میزدم و قضاوتشون میکردم. درسته فقط به همسرم میگفتم ولی بالاخره همونم تاثیر داره دیگه.

بعد از دریافت این الهام تصمیم گرفتم تا یه مدتی هر اتفاقی افتاد هیچی نگم و حتی اگه همسرم هم در مورد پدر و مادر من چیزی گفت من کم بیارم (چیزی که همیشه ازش وحشت داشتم) و حرفی برای گفتن نداشته باشم و ببینم نتیجه ش چی میشه و به عنوان تمرین خودم به همسرم پیشنهاد دادم که بریم خونه ی مادرشون اونم یه روزی که خواهر هاشون هم بودن.

از اونجایی که جهان اینجور موقع ها میخواد امتحانت کنه ببینه واقعا پای حرفت هستی یا نه هی تضادها رو میاره. خلاصه ما رفتیم و اونجا یه سری مسائل دوباره پیش اومد که جا داشت من بعد از برگشتن به خونه خودمو تیکه پاره کنم از شدت غیبت و قضاوت و این چیزا ولی طبق قولی که به خودم داده بودم هیچی نگفتم به همسرم و سعی کردم اصلا بهشون فکر هم نکنم نه اینکه بریزم تو خودم داغون بشم. به این قضیه مثل یه کیس تحقیقاتی نگاه کردم و رهاش کردم. با همین یه حرکت من اونم همین یه بار دفعه ی بعد که رفتیم خونه ی پدر من با وجود اینکه یه سری رفتارها از پدرم بروز کرد که حتی خودمم متوجه شدم و منتظر بودم برگردیم خونه و همسرم هی بگه ولی در کمال ناباوری دیدم هیچی نگفت چون کنجکاو شده بودم یه ذره شو به روش آوردم دیدم اصلا همسرم حتی متوجه رفتارای پدرمم نشده! خلاصه آقا ما همین روال رو دوباره پیش گرفتیم مثل اوایل ازدواجمون و الان چند وقته که کلا صحبت و غیبت در مورد عملکرد دیگران رو گذاشتیم کنار و به حدی موثر بوده توی همه ی شرایط زندگیمون که حد نداره و تصمیم دارم که بیشتر و بیشتر این ندیدن و نشنیدن دیگران رو پیش بگیرم چون وقتی که تازه ازدواج کرده بودیم و میگم شرایطمون خیلی خوب بود من نسبت به الانم خیلی بیشتر برداشت های مثبت میکردم. یعنی علاوه بر اینکه از حرکت دیگران برداشت منفی نمیکردم بلکه در مقابل یه کاری که کاملا هم مشخص بود نیت منفی هست باز من میگشتم یه چیز مثبت پیدا میکردم و اونو بازگو میکردم. باید برگردم باید برگردم و حتی بهتر از گذشته م بشم. واقعا هرکسی در هر جایی هست جای درستشه.

اینم یه ترمزی که به لطف این فایل پیدا شد و انشالله داره کم کم برطرف میشه.

استاد جان دوست داریم.