live | چون قانون ساده است، عمل به آنرا جدّی نمی گیری - صفحه 1 (به ترتیب امتیاز)

سلام به استاد گرانقدرم، خانم شایسته عزیزم و دوستای دوست داشتنیم در این مسیر زیبا که عاشق تک تکتونم.

استاد جانم امروز با قلبی باز و پر شوق اومدم تا باز بنویسم از معجزه همین قوانین ساده که بهمون یاد دادید :)

اومدم بنویسم از شروع بیزینس خودم تا الان… از دوران شروع آشناییم با شما و دونه دونه معجزاتی که رخ داد تا شروع بیزینسم زیاد نوشتم. الان میخوام از چالشهایی که توی کارم پیش اومد و ایمانی که ضعیف شد و باز قوی شد و دونه دونه معجزه وار مسائل تا الان حل شد بنویسم :)

من همیشه توی کامنتهام سعی میکنم زیاد از تضادها ننویسم که تمرکزمون روشون نره ولی امروز میخوام یکم شفافتر بنویسم هم از تضادهایی که درنتیجه ی عدم تعهدِ خودم باهاشون روبرو شدم، هم از اونجاهایی که با عدم کنترل ذهن و بی ایمانی ضربه ها شدیدتر شد …

از آگوست 2023 من رسما از شرکتِ قبلی جدا شدم و کار خودم رو شروع کردم. حدودا فکر میکنم اول آگوست استعفام رو کتبی و رسمی به شرکت دادم. تلاش کردند نگهم دارند که در نهایت دیدند عزمم جزمه. طبق قانونِ شرکت، 16 آگوست هم روی ایمیل هم توی همه گروههای واتساپی که با مشتریها داشتیم، یه متن ارسال کردم و اعلام کردم که دارم از شرکت جدا میشم و همین متن رو هم توی استتوس واتساپ باید استوری میکردم. ازونجایی که شرکت قبلی کارخونه دار بودند و 5 تا کارخونه عظیم تو لوکیشنهای مختلف داشتند، من تا وقتی برای اونها کار میکردم موظف بودم فقط بارِ تولیدی خودِ شرکت رو بفروشم و ازونجایی که خودشون رو برند میدونستند، قیمتشون همیشه از همه مارکت حداقل تنی 10 دلار بالاتر بود.

17 آگوست یعنی دقیقا یک روز بعد از اعلام رسمی مبنی بر جدا شدن از شرکت، خداوند یکی از مشتریها رو فرستاد سراغم که دو سه سالی بود تو اون شرکت بعلت به توافق نرسیدن سرِ قیمت، فروشی بهش نداشتم. روی واتساپ پیام داد که میخواد 1000 تن بار بخره و حالا چون تریدر بودم و میتونستم از بقیه تولیدکننده ها بار بخرم، این بار قیمت match شد و فروش انجام شد :)

یعنی دقیقا یک روز بعد از اعلامِ جدا شدن از شرکت، به لطف اللهِ وهابم فروش داشتم :) فروش انجام شد و بار تحویل شد و خریدار خواست مجدد خرید کنه اما طبق روالِ معمولِ مارکت، علاوه بر من، به تولیدکننده هایی که خودش هم میشناخت زنگ زده بود که قیمت رو چک کنه. به یکی از سهامدارهای اون شرکتی که قبلا براش کار میکردم هم زنگ زده بود و وقتی قیمتِ بالا داده بودند، گفته بود که «از شهرزاد 1000 تن خریدم با اینکه اون تریدره و قاعدتا خودش هم یه سودی روی قیمت خریدش میگیره اما بازم قیمتش از شما خیلی پایینتر بود. شما چرا انقدر بالا قیمت میدید؟»

اون سهامدار هم که همینطوریشم از استعفای من شاکی بود، با شنیدن این حرف لجش دراومده بود و تا تونسته بود تو دلِ مشتری رو خالی کرده بود :) بهش گفته بود «چطوری جرات میکنی پول دست شهرزاد بدی در حالیکه یه اتاق دفتر هم برا خودش نداره، نه آدرسی ازش داری نه چیزی! درسته این دفعه بارت رو تحویل داده ولی شاید خواسته دون بپاشه که اعتماد کنی و تناژ بالاتر بخری و یه جا بذاره تو کاسه ت! این پولا برا شهرزاد خیلی زیاده، شیطانه دیگه، یهو دیدی رفت تو جلدش و اونوقت باید بدویی دنبال پولت و دستت هم به جایی بند نیست!…»

خلاصه بعدش مشتری بهم زنگ زد گفت «ببخشید من این حرفا رو از فلانی شنیدم دیگه میترسم پول بدم بهت! اگه میتونی بدون پیش پرداخت بهم بار بدی بده، اگه نه نمیتونیم با هم کار کنیم..». واقعیت اینه که اصلا نتونستم ذهنم رو‌ کنترل کنم و خیلی خیلی عصبانی شدم! و با اینکه هی طبق آموزشهای استاد به خودم تکرار میکردم که «حتی اگه تمام جهان هم بخواد جلوت رو بگیره که تو بالا نری، وقتی خدا بخواد، کاری از دست کسی برنمیاد و مثل موشک بالا میری» ولی ذهنم مدام اون دیالوگها و حرفایی که اون سهامدار پشت سرم زده بود رو توی مغزم تکرار میکرد و در نهایت زورِ ذهن چربید و زنگ زدم به اون سهامدار و برا اولین بار صدام روش بالا رفت که «به چه حقی به خودتونید اجازه میدید این حرفا رو پشت سر من بزنید بعد از 6-7 سالی که اونقدر صادقانه براتون کار کردم و حتی یک بار هم خطایی ازم سر نزد که از روی عدم صداقت باشه…» اونم انکار کرد و گفت طرف دروغ میگه و تو انقدر منو هنوز نشناختی بعد از این همه سال که این حرفا رو باور میکنی و خلاصه بحث بالا گرفت و اون گفت واقعا برات متاسفم و منم گفتم برا خودتون متاسف باشید و این صحبتها :))

بعد ازینکه قطع کردم به خودم گفتم این چه کاری بود شهرزاد؟! این بود کنترل ذهنت؟! این چه ریکشنی بود؟!

دیگه ذهنم رو از اون موضوع برداشتم و متمرکز شدم روی فروشهای دیگه. ولی خروج گاه و بیگاهم از مسیر از همونجا شروع شد! تو همون گیر و دار یه فروشی داشتم به بنگلادش که فروش با ال سی بود و باید خرید نقدی انجام میشد و تو یکی از کامنتهای قدیمیم گفته بودم که باز از آموزشهای استاد تخطی کردم و برای اون پروژه شریک گرفتم که شریکم سرمایه بذاره و خرید رو نقدی انجام بدیم و من کارای تحویل و اسنادی رو انجام بدم. که در نهایت اون بار هم کلی به مشکل خورد . سرمایه گذار ظاهرا خودشم پول رو با اینترست یا همون ربای خودمون از یه صراف گرفته بود که سرمایه گذاری بکنه در حالیکه من اولِ پروژه اطلاع نداشتم و فکر میکردم پول خودشه! کانجسشنِ بارهای صادراتی توی اون بُرهه توی بندرعباس زیاد شد و تحویل بار به تاخیر خورد و از یه طرف سرمایه گذار هر روز سود پول محاسبه میکرد و بعنوان هزینه میورد تو پروژه و از سهم سود من کم میکرد و از طرف دیگه مشتری هم میگفت بار با تاخیر ارسال شده و الان قیمتها اومده پایین و باید بعنوان خسارت انقدر تخفیف بدید! خلاصه یه وضعیتی بود نگم براتون !! اونجا اولین جایی بود که تو این چند سالی که با آموزه های استاد آشنا شدم، به حدی استرس گرفتم و کنترل ذهنم از دستم دررفت که به خودم گفتم اصلا چه غلطی کردم که بیزینسِ خودم رو شروع کردم ، داشتم زندگیمو میکردما !! :))

ازونجایی که طبق قانون وقتی به یه چیزی توجه میکنی، از جنس همون موضوع رو جذب میکنی و جهان میخواد بهت ثابت کنه که درست فکر میکنی، هر کی بهم میرسید از رو دلسوزی میگفت وااای چه جرئتی داری یه دختر تنها تو این بیزینس بین این همه گرگ! بعضیا میپرسیدن پدرت میتونه حمایت مالیت بکنه بهت سرمایه بده؟ وقتی میدیدند جوابم منفیه یه نگاهی میکردند که یعنی چه اوسکولی هستی که دست خالی اومدی برا خودت خوشحال بیزینس راه انداختی :)

با خودم گفته بودم چه غلطی کردم و حالا جهان مُصِرانه میخواست بهم ثابت کنه آره واقعا چه غلطی کردی :))

اون پروژه بنگلادش چند ماه طول کشید و من چند تار مو سرش سفید کردم :)) آخرش هم با هدایتِ قرآن از سود خودم گذشتم و سهم سود خودم رو به مشتری تخفیف دادم تا فقط قضیه فیصله پیدا کنه و سرمایه سرمایه گذار کلا به باد نره و اون سرمایه گذار هم مرام گذاشت و نصف سودی که قرار بود سهمم باشه رو داد که اونم کار خدا بود وگرنه به استایلش این مرامها نمیومد :))

سر اون جریان ادب شدم دیگه شریک نگیرم و خودم پام رو اندازه گلیمم دراز کنم و به قول استاد قدم قدم پیش برم تا تکاملم طی بشه…

تو همون داستانها move کرده بودم دبی که اونجا زندگی کنم. فشار چالشهای اول شروع بیزینس بعلت تخطی از قانون تکامل و قانون کنترل ذهن از یک طرف، هزینه های سنگینِ دبی بر اساس سبک لایف استایل پر خرجِ من و تمرکز روی هزینه ها از طرف دیگه، احساس تنهایی و خلاصه مجموع شرایط باعث شد کلا یه مدت از خدا دور بشم و به قول سعیده جان که تو یکی از کامنتهای اخیرش نوشته بود، طلبکارانه با خدا صحبت میکردم که «این چه وضعیه! مگه استاد نگفت شما شروع کنید هدایت میشید؟! چطوری فلانی و فلانی رو انقدر هدایت میکنی به من که میرسی سکوت میکنی تا با مغز برم تو در و دیوار؟!»

خلاصه پاک مشاعرم رو از دست داده بودم و گردن هم نمیگرفتم که مشکل از خودمه نه از خدا :))

هر روز که با مامان تلفنی صحبت میکردم سعی میکرد آرومم کنه هی میگفت شهرزاد دور شدی از فایلهای استاد، تو ایران بودی 24 ساعته داشتی فایلهای استاد رو گوش میدادی الان غرق روزمرگی شدی، برگرد تو مسیر! ناشکر شدی!» میگفتم «نمیخوام! چطور استاد اون همه هدایت شد بعد من هدایت نمیشم! حتما استاد شانس داشته! یا خدا دوستش داشته! منو اونقدر دوست نداره!» و دلم برا خودم میسوخت که خدا خیلی دوستم نداره :))

مامان هی توضیح میداد که «استاد عمل میکرده به قانون، تعهد داشته، ایمان داشته، تو اندازه استاد ایمان داشته باش، تعهد داشته باش، درست میشه همه چی… این همه نتیجه گرفتی! الان وقت از دست دادن ایمان بعد از دیدنِ این همه معجزه نیست ها! یادت نیست حقوقت سه و پونصد بود و دو تایی با همون عدد زندگی میکردیم و ساعت هفت صبح میرفتی تو صفِ بی آر تی؟! الان وسط دبی تو هتل آپارتمان شیک نشستی صبح به صبح نیروهای خدماتی میان واحدت رو تمیز میکنن، برا خودت کار میکنی و تو شهری که آرزو داشتی داری زندگی میکنی، همه جوره آزادی داری بعد ایمانت ضعیف شده؟!!»

آره ایمانم ضعیف شده بود و درنتیجه مشتریها هم داشتند دونه دونه از فرکانسم خارج میشدند…در نتیجه ی اون همه ناسپاسی و احساسِ بد، فروشم به صفر رسید و فکر میکنم از دسامبر 2023 تا اپریل 2024 یعنی حدود 5 ماه دیگه حتی یک تن هم فروش نداشتم و فقط داشتم از پس اندازم خرج میکردم!

انقدر حالم بد شده بود که منی که زمان اوج کرونا وقتی همه بچه های شرکت این بیماری رو گرفته بودند مریض نشده بودم، حالا بعد از چند سال از اتمامِ این بیماری توی دبی مریض شده بودم و از حالِ بد گریه میکردم…

باز استاد نجاتم داد… یه شب چند ساعت پشتِ هم به توصیه مامان فایل قسمت آخرِ روانشناسی ثروت 3 که گفتگوی استاد با آقا ابراهیم بود رو گوش دادم و استاد میگفت بعد از ورودش به آمریکا و خرید ملک و ماشین اونجا کلا 100 دلار تهِ حسابش مونده بود و حتی داشته به این فکر میکرده فعلا گوجه خیار بکارن استفاده کنن و بعد توضیح میداد که وقتی ایمان و تعهد داشته باشی به مو میرسه اما پاره نمیشه…

دوباره نور ایمان تو قلبم تابید و تعهد کردم که برگردم به مسیر…

استاد میگفت هزینه هاتون نباید از ده درصد درآمدتون بیشتر باشه. درآمدم به صفر رسیده بود پس باید هزینه هام رو کم میکردم تا استرس مخارج نداشته باشم. نمیتونستم ماهی 9000 درهم کرایه خونه و 5000-6000 درهم هزینه روزمره از پس اندازم بدم! برگشتم ایران. حتی دیگه حوصله تهرانم نداشتم و اومدم توی باغمون ساکن شدم و نشستم تمرکزی هر روز فایلهای استاد رو مرور کردم. حالم روز به روز بهتر میشد ولی هنوز از فروش خبری نبود. باید از یه جایی درآمد ایجاد میکردم. تصمیم گرفتم برم یه جایی تو یه حوزه ای غیر از کارِ خودم دوباره کارمند بشم و در کنارش روی فروشِ کار خودم هم کار کنم تا درها دوباره باز بشن.

رفتم یه شرکت داروسازی مصاحبه، گفتند ماهی 25 میلیون بیشتر نمیتونیم بدیم و کمیسون هم نمیدیم. خیلی عجیب بود بعد ازون همه کمیسیون و درآمدهای میلیاردی حالا با ماهی 25 تومن برم دوباره کارمند بشم! ولی به خدا گفتم من دیگه تسلیمتم، اگه تو میگی باید این کار رو بکنم میکنم…

گفتند شنبه بیا مدیرعامل ببینتت و از یکشنبه کار رو شروع کن. شنبه صبح زود توی بارون ماشین رو روشن کردم و از باغ راه افتادم برم اون شرکت که مکانش هم خیلی دور بود. توی مسیر بودم که منشی زنگ زد و عذرخواهی کرد گفت مدیرعامل امروز مریض شده خیلی حالش بده و شرکت نیومده و گفته قرار با شما رو کنسل کنیم و هفته دیگه بیاید! برگشتم. به مامان گفتم. گفت «این نشونه ست شهرزاد. خدا نمیخواد تو این کار رو بکنی، میخواد رو کارِ خودت متمرکز باشی. اگه بری کارمند بشی نمیتونی درست رو کار خودت تمرکز کنی… اصلا یه مدت فکر کن کارمندِ خدایی! با همون جدیتی که برای شرکتِ قبلی کار میکردی برای خدا کار کن! فکر کن ماهیانه داره بهت حقوق میده و بدون انتظارِ فروش، فقط کارِ، فقط سهم خودت رو براش انجام بده…»

حرفاش به دلم نشست و شدم کارمندِ خدا :) همون موقعها کارگر باغ هم رفته بود و باید کارهای باغ و نظافت سوییتها رو هم با مامان انجام میدادم. راحت نبود اما به لطف صدای استاد که باز 24 ساعته تو گوشم پخش میشد ایمان و امید برگشته بود.

یه هفته بعد ازون شرکت زنگ زدند که امروز بیا اما گفتم منصرف شدم و نرفتم. شروع کردم در کنار کمک به مامان به تولیدکننده ها زنگ میزدم و قیمت میگرفتم و به مشتریها زنگ میزدم قیمت میدادم. دوباره درها یکی یکی شروع به باز شدن کردند…

«آنجا که راهی نیست، خداوند راهها را میگشاید…»

فروشها شروع شدند و این بار من دیگه اجازه نمیدادم ذهنم منحرف بشه. حتی اونجایی که یه تولیدکننده تحویل 5000 تن بار رو 6 ماه طول داد، ناامید نشدم و ادامه دادم…

جریان ثروت دوباره برگشت… سفرها مجدد شروع شدند… ایمان قدرت گرفت… قلبم روشن شد…

امروز برای خرید یه باری که باید فوری تحویل میشد به همون سهامداری که باهاش پارسال دعوا کرده بودم زنگ زدم و ازونجایی که آدمهای قابل اعتمادی هستند، برا اینکه قیمت پایینتر بخرم پیشنهاد دادم که صد در صد پول رو بعنوان پیش پرداخت بهشون بدم.

پارسال که داشتم استعفا میدادم گفته بودند اگه ازشون جدا بشم حاضر نیستند که با هیچ قیمتی بهم بار بفروشن. اما حالا مشتاقانه میخوان ازشون خرید داشته باشم :) یادم افتاد که پارسال برای اون بار بنگلادشی ازونجایی که سرمایه نداشتم به شریک متوسل شده بودم که اونم پولِ رِبا دار اورده بود تو پروژه، اما حالا به لطف الله خودم نقدی جیرینگی خرید میکنم :)

هممون یه وقتهایی مسیر رو گم میکنیم، بعضیها زودتر برمیگردیم بعضیها دیرتر… اما مسیر خوشبختی نعمت و آرامش فقط و فقط همینه و لاغیر …