باورهای بشری که تبدیل به قانون شده‌اند - صفحه 13

سلام به استادعزیزوهمه ی دوستان هم فرکانسی عزیزم.

باورهای بشری که تبدیل به قانون شدن.

نگاه کردن به این جمله عمق فاجعه ی زندگی منوبه یادم اوورد.

ازبچگیم از همون روزایی که باورهاتووجودم شکل می‌گرفت ،مسیررواشتباهی رفتم تاچندسال پیش.

البته که هنوزنیازدارم، روی خودم کارکنم وهنوزباورهای مخربی دارم که ذهن منوآشفته میکنن .وبازهمچنان منوبه احساسات بدواتفاقات بدمیبرن.

از همون بچگیم که هنوز هیچی ازدین ومذهب نمی‌دونستم ،باوجوداینکه خانوادم ازقشرمتوسط هم مالی هم به لحاظ مذهبی بودن،نمیدونم چراازحجاب خوشم نمی اومد.

یادمه بامادرم همیشه سرناخن بلندکردن وموگذاشتن ،دعواومشاجره میکردیم .

ازنمازخوندن وروزه گرفتن خوشم نمی اومد.

هرکاری میکردم فقط به خاطر ترس از مادر یاپدرم یاجهنم وعذاب خدابود.

از همون بچگی اجازه ندادن خودمون ببینیم وهر چیزی روتجربه کنیم وبعدخودمون تصمیم بگیریم .

اون بنده خداها،هم میترسیدن .

این باورهانسل به نسل چرخیده بودتابه مارسیده بود.

چون دوست نداشتم اینکارا،روانجام‌بدم به دروغ ورفتارهای دروغین متوسل میشدم .

ینی تاپدرمو میدیدم ،الکی دست وصورتموخیس میکردم وبه نمازمی ایستادم ولی نمازی نمیخوندم .

الکی دولاراس میشدم.

روزه می‌گرفتم ولی هروقت که گرسنم میشد،یواشکی چیزی می‌خوردم.

همه ی کارام به همین شکل بودتابزرگ شدم وازدواج کردم.

خانواده ی همسرم اهل نمازوروزه وحجاب نبودن .

اماازاون جایی که بهمون گفته بودن وخیلی جاهاسنیده بودم ، اگه میخای خوشبخت بشی وخداازتون راضی باشه بایدنمازوروزه وحجاب سرجاش باشه واگرنه…..

تازه بعدازازدواج اونم به خاطرترسهایی که ازسمت خداداشتم که مبادا،نمازنخونم ،زندگیموخراب کنه. می‌خوندم .

رفتم سمت حجاب وباحجاب شدم .

خلاصه همه کارام ظاهرن رواصول دینمون پیش رفت .

خیلی جاهاباخانواده ی همسرم به مشکل برمی‌خوردم چون اونابرخلاف میل من بودن .

این ترس از جهنم چنان وحشتی تووجودم‌ را انداخته بود که هیچ آزادی رونمیتونستم قبول کنم .

مثل بیکارامیشستم هرچیزی روبه نمازیاروزه یاحجاب ربط میدادم .

مثلن کسب وکارهمسرم ،خوب نبودمیگفتم همش تقصیرتوعه .چون تونمازنمیخونی.

تودوره ی بارداری ،بچم سقط میشد.احساس گناه میومدسراغم که خب من خیلی اشتباهاداشتم ،پس بایدمجازات بشم .

پدرم ب خاطراینکه خاطرات خوبی توبچگی ازمن نداشت و همیشه بینمون بگومگوبود،هیچ‌کمکی بهمون نمیکردحتی وقتایی که مریض میشدم ونیازهم عاطفی هم مالی بهش داشتم ،میگفت به من ربطی نداره .

وقتی شوهرت دادم دیگه هراتفاقی برات بیفته،گردن شوهرته.

سرداستان جهیزیه که یه باورمزخرف دیگه بودکه کم کم شده بودقانون یه دختر ایرانی که بایدتمام مایحتاج زندگیشوبخره.وازاونجایی که پدرمن وضعیت مالی چندان جالبی نداشت ،سرهرخریدی دعواهای شدیدی داشتیم.چون پدرم کاملن بدون رغبت وذوقی فقط به خاطرزور،قانونی که بین ماایرانی هاست ،برام وسایل و تجهیزات خونه رو می‌خرید.

فک کن بااون احساس بدومنفی قراربودیه عمرازاون وسایلهااستفاده هم بکنیم .

دوباره سربچه دارشدن.

یه باوردیگه که تبدیل به قانون شده بودوهنوزم هست .که زن ومردی بچه دارمیشن ،پدردختربایدکل نیازهای بچه روبده.

بایدتا5سالگی شایدم بیشتربچه روتامین میکرد.

اگر کسی کم کاری هم میکرد کلی متلک وقضاوت ازسمت این واون حتی نزدیکترین فردخانوادش می‌شنید.

باورتون میشه همین طور که دارم می‌نویسم ،مغزمم سوت می‌کشه .آخه یاداون سختیهاواتفاقات اون سالها افتادم که چقدرسرمسائل پوچ وبی ارزش وباورهای اشتباه ،دردکشیدیم .

بله دختروپسری که میخان یه زندگی جدیدی روشروع کنن ،نیازبه حمایت دارن.

حالاچ اشکالی داره هرکس به اندازه ی وسع خودش اونم درحدنیازهای اولیه به دختروپسرکمک کنه.

چراوقتی این زن ومردمیخان بچه بیارن ،پدرعروس بایدامکانات بچه روفراهم کنه ؟!

این دیگه ازاون رسمای سمی ایرانی هاست .

اینم می‌تونه درحدی باشه که پدرومادرهردوخانواده اگه تمایل داشتن ودلشون خاست، بهشون کمک کنن واگرنه به هیچ کس ربطی نداره .

دیگه رسم و رسومات دوران عقد بستگی وباورهای بیخوداین دوران که بماند.

مثلن اگه عیدیاهر مراسم شادی که میشد،دامادبایدحتمن کادو اونم ازنوع خوبش می‌خریدتاوقتی که دیگران متوجه شدن ،چشماشون ازحدقه بزنه بیرون .

اگر نمی‌خرید باورهمه این بود که زیادعلاقه ای به دخترنداره.

این کادوخریدنهادرمناسبتهای سالنامه ،نشون دهنده ی علاقه ی پسربه دختربود.

طوری که این باورهاشده بودن قانون دوران عقد بستگی .

واگرانجام نمیشد،هزاران هزارحرف وحدیث بودکه پشت سرهردو زده میشد.

ایناجزعه عابروی هرطرفین به خصوص خانواده ی دخترمحسوب میشد.

این دوران هم کوفتمون کردن ونزاشتن ازچیزی لذت ببریم .

همه ی دوران زندگیمون ،باباورهای غلط واشتباه طوری چرخیدوگذشت که هیچ لذتی از هیچ دوران نبردیم.

توایجادتمام باورها،حتی همون نمازخواندن پروژه گرفتن وحجاب تاهرچیزی که به ذهن شماخطورمیکنه ،همه وهمه به خاطر تاییدمردم ودیگران هستش.

اگه کسی خالصانه فقط برای خداکاری انجام میداد.الان حال وروز مااین نبود.

منظورم فرهنگ و آداب و رسوم ماست .

استادمیگن همه جای جهان ودرتمام ادیان همین بساط هست .

واقعن چراوبه چ علت به این شکل روندزندگیمونو،ادامه دادیم .

چراهیچ وقت ازخودمون سوال نکردیم که اگه فلان کارومیخام انجام بدم به چ منظوروچ هدفیه؟!

چراازاین مردم ،بت ساختیم وخودمون خبرنداریم.

این مردم کین؟!

آدمهایی مثل خودمون پس چراانقدربهشون بهادادیم؟!

هیچ وقت به پسرودخترم ازجهنم وبهشت حرف نزدم

ونخواهم زد.

هیچ وقت نگفتم فلان کاروبیاییدانجام بدیدیافلان کاروبکنیدتاخداازتون راضی باشه .

ازاولشم به روش عباس منشی که باقانون بوده ، پیش رفتم .

وگفتم هرکارخوب وبدشمابازخوردخوب وبدی داره که خودتون به جهان ارسال میکنیدوهیچ کس این وسط مقصرنیست .

پس همیشه حواستون فقط به رفتاروکردارخودتون باشه .

هردوآزادهستن که هرطوربخان باشن.

خداروشکرفعلن ازهردوراضی هستم وبچه هام بچه های خوب ودوست داشتنی ومحبوبی هستن.

بابت ازدواج ومقوله ی ایجادروابط هم به هیچ وجه هیچ کدوم ازسنتهاورسم ورسومات را هم عملی نخواهم کرد.

بیزارم ازهمشون چون ازهیچکدوم خاطره ی خوبی ندارم .

توهیچ چیزی نه به خودم نه به بچه ی خودم ونه به خانواده ی طرف مقابل که دخترباشن یاپسر،سخت نخواهم گرفت .

با باورهای خوبی که الان بدست اووردیم وبه فرزندان خودمم آموزش دارم میدم ،نیازی به این نمی‌بینم که نگاهم به این باشه که کسی بچه ی منوبه جایی برسونه یاآسایش ورفاهش روفراهم کنه .

اینجا حرف اول وآخرروخدامیزنه .

درموردخداکه نگم براتون .

ب نظرم بااین باورهایی که ماداشتیم ،انگاریه خدای احساسیه ناعادل داشتیم .

کاش از همون اول هیچی بهمون نمیگفتن ومیزاشتن خودمون خداروبشناسیم ودرکش کنیم .

کاش هرکاری که میگفتن انجام بدید،نمیگفتن خداگفته

ومارونمیترسوندن .

طوری یادمون میدادن که بفهمیم که هرکاری انجام میدیم اول به منفعت خودمونه .

کاش خداروبه شکل جلاد ستمگربه مامعرفی نمی‌کردن.

کاش ازمهربونی وبخشندگی خدابرامون میگفتن.

کاش نمیگفتن خدامجازاتت می‌کنه .کاش میگفتن خودت باانجام هرکارت ،بازخورداون فرکانس رومیگیری.

کاش نمیگفتن هرکس نمازنخونه ،خدابش توجه نمیکنه.

کاش به هیچ بهانه ای خداروازمادورنمیکردن.

کاش میگفتن خدابه اندازه همه ،نعمت وثروت تواین دنیاداره ونیازنیست چشمون به مال کسی باشه یاحسرت مال کس دیگه روبخورید.

کاش میگفتن شماانسانهای آزادی هستید که خلق شدید خودتون انتخاب کنید نه اینکه چیزی بهتون تحمیل بشه.

کاش اجازه ی اشتباه بهمون میدادن وباهراشتباه ارزش واعتبارانسانیتمون روخدشه دارنمیکردن.طوری که چنان نفرتی ازخودت همه ی وجودت روبگیره که سالهابگذره وتونتونی خودتوببخشی.

کاش خوب وبدزندگی رواینجوروبه این شکل حالیمون نمی‌کردن که ازهمه چی زده بشیم .

ازاین کاشهامیشه هزاران چیزدیگه نوشت .

هزاران هزارچیزی که مارواسیروبرده ی خودش کردواجازه ندادطعم سعادت وخوشبختی و آرامش روبچشیم .

خداروشاکرم که حداقل درصدی تغییرکردیم ونگاهمون به خداوجهان اطرافمون تغییرکرده.

مهمترازهمه نسبت به قضاوتهاوتاییدطلبهای دیگران بی تفاوت ترشدیم .

که همینابیچارمون کرده.

همین اجازه نداده که باورهامون روبشناسیم .

استادعزیزودوست داشتنی ،ازشماهم سپاسگزاریم که عامل ایجاد تغییرات خوب مادرزندگیامون شدید.

همچنان به این مسیرها ادامه میدم تابه اهداف وباورهای بزرگتربرسم .

خداروسپاس که شما هستید.

ازخداوندمنان هم خواستارکمک ویاری دررسیدن به خواسته هاواهدافمون هستم .

ب خصوص در تغییرات باورها.

که بااین تغییرهمه چی بدست میاد.