مقدمه دوره ۱۲ قدم - صفحه 47

هوالرزاق

سلام به استاد عباسمنش و استاد شایسته ی عزیز

وتمام دوستان توحیدی که متعهد شدند

برای تغییر زندگی شون

استاد جان وقتی تصمیم گرفتم که قدم اول دوباره شروع کنم

(من فقط قدم اول رو خریدم و یک دور کامل اون 7 جلسه رو کار کردم و نتایج خوبی گرفتم )

به دلم افتاد برم و از اولین کامنتی که اومده بودروی محصول شروع کنم به خوندن

کامنت ها برای حدود 6 سال پیش بود

همه از فایل مقدمه ای صحبت میکردن که گویا شما برای معرفی دوره در سایت بارگزاری کرده بودید

حسم بهم الهام کرد که برو

وتو هم از اون فایل مقدمه شروع کن

رفتم سرچ کردم و فایل رو پیدا کردم درسایت

تااومدم دانلود کنم دیدم قبلا دانلودش کردم

باخودم گفتم احتمالا اون دوران که داشتم فایل های هدیه رو شخم میزدم گوشش دادم

ولی وقتی رفتم تو لیست فایل های گوشیم پیداش کردم

و پلی کردم دیدم مطالبش کاملا جدیده

و من اصلا تاحالا نشنیده بودمش

پلی کردم و گوش کردم همزمان هم کار میکردم و هم به فایل گوش میدادم

(مرور اصل سپاسگزاری :

چقدر هربار خدارو شکر میکنم که شغلم این امکان رو داره

که هم همزمان فایل گوش بدم و کار کنم

این خودش یک نعمت خیلی بزرگه

من هرروز 8،9 ساعت گاها بیشتر پشت چرخ خیاطی هستم

و همزمان فایل هم گوش میدم ..)

فایل مقدمه پربود از اگاهی هایی که هر کلمه ش مهر تاییدی بود روی تصمیمم برای شروع دوباره ی قدم اول

و من بارها و بارها

بابت این کلمات که از زبان استاد جاری میشد

و همه رو در قالب هدایت هایی میدیدم

که خدا داشت بامن حرف میزد و میگفت

الان باید این کار رو انجام بدی یا این کار رو انجام ندی ؛

خدارو شکر کردم

یک جمله که شاید بیش از هزار بار از شما شنیدم اینه که

از لحظه ای که شروع میکنید

روی باورهاتون کار کردن

و تعهد میدید نشونه ها میاد

اول نشونه های کوچیک تر میاد

که باید مدام تحسین بشن و سپاسگزارشون باشیم

تا پله پله طبق مداری که درش قرار میگیریم

نشونه هاهم بزرگتر بشن …

خب من هم دوسه روزی هست باخودم عهد بستم که قدم اول رو شروع کنم هنوز توی دفتر ننوشتم ولی توی دلم ثبت کردم

(که به زودی مکتوب هم میکنم انشالله )

حالا میخوام ازهمون نشونه ای بگم که ب محض تعهد خدا برام فرستاد

دیشب ما قرار بود بریم خونه ی خواهرم شام ،

ولی نشد و من هم چون صبح توی تمرین ستاره قطبی از خدا خواسته بودم که امشب دوست دارم بریم اونجا

خیلی دلم میخواست بریم

و اون خواسته مم تیک بخوره

(ولی گاهی ما غافل میشیم وبه گمان خودمون بهترین خواسته رو اعلام کردیم و چقدر برای داشتنش پافشاری میکنیم ولی خدا از به خواسته های ما از خود ماهم اگاه تره)

حالا برنامه ی خدا چی بود

ما نرفتیم خونه ی خواهربزرگم و داداشم گف که بریم بنگاه ادرس یه خونه رو داده بریم ببینیم چطوره چون ما تازگی باید ازین خونه اثاث کشی کنیم ودنبال خونه میگردیم

بااینکه این خونه رو خیلی دوست دارم و برام حکم پرادایس رو داره

(مرور اصل سپاسگزاری :

یه خونه اپارتمانی نقلی جمع و جور حدودا 90 متری

با بهترین اپشن ها:

مینویسم برای خودم به پاس سپاسگزاری ازین خونه در اخرین شبهایی که توش زندگی میکنیم

قطعا دلم برای تک تک قسمت های این خونه تنگ میشه…

کولر گازی که قبلا نداشتیم ،

اسانسور که ما توی این خونه برای اولین بار تجربش کردیم ومن هرروز سپاسگزارشم،

کف خونه سرامیکه که بازهم اولین تجربه مونه ،

پنجره های دوجداره ی بزرگ که خونه مون رو غرق نور کرده ،

یه تراس کوچولوی خوشگل که من خیلی شبا وقتی همه میخوابن میرم اونجا و تمرین هامو مینویسم یا قرار های شبانه م رو با خدا اونجا میزارم و کلی حال و هوای معنوی و روحانی داره همون تراس 1×1 شابدم کوچیک ترر،

اتاق 9متری که دوتا کمد بزرگ و جادار دیواری داره که کل وسیله هامون توش جا میشه به راحتی

سرویس های بهداشتی و حمام بزرگ که طراحی کاشی سرامیک هاش بینظیره که مجهز به توالت فرنگی هم هست

اشپزخونه با کلی کابینت های بزرگ و جادار که حتی یکسری هاشون خالی هم هست چون دیگه وسیله نداشتیم توش بزاریم

و و و…..

کلی زیبایی که من چند وخته مدام سپاسگزاری میکنم بابتشون )

وقتی میخواستیم بریم خونه ی پیشنهادی بنگاه رو ببینیم به داداشم گفتم خونه ای که قراره بریم نشونش اینه که ازینجا قطعا باید بهتر باشه از نظر امکانات و اشپزخونش پنجره نورگیر داره

من همیشه توی رویام اشپزخونم یه پنجره بزرگ داره که یا پشت سینک ظرفشوییِ یا پشت گازه چون من بیشترین تایمم رو این دوجا هستم و دوست دارم از طبیعت بیرون لذت ببرم حین ظرف شستن ویا غذاپختن

خلاصه مارفتیم اون خونه هارو دیدیم ولی مورد پسند نبود یا مسیرش اوکی نبود و یا کوچیک بودن و هرکدوم یه مشکلی داشت

داداشم گف بیا خودمون تو محدوده دور میزنیم هرجا بنگاه دیدیم میریم و سوال میکنیم

توی ماشین به خدا گفتم ببین خودت فرمون رو دست بگیر

ما از پس این پروژه برنمیایم

ما هیچ توانی نداریم

خودت ماروببر به خونه ی جدیدمون

چندجا رفتیم که بامبلغ پیشنهادی ما موردی نبود بعد از دویا سه بنگاه وارد یک بنگاه خیلی شیک وپیک شدیم وقتی داداشم داشت اپشن های مورد نظرمون رو به اقای بنگاه دار میگفت چشمم افتاد به یک تابلو روی دیوار روش نوشته بود :

والله یعلم ما فی قلوبکم

پیام رو دریافت کردم

خدا از دلت باخبره مطهره …!!!!

دیگه کاریت نباشه

توکل پروسه ی گشتن خونه به طرز عجیبی اروم بودم و خوشحال ولی این پیام یه ارامش عجیبی رو به وجودم سرازیر کرد حسش یه چیزی بود شبیه اسپرسو دبل…

واقعا ارامش ولی از نوع دبل به سلول هام تزریق شد

ومن فهمیدم به زودی قراره یه اتفاقی بیوفته

فقط سکوت کردم

و اپارتمان های شیک و بزرگ رو تحسین میکردم

تااینکه به اخرین بنگاه رسیدیم که اقای بنگاه دار یه خونه رو معرفی کرد

با شرایط 300 میلیون رهن و 6 تومان اجاره

مبلغ اجاره از خونه ی فعلی مون کمی بیشتر بود

ولی خب این خونه ی جدید متراژش بیشتر بود

رفتیم برای بازدید خونه

از در که وارد شدیم چشمم که به خونه افتاد

دلم میخواست داد بزنم از خوشحالی

خیلی قشنگ بود

نوساز بود

بزرررررگ تر از خونه ی الان مون

دو خواب بود با کمد های دیواری تمیز و نورگیر

سرویس هاش هم بزرگ و تمیز و عالی

حالا از سوپرایز رب العالمین بگم براتون

(یه ربع پیش پیام فرستاده بودحواسم هست توی قلبت چی میگذره )

من فقط چرخیدم و سمت چپ ،اشپزحونه رو ببینم یهو یه پنجره بزرگ سرتاسری بهم چشمک زد

دوجداره بزرگگگگگگگگ هااااا

ازینا که کل اشپزخونه ت رو غرق نور میکنه

اصلا یه ضلع اشپزخونه پنجره بود فک کنم

دورتادور اشپزخونه پراز کابینت های نوبود و کلا خود اشپزخونه از مال این خونه خیلی بزرگتر بود

من چقدر برای این اشپزخونه مون خوشحال بودم و میگفتم که چقدررر بزرگه ولی دیدم بازم بهتر هست

(مرور قانون :

اینه قانونی که من یاد گرفتم ازت استاد:

این جهان همیشه رو به بهتر شدن هس

این سازوکار جهانه!!!)

ومن گفته بودم نشونه ی خونه مون اینه که ازینجایی که هستیم بازم باید بهتر باشه

تصورم این بود مثلا فقط دوخواب باشه باهمین امکانات

ولی بازهم خداوند برام فراوانیها شو ازنوع دبل فرستاد

ندادر سرتاسر قلبم اکو شد

والله یعلم ما فی قلوبکم

والله یعلم ما فی قلوبکم

دیگه نمیتونستم روی پا بایستم

نیاز داشتم برم یه جای خلوت و فقط باخدا حرف بزنم

من باهاش خیلی حرف داشتم

خیلی زیادددددد

صاحب خونه مون

(البته هنوز قرارداد ننوشتیم و منتظر تایید نهایی پدرم هستیم ولی من میدونم ما قطعا میریم همونجا و اون اقای مهربون خنده رو میشه صاحب خونه مون ؛)

خیلی دوست داشتنی بود واگه اسلام به خطر نمی افتاد من همونجا میپریدم و ماچش میکردم واسه اینکه این خونه رو ساخته تا اینطوری من رو سوپرایز کنه

اصلا من نوکرشم هستم ..

تو چشمای داداشمم میدیدم که حسابی خوشش اومده

وقتی اومدیم توی ماشین بهش گفتم برو توی یک کوچه فرعی میخوام فقط داد بزنم بهم میخندید میگف همینجا داد بزن..و فقط مسخرم میکرد

داداشم گف مبلغ کرایه ش کمی زیاده

گفتم اصلا بهش فک نکن

درست میشه!!! همه چی حل میشه …

و من میدونم همه چی حل میشه

چون پیامش رو فرستاده

والله یعلم ما فی قلوبکم

درپناه حق باشید.