هدفی متفاوت برای سال جدید

بنام خدای مهربان

سلام به استاد عزیز و گرانقدرم، سلام به همه شما عزیزان

به به استاد یک فایل جدید بعد از مدت ها گذاشتن اونم 28 اسفند 1402 هست.ایشون دارند روی یک پروژه جدید کار میکنن و تمرکزی روی اون پروژه هستن که به زودی خبرهاشو میشنویم و میبینیم. استاد تمرکز کردین تمرکزی و همین فایل نگذاشتن هاتون خودش برای من درس داره و هربار بعد مدتی که فایل میگذارید اصلا یک تحوله و یک بهبود و یک رشد توش هست.من از فایل نگذاشتن هاتونم درس میگیرم استاد جان. واقعا سپاسگزارم برای وجود پربرکت تون…

استاد سپاسگزارم برای آرزوی قشنگ تون که برای همه ما میکنید. اینکه امسال بهترین سال زندگی مون تا الان باشه وسال های بعدی هرسال بهتر از امسال باشه.

^ وقتی که میرسیم به سال جدید “خیلی از ماها تصمیم میگیریم” که با تمام وجود و با کلی پشتکار و انگیزه و استقامت فراوان هدف گذاری کنیم تا امسال یک سال فوق العاده ایی برای من باشه.“همه ی ما اونجوری فکر میکنیم.”

^ برای منم اینجوری بود که اول سال که میشه، میایم موقع سال تحویل هدف هامون رو مینویسیم. و چقدر هم خوشحالیم که 30 تا 40 تا هدف مینویسیم در حوزه های مختلف(در مورد سلامتی، روابط، کار، مسائل مالی، معنویت،…) بعد که نوشتیم میزاریم توی دفتر و بعد عملا دیگه بهش کار نداریم.تا سال بعد که دوباره همین احساس میاد.

همیشه سال جدید یک احساسی هست که، میگیم امسال قراره فرق کنه. امسال قراره یکسری اتفاقات خوب برای من بیفته.

^من میخوام در مورد کارکرد جهان یک توضیح دوباره ایی بدم. که جهان چطوری کار میکنه.ببیــنید ” ما توی دنیایی زندگی میکنیم، که داره به افکار ما پاسخ میده.” یــعنی ما در هر لحظه با افکارمون داریم افکاری رو به جهان ارسال میکنیم و جهان داره به افکار ما پاسخ میده. “چــطور پاسخ میده؟” افکار ما رو تبدیل میکنه به شرایط، موقعیت ها، افراد و ایده ها که وارد زندگی مون میشن.

به هر مقداری که یک فکر تکرار بشه و تبدیل بشه به یک باور. اون قوی تره و باعث میشه که خیلی سریع تر اون اتفاقات رخ بده. ایــن کارکــرد جهانه.

خب، حالا وقتی شما میری هدف گذاری میکنی و یک هدفی رو مینویسی عملا توی اون نیم ساعت بهش فکر کردی و بعدش هم بسته میشه و تموم میشه میره. و بهش فکر نمیکنی.نه تنها بهش فکر نمیکنی بلکه اون ویژگی هایی که نیازه برای اینکه به هدفت برسی رو هم در وجودت ایجاد نمیکنی.

وقــتی میگیم که افکار ما دارند زندگی ما رو رقم میزنن، داریم در مورد کل فکرایی که توی سرمون هست صحبت میکنیم.

چــه فکری در مورد خودت داری؟

چــه فکری در مورد دنــیــا داری؟

چــه فکری در مورد آدم هــا داری؟

چــه باورهایی در مورد موضوعات مختلف داری؟

اینا دارند بصورت اتوماتیک وار توی ذهنت همینطور تولید(generat) میشن و داره اتفاقات رقم میخوره.به همین دلیلـه که اتفاقات خیلی از افراد، امسال شون شبیه سال قبل شون هست و سال قبل شون هم شبیه سال قبل تر شون هست. یعنی عملا تغییر خاصی نمیکنه.

چـــرا ؟!

به این دلیل که افکارشون تغییری نمیکنه.

به این دلیل که باورهاشون تغییری نمیکنه.

به این دلیل که اصلا تلاشی نمیکنن که “نوع نگاه شون” رو تغییر بدن.

^ من وقتی به این فکر کردم که چطور یکسری هدف هایی رو توی زندگیم انتخاب کردم و بهش رسیدم. دیدم که مهمترین عاملی که باعث شد تا من به یکسری از هدف هام برسم (به اغلب خواسته هایی که نوشته بودم رسیدم، حالا بعضی هاشون زودتر بعضی هاشون دیرتر) بعد دیدم چه خواسته هایی رو من راحت تر و سریع تر رسیدم. “اون خواسته هایی که من در موردشون احساس لیاقت در موردشون میکردم.”

یعنی میگفتم که:

من لایقـم که اینو داشته باشم.

من لایقم که این رابطه رو داشته باشم.

من لایقم که توی کارم موفق باشم.

من لایقم که موفقیت مالی کسب کنم.به ایــن اندازه، به اندازه ایی که احساس میکردم لیاقت دارم.

^دوره احساس لیاقت که از بهترین دوره هایی که استاد تهیه کردند و بچه ها چه نتایجی از این دوره گرفتند.بچه هایی که سال ها روی خودشون کار کرده بودن و این قسمت داستان قسمت “خودارزشمندی” رو در خودشون ایجاد نکرده بودند یا اصلا نمیدونستن که چه افکاری در مورد خودشون دارند.

^به این فکر کن که وقــتــی میری جلوی آینه و خودتو میبینی،در مورد خودت چـه فکری میکنی. نه فقط در مورد ظاهرت، در مورد خودت.

آیا باور داری که توانمندی؟! آیا باور داری که کارت ارزشمنده؟! آیا باور داری که آدم دوست داشتنی هستی؟! آیا توانمندی هاتو بهش دقت کردی؟! آیا میدونی که آدمی هستی که میتوانی یاد بگیری؟! “اینکه آدمی هستی که کلی چیز یادگرفتی و پیشرفت کردی و آدمی هستی که هرچیزی که نیاز باشه برای پیشرفت کردن میتوانی یــاد بگیری.”

آیا باور داری که میتونی پیشرفت کنی و هربار بهتر و بهتر شوی؟! یا نه باور داری که از یک حدی بیشتر نمیتونم پیشرفت کنم؟!

در مورد کارت:

آیا باور داری که کاری که داری انجام میدی ارزشمنده؟! آیا باور داری که داری ارزشی خلق میکنی؟! آیا باور داری که اگر در کارت یکسری چیزهایی رو بلد نیستی میتوانی یاد بگیری و میتوانی بهتر شوی؟!

^ خیلی از اهداف مالی من بهش رسیدم به واسطه ی شغلم بود.

من یک باور بنیادین در خودم ساخته بودم که:

“کار من ارزشمنده.”

“کاری که من میکنم ارزشمنده.”

“کاری که من دارم میکنم، داره تغییر بزرگی در زندگی افراد ایجاد میکنه.”

من در این زمینه به خودم خیلی شک نداشتم.اینجوری نبود که فکر کنم کارم بی ارزشه و به همین دلیل توی مسائل کاری خیلی خیلی پیشرفت کردم. توی یکسری مسائل پیشرفتم کندتر بوده به این دلیل که یکسری ترمزهایی توی ذهنم داشتم و در اون زمینه احساس خودارزشمندی نمیکردم.

^ وقــتــی به خودت نگاه کنی میبنی یکسری افکار همیشه دارند با تو صحبت میکنن.همیشه میگن که تو به درد این کار نمیخوری، طرف دوستت نداره، تو زیبا نیستی، تو توانمند نیستی و همینجری ای افکار درند توی ذهنت کار میکنن. این افکار داره اتفاقات رو رقم میزنه. این افکار داره شرایط رو به وجود میاره.

^ وقتی اومدم بررسی کردم که چی میشه که ما به اهداف مون میرسیم، دیدم اون اهدافی که واقعا خودمون میخوایم. یکی از مولفه های مهم اینه که اهدافی که واقعا ما اون اهداف رو خودمون برای خودمون میخوایم نـه برای اینکه چشم بقیه رو کور کنیم، نـه برای اینکه پدر و مادرمون رو راضی کنیم، نـه برای اینکه به بقیه نشون بدیم. نـه برای اینکه فلانی به اون هدف رسیده منم میخوام برسم. “مــا اون هدف رو میخوایم برای خودمون.”

^من نشستم فکر کردم و دیدم که من چه ارزش هایی دارم،چه چیزهایی برام مهمه، چه الویت هایی توی زندگی من هست. بعد گفتم که با توجه به شخصیتی که من دارم، با توجه به علاقه هایی که من دارم،با توجه به ویژگی هایی که من دارم مـــن میخوام به این اهداف برسم. اینا خواسته های واقعی منه. خواسته های درونی منه. کاری ندارم بقیه به چه اهدافی رسیدن نمیخوام با بقیه رقابت کنم، نمیخوام با بقیه خودمو مقایسه کنم، نمیخوام چون فلانی به فلان چیز رسیده منم برسم که چشمش رو کور کنم. نمیخوام به بقیه چیزی رو نشوان بدم. نمیخوام خودمو ثابت کنم. من اینو میخوام من این خواسته رو دارم.

ایــن قــــدم اولــــه….وقتی میخوای هدف ها رو انتخاب کنی بیا ببین تـو واقعا چی رو میخوای؟!

وقتی طرف میاد میگه هدف من اینه که میلیاردر دلاری بشم. تا سال بعد چند میلیون دلار پول داشته باشم. چرا این حرف رو میزنه! ب این دلیل که میخواد به بقیه نشون بده و اِلا پوله رو نمیخوادکه توی کامپیوتر صفرهاشو بشماره. میخواد که با پوله یک چیزی داشته باشه. ” چرا نیاد بنویسه که من میخوام توی زندگیم چی داشته باشم؟ میخوام چی رو تجربه کنم؟!”

میخوام چه مسافرت هایی رو برم؟

میخوام چه وسیله نقیله ایی رو داشت باشم؟

^ هدف هایی که من براحتی بهشون رسیدم، هدف هایی بودن که من با تمام وجود میخواستمشون برای خودم نه برای بقیه…درونم اون هدف رو میخواست.

این قــــدم اولــه که خواسته و هدفی رو که امسال میخوای بنویسی برای خودت بخوای نه برای اینکه به بقیه ثابت کنی. نه انتظاراتی که بقیه از تو دارند. ببین خودت چی دوست داری.

وقتی که یک خواسته ایی رو واقعا و درونا بخوای خیلی انگیزه داری برای حرکت کردن براش. و رسیدن بهش…صبح تا شب فکر مبکنی و تجسم میکنی و نیاز به زور زدنن نداره و خود اتفاق می افته.

قـــدم دوم اینه که باور داری که لیاقتبه اون خواسته رو داری، باور داری که لیاقت رسیدن به اون رابطه رو داری.

^در مورد روابط همه چیز احساس ارزشمندی هست. به اندازه ایی که تو برای خودت ارزش قائل هستی دیگران برات ارزش قائل هستند.

خودتو چقدر دوست داری؟

چقدر به خودت احترام میذاری؟

چقدر برای خودت ارزش قائلـی؟

به همون نسبت بقیه بهت احترام میگذارن، به همون نسبت بقیه برات ارزش قائل هستن……

.

.

.

ادامه دارد…

سلام و عرض ارادت به شما آقا محمدرضای عزیز

به شما دوست ارزشمند و در مسیر تغییر و تحول ها و بهبودها

واقعا سپاسگزارم برای وجود ارزشمندتون.

سپاسگزارم از اینکه از وجود پر مهرتون برام از خودتون با این هدیه ارزشمند(نقطه آبی رنگ) کامنت نوشتین. واقعا چقدر سپاسگزار خداوند هستم برای این مکان الهی و بی قضاوت و بی انتظار و پر از عشقی که هستم.سپاسگزارم واقعا…

منم باز هم بهتون سال نو و نوروز باستانی رو تبریک میگم و براتون مثل آرزوی معروف استاد دعا میکنم که امسال بهترین سال زندگیتون باشه و هرسال از امسال هم بهتر باشه.هر سال و هر ماه و هر هفته و هر روز در مسیر بهترشدن خودتون و بهبودهای زندگیتون باشید. بهبودهایی که انگار وقتی از “درون” اساسی و ریشه ایی میشه بصورت طبیعی و بدیهی در “بیرون” هم شاهدش میشیم.

جهان بیرونی که بازتاب تمام قد فرکانس های درون ماست و چقدر تکرار این قانون رو همیشه باید یادآور شد. واقعا سپاسگزارم که برام نوشتین و ممنونم از خودم همینن الان که خوندم لپ تاپ باز کردم و پاسخ دادم.باعث شد قانون رو به یاد بیارم. به یاد بیارم که از چه مسیری این نتایج بدست اومده و با درک و تکرار مسیر درست باز هم ادامه بدم. حتی اگر هنوز سینوسی پیش میرم.(اینو مینویسم اینجا تا یادم باشه،الان یکهو دیدم امروز یک ستاره از ستاره های کنار اسمم کم شده.این موضوع بالا و پایین شدن ستاره های طلایی من قطعا توی نتایج و عملکرد من هم وجود داره.حالا باید سعی کنم به ثبات برسونم و میدونم اشکال کار کجاست.میخوام “تمرکز بر آنچه که میتوانم بهبود دهم” باشه نه هیچکس وهیچ چیزی دیگری…)

محمدرضا جان باز هم سپاسگزارم برای ردپاتون، برای بودن هاتون و چقدر خودِ شما به من درس دادین و درس هامون رو یادآور شدین. یکی از درس هایی که وقتی ردی از شما دوستانی که با اسم و عکس و نوشته هاتون زندگی کردم میبینم، یادم میاد استمرار داشته باشم.یادم میاد بودن در مسیر درست یعنی ماندن در مسیر درست، یعنی خودتو غرق کنی و همیشه بهونه ایی برای اینجا فعالیت کردن داشته باشی. یعنی حتی شده دو خط بیای یک اثر کمرنگ از خودت بزاری.در مسیر درست ماندن یعنی همین بهبودها و تکرارهای خوب. وای که چقدر خوشحال ترین هستم که اینجام و تک تک شما عزیزان رو در کنار خودم و در این مسیر شگفت انگیز دارم.

خدایا شکرت برای قوانین ثابت و ساده و بدون تغییرت.

خدایا شکرت برای وجود استاد عزیزم که اینقدر سخاوتمند و پر از عشق و خوبی کرده خودشو و ما هم داریم از این سخاوت های بی حساب کتابش بهره میبریم.

خدایا شکرت که وقتی یک کوچولو قدم برمیداری تــو، و جهانت برای آدم ده ها قدم تو رو به جلو میبرن.

خدایا شکرت برای وجود تمام عزیزانم که الان کنارم هستن و تمام عزیزانی که در قلبم محبت و دوستی شون منو می افزایند تا رشد کنم.

سلام به روی ماهت رویای قشنگم

سلام به شما دوست ارزشمندم

سلام دوست قدیمی و هم مسیر و هم فرکانسی من

واوووو چه سورپرایزی شدم، سایت رو رفرش کردم و دوتا کامنت داشتم ویکیش از یک دوست ناب و قدیمی و ارزشمندم هست. باورت میشه امروز داشتم از صفحه ی یک این فایل کامنت بچه ها رو میخوندم و شما هم اسمت توی ذهنم اومد. هنوز به کامنت های شما برخورد نکردم ولی قطعا اگر برخورد میکردم منم با عشق برات مینوشتم و سال جدید رو تبریک میگفتم.

واقعا سپاسگزارم برای وجودت عزیزم، واقا سپاسگزارم برای حضور ارزشمندت که هربار هرجایی اسم و نام و عکس و چهره زیبات رو مییبنم میگم ماشالله رویا جان ماشالله این یعنی استمرار و بودن در مسیر درست و ادامه دادن…واقعا چقدر خوشحالم برای داشتن شما دوستان ارزشمند و نابم. اینکه با هم و به هم چیزهای خوب رو یادآوری میکنیم و در کنار هم رشد میکنیم.

من توی این کامنتم فقط صحبت های استاد رو سعی کردم بنویسم و وقتی خودم نوشته ام رو خوندم انگار فایل رو جور دیگه ای فهمیدم و درکم یک لول بالاتر رفت. هنوز نتونستم ادامه اش رو بیام با دقت و تمرکز گوش کنم و بنویسم.

سپاسگزارم که بهم میگی فهمیده و منو لایق فهمیده بودن میکنی لایق تمام معنای زیبای اسمم.خدایا شکرت که منو سرشار از آگاهی و فهم میکنی هربار بیشتر وبیشتر

عاشق این جمله ات شدم:

“خلاصه ی کلام فقط و فقط باید روی شخص مقدس الهی خودم کار کنم”

رویا جان برات از الله یکتا از اون دعا قشنگ های استاد که اصلا تهش بی انتهاست رو دارم. دعای نابی که خیلی دوستش دارم بقول استاد امسال بهترین سال زندگیت باشه و هرسال هم بهتر از امسال باشه. باز هم سال جدید رو با عشق و صمیمت بهت تبریک میگم و برات بووس میفرستم…

ارادتمندت فهیمه

عاشق این جمله ل

سلام به شما دوست ارزشمندم

سلام به شما مینا منصوری عزیز

واقعا از شما سپاسگزارم از اینکه برام از وجود ارزشمند خودتون ردپا گذاشتین و منو سورپرایز کردین.(عاشق داشتن نقطه آبی رنگم،عاشق هم صحبت شدن با شما دوستان الهی ام هستم.) من چند روز پیش کامنت تون رو خوندم و داشتیم میرفتیم بیرون و نشد همونجا بهتون پاسخ بدم اما خوب یادمه اون روز یک جمله ایی که برام نوشتید منو به فکر فرو برد و برام جالب بود و تا حالا شاید اینقدر بهش دقت نکرده بودم.

اینکه من از خانواده ام دور شدم چه به لحاظ مکانی و فیزیکی و چه به لحاظ فرکانسی و اینکه نوشته بودید براتون جالبه که من نگران این موضوع نیستم.

راستش جملات شما هم منو خیلی به فکر فرو برد و خیلی برام درس داشت و باعث شد بیشتر خودمو مرور کنم واقعا من نگران نیستم؟!یعنی از اول همینقدر بی نگرانی این مسیر رو طی کردم؟!

نمیدونم چقدر منو میشناسید یا کامنت ها یا داستان هدایت های منو خوندید.ولی اینو باید بگم حرف شما که گفتید:

“واقعا ما هیچ اختیاری در برابر دور شدن یا نزدیک شدن به عزیزان مون نداریم چون همه‌جیز بر اساس قانون بزرگ فرکانس هست…”

درباره ی این جمله باید بگم من با کمال احترام موافق با این جمله ی شما نیستم یعنی یکجور دیگه فکر میکنم و اصلا دلم نمیخواد دور شدن یا نزدیک شدن به خانواده ام اختیاری نباشه. یعنی دلم نمیخواد چیزی بر حسب جبر برای من اتفاق بیفته. درسته قانون فرکانس و قوانین بدون تغییر جهان هستی باعث میشن اتفاقات، شرایط و آدم های اطراف مون تغییر کنه و وقتی مدارمون تغییر میکنه اونا هم تغییر کنن. اما قسمت اول قانون رو من اینجوری درک کردم که من آگاهانه خواستم تغییر کنم و اصلا کاری نداشتم از کی دور میشم یا به چه کسی یا کسانی نزدیک میشم.

من فقط سعی کردم سمت خودمو درست انجام بدم. سعی کردم در مدار درست، خودمو قرار بدم و بعد کم کم آگاهانه سعی کردم یکسری افراد روو نبینم یا یکسری حرف ها رو آگاهانه نشنوم و بعد کم کم جهان جدیت و استمرار منو دید، منو هدایت کرد به اتفاق ها و شرایط جدید دیگه. جوری که به ایده مهاجرت کردن از شهر محل زندگی ام عمل کردیم واومدیم تهران.

وقتی بیشتر به حرف شما فکر کردم،به خودم جواب دادم آره من اصلا نگران دور شدن از خانواده و ندیدن شون نبودم چون میدونستم برای رشد باید بهاش رو بپردازم، برای تغییر باید از یکسری وابستگی ها و دلبستگی هام دور بشم و امسال که خانواده ام به خونه ی ما اومدن بیشتر خوشحالم (تقریبا داره 3 سال میشه که ما به تهران اومدیم)، و این دفعه ی دومی بود که خانواده ام اینجا اومدن .داشتم اون روز به همسرم میگفتم اگر ما اینجا زندگی نمیکردیم همچین سفرهایی رو هم خانواده ی من تجربه نمیکردن. شاید در عرض این چندسال یکبار هم تهران نمیومدن شاید.

من نگران نیستم دوست عزیز آره چون از استاد یادگرفتم هرکسی هرجایی هست جای درستشه.

من نگران دور بودن و دور شدن از خانواده نسبی ام نیستم چون یادگرفتم فقط روی خودم کار کنم و مدار خودم رو ببرم بالاتر و اون افرادی که در مدار من باشن با من همراه میشن و این خیلی خوبه، اینجوری من باعث رشد اونا هم میشم.(باورت میشه خانواده ی من بیشتر از قبل شکرگزاری میکنن و حرف هامون خیلی نزدیک به جنس حرف های ما تو سایت داره میشه، با اینکه اونا اصلا توی سایت نیستن، جز برادر کوچیکم.واقعا امسال بیشتر توجه به نکات مثبت و زیبایی ها رو در وجودشون میبینم…)

اوایل که اومده بودم تو سایت خیلی حرف میزدم، اوایل خیلی میخواستم اونا هم مثل من فایل گوش کنن و درک شون از خدا عوض بشه و چیزهایی که من از قانون داشتم یاد میگرفتم رو بهشون بگم خیلی جاهلانه عمل میکردم. اوایل خیلی تقلا میکردم.نمیتونم بگم الان کاملا خوب شدم اما خیلی خیلی بهتر شدم و اصلا با خانواده ام ، یا خصوصا با پدرم که چندباری حرف زدیم حرف هامون رگ و ریشه هایی، جسته گریخته از قانون توش بود و پدرم وقتی من چیزی رو توضیح میدادم با دقت گوش میکرد و متوجه میشدم میره تو فکر.

آره من نگران نیستم که هیچ،تازه از این فاصله خوشحالم چون میدونم این یعنی عدالت و اونا هم قطعا بخواهند دوباره و دوباره میتونن جوری به من نزدیک شوند که خیلی خوبه.خیلی حس نزدیکی بیشتری از جنس ناب داریم نه جنسی از جنس ژنتیک و وراثت و نسب.

مینا جان عزیزم ما با اختیار خودمون و آگاهانه میتونیم انتخاب کنیم چه فرکانس هایی به جهان بفرستیم و جهان هم بدون خطا به فرکانس های غالب ما پاسخ میده و ما رو با آدم ها و شرایط مناسب با فرکانس ها و باورها و افکار غالب خودمون هم مدار میکنه. پس خداوند این اختیار رو به ما داده اگر بی اختیار داره اتفاقی می افته یعنی هنوز ما بلد نیستیم از قوانین درست استفاده کنیم و درک مون از کارکرد و سیستم خداوند درست نیست.

خداوند ما رو خالق و مختار تمام و کمال زندگی مون قرار داده.(میتونیم بگیم ما اختیاری بر سیستم و قانون جهان نداریم اما کاملا بر خودمون و زندگی خودمون مختار هستیم.)ما باید یاد بگیریم آگاهانه زندگی کنیم و اختیار دار خلق همه ی امور و روابط زندگی مون باشیم.

من دارم خیلی به قانون و عملکرد قانون فکر میکنم. برای همین با درک الان من جملات شما هم خوانی نداشت.ولی نظر شما کاملا محترمه و بازهم ممنون و سپاسگزارم که اینقدر باعشق و صادقانه برام دیدگاهت رو نوشتی و باعث شدی من کلی خودمو مرور کنم.

در ضمن مینا جان شما رو خیلی تحسین میکنم برای داشتن دوره بینظیر و ارزشمند” احساس لیاقت” واقعا خداروشکر برای این دوره و خدا هم منو هدایت کنه که در زمان مناسب دانشجوی این دوره بشم.

براتون از اون دعا قشنگ های استاد جان رو آرزو میکنم اینکه امسال بهترین سال زندگیتون باشه و هرسال بهتر از امسال باشه.

ارادتمند شما فهیمه پژوهنده