قلبی که به سوی خداوند باز می شود - صفحه 2 (به ترتیب امتیاز)

سلام سلام

رد پای 20

چه همزمانی امشب برام رخ داد.

امشب خونمون مهمونی بود بحث داغ خدا چیه خدا کیه و….

اولش من فقط گوش میکردم یکی گفت خدا انرژیه یکی گفت خدا وجود نداره یکی گفت خدا درون منه یکی گفت من به هیچی اعتقاد ندارم فقط به خدا اعتقاد دارم….

و من همین طور اولش فقط گوش میدادم.

یکی به حضرت محمد توهین کرد.هیچی نگفتم.

یکی به قران توهین کرد هیجی نگفتم.

تا اینکه یکی گفت خدا همون انرژیه همون وجدان منه که وقتی کار بد بکنم ناراحتم و وقتی کار خوب بکنم خوشحالم.

و من از وقتی وارد بحث شدم که گفتن خدا وجود نداره و نفر بعدی گفت اگه وجود نداره پس یک خالقی باید باشه که تو رو به وجود اورده باشه اون یکی گفت خالق من پدرم بوده و من دیگه طاقت نیاوردم گفتم خالق پدرت کی بوده گفت پدرش و…همین بحث شد تا گفتم بالخره اون کسیکه اون کهکشان یا اون ذره یا هرچیزی که ازش بقیه به وجود اومدن رو کی به وجود اورده ؟گفت اگه تو میگی خدا هست پس کی خدا رو به وجود اورده.

من گفتم نباید به این فکر کنیم گفت پس ببین فکر تو ایراد داره تو جوابی نداری که بگی.

و منی که نمیتونستم بهش بفهمونم اینکه تو بفهمی کی خدا رو به وجود اورده به تو چه کمکی میکنه.تو بگو از اینکه میگی خدایی وجود نداره چه نتیجه ای گرفتی و منی که خدا برام همه چیزه چه نتیجه ها گرفتم.

خلاصه 3 ساعت بحث میکردن و منم هر از گاهی نظر میدادم گفتم حرف دلم رو میزنم خواه پند گیر خواه ملال.

گفتم من 12 سال خدا رو جوری قبول داشتم که در ظاهر بوده.خداییکه تو کله مون کردن رو قبول داشتم ولی الان نزدیک 7 ساله شاید کمتر تازه خدای واقعی رو پیدا کردم و تو همین 7 سال بزرگترین معجزه زندگی من رخ داده.به ارزوهاییکه 12 سال میخاستم تو این 7 سال رسیدم.

من این نتایج رو گرفتم و اگر شما تا میلیونها سال بعد بگین خدایی وجود نداره و حجت بیارین که وجود نداره من میگم وجود داره چون برا من وجودشو نشون داده و حجت رو بهم تموم کرده.

اینو اینجا میگم که یادم بمونه کجا بودم هستم باید باشم و تلاش کنم که بهش برسم.

من ادم فوق العاده مذهبی بودم خادم حرم بودم یک لاخ موم دیده نمیشد نماز شب نماز روزم غذا نمیشد.محرم ها از روضه ها جمع نمیشدم.

الان 38 سالمه تقریبا تا 33 سالگی اینجوری زندگی کردم.فکر میکردم هر چی بیشتر برم روضه تو سرم بزنم بیشتر خدا بهم نگا میکنه و خیلی از این فکرا که هممون ممکنه یه موقعی داشته باشیم.

یادمه اون سالی که من محرم اولین سال بود که گفتم صورتمو اصلاح نمیکنم به احترام امام حسین مامانمو از دست دادم.

بعدش تا مدتها میگفتم منکه اینقد مومن بودم چرا خدا مامانمو ازم گرفت.

همسرم یه عادت بد داشت میرفتم روضه گریه میکردم میگفتم چرا نمیزاره کنار ولی انگار نه انگار.

خلاصه تازه خدامو پیدا کردم.گاهی میبینم تو این محرمی خیمه زدن سر درش نوشتن معبودم حسین میگم کجای کاری عزیز تو میدونی معبود کیه معبود چیه.

قربون حسین بشم اصلا تو میدونی حسین برا فهموندن معبود به امثال تو به امثال من اونجوری شد.

بعد میگم معبود اونجاییکه وقتی میخای خونه بخری بهت میگه تو فقط به صاحب خونه هه زنگ بزن درخاستت رو بکن بگو برات کم کنه بعد اگر به حرفت گوش کرد فقط با خودت زمزمه کن فقط اون لحظه بگو الله اکبر.

و دقیقا همین طور بشه و تو فقط اون لحظه اشک بریزی و یکهو همون لحظه صدای اذون رواز مسجد بشنوی و تو ماشینت بشینی و داد بزنی بگی الله اکبر.

خدا اون لحظه اس که زیر اسمونش تو روضه نشستی و واقعا خسته شدی از این همه گریه و زاری و میگی خدایا من خسته ام دیگه واقعا از خودت کمک میخام 15 ساله دارم صدات میزنم جوابمو بده این دفعه دیگه جوابمو بده و بعد که میای خونه به طور معجزه اسا میبینی ارزوت براورده شد همسرت میگه دیگه تموم شد میخام اون عادت بدمو کنار بزارم و در کمتر از 3 روز ارزوی 15 سالم براورده

بشه.

الان که خوب فکر میکنم میبینم اون وقتاییکه قلبم باز شده دروازه های ورد خداوند باز بوده.

وقتی قلبم بسته بوده خدا حتی تا 10 کیلومتری قلبمم نیومده.

امروز حال زیاد خوبی نداشتم همش زمزمه میکردم باید بتونی حالتو خوب کنی.اوتقد خوب نبودم که یه بحثی هم با دخترم کردم.

و باز هم مثل همیشه بعدش نادم و پشیمون.

الان که نگا میکنم یکی دو روزه قلبم باز نبوده که خدا قدم بزاره تو قلبم.

ولی بازهم اون ولم نکرد هدایتم کرد به کامنت علی خوشدل عزیز به کامنت حبیب حافظان عزیز به کامنت اقا ابراهیم گلو دیگر دوستان گلم که یادم بیاره چند وقته قران نخوندی قران رو با دل و جان نخوندی.

بهم یاداوری کرد اینقدر دست و پا نزن برای کار کردن برای پول به دست اوردن.

به قول علی خوشدل عزیز هدف لذت بردن از مسیره و یادت باشه بیشترین لذت تو مسیر بودن خدا کنارت تو مسیره.نه رسیدن به هدف.

لحظه ای که قلبم بازه رو با هیچ چیزی تو دنیا عوض نمیکنم.چون اصلا چیزی دیگه به چشمم نمیاد که بخام باهاش عوض کنم.

لازم دونستم یه بار دیگه اتفاقات خوب امروزمو مرور کنم و به خودم بگم اینقدر خودتو سرزنش نکن از اینکه امروز یکم بداخلاق بودی با بچه ها بد صحبت کردی.بهش فکر نکن دلتو بسپار به خدا بهش بگو راهکار بهم بده تا جبرانش کنم

خدایا راهکار بهم بده تا جبرانش کنم!

خدا:برو بهش پیام بده ازش عذرخواهی کن.بهش توضیح بده حالت امروز کمی خوب نبوده همین.

من:چشم الان میرم بهش پیام میدم.هر چند کار خیلی سختیه ولی چون تو بهم گفتی چشم.

انشالله در کامنت بعدی میام از نتایج امشبم مینویسم.

خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار.