روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 1

سلام خدمت خانواده صمیمی عباسمنش

روز نهم سفرنامه من

عجب نکته ای گفتن استاد،وقتی با خودت در صلح باشی وقتی رابطه ت با خدای خودت بهتر باشه بقیه ی روابطتت هم خود ب خود درست میشه…چیزی که من این چند روزه دارم تجربه میکنم و خیلی لذتبخشه…تا چند وقت پیش آرزوم بود که اعضای خانواده م با احترام با هام برخورد داشته باشن،چقدر به خاطر این موضوع جنگیدم چقدر قهر کردم و چقدر اوقات تلخی پیش اومد ولی اتفاقی که نیافتاد روز به روز حال من بدتر شد و بیشتر دلم شکست….ولی از روزی که شروع کردم با آموزشهای استاد پیش برم همه چی به قول استاد خود به خود درست میشه…من حتی به خودم زحمت نمیدم که در رابطه با انتظاری که از بقیه دارم باهاشون حرف بزنم خودب خود بهم احترام گذاشته میشه خود به خود مورد محبت قرار میگیرم.

استاد وقتی این فایل و دیدم که درباره تجربه ی تولدتون بود یاد تولد امسال خودم افتادم که چه تجربه ی نادلخواهی امسال برای تولدم پیش اومد برعکس سال پیش که همیشه غافلگیر میشدم و همه یادشون بود و سورپرایز شدم ،امسال با اینکه خودم خیلی مشتاق بودم و به همه تاکید میکردم تولدمو😁 به طور خیلی باور نکردنی تولد امسالم خاطره ی بدی برام موند..‌..حالا که دارم این کامنت و مینویسم داره یادم میاد که از بچگی من همیشه نگران این بودم که روز تولدم فراموش نشه ولی با وجود اینکه روز تولدم فراموش نمیشد ،همیشه یه اتفاقی میافتاد که فکر کنم که بهم بی توجهی میشه و من دوست داشته نمیشم….چقدر جالب استاد که نگرانی از دوست داشته نشدن از بچگی تو وجود من بوده و من تازه متوجه شدم که وقتی رابطه ت با خدای خودت عالی باشه وقتی با خودت در صلح باشی دیگه لازم نیست نگران دوست داشته شدن باشی چون خود به خود دوست داشته میشی،چیزی که دارم آروم آروم تجربه ش میکنم….ممنونم ازتون استاد مهربانم

دوستون دارم🌹

روز هفتم

سلام دوستان و خانواده صمیمی عباسمنش

نکاتی که از آموزش امروز یاد گرفتم….کنترل ورودیهای ذهنمون هست ….همونجوری که مراقب هستیم چی بخوریم و چی نخوریم برای اینکه سلامت باشیم در مورد روح و روانمون هم باید این مراقبتها رو داشته باشیم چه بسا بیشتر هم باید مراقب باشیم چون اگر مراقب ورودیهایی که به خورد ذهنمون میدیم رو گلچین کنیم و بهترینها رو وارد ذهنمون کنیم حتی حتی هدایت میشیم به بهترین ورودیها به جسممون این از این….برای این متوجه شدم که ورودیهای ذهنمون چرا اینقدر مهمه ،بخاطر اینکه ما با کنترل ورودیها به ذهنمون و دادن خوراک مناسب به ذهنمون زندگیمون و خلق میکنیم ،چی از این بهتر که این راه به ظاهر ساده زندگیمون و میسازه…برای این میگم به ظاهر ساده،چون خودم تا امروز فکر میکردم اوکی هر چیزی رو از تلویزیون نمیبینم (اصلا تلویزیون تعطیل) یا هر آهنگ و ترانه ای رو گوش نمیدم یا تو شبکه های اجتماعی مراقبم هر پیجی رو فالو نکنم هر حرفی رو گوش نکنم…ولی یه نکته ای رو که شاید بارها و بارها استاد گفتن و امروز کاملا درک کردم و اونم مراقبت از افکارم بود اینکه هر فکری هم که به سرم میاد اونم یه جور ورودیه و این رو هم باید حواسم باشه.

دوستتون دارم

روز پنجم

سلام خدمت خانواده صمیمی عباسمنش

چند روزی میشه که روز پنج و گوش کردم و برای گذاشتن کامنت این جلسه دست دست میکردم اول نمیخواستم کامنتی بزارم چون واقعا نمیدونستم چی بنویسم اصلا جواب تمرینی که خانم شایسته گذاشتن برامون و چی بنویسم در حقیقت داشتم فرار میکردم راستشو بخواین الانم نمیدونم که چی باید بنویسم درجواب تمرین ولی ب خودم گفتم پس قولی که به خودت دادی چی میشه ردپایی که قول دادی هر روز بزاری چی میشه؟ برای همین اومدم اینجا و شروع کردم به نوشتن،مطمئنم که خداوند کلمات و میچینه توی ذهنم و من اینجا منتقل میکنم.

واما درباره ی این فایل…. همونجوری که از اسم این آموزشم پیداست تغییر کردن جسارت میخواد واقعا هم جسارت میخواد…من در مورد خودم واقعا مصداق داره استاد ..تازه ترین و دم دست ترین تجربه ای که متوجه شدم که چقدر ذهنم مقاومت داره برای تغییر کردن همین کامنت گذاشتن بود چند بار به خودم گفتم ول کن تارا …حالا امروز و نزار …مگه تا حالا کامنت نمیزاشتی چی میشد؟ اصلا کامنتای بقیه رو ببین تو که نمیتونی مثل اونا جوابای خوشگل بنویسی ،بیخیال شو…و این دیالوگ بین من ذهنم چندروزی بود که اتفاق میافتاد و بالاخره تونستم این ذهن چموش و شکست بدم…میخاستم بگم واقعا استاد همینطوره که چقدر سخته بیرون آمدن از منطقه ای که فکر میکنی امنه ولی در حقیقت ناامن ترین منطقه ست برای اینکه اگر همش تو اون منطقه ب ظاهر امن بمونی هیچ پیشرفتی نداری و میشی مثل یه آب راکد که هر لحظه ممکنه بگندی و حال خودت از اون بوی گند به هم بخوره و تو حتی توان برداشتن یه قدم کوچیک و نداری ….اما اما وقتی که تصمیم میگیری که بیایی بیرون و با پا گذاشتن روی ترسهات شروع کنی به تغییر کردن ..حتی ذره ذره تغییر کردن میبینی چه حس خوبیه که جاری شدی ..از خودت رضایت داری و دنیارو زیباتر میبینی و جهان هستی هم باهر روشی کمکت میکنه تا سرعت و سلامت قدمهات بیشتر بشه.

و اما تمرینی که مریم جان عزیزم گذاشتن

تغییراتی که من در خودم بهتره که انجام بدم تغییر تو همه ی جنبه های زندگیمه… تو باورهام تو روشهام در تمام جنبه ها…و اولین گام و همیشگی ترین گام کار کردن روی خودم و کسب آگاهیها از طریق همین سایت و آموزشهای استاد عزیزم هست 🌹

دوستون دارم❤

روز سوم سفرنامه من

با سلام خدمت مریم جان عزیز با اون دلنوشته های زیبا و استاد عزیزم

امروز وقتی شروع کردم روز سوم این سفرنامه را گوش بدم …مثل همیشه که توصیه شده دلنوشته مریم جان و خوندم چقدر زیبا نوشته شده بود و چقدر مشخص بود که همه ی نوشته ها از دل براومده که بر دل مینشینه.

این نکته رو همیشه ی همیشه بخاطرم میسپارم که

احساس خوب =اتفاقات خوب و تسلیم بودن در برابر رب

برسیم به مقام حضرت ابراهیم ،همین الان که دارم مینویسم و به فایلی که گوش میکنم صدای قلبمو میشنوم….پیش خودم میگم چطور میشه اینهمه تسلیم خداوند بود چطور میشه اینهمه به خداوند اعتماد داشت؟ ما تو فرهنگمون یه ضرب المثل داریم که میگه از تو حرکت از خدا برکت …اما واقعا چند درصد ایمان و اعتماد داریم که حتی یه حرکت کاری ،مالی داشته باشیم و اعتماد به خداوند داشته باشیم که برکت و میدهد چه برسه اینکه فرزندت رو به قربانگاه ببری و قربانی کنی و ایمان داشته باشی که خداوند حمایتم میکنه….برای من که خیلی خیلی درکش سخته و فرسنگها فاصله دارم با این ایمان ناب و خالص و خاص.

امیدوارم که بتونم و خداوند یاریم کنه که هر روز بتونم یه گام بردارم برای رسیدن به ایمان و اعتماد خداوند.

دوستون دارم❤

سلام سلام خدمت خانواده صمیمی عباسمنش

روز اول سفرنانه

نمیدونم این چندمین روز عضویتم تو سایت استاد عزیز و مهربانم هست ولی تا حالا نمیتونستم هیچ کامنتی بزارم…نمیدونم به چ دلیلی ولی بیشترینش بخاطر ترس بود ترس از قضاوت شدن و خجالت از اینکه اینهمه سال شاگرد استاد بودم و تغییری تو زندگیم حاصل نشده بود شاگردی که چه عرض کنم من بیشتر یه شاگرد شیطون و سر به هوا بودم که از این شاخه به اون شاخه پریدم….من از سال ۹۰ با استاد عزیزم آشنا شدم و تو یکی از دوره های حضوری تو ایرانشون هم حضور داشتم اما اما ….بارها و بارها شده بود که از مدار شاگردی ایشون خارج شدم به خاطر بهانه های مختلف اما دوباره خدا هدایتم کرد به این مسیر….تا اینکه ضربه ی نهایی رو که ناک اوتم کرد و امسال خوردم…من امسال دو بار پشت سر هم مبتلا به بیماری کرونا شدم بخاطر ترس بخاطر باورهای غلط سلامتیم…در طول دوران قرنطینه خیلی با خودم فکر میکردم و به این نتیجه رسیدم هیچ دوره ای هیچ آموزشی هیچ صحبتهایی مثل مطالب و آگاهیهای این سایت و استاد عزیزم آرامش واقعی رو بهم نمیده….و به خودم قول دادم با تعهد تمام فایلهاتون و بارها و بارها ببینم و به آموزشاتون عمل کنم تا یه روزی بیام و اینجا بنویسم که منم تونستم به قله ای که دوست دارم برسم… و به شما هم نشون بدم که بالاخره منم شدم اون شاگرد سر به راه که یاد گرفته یه مسیر و بره و تو راهش استمرار داشته باشه.

این کامنتم گذاشتم تا از خودم ردپایی داشته باشم که هر وقت از مسیر خواستم خارج بشم یاد تعهدی که به خودم دادم و اینجا ثبت کردم بیوفتم و تلنگری باشه برای خودم.

دوستتون دارم خیلی زیاد🌹