روزشمارِ تحول زندگی من | فصل 1 - صفحه 101

سلام خدمت استاد ومریم نازنین واقعا نمیدونم چجوری تشکر کنم بابت این سفر شگفت انگیز که تازه شروع کردم

روز دوم سفرنامه

در مقاله ای که برای روز دوم نوشتی مریم عزیز دقیقا انگار منو گفتی من شاید سالها پیش توجهنمی بودم که فقط وفقط دیگران رو مقصر میدونستم وفکر میکردم مورد ظلم قرار گرفتم

الان که از اون فضاها خیلی دورم وفکر که میکنم میبینم من زمانی ازاون جهنم اروم اروم بیرون اومدم که به چیزهای مثبت و به داشته هام تمرکز کردم

شاید ان زمان نمیدونستم که دارم ازقانون استفاده میکنم وخداروشکر میکنم که هدایتم کرد و وقتی که خودم خواستم تا تموم کنم این حق به جانب بودن و مقصر دونستن عالم وادمو

ووقتی ارامشم بیشتر شد و بیشتر تلاش کردم که فقط خودمو اصلاح کنم وبا بقیه کاری نداشته باشم به اینجا وبه این سایت ارزشمند هدایت شدم

هر موضوعی که استاد راجبش حرف میزنه من یه مثال دارم توزندگیم که تایید بکنم

این قوانینی که استاد گفتن واقعا توهمه جنبه های زندگیم کاربرد داشته جواب خیلی سوالهامو گرفتم

یاد گرفتم که شجاع باشم ومسعولیت زندگی خودمو به عهده بگیریم انقدر دیگران بودم که فکر میکردم نقش خودم تو اتفاقات وشرایط زندگیم یک به صده

یادمه برای اخرین باری که به غیر خدا تکیه کردم وتمام عشقم رو ریختم به پاش وجالبه فکر میکردم ادمها مشکل دارن نه رفتار وفرکانس من واز هرکسی ظربه میخوردم میرفتم سراغ یکی دیگه خواهر شوهر دوست بچه ولی اخرین باری که دیگه باتمام وجودم عشق وتوجهی که لایق خودمو خدای خودم بود رو به اون فرد میدادم و اوایل اینجور به نظر میاد انتظاری هم نداشتم ولی دوس داشتن افراطی واقعا عواقب بدی داره مثل این میمونه یا بادبادک رو هوا کنی هرچقدر بالاتر بره موقعی که نخ پاره بشه به همون اندازه هم ادم محکمتر زمین میخوره

ومن توروابطم حس میکردم دفعه قبلی حتما بیشتر عشق ندادم تلاش نکردم و در رابطه بعدی باادم جدید اونو شدت میدادم

منظور من ازرابطه صرفا فقط جنس مخالف نیس همون وابستگی و عشق بیش ازحد به هرکسی هست که برای من از خواهر شوهر دوستای زیادم هی متغییر بود

اون اخرین باره هیچ وقت یادم نمیره وچقدر الان ازخداوند سپاسگزارم اونجوری من خوردم زمین به قدری دل من شکست بدون هیچ کلامی بدون هیچ کاری ازطرف مقابلم که تاسه روز بدون وقفه من اشک ریختم بدون وقفه وعهد کردم باهیچکسی تاسه رو سخن نگفتم تایه ذره اروم میشدم هرکسی میپرسید چرا چشمات اشکیه دوباره زار میزدم

یعنی منی که درتمام عمرم اشکم دم مشکم بود تعجب میکردم چطور تاسه روز اشک من بند نمیومد انگار اون داغ وسیلی که خورده بودم تازگی داشت

هرکسی یه ساعت گریه کنه اروم میشه ولی من سه روز بدون کلامی گلایه وحرف با هیچکس فقط گریه میکردم جوری که دیگه اطرافیان فکر دکتر بردن من افتادن چون فکر میکردن دیوانه شدم

ولی من اروم بودم وفقط انگار یکی میگفت گریه کن خودتو خالی کن تا بهت بگم چیکار باید بکنی

بعد اون سه روز میتونم قسم بخورم هیچ وقت روح انگیز سابق نشدم تعهد دادم که بدون کوچکترین قضاوتی یا غر زدن یا احساس مظلوم واقع شدن دلیل این رفتارهایی که توزندگیم بود رو بفهمم

نمیدونم چجور بگم حس وحال اون روزهامو انگار باری که بهم بسته بودم رو رها کردم

سبک سبک مثل پر

ووقتی روتعهدم و قولی که به خدا وخودم داده بودم کم کم رهنمون شدم به این سایت با ارزش اینجا بود که انگار همه سوالهای من جواب داده میشه

تا اینجای سفرنامه که عالی بوده برای من پراز اگاهی

ممنون بازم مریم جون بخاطر انجام الهاماتت و فراهم کردن این سفر شگفت انگیز

به نام خدای هدایتگر

من امروز نمیدونم چجوری سر ازاینجا دراوردم و واقعا حیرت کردم ازاین هدایت های بی نقص از همونهایی که فقط خودت میدونی چه جوری وچطور

تقریبا یه ماه پیش که تونستم وارد سایت بشم یه چن ماه قبلتر با استاد اشنا شده بودم ولی به دلایلی که الان میفهمم مسیر تکاملم بوده نمیتونستم وارد سایت بشم ولی وقتی عضو شدم یه احساس اشنایی درمن زنده شد

یادمه بچه که بودم برادر بزرگم مسعول کتابخانه شهر کوچیکمون شده بود واونجا اولین باربود که کتابخونه داشتیم به اون وسعت وقتی منو داداشم اونجا برد چنان ذوقی داشتم ویادمه ازهمون موقع عاشق مطالعه کردن بودم همش میخواستم منو بزارت شب و روز اونجا بمونم وفقط بخونم عطش دونستن داشتم ودقیقا وقتی وارد سایت شدم این احساس و که خیلی وقت بود تجربه نکرده بودم وداشتم هرچقدر فایل گوش میدم کامنت میخونم یاداشت میکنم یاد میگیریم بازم نه زمان ومیفهمم نه خستگی

یادمه اون موقع ها مامانم همش به داداشم میگفت بهش کتاب نده انگاروقتی میخونه تواین دنیا نیس اصلا به من کمک نمیکنه

ودقیقا الان هم شوهرم وبچه ها حس مامانم ودارن 😄😄

چقدر اولش که کامنتها رومیخوندم میترسیدم کامنت بزارم همش میگفتم منکه مثل دوستای گلم اگاهی اینجوری یانتیاج بزرگ ندارم فعلا بزار نتیجه بگیریم بعد

ولی ندای درونم میگفت فقط بنویس

وقتی استاد تواین فایل گفتن رد پا بزارین بنویسین تا بدونین ازکجا به کجا میرسین اشکم دراومد از خوشحالی

الان دیگه مثل یه تشنه که رسیده به اب رفتار نمیکنم حس میکنم عاقل شدم میدونم که فقط باید سپاسگزاری کنم و لذت ببرم ازصحبتهای استاد وتایید کنم و فقط تکرار وتکرار کنم وعمل کنم هرچند کوچیک درسته عطش دونستن تمامی نداره ولی خداشاهده هرسوالی که تابه الان داشتم وتوهیچ کتابی جوابی که منو قانع کنه پیدا نمیکردم اینجا پیدا کردم جوری هدایت شدم فایل درست یا کامنتهای بچه ها که فقط میتونم بگم نظیر نداره

وحالا هم اینجام در روز اول سفرنامه

چقدر ذوق دارم و میتونم بگم واقعا تا نباشی اشنا زین پرده رمزی نشنوی شده مثال من

من اصلا این بخش رو ندیده بودم بارها وبارها ازکنارش رد شده بودم و ندیده بودم چون الان میدونم تومدارش نبودم الله اکبر

درمورد اون چنتا فایل عزت نفس میتونم بگم من پاشنه اشیلم بوده وقطعا خواهد بود تازمانی که بهش تسلط کامل پیدا کنم من فکر میکنم عمل به قوانین مثل حل کردن مسعله ریاضیه تا زمانی که درکش نکنی مسعله رو هرچقدر هم تلاش کنی راه های مختلف وبری بازم به جواب درست نمیرسی حتی یکی بیاد مثل استاد جوابم بده چون تو درک نکردی مسعله رو نمیتونی لذت ببری وفقط میای حفظ میکنی انگار ولی وقتی حل مسعله رو یادمیگیری چقدر ریاضی درس شیرینی میشه

به نظر منم عمل به قوانین اینجوریه باید مسعله وصورت مسعله رو که قوانین وعمل کردن بهشونه رودرک کنی باحفظ کردن جملات تاکیدی گفتن نوشتن یاتجسم کردن خالی به نتیجه نمیرسی اصلا فکر میکنم استاد برای همین میگن راحته دیدین برای اونایی که ریاضی رو خوب درک میکنن چقدر شیرینه ولی برای بعضی ها معذل بزرگیه

برای همین همین موضوع عزت نفس یکی ازهمون مساعل هست که من فکر میکنم همه ما باید بشینیم کامل روش کار کنیم بشینیم فکر کنیم زمان بزاریم یاد بگیریم تابرامون لذت بخش بشه

من واقعا خودم یکی ازهمون ادمهایی بودم وتقریبا الانم هستم که غر میزنم بشدت دوست دارم همه بدونن به من ظلم میشه اصلا دوس دارم احقاق حق کنم ازصبح هرجا خودم کم میاوردم یقه بقیه رو میگرفتم دوس دارم همه ازم تشکر کنن وبگن زبانن که من خیلی زحمت میکشم وازخود گذشتگی دارم

ولی الان درک کردم که بابا تو خودت رو پادری کردی چه انتظاری داری بقیه ازروت رد نشن اصلا کار پادری چیه جز لد خوردن وکثیف شدن توخودت چه اندازه خودت رودوس داری برای خودت به قول استاد وقت میزاری چقدر تعادل رو رعایت میکنی در محبت کردن اصلا اگه نمیخوای بهت برگرده چرا بعدش منت میزاری

وهزاران سوال وجوابهایی که ازخودم کردم و دوس دارم این مبحث عزت نفس رو یاد بگیریم به درست وخداروشکر میکنم چقدر تواین چن ماهه موفق بودم چقدر ارامش داشتم چقدر انرژیم ذخیره شده برای اهداف بزرگترم چقدر باخودم وخدای خودم عشق بازی کردم من تا به الان که ۳۲ سالمه به یادندارم باخودم وخدا اینجوری خلوت دونفره داشته باشم به قدری این دوماه به چسبیده که حد نداره اصلا دیگران کمررنگ شدن درمن خیلی ها که منو دوماهی بود ندیده بودن الان میگن چقدر صورتت بازشده چقدر ارامش درکلامت جاری شده

درسته من قبلا هم خیلی اروم بودم وبیشتر خودخوری میکردم و غر زدنهامو برای خودم داشتم ولی الان چقدر رها هستم

چقدر دیگران روبیشتر دوست دارم

من نمیدونم دوره عزت نفس رو خریداری کنم چه طوفانی دروجودم به پا بشه

ولی حتما وقتی لازم باشه ومن درمدار درست سمتش هدایت میشم

خدایا شکرت برای خلق روح انگیز شجاع که خیلی باجسارت قبول کرده که هررفتاری ازهرکسی دیده هرادمی سرراهش قرار گرفته ازفرکانسی بوده که ازقبل فرستاده ودیگران فقط ایینه اش بودن

خدایا من به روح انگیز افتخار میکنم ومیدونم توهم به داشتن من افتخار میکنی

من به خودم سخت نمیگیریم چون میدونم توهم به من سخت نمیگیری چون میدونی واگاهی که من دارم روخودم کارمیکنم ومن ایمان دارم توهمیشه از ازل منو دوس داشتی وخواهی داشت

استاد ممنونم که منو باخودم وخدای درونم اشتی دادی ما خیلی باهم حال دلمون خوبه

هرچه ارزوی خوبه مال تو